บทที่ 237 เหล้าวานร
บทที่ 237 เหล้าวานร "แฮ่ !" เจ้าแมวน้อยเอื้อมอุ้งเท้าของมันออกไปเพื่อดึงมือของเป่ยเฟิงมาหาตัวเองก่อนจะคว้าเนื้อขึ้นมากิน เป่ยเฟิงหัวเราะเบา ๆ ในขณะที่มองไปยังแมวตัวใหญ่ตรงหน้า เสือตัวนี้มันค่อนข้างฉลาดพอสมควร มันไม่ได้แผ่กรงเล็บออกมาเพื่อคว้าเนื้อ เขารู้สึกได้เลยว่าอุ้งเท้าของมันนุ่มนิ่มอย่างมาก เมื...
