ตอนที่ 147 หืม ฉันจะแค้นพวกเธอไปจนตาย!

​​​​​​​“ดีแล้วล่ะ” เจียงหลัวลี่ถอนหายใจอย่างโล่งอก

“พรุ่งนี้วันหยุด เราไปเยี่ยมเฉินเฉินที่โรงพยาบาลกันไหม”

“ไม่ต้องหรอก” เฉียวเมียนเมียนกล่าวต่อ

“คุณหมอบอกฉันเมื่อวานว่า เฉินเฉินจะออกโรงพยาบาลวันพรุ่งนี้แล้วล่ะ วันหยุดนี้เธอไม่ต้องไปทำงานหรือ ถ้าเธอทำงานเสร็จแล้วฉันจะพาเฉินเฉินไปหา แล้วเราไปทานข้าวด้วยกัน”

“ได้เลย” เจียงหลัวลี่ไม่แน่ใจนัก

“ใช่แล้ว ฉันจะได้เงินค่าจ้างอาทิตย์หน้าล่ะ ถ้าฉันได้เงินแล้ว ฉันจะพาพวกเธอไปเลี้ยงข้าวนะ ก็รับปากไปแล้วนี่ว่าจะเลี้ยงเธอกับเจ้าชายสุดหล่อ แต่อย่าดูถูกกันล่ะ เพราะร้านที่ฉันจะพาไปไม่ได้หรูหราอะไร”

............

หลังอาหารเช้าเฉียวเมียนเมียนและเจียงหลัวลี่ เกี่ยวแขนกันเดินไปที่ชั้นเรียน

พวกเขาพบกับไป๋เสียวและจางอี้เว่ยระหว่างทาง

การแสดงออกของพวกเขาเย็นชาเมื่อเห็นเฉียวเมียนเมียนและเจียงหลัวลี่ เดินมายังทิศทางที่พวกเขายืนอยู่

ไป๋เสียวมองพวกเขาเพียงครู่ก่อนจะหัวเราะเยาะ

จางอี้เว่ยก็ทำเช่นเดียวกันแล้วหันไป “เสียวเสียวไปกันเถอะ มีใครบางคนที่มีคนหนุนหลังอยู่แถวนี้ล่ะ เราจะไปทำให้เขาขุ่นเคืองไม่ได้นะ”

ทั้งสองคนถือหนังสือเล่มเล็กคนละเล่ม พวกเขามักจะไปหาที่ปรึกษาเพื่อขอคำแนะนำ

“ถูกแล้วล่ะ เราไม่ควรทำให้เธอขุ่นเคือง” ไป๋เสียวยิ้มอย่างแปลกประหลาด

“ฉันได้ยินมาว่าเซินเยวเยว่กับคนอื่น ๆ ยังคงถูกควบคุมตัวที่สถานีตำรวจอยู่เลย ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร พวกเขาควรจะได้รับการปล่อยตัวก่อนหน้านี้แล้ว แต่บางคนก็เลวทราม มันช่างทรมานเหลือเกินที่ต้องถูกกักขังไว้ในสถานที่แบบนั้น แม้จะเป็นเวลาเพียงวันเดียว ก็ทำให้พวกเขาซึมเศร้าโดยการขังพวกเขาไว้เป็นเวลานาน”

“เฮ้อจะโทษใครได้ล่ะ เซินเยวเยว่ไม่มีคนหนุนหลังที่แข็งแกร่งพอ”

“ดีใจนะที่พวกเธอรู้แบบนั้น” เฉียวเมียนเมียนไม่ตอบสนอง แต่เจียงหลัวลี่เย้ยหยันพวกเขา

“ถ้าพวกเธอเห็นว่าเซินเยวเยว่น่าสงสาร พวกเธอจะตามเข้าไปอยู่เป็นเพื่อนก็ได้นะ เธอต้องประทับใจมากแน่ ๆ”

“เจียงหลัวลี่ เธออีกแล้วนะ!” ไป๋เสียวจ้องมองเธอและตะโกนออกไป

“เธอคิดว่าเธอเป็นใคร? เธอคิดว่าจะมาคุกคามเราได้เหรอ?”

เจียงหลัวลี่หัวเราะเบา ๆ และกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง แต่เฉียวเมียนเมียนพูดขึ้นก่อนว่า

“ไม่ว่าหลัวหลัวจะคิดยังไงมันก็เป็นแบบนั้นแหละ ยังไงซะฉันก็เป็นคน เลวทราม ฉันทำอะไรก็ได้นี่ หากเธอต้องการไปอยู่กับเซินเยวเยว่ ฉันจะสงเคราะห์ให้”

การแสดงออกที่สุภาพของทั้งสองคนหายไปจากใบหน้าของพวกเขาทันทีที่เฉียวเมียนเมียนพูดเช่นนั้น

พวกเขาได้ยินว่าเซินเยวเยว่และจ้าวหวันถิงถูกควบคุมตัวที่สถานีตำรวจ

ครอบครัวเซินและครอบครัวจ้าวพยายามจะช่วยเหลือประกันตัว ก็ไร้ประโยชน์

นอกจากนั้นพวกเขายังรู้อีกว่า การที่บริษัทเฉิงไห่ล้มละลาย นั้นมีแฟนของเฉียวเมียนเมียนอยู่เบื้องหลัง

แม้แต่ซูเจ๋อยังไม่สามารถทำให้เฉิงไห่ล้มละลายได้เพียงชั่วข้ามคืน

เห็นได้ชัดว่าแฟนคนปัจจุบันของเฉียวเมียนเมียนมีอำนาจมากกว่าตระกูลซู

เขาเป็น...คนที่พวกหล่อนไม่สามารถเป็นปรปักษ์ได้

พวกเขาเกลียดเธอมาก แต่ก็ทำอะไรไม่ได้

พวกเขาสามารถจัดการกับเจียงหลัวลี่ได้ แต่ไม่ใช่กับเฉียวเมียนเมียน

เด็กสาวสองคนกัดฟันแน่น แต่ไม่มีอะไรจะพูดอีกแล้ว

“อี้เว่ยไปกันเถอะ!”

ไป๋เสียวเชิดใส่เฉียวเมียนเมียนก่อนจะเดินจากไปพร้อมกับจางอี้เว่ย

เจียงหลัวลี่ทำหน้าบอกบุญไม่รับอยู่ข้าง ๆ พวกเขา

“ฮึ่ม ฉันจะแค้นพวกเธอไปจนตาย!”