ตอนที่ 5 ผ่าน
“ขอบคุณที่มา ต่อไป”
โจชัวจำไม่ได้ว่าเขาพูดซ้ำคำนี้มากี่ครั้งแล้ว
ซัคคิวบัสทุกคนที่ซีนาร์ทเรียกมานั้นสวยมาก จริงๆแล้วโจชัวคิดเปลี่ยนสถานที่ถ่ายทำไปที่ทะเล เขาแน่ใจว่าภายในเวลาไม่กี่ปีเขาจะสามารถลากเผ่าพันธุ์มนุษย์เข้าสู่ห้วงแห่งความเลวทรามได้
แต่ลูกเล่นคุณภาพต่ำเช่นนี้ไม่สามารถแข่งขันกับภาพยนตร์ดีๆได้ ภาพยนตร์เป็นงานศิลปะชิ้นหนึ่งและภาพยนตร์หลายเรื่องอย่าง“ตำนานนาย1900 หัวใจรักจากท้องทะเล” ชอว์แชงค์ มิตรภาพ ความรัก ความรุนแรง” และเรื่องอื่น ๆ มีอิทธิพลต่อชีวิตของโจชัวและมอบพลังให้เขา
ดังนั้นโจชัวไม่ต้องการเห็นงานศิลปะของเขาแปดเปื้อนด้วยมือของเขา
“ฝ่าบาท นั่นเป็นคนสุดท้าย”
ซีนาร์ทกระซิบข้างหูของโจชัว แต่เสียงกระซิบของเขาดังก้องไปทั่วห้องโถง
"สุดท้าย? ไม่มีอีกแล้วหรอ? ให้นางเข้ามา”
โจชัวมองไปที่บันทึกการลงทะเบียนในมือของเขา เขาได้สัมภาษณ์ซัคคิวบัสที่แตกต่างกันถึงสามสิบสองคน หลายคนเพิ่งจากไปหลังจากที่โจชัวบอกกับพวกนางว่า“ไม่ ขอบคุณ” อย่างไรก็ตาม พวกนางสองสามคนยังคงรอหลังจากการสัมภาษณ์และดูเหมือนว่าพวกนางจะมากันเป็นกลุ่ม
ซีนาร์ทเองก็สังเกตเห็นว่ามีคนที่รออยู่ตรงประตูมาสักพักแล้ว เพียงแต่ร่างนั้นดูเหมือนว่านางกำลังจะเข้ามาในห้องโถงดังนั้นเขาจึงไม่สนใจนางในตอนแรก
“ฝ่าบาท…มีอะไรหรือเปล่า”
ซัคคิวบัสสองสามคนที่ถูกคัดออกจากการคัดเลือกได้ถอยกลับไป เมื่อพวกนางมองไปที่ร่างขนาดใหญ่ของปีศาจบาปอันเป็นที่รู้จักกันดีว่าไม่มีความต้องการทางเพศใด ๆ
ดังนั้นปีศาจบาปจึงกลายเป็นผู้บังคับใช้กฎหมายและระเบียบในเมืองเหมือนเจ้าหน้าที่ตำรวจ
“ฝ่าบาทปรารถนาที่จะเห็นคนนั้น”
ซีนาร์ทชี้ไปที่ร่างหนึ่งด้านหลังกลุ่มซัคคิวบัส
