ระบบใช้จ่ายตอนที่261
บทที่ 261: เชี่ยไรวะ!
อาจกล่าวได้ว่าแร่ที่นี่ผลิตมาโดยเฉพาะคุณภาพเยี่ยมเท่านั้น หากคุณภาพของหยกดีพอมันก็จะมีค่ามากๆ
“บ้าเอ้ย ทำไมฉันรู้สึกกังวลขนาดนี้? ทั้ง ๆ ที่หินก้อนนี้ก็ไม่ใช่ของฉันอยู่ดี!” มือของช่างเต็มไปด้วยเหงื่อ
ทุกคนรอบข้างรู้สึกแบบเดียวกัน มันก็เหมือนกับการเล่นโป๊กเกอร์ก่อนที่ไพ่จะถูกเปิด ทั้งผู้ชมและผู้เล่นย่อมรู้สึกประหม่า
นี่เป็นเสน่ห์ของการพนันหินจริง ๆ
ด้วยการตัดเพียงครั้งเดียวมูลค่าของหินอาจเพิ่มขึ้นจาก 400,000 เป็น 4 ล้าน ราวกับจากไก่กลายร่างเป็นนกฟีนิกซ์หรืออาจกลายเป็นหินที่ไร้ค่า
ขณะที่ทุกคนกลั้นหายใจ ใบหน้าของช่างก็เต็มไปด้วยความกังวลใจ ในที่สุดเขาก็ตั้งสติวางมือลงบนเครื่องตัดหินและเริ่มตัดหิน
ในขณะที่เฟืองของเครื่องจักรเลื่อยเข้าไปในหิน หัวใจของทุกคนต่างก็ใจจดใจจ่อจ้องมองไปที่จุดที่มันกำลังตัด
“เทน้ำ!” หลังจากตัดมันไปได้สักพัก ช่างหินก็ขอให้ใครบางคนเทน้ำลงไปตามช่องเปิดทันทีเพื่อล้างเศษออก เพื่อที่เขาจะได้สังเกตได้ดีขึ้นว่ามีอะไรอยู่ข้างในหรือไม่
ทันใดนั้นผู้ช่วยของเขาก็เทน้ำลงในช่องเปิดและล้างเศษซากออกไป ช่างทำหินหยิบแปรงเล็ก ๆ และปัดเศษซากที่ยังติดอยู่ข้างในออกอย่างระมัดระวังจากนั้นจึงหมอบลงเพื่อสังเกต
“นี่…ฉันสงสัยจังว่ามีอะไรอยู่ข้างใน…”
“ตามโชคของท่านนายน้อยต้าหลี่มันไม่น่าจะเลวร้ายใช่มั้ย?”
“ก็พูดยากแฮะ เพราะการพนันหินมันเป็นสิ่งที่น่าเหลือเชื่อมาก”
ผู้ชมพูดคุยและแสดงความคิดเห็น พวกเขาพูดทุกเรื่อง แน่นอนว่าจุดสำคัญของการสนทนาของพวกเขา คือ เรื่องโชคของหงต้าหลี่
“โอเค มาดูกันอีกครั้ง ดูกัน!”
