ตอนที่ 9 เขียนบท
โจชัวใช้เวลาครึ่งชั่วโมงในการเขียนโปรแกรมตัวอักษรภาษาอังกฤษง่ายๆที่สามารถพิมพ์คำว่า "สวัสดีโลก" ได้ นั่นพิสูจน์แล้วว่าทฤษฎีของเขาถูกต้อง
โจชัวเคาะแสงสีขาวตรงหน้าเขาและนั่นทำให้เขานึกถึงครั้งแรกที่เขาใช้คอมพิวเตอร์ เป็นช่วงที่คอมพิวเตอร์บูตโดยใช้คำสั่ง DOS
เช่นเดียวกับที่โจชัวป้อน“1” ในโปรแกรมที่เขาสร้าง อักษรรูนสีซีดก็กลายเป็นตัวอักษรที่เขียนว่า“สวัสดีโลก” อย่างรวดเร็ว
มันเป็นการทักทายอย่างแท้จริงต่อการกำเนิดโลกใหม่
หากเป็นเช่นนั้นโจชัวก็มั่นใจว่าเขาสามารถสร้างระบบปฏิบัติการที่เรียบง่ายด้วยอักษรรูนในเวลาเพียงไม่กี่เดือน
ใช้สมองเป็นตัวสั่งการซีพียู ฮาร์ดดิสก์และแรม ในขณะที่ตาของเขาทำหน้าที่เป็นจอภาพ มือของเขาแทนเมาส์และคีย์บอร์ด ...
เขาทำได้!
การฝังคอมพิวเตอร์ไว้ในสมองของมนุษย์และปล่อยให้โปรแกรมเข้ามาแทนที่สมองของมนุษย์สำหรับกระบวนการคำนวณอาจใช้เวลาหลายศตวรรษบนโลก กระนั้นโจชัวก็ตระหนักว่าโลกแห่งเวทมนตร์นี้อยู่ใกล้แค่เอื้อม
อย่างไรก็ตาม ความรู้ในปัจจุบันของโจชัวยังไม่เพียงพอที่จะตระหนักถึงเรื่องนี้และความเข้าใจเกี่ยวกับอักษรรูนของเขาก็ยังตื้นเกินไป
แม้ความรู้ของโจชัวจะอนุญาตให้อักษรรูนปรากฏต่อหน้าเขา แต่โจชัวเป็นผู้วิเศษมาเพียงครึ่งวันเท่านั้น
ถึงกระนั้นก็ไม่ใช่ปัญหาสำหรับโจชัวที่จะใช้พลังเวทมนตร์ที่เพิ่งค้นพบเพื่อหลอมรวมภาพภายในผลึกออริจินั่ม เขาสามารถบันทึกภาพต่างๆในผลึกได้ก่อนที่เขาจะรวมภาพในผลึกทั้งหมดลงในก้อนเดียว
แม้ว่าวิธีดังกล่าวจะยุ่งยากเล็กน้อยเนื่องจากเป็นยุคที่ไม่มีหลอดไฟ แต่สิ่งประดิษฐ์ของเจ้าชายก็ล่วงหน้าไปหลายศตวรรษแล้ว
“ซิริข้าขอแนะนำว่าอย่าเดินไปไกลนัก สิ่งนั้นที่คอของเจ้าจะระเบิดทันที ถ้ามันอยู่ห่างจากข้ามากกว่ายี่สิบเมตร”
หลังจากที่เขาค้นคว้าเกี่ยวกับอักษรรูนเสร็จสิ้นแล้ว โจชัวก็หยิบปากกาและกระดาษขึ้นมา ขณะที่เขาเตรียมเขียนบทเรื่อง“โฉมงามกับเจ้าชายอสูร” ต่อไป
ก่อนอื่นนั้นโจชัวรู้สึกว่าต้องเตือนนักเวทย์ตัวน้อยไม่ให้วิ่งไปรอบ ๆ ห้อง
“ข้า…ข้าไม่ได้…”
ซิริดึงมือของนางออกจากลูกบิดประตู มองไปที่ปีศาจที่หันหน้าเข้าโต๊ะทำงาน
หลังจากที่โจชัวได้เรียนรู้อักษรรูนของเทพ เขาก็แค่นั่งที่โต๊ะ เริ่มศึกษาพวกมันอย่างตั้งใจ โดยไม่สนใจนางเลย
นั่นทำให้ซิริคิดว่านางสามารถใช้โอกาสนี้เพื่อหลบหนี
ดังนั้นซิริจึงใช้เวลานานพอสมควรในการแอบไปที่ประตู แต่ก่อนที่นางจะเปิดมัน คำพูดของโจชัวก็ทำให้นางกลับมาสู่ตำแหน่งเดิมทันที
ซิริไม่ต้องการที่จะตายโดยที่หัวหลุดออกจากร่าง ไม่…ถ้าผลึกที่คอของนางหลุดออกไป การตายของนางจะเลวร้ายยิ่งกว่าการเอาหัวของนางออก
ด้วยเหตุนี้ซิริจึงยืนอยู่ที่นั่นเป็นเวลาสิบนาที โดยไม่มีคำแนะนำใหม่ ๆ จากโจชัว
ขณะที่นางเบื่อ ซิริก็มองไปที่ด้านหลังของโจชัวและในที่สุดความอยากรู้อยากเห็นของนางก็ทำให้นางใจกล้าขึ้น นางก้าวไปข้างหน้า และลงเอยที่ข้างโต๊ะทำงานของโจชัว
ความกลัวปีศาจของมนุษย์มักจะวนเวียนอยู่กับรูปลักษณ์ที่น่ากลัวของพวกเขา แต่เมื่อซิริสงบลงแล้ว นางก็สังเกตเห็นว่ารูปลักษณ์ของโจชัวไม่ต่างจากมนุษย์ทั่วไป
นั่นทำให้ซิริคลายความกังวลเล็กน้อยเกี่ยวกับการอยู่ตรงนี้ จากนั้นความสนใจของนางก็ถูกดึงไปที่บทที่โจชัวกำลังเขียน
เมื่อบทไปถึงจุดที่เบลล์ถูกปีศาจขังตอนที่นางไปปราสาทเพื่อรับโทษแทนพ่อของนาง ซิริพบว่าตัวเองอยู่ในสถานการณ์คล้าย ๆ กับนางเอก ยกเว้นข้อเท็จจริงที่ว่านางถูกลักพาตัวมา
ซิริสามารถจินตนาการถึงการกระทำที่น่าสยดสยองที่ปีศาจจะทำกับเบลล์ได้ แบบเดียวกับที่นางสามารถจินตนาการถึงชะตากรรมของตัวเองได้
กระนั้นสิ่งที่เกิดขึ้นต่อไปนั้นเกินความคาดหมายของนางโดยสิ้นเชิง เรื่องราวเปลี่ยนไปตั้งแต่ตอนที่ปีศาจช่วยเบลล์จากฝูงหมาป่าที่น่ากลัว ตั้งแต่อาหารค่ำมื้อแรกของเบลล์กับปีศาจ ไปจนถึงการเต้นรำของพวกเขาในปราสาท ไม่ว่าจะเป็นฉากไหนงานเขียนของโจชัวก็เพียงพอที่จะทำให้ผู้หญิงทุกคนรู้สึกโหยหาความโรแมนติก
“นี่เป็นแค่เรื่องเล่าใช่ไหม?”