“ฝ่าบาท? เดี๋ยวก่อนท่านเข้าใจผิดหรือเปล่า? คนต่ำต้อยพรรค์นั้นไม่ใช่พวกเรา…”
“นี่ไม่ใช่คำขอ แต่เป็นคำสั่ง”
ซีนาร์ทพ่นเปลวไฟออกมาตอนพูด ทำให้อากาศโดยรอบร้อนขึ้นจนรู้สึกอึดอัด
“…อีนอร์ ยกก้นของเจ้ามานี่”
ซัคคิวบัสไม่สามารถทนต่อแรงกดดันที่รุนแรงได้ นางกัดฟันแน่นขณะสั่งร่างที่อยู่ข้างหลังนาง
ร่างนั้นเดินออกไปอย่างหวาดกลัวและสั่นเทาต่อหน้าแรงกดดันของซีนาร์ท
“ฝ่าบาทอยากเห็นเจ้า มากับข้า”
ซีนาร์ทลดเปลวไฟที่ลุกโชนรอบตัวและอุณหภูมิก็กลับมาเป็นปกติ
โจชัวเห็นทุกอย่างที่เกิดขึ้นข้างประตูและเขารู้สึกทึ่งเล็กน้อยกับทัศนคติของซัคคิวบัส
ซัคคิวบัสไม่ใช่เผ่าที่แข็งแกร่งโดยเฉพาะในหมู่ปีศาจ และเมื่อเทียบกับอิมป์ที่ต่ำที่สุด สถานะของซัคคิวบัสนั้นสูงกว่าอย่างน้อยสามระดับ อย่างไรก็ตาม พวกนางยังคงห่างไกลจากการเป็นชนชั้นสูงของปีศาจ แต่พวกนางยังคงเป็นเผ่าพันธุ์เพศหญิง นอกเหนือจากเวทมนตร์ที่ควบคุมจิตใจแล้ว ความแข็งแกร่งทางกายภาพของพวกนางก็ไม่ได้แตกต่างจากมนุษย์ทั่วไปมากนัก
ร่างนั้นเดินตามซีนาร์ทไปยืนตรงหน้าโจชัว ในที่สุดเขาก็สามารถเห็นได้อย่างชัดเจนว่านางมีลักษณะยังไง
นางดูเหมือนเด็กผู้หญิงที่สวยมากๆ แต่ตรงกันข้ามกับซัคคิวบัสที่เย้ายวนก่อนหน้านี้ ท่าทางประหม่าของนางกระตุ้นความปรารถนาที่จะปกป้องของผู้ชายทุกคน
ชุดของนางก็แตกต่างจากชุดที่ซัคคิวบัสคนก่อนๆสวม
มันเก่าและมอมแมมมากๆ
นางถูกเลือกปฏิบัติจากญาติของนางเองหรือนางมีข้อบกพร่องที่เกิดตามธรรมชาติซึ่งส่งผลให้เกิดสิ่งนั้นหรือเปล่า?
“อีนอร์?”
โจชัวมองไปที่นางและถามว่าชื่อที่เขาได้ยินก่อนหน้านี้ถูกต้องหรือไม่
“ฝะ-ฝ่าบาท”
นางจับขอบเสื้อผ้าที่ขาดวิ่นด้วยมือทั้งสองข้าง ขณะที่ก้มศีรษะลง ไม่กล้าสบตาโจชัว ผมสีเงินของนางหล่นมาบังใบหน้า
“เจ้าเป็นซัคคิวบัสหรือ?”