คราวนี้หลังจากที่ช่างหินเปิดเครื่อง เขาก็ไม่รีรออีกต่อไปและรีบตัด ด้วยเสียงกรีดร้องของเฟืองเลื่อย มันก็ได้ตัดหินแร่ทั้งหมดแยกออกเป็นสองส่วนตรงกลาง
“เฮ้อ ไม่มีอะไร” ฝูงชนรอบข้างถอนหายใจ เห็นได้ชัดว่าไม่มีสีเขียวที่ด้านใดด้านหนึ่งของแร่ นี่แสดงให้เห็นว่าเขาแพ้พนันกับก้อนหินนี้
“ท่านนายน้อยต้าหลี่ ท่านเห็นไหม…” 400,000 หยวน หายไปด้วยการตัดเพียงครั้งเดียว ช่างหินรู้สึกอายเล็กน้อย
อย่างไรก็ตามสิ่งนี้ขึ้นอยู่กับว่าผู้ซื้อเป็นใคร การที่เป็นคนไม่แคร์และเคยให้ทิปเงินคนอื่นมานับแสนแล้ว เพียงแค่เงิน 400,000 หยวนแค่นี้ ไม่ทำให้หงต้าหลี่สะทกสะท้านหรอก ดังนั้นน้ำเสียงของเขาจึงค่อนข้างสงบ “มันไม่สำคัญหรอกว่าข้างในจะมีอะไร ยังมีหินอีกมากมายไม่ใช่เหรอ? ตัดทีละชิ้น หาเลือกตัดเลย”
จากนั้นหงต้าหลี่ก็หาเก้าอี้นั่งอ่านนวนิยายบนโทรศัพท์สีทองนูโวที่สมบูรณ์แบบของเขา ในขณะที่เขาอ่าน เขาก็ยิ้มและพูดว่า "ฮ่าฮ่า แผนกต้อนรับดีมาก จัดการได้รวดเร็วดี เหมือนกับบรอดแบนด์… อ๊ะ ใครโทรมา บอกฉันทีว่ามีอะไรออกใหม่บ้าง ไอ้การดูหินเจียนี้มันน่าเบื่อชะมัด ... ”
คนรอบข้างประทับใจเขาจริง ๆ
ไม่ใช่ว่าพวกเขาไม่เคยเห็นคนที่ไม่สนใจมาก่อน แต่นี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขาเห็นคนที่ทำแบบนี้
นี้คือทั้งหมด 10 ล้าน… หินแร่ที่ถูกปัดขึ้น รวมเป็นเงินมูลค่า 10 ล้านหยวน จริง ๆ แล้วเพื่อนคนนี้ไม่ได้สนใจหินแร่เลยและเอาแต่เล่นสมาร์ทโฟนของเขาเนี่ยนะ!?
หัวของหลาวดีหมิงเต็มไปด้วยเหงื่อ ขณะที่เขาถามว่า “ท่านนายน้อยครับ ท่านจะไม่ไปดูจริง ๆ เหรอ?”
“ไม่มีอะไรน่าสนใจเลย ก็แค่เจียระไนหินเฉย ๆ” หงต้าหลี่มองไปที่โทรศัพท์ของเขาต่อ “นิยายที่ฉันติดตามทั้งหมดได้รับการแก้ไขแล้ว พวกคุณดูหินไปก่อนเลย แล้วค่อยบอกฉันว่ามีอะไรบ้าง ก็ได้” หงต้าหลี่ไม่แม้แต่จะเงยหน้าขึ้น “ถ้านายต้องการหินก้อนไหน ก็สามารถตัดบางส่วนไปได้เลย”
เดี๋ยวสิ ฉันควรดูหน่อยไม่ใช่หรือไง ก้อนหินเหล่านี้มีมูลค่าประมาณล้านเศษ ๆ นี่หว่า
หลาวดีหมิงเดินกลับไปที่จุดเดิม ในเวลานี้ช่างตัดหินกำลังเตรียมที่จะตัดหินก้อนที่สองแล้ว นั่นคือก้อนที่ชายวัยกลางคน ที่มีหนวดมีเคราคิดว่ามีอะไรอยู่ในนั้น
ช่างตัดหินกัดฟัน กระทืบเท้าและเสียงเครื่องจักรก็ดังขึ้นอีกครั้ง จากนั้นหลังจากที่เขาใช้น้ำล้าง ก็มีเสียงที่ดังมาก ดังขึ้นมา "เชี่ยไรวะ!"
ชายวัยกลางคนที่มีหนวดมีเคราก็ได้ตะโกน!
สิ่งที่เกิดขึ้นก็คือ แร่ที่เขามองดูว่าต้องมีหยกอยู่ในนั้นจริง ๆ! แถมหยกยังมีสีสมดุลมาก
ทันใดนั้นฝูงชนที่เสียงดังแต่เดิมก็เงียบไป พวกเขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าแร่ที่หงต้าหลี่ซื้อมาจะมีหยก อีกทั้งยังเป็นเพียงการแกะก้อนที่สอง!