ซิริยังคงมองไปที่บทนั่นและความอยากรู้อยากเห็นของนางก็ทำให้นางกลัวอีกครั้งหลังจากที่นางถามโจชัวไปตรงๆ
"แน่นอน ยังคงมีความแตกต่างอย่างมากระหว่างนิยายกับความเป็นจริง ตัวอย่างเช่นเบลล์ นางเอกมีรูปร่างดีกว่าเจ้ามาก”
โจชัวรู้อย่างชัดเจนว่านักเวทย์ตัวน้อยคิดอะไรอยู่ ประสบการณ์ปัจจุบันของนางมีความคล้ายคลึงกับเบลล์ในเรื่องนี้มาก
โจชัวอยากดูปฏิกิริยาของนางว่านางจะเป็นยังไงหากเห็นปีศาจอย่างซีนาร์ท จากนั้นจชัวก็จะพิจารณาคัดเลือกให้นางรับบทนี้
ซิริเข้าใจทันทีว่าโจชัวหมายถึงอะไร ขณะที่นางปิดหน้าอก ก้าวถอยหลังไปสองสามก้าว ใบหน้าของนางแดงก่ำ แต่ก่อนที่นางจะคิดคำพูดออก เสียงเคาะประตูก็ทำให้ซิริกลืนทุกสิ่งที่นางต้องการจะพูดกลับไป
“หาที่ซ่อน”
โจชัวชี้ไปที่ชั้นหนังสือเพียงชั้นเดียวในห้องของเขา ซึ่งคนสามารถซ่อนตัวได้
ปีศาจจำนวนมากในอาณาจักรปีศาจมีอคติต่อมนุษย์ มันคงดีถ้าเป็นข้ารับใช้ของเขาเอง แต่หากคนที่อยู่นอกประตูไม่ใช่ข้ารับใช้ของโจชัวแล้วล่ะก็....
เมื่อพูดถึงเรื่องการอยู่รอดของนาง ซิริก็ซ่อนตัวอยู่หลังชั้นหนังสืออย่างเชื่อฟัง
จากนั้นโจชัวก็เดินไปที่ประตูและเปิดออก
“ข้าจำไม่ได้ว่าข้าทำการทดลองอะไรที่ต้องเรียกท่านมาดูนะ พี่สาว”
เจ้าหญิงเซซิลี แอนเนอลาวด์ ยืนอยู่ที่ประตู
เมื่อเทียบกับพี่ชายคนโตของเขาที่อาศัยอยู่ชายแดนตลอดทั้งปี พี่สาวของโจชัว เซซิลีเป็นทหารรักษาการณ์ของปราสาท นางจัดการกับกฎและระเบียบในเมือง
ในความทรงจำของเจ้าชาย บุคลิกของเจ้าหญิงคนนี้มีความรุนแรงมากจนดูเหมือนไม่ใช่เจ้าหญิง นางรับหน้าที่เป็นทหารเมื่ออายุสิบห้าปีและจัดการคดีใหญ่ เล็กอย่างโหดร้าย นางเป็นต้นแบบของเจ้าหน้าที่ตำรวจที่น่ายกย่อง
“ข้าสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายเวทมนตร์ของมนุษย์จากห้องเจ้า”
ผมและดวงตาของเซซิลีเป็นเฉดสีแดงเข้มที่แตกต่างจากของโจชัว ภายใต้การจ้องมองของนางผู้ใดก็ตามที่พยายามโกหกนางจะสั่นสะท้านจากภายใน
มันเป็นแรงกดดันที่ไร้คำพูด
“ข้ากำลังทำการทดลองบางอย่างโดยใช้เวทมนตร์ของมนุษย์”
อักษรรูนเกิดจากแสงสีขาวจาง ๆ ที่ปรากฏบนมือของโจชัว พวกมันใช้เวลาเพียงหนึ่งหรือสองวินาทีก่อนที่จะหายไป จากนั้นโจชัวก็หันไปหาเซซิลี
“แต่นั่นไม่ใช่เหตุผลที่พี่มาที่นี่หรอก ใช่ไหม?”
