บทที่ 76 เลือดอสูร
“กายาอสูร...” สิ้นเสียงทุ้มต่ำนั้นเสี่ยวเฉินก็เริ่มเห็นว่ามีขนสีน้ำตาลกำลังค่อย ๆ ขึ้นมาทั่วร่าง พร้อมมีคลื่นพลังที่เหนือมนุษย์ถูกปล่อยออกมาจากร่างกายนั้น “นี่มันกลิ่นอายของสัตว์อสูร...” จากกลิ่นอายที่เฉินหมานปล่อยออกมาทั่วร่าง เสี่ยวเฉินรับรู้ได้ทันทีว่ามันเป็นกลิ่นอายของสัตว์อสูร จู่ ๆ มนุษย์คนหน...