แต่เดิมมีเพียงหนึ่งถึงสองร้อยคนที่มองไปรอบ ๆ ร้านนี้ ตอนนี้มันเต็มไปด้วยผู้คนและคนที่อยู่ด้านหลังก็ยังคงพยายามเบียดตัวเพื่อดู
“ท่านนายน้อยครับ ท่านนายน้อยครับ ข่าวดี!” หลาวดีหมิงวิ่งมาหาอย่างรวดเร็ว “หินก้อนนี้มีมูลค่า! ท่านนายน้อยได้ซื้อหินแร่ก้อนนั้น ที่มีหยกอยู่ด้วย!”
“โอ้…” ตรงข้ามกับการแสดงของหลาวดีหมิง หงต้าหลี่แค่ตอบกลับอย่างแผ่วเบา จากนั้นก็พูดอะไรบางอย่างที่ทำให้เขาใจสลาย “ถ้านายชอบ นายเอาไปเลย อย่ารบกวนฉัน ฉันกำลังอ่านนิยายของฉันอยู่”
นายอยากได้ก็เอาไปเลย อย่ารบกวนฉัน ฉันอ่านนิยายของฉันอยู่ ...
นี่คือหยกมูลค่าหลายล้านดอลลาร์! ท่านนายน้อยยกให้ง่าย ๆ แบบนี้จริง ๆ เหรอ?
หลาวดีหมิงไม่อยากจะเชื่อหูของเขาและถามด้วยความประหม่าว่า “ท่านนายน้อยให้ผมจริง ๆ เหรอครับ?”
หลังจากที่เขาพูดแบบนั้น เขาก็เสียใจทันที…
"ฮะ?" หงต้าหลี่พยักหน้า “ฉันบอกไปว่า.. ฉันให้นายไปแล้วไม่ใช่หรือไง? โอ้ รอสักครู่ให้ฉันตรวจสอบก่อน” เมื่อพูดเช่นนั้น หงต้าหลี่ก็ลุกขึ้นยืนและมองไปที่หินแร่ที่มีหยกและพึมพำ “มันก็ธรรมดา”
ในสายตาของหงต้าหลี่มีคำสองสามคำที่เขียนอยู่บนหยก: “ปฏิกิริยาสะท้อน+4!”
สถานะที่เพิ่มปฎิกิริยาสะท้อนกลับ ทักษะนี้ไม่ได้ใช้ประโยชน์ใด ๆ เลย ดังนั้นหงต้าหลี่จึงให้หินหยกนี้ "ถ้านายชอบ นายเอาไปเลย" เมื่อพูดอย่างนั้น เขาก็อ่านนิยายของเขาต่อ…
ทันใดนั้นหลาวดีหมิงก็รู้สึกเหมือนเป็นลม เหมือนเขาล่องลอยในอากาศได้ ความสุขของเขานั่นคือหยก! แน่นอนว่าเป็นหยกชั้นยอด อาจมีมูลค่า 2 ถึง 3 ล้านได้ง่าย ๆ!
“นายน้อยต้าหลี่เป็นอย่างนั้นจริง ๆ…” ที่ด้านข้าง ดวงตาของหยางเฉาจ้องไปที่ดวงตาของเขา “นี่ไม่ใช่เงินก้อนใหญ่ธรรมดา ๆ เลยนะครับ…”
จากนั้นเขาก็รู้ว่าคำพูดของเขาพิเศษแค่ไหน ...
หลังจากนั้นทุกคนก็เข้าใจความหมายเมื่อเวลาได้เห็นปาฏิหาริย์!
ก้อนหินเหมืองก้อนที่สาม มีหยกอยู่ ในข้อมูลหยกก้อนนี้จะได้ทักษะความว่องไว +3 หงต้าหลี่ไม่สนใจ เขามอบให้ซูหยานแฟนสาวของหยางเฉาเป็นของขวัญ
หินเหมืองก้อนที่สี่ เพิ่มทักษะปฏิกิริยาสะท้อนกลับ +4 เขามอบให้กับหญิงสาวคนหนึ่ง
หินเหมืองก้อนที่ห้า เป็นขยะ
หินเหมืองก้อนที่หก เพิ่มทักษะความแข็งแกร่ง +3 เขามอบให้กับชายหนุ่มคนหนึ่ง ...
