ตอนที่ 99 เหนื่อย

ตอนที่ 99

เหนื่อย

ตุบ.....

ร่างของชายชราร่อนลงมาบนพื้นอย่างแผ่วเบาราวกับมีสายลมคอยรองรับตลอดเวลา แม้จะดูเป็นตาแก่ท่าทางไม่แข็งแรง แต่ดาบที่ใช้สังหารแมงมุมตัวเมื่อครู่ก็เป็นของจริงไม่ผิดแน่

“ไม่น่าเชื่อเลยว่าจะได้เจอคนหนุ่มสาวฝีมือดีๆแบบนี้ได้ ทั้งที่กะจะเข้าไปนั่งดูงานเทศกาลเท่านั้นแท้ๆ”ชายชราหัวเราะออกมาก่อนจะมองไปด้านหลังตนเอง มีน มีความเร็วระดับหนึ่ง แต่ก็ยังตามความเร็วของชายชราไม่ทันทั้งๆที่ชายชราคนนั้นกำลังวิ่งไปด้วยท่าทีสบายๆแท้ๆ

“ตามมาได้ทันจริงๆด้วยนะแม่หนู”ชายชราเห็นมีนตามมาทันก็ยิ้มออกมาด้วยท่าทีพึงพอใจ ตอนนี้ทั้งมีนทั้งชายชราออกมานอกเมืองเป็นที่เรียบร้อยแล้ว แถมยังออกมาอยู่บนเนินเขาด้านนอกอีกต่างหาก ตลอดเส้นทางมีทั้งอุปสรรคและสิ่งกีดขวางมากมายทำเอามีนที่พยายามไล่ตามมาลำบากไม่น้อย

“ที่นี่ที่ไหนคะ”มีนถามออกมาขณะพักหายใจ เพราะมีนเดินทางมาด้วยการวาร์ปก็เลยไม่เคยออกมานอกเมืองไบเนอร์มาก่อน การตามชายชรามาในครั้งนี้นับเป็นการออกนอกเมืองไบเนอร์เลยก็ว่าได้

“ที่นี่งั้นเหรอ ที่นี่คือที่อยู่อาศัยของภูตแห่งสายลมไงล่ะ”ชายชรายิ้มบางๆออกออกมาก่อนจะพามีนเดินไปบนเนินเขาด้วยท่าทีผ่อนคลาย เพราะเมื่อครู่มีนกำลังพักก็เลยไม่ได้มองว่ารอบข้างเป็นเช่นไร แต่พอตอนนี้ได้มองตามที่ชายชราบอกแล้วกลับพบว่ารอบข้างนั้นเต็มไปด้วยเนินเขาและหน้าผาอย่างกับเป็นจุดศูนย์กลางแผ่นดินไหว แต่...ที่น่าตื่นตาตื่นใจที่สุดคงไม่ใช่เรื่องสถานที่ แต่เป็นก้อนสีเขียวอ่อนเรืองแสงที่กำลังลอยไปมาอยู่บนท้องฟ้าต่างหาก

“เจ้าพวกนี้คือภูตลม เป็นเหล่าบริวารของเทพแห่งสายลม”ชายชราว่าพลางเดินเข้าไปยืนตรงริมหน้าผา แต่ทันทีที่ชายคนนั้นเดินเข้าไปใกล้ เหล่าภูตลมก็ลอยเข้ามาหาชายชราเหมือนกับสัตว์เลี้ยงที่เข้าไปรุมล้อมเจ้านายตอนกลับบ้านไม่มีผิด

“โลกนี้มีเทพแห่งลมด้วยเหรอคะ”มีนขมวดคิ้วด้วยท่าทีประหลาดใจ ก็เทวรูปบนเกาะเริ่มต้นมีเพียง 4 รูป ต่อให้นับเทวรูปของคราวเข้าไปก็มีแค่ 5 ทำให้มีนที่ไม่ได้รู้ข้อมูลอะไรก็เลยไม่ทราบว่ามีเทพแห่งลมอยู่