โจชัวมองปีกคล้ายค้างคาวของนางและหางยาวที่อยู่ข้างหลัง ซัคคิวบัสระดับสูงบางตัวอาจมีขาแพะ แต่โจชัวได้กำจัดซัคคิวบัสระดับสูงไปแล้วบางส่วน
“ถะ-ถูกต้องแล้ว ฝ่าบาท” นางพูดด้วยน้ำเสียงหวาดกลัว
“แล้วทำไมญาติของเจ้าถึงเลือกปฏิบัติกับเจ้า”
โจชัวอยากรู้เพราะซัคคิวบัสคนนี้เป็นคนเดียวที่ทำให้เขาสนใจ
จากรูปลักษณ์ของนางเพียงอย่างเดียว นางสามารถรับบทนำหญิงคนใดก็ได้ แม้ว่านางอาจจะขี้อาย แต่นางก็ยังดีกว่าซัคคิวบัสเหล่านั้น
อย่างน้อยที่สุดโจชัวก็มีวิธีที่จะแก้ไขความกลัวของนาง แต่ความขี้ขลาด…ที่มากเกินไป จริงๆ โจชัวหลีกเลี่ยงผู้หญิงแบบนั้นมาโดยตลอด ไม่ว่าพวกนางจะสวยแค่ไหนก็ตาม
“เงยหน้ามองข้า”
บทบาทของนักแสดงนำหญิงเป็นของนางชั่วคราว ดังนั้นโจชัวจึงเริ่มวางแผนว่าเขาแก้ไขนิสัยขี้อายของนาง สิ่งแรกคือให้โอกาสนางสร้างความมั่นใจ
“ฝ่าบาท…”
“เจ้าไม่มีสิทธิ์เรื่องมากตอนนี้” โจชัวพูด
ด้วยเหตุผลบางอย่างร่างที่ผอมของนางสั่นเทา เมื่อได้ยินคำว่า“เจ้า” แต่ในที่สุดนางก็ค่อยๆเงยหน้าขึ้น
“ตอนนี้ตอบคำถามของข้า ทำไมเจ้าถึงถูกเลือกปฏิบัติ”
โจชัวมองเข้าไปในดวงตาสีแดงสดของนาง ขณะที่เขาถามซ้ำ
"มันเป็นเพราะว่า…"
นางกัดริมฝีปากของนางเบา ๆ ก่อนหลับตาขณะที่นางเปิดเผยสาเหตุของความอับอาย
“ข้าเป็นผู้ชาย”
ผู้ชาย? ดังนั้น“นาง” จึงเป็นสรรพนามที่ผิด มันคือ "เขา"?
โจชัวตรวจบุคคลตรงหน้าเขาอีกครั้ง ไม่ว่าเขาจะมองยังไงเขาก็คือเด็กผู้หญิงที่น่ารักมาก ดังนั้นโจชัวจึงใช้อำนาจของเขาและยังเรียกเขาว่า "นาง"
“ผู้ชาย? ไม่ใช่ปัญหา”
ในตอนที่โจชัวพูดนั้นอีนอร์ก็ลืมตาขึ้นและมองไปที่โจชัวด้วยท่าทางแปลก ๆ
“ท่าน…ฝ่าบาท ท่านไม่โกรธหรือ?”
ซัคคิวบัสเป็นเผ่าพันธุ์ที่ส่วนใหญ่ประกอบด้วยเพศหญิงและไม่ค่อยมีเพศชายเกิด สถานะของซัคคิวบัสชายในสังคมอยู่ต่ำสุด เพราะพวกเขาไม่ได้สืบทอดความสามารถของซัคคิวบัส พวกเขาถูกลิขิตให้ไม่สามารถดูดซับ“แก่นแท้” ของสิ่งมีชีวิตอื่นเพื่อเสริมความแข็งแกร่งให้กับตัวเองได้
ดังนั้นอีนอร์จึงอาศัยอยู่ในพื้นที่ระดับต่ำ และตำแหน่งของเขาก็ไม่ต่างจากอิมป์ ลูกค้าจำนวนไม่น้อยที่ชื่นชอบอีนอร์รู้สึกโกรธแค้นเมื่อพวกเขารู้เพศของเขา
ด้วยเหตุนี้ช่วงเวลาที่อีนอร์พบว่าตัวเองอยู่ต่อหน้าเจ้าชาย เขาคิดว่าเจ้าชายจะโกรธเมื่อรู้เพศของเขา
"ไม่เลว เจ้าตรงตามที่ข้าต้องการ”
เมื่อเขาพูดอย่างนั้นโจชัวสังเกตว่าข้ารับใช้ปีศาจในห้องโถงมองเขาแตกต่างไปเล็กน้อย แม้แต่อีนอร์ก็อ้าปากค้างด้วยความตกใจ
แน่นอนเขารู้ว่ากลุ่มนี้มีความคิดผิด ๆ แม้แต่ในหมู่ปีศาจก็ไม่ยอมรับการรักร่วมเพศ
อย่างไรก็ตามโจชัวเป็นคนตรงๆ
“ฝ่าบาทถ้าท่านเห็นว่าเหมาะสม ข้าจะมอบร่างกายของข้าให้ ได้โปรดอย่าส่งข้ากลับไปที่นั่น…”
อีนอร์มีไหวพริบของซัคคิวบัสและเขาจำการจ้องมองที่ซัคคิวบัสคนอื่น ๆ มองก่อนหน้านี้ได้ หากเจ้าชายไม่ยอมรับเขาและส่งเขากลับ ... เขาไม่สามารถแม้แต่จะเริ่มจินตนาการได้ว่าจะต้องเจอกับความทรมานแบบไหน
"ร่างกายของเจ้า? ไม่…สิ่งที่ข้าต้องการไม่ใช่ร่างกาย”
โจชัวไม่สนใจเด็กผู้ชาย
“ไม่ต้องกังวลฝ่าบาท…มันจะเป็น…ครั้งแรกของข้า”
เขาคิดว่าเจ้าชายเลือกเขาเพราะเขามีข้อบกพร่อง แต่นอกเหนือจากร่างกายแล้ว เขาก็ไม่มีอะไรจะให้อีก
“ไม่ใช่คำถามว่ากี่ครั้ง”
โจชัวครุ่นคิดเล็กน้อย และให้คำอธิบายที่ดีขึ้น
“ข้ามีงานให้เจ้า บางทีซัคคิวบัสคงสามารถพิชิตใจผู้ชายด้วยร่างกายได้อย่างง่ายดาย แต่ด้วยงานที่ข้ามอบให้เจ้าจะสามารถคว้าหัวใจของผู้ชายและแม้แต่ผู้หญิได้งถ้าเจ้าทำได้ดี! พวกเขาจะรักเจ้าไม่ว่าพวกเขาจะเป็นใคร และเจ้าจะได้รับความเคารพมากกว่าตอนนี้”
การแสดงเป็นศาสตร์ที่น่านับถือและนักแสดงหลายคนใช้ทักษะการแสดงเพื่อละทิ้งความธรรมดานับไม่ถ้วน นั่นเป็นสิ่งที่มีค่ามากกว่าความสุขทางกามารมณ์
“ข้าทำได้จริงหรือ?”
ในขณะที่ อีนอร์ไม่รู้ว่างานที่โจชัวพูดถึงนั้นเกี่ยวข้องกับอะไร แต่ความรักและความเคารพที่เขาอธิบายนั้นไม่เคยอยู่ในความฝันที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเขา สถานการณ์ที่ดีที่สุดที่เขาคิดได้คือการมีชีวิตอยู่ในฐานะของเล่นของเจ้าชาย
“ถ้าไม่ลองจะรู้ได้ยังไง? ก่อนอื่นเราต้องจัดหาเสื้อผ้าใหม่ให้เจ้าก่อน”
จากนั้นโจชัวก็เขียนชื่อของ อีนอร์ลงบนแผ่นกระดาษสีขาวและติดตราประทับไว้ให้ อีนอร์มีสิทธิ์เข้าและออกจาก ปราสาทด้วยอำนาจของเขา
“ซีนาร์ทเอาชุดใหม่มาให้เขา - ผู้ชาย”
“ตามบัญชาขอรับ”
ซีนาร์ทเดินไปด้านหน้าและบอกให้ อีนอร์เดินตามเขา ในขณะที่อีนอร์เชื่อฟังอย่างหวาดกลัว
“ยกคาง ดันหน้าอกออก มีความมั่นใจ อย่าลืมว่าเจ้าเป็นผู้ชาย อย่าแพ้ผู้หญิง” โจชัวกล่าว
โจชัวไม่รู้ว่าโลกนี้จะรู้จักแนวคิด“เป็นผู้ชาย” หรือไม่ แต่เป็นสิ่งที่โจชัวมักจะได้ยินพ่อของเขาพูดบนโลก