ในช่วงเวลาสั้น ๆ มีแร่หกชนิดที่มีหยกอยู่ในนั้น หงต้าหลี่ให้พวกเขาทั้งหมดออกไปและอ่านนวนิยายของเขาต่อ หลังจากนั้น
ผู้คนต่างพากันน้ำตาไหล
ตอนนี้พวกเขาเชื่อมั่นในตัวเขาจริง ๆ ... พวกเขาเคยเห็นคนใช้เงินเปลืองมาก่อน แต่ไม่ถึงขนาดนั้น ...
จนกระทั่งถึงก้อนที่ 12 ในที่สุดหงต้าหลี่ก็ดีใจ สุขภาพ +5! โวะฮ่าฮ่าฮ่า! นี่คือสิ่งที่ฉันต้องการ ฉันจะให้แม่หลังจากทำเสร็จแล้ว!
ก้อนที่ 15 พลังชีวิต +5 เขาจะมอบให้พ่อของเขา!
ก้อนที่ 22 สุขภาพ +4 เขาจะมอบให้ซินซินของเขา!
ก้อนที่ 24 สุขภาพ +4 เขาจะมอบให้ลี่เนียนเหว่ย!
ในเวลาเพียงหนึ่งชั่วโมง หงต้าหลี่ก็เก็บเกี่ยวผลผลิตได้มากแล้ว แม้แต่หยางเฉาก็ยังมึนงงหลังจากเห็นแบบนี้ เขาพึมพำอย่างต่อเนื่อง “หยกสีขาว,หยกไหมสีทอง,หยกสีม่วง เขาให้คนอื่นหมดเลย!?”
หยกประเภทนี้ล้วนมีค่ามาก แต่ละชิ้นมีมูลค่าหลายล้าน แต่สิ่งมหัศจรรย์นี้ หงต้าหลี่กลับให้พวกเขาเหมือนเป็นมันฝรั่ง ...
อันที่จริงเขาไม่รู้ว่าจุดประสงค์ที่แท้จริงของหงต้าหลี่ในการมาที่นี่ คือ การค้นหาอัญมณีที่มีคุณสมบัติ เขาไม่สนใจอัญมณีปกติเหล่านั้นและเขาก็มอบให้ผู้ติดตามของเขา
ตอนคนโดยรอบต่างมองเขาเป็นไก่ตาแตก
หลังจากตัดหินแร่ทั้งหมดแล้ว หงต้าหลี่ก็อ่านบทใหม่ทั้งหมดของนวนิยายเรื่องนี้จนจบ เขาลุกขึ้นยืดเอว เขายิ้มและพูดว่า “วันนี้น่าพอใจจริง ๆ โอเค กลับบ้านกันเถอะ!” จากนั้นหงต้าหลี่ก็โบกมือลาหยางเฉา “พี่หยาง ฉันขอตัวก่อน เมื่อไหร่ที่พี่มาเที่ยวเทียนจิง เราออกไปเล่นด้วยกันใหม่นะ!”
"ได้สิครับ!" หยางเฉารู้สึกประทับใจหงต้าหลี่มากในตอนนี้ “ผมจะตามหาท่านนายน้อยแน่นอน ถ้าผมไปที่นั่น!”
“โอเค ฉันไปก่อนนะ ฮ่าฮ่า” เมื่อเขามีหยกที่มีคุณสมบัติด้านสุขภาพแล้วก็ได้เวลากลับไปประมวลผลและเพิ่มพลังชีวิตของทุกคน!
เมื่อท่านนายน้อยพูดแล้ว ทุกคนก็ทำตามและเตรียมพร้อมที่จะกลับทันที
"ท่านนายน้อยต้าหลี่!" ขณะที่พวกเขากำลังจะไป ชายวัยกลางคนที่มีหนวดมีเคราก็ไล่ตามและพูดอย่างประหม่าว่า “นายน้อยต้าหลี่ ผมขอพูดกับคุณสองสามคำได้ไหม?”