“มีสิ เทพแห่งลมเป็นหนึ่งในเทพที่อยู่ภายใต้ท่านไอซิสเทพแห่งความเร็ว โดยตัวข้านั้นเป็นผู้ศรัทธาของท่านเทพแห่งลมยังไงล่ะ”ชายชราพูดขณะที่ก้อนแสงกลมๆกำลังลอยอยู่รอบๆตัว

“แต่ว่า...เวลาของข้ามันใกล้จะหมดลงแล้ว ข้าก็เลยอยากจะหาผู้สืบทอดสักคน”ชายชราขยับร่างกายเล็กน้อยพวกภูตลมก็ลอยออกจากตัวก่อนจะกลับไปล่องลอยอยู่บนอากาศเหมือนเดิม

“แล้ววันนี้ข้าก็ได้พบแม่สาวที่มีความสามารถพอที่จะรับช่วงต่อจากข้าได้”ชายชรายื่นมือมาทางมีนก่อนที่กระแสลมจะพันไปรอบๆตัวมีนเหมือนกำลังจะชักชวนอะไรบางอย่าง

ติ๊ง!!!

ระหว่างกำลังสับสนอยู่นั้น อยู่ๆที่หน้าต่างระบบของมีนก็มีหน้าต่างเด้งขึ้นมา หน้าต่างนั้นระบุว่ามีนได้รับโอกาสทดสอบเพื่อเปลี่ยนอาชีพเป็น ผู้ศรัทธาแห่งสายลม อาชีพระดับตำนานที่หาได้ยากยิ่ง โดยอาชีพนี้มีจำกันในเกมได้เพียง 12 คนเท่านั้น

“ว่าไงล่ะแม่หนู เจ้าอยากจะทดสอบดูหรือเปล่า”ชายชราถามด้วยท่าทียิ้มแย้ม การรับพลังของเทพแห่งลมนั้นเป็นโอกาสที่หาได้ยาก แม้การทดสอบจะไม่ง่ายแต่หากสามารถทดสอบจนผ่านได้ผลลัพธ์ก็ย่อมน่าพอใจอย่างแน่นอน ยิ่งกับผู้เล่นด้วยแล้วคงไม่มีใครยอมทิ้งโอกาสแบบนี้ไปแน่ๆ

“ขอโทษค่ะ...”มีนก้มหัวลงก่อนจะบอกขอโทษออกมาเสียอย่างนั้นเล่นเอาชายชราถึงกับชะงักไปเลย

“ขะ ขอ....ปรึกษาคนรู้จักก่อนได้หรือเปล่าคะ”ไม่ใช่การปฏิเสธคำชักชวน แต่เป็นการขออนุญาตอย่างนั้นหรอกหรือ แต่ยังไม่โดนปฏิเสธก็ทำให้ชายชราโล่งใจขึ้นมาหน่อยได้แต่พยักหน้ายอมให้มีนติดต่อกับคนที่ว่าตามสบาย

“ว่าไง”หลังจากกดระบบสื่อสารเพื่อติดต่อไปหากวีแล้วเสียงของกวีก็ดังมาจากทางปลายสายอย่างรวดเร็ว

“พี่กวี....พอดีว่าตอนนี้มีนมาเปลี่ยนอาชีพค่ะ แต่เพราะอาชีพที่พี่กวีเลือกให้ยังไม่สามารถเปลี่ยนได้ก็เลยยังไม่ได้เปลี่ยน”มีนพูดอ้อมไปอ้อมมาด้วยท่าทีลังเล สำหรับผู้เล่นปกติอาจจะเข้าใจ แต่สำหรับมีนที่เพิ่งจะได้เล่นเกมแล้วนั้นกลับกำลังสับสนว่าต้องทำอย่างไรดี

“ใจเย็นๆ ตอนนี้มีปัญหาอะไรงั้นเหรอ”กวีถามด้วยท่าทีสงสัย ปกติมีนเป็นคนขี้เกรงใจไม่ค่อยได้ติดต่อมาทางระบบสื่อสารหรอก

“คือว่า...อาชีพระดับตำนานเนี่ย....ดีหรือเปล่าคะ?”มีนถามพลางเกาแก้