“เอ่อ…คุณมีอะไรเหรอ?” หงต้าหลี่ค่อนข้างอยากรู้อยากเห็น
"จริง ๆ แล้ว" เขาเริ่มแนะนำตัว “ผมเป็นผู้อำนวยการบริษัทเทียนจิงเฉินหุยเฮ้าส์ ผมชื่อลี่หยวนชูว และนี่คือนามบัตรของผมครับ ท่านนายน้อยโปรดรับไว้”
“บริษัทบ้านจัดสรร?” หงต้าหลี่มองไปที่นามบัตร "แล้วมันเกี่ยวอะไร? ฉันไม่ได้อยู่บ้านจัดสรรสักหน่อย”
พูดตามตรง หงต้าหลี่ไม่ได้ผิด
เขาไม่ได้อยู่ในบ้านจัดสรร เพราะเขาไม่เคยสร้างบ้านใด ๆ บนที่ดินที่เขาซื้อ ...
"เอ่อ คือ.." ลี่หยวนชูวยิ้มและพูดว่า “ช่วงนี้ธุรกิจบ้านจัดสรรอยู่ในช่วงเสื่อมโทรม ผมเห็นว่าท่านนายน้อยต้าหลี่มีที่ดินอยู่ไม่กี่แห่งภายใต้ชื่อของท่านและผมคิดที่จะวางแผนพัฒนาร่วมกับท่าน ผมจะรับผิดชอบการก่อสร้าง ส่วนท่านนายน้อยต้าหลี่อาจจะจัดหาที่ดินให้ ผมจะรับผิดชอบส่วนที่เหลือแทนเองครับ”
“โอ้…” หงต้าหลี่แตะคางของเขาและถามหลิงเสี่ยวหยี่ “เสี่ยวหยี่ ที่ดินที่มีชื่อฉันมีกี่แห่ง?”
“ท่านนายน้อยมีที่ดินจำนวนมากจริง ๆ” หลิงเสี่ยวหยี่ยิ้มและตอบว่า “ที่ดินทั้งหมดอยู่ในทิศตะวันตกสี่แยกวงเวียน ท่านนายน้อยได้ซื้อมาทั้งหมด และที่ดินส่วนนี้ได้รับการพัฒนาแล้วในตอนนี้ นอกจากนั้นยังมีดินแดนบางส่วนในพื้นที่รอบนอกของภูเขาเทียนจิงและทะเลสาบเฟิงหยวน ที่นั่นมีที่ดินว่างเปล่าค่อนข้างมาก” เมื่อพูดถึงจุดนี้ เธอก็ครุ่นคิดอยู่พักหนึ่งและพูดว่า “โอ้ ใช่ มีผืนที่ดินแห้งแล้งจากภูเขาเทียนจิงไปจนถึงทิศตะวันตกสี่แยกวงเวียน ท่านผู้ชายเตรียมซื้อมามอบให้ท่านนายน้อยค่ะ ตอนนี้ยังอยู่ระหว่างการเจรจาค่ะ”
“ที่ดินทิศตะวันตกสี่แยกวงเวียนกำลังได้รับการพัฒนาแล้ว…” หงต้าหลี่พึมพำ “ตอนนี้ส่วนนั้นไม่เอาแล้วกัน เพราะสภาพแวดล้อมที่ทะเลสาบเฟิงหยวนค่อนข้างดี เรายังไม่ได้ไปสัมผัสเลย ที่ดินที่ภูเขาเทียนจิงใช้ได้ แต่เรายังรอพิมพ์เขียวอยู่…” จากนั้นก็เหลือเพียงผืนดินที่แห้งแล้งนั้น “ถ้าอย่างนั้นเราเลือกดินแดนที่แห้งแล้งกันเถอะ ฉันคิดว่ามันจะดีที่จะพัฒนาที่ดินที่นั่น”
จะให้สร้างในที่ๆแห้งแล้งเนี่ยนะ!? ในใจของเขา ลี่หยวนชูวก็ได้แต่ตะโกนว่า ฉันโกรธมาก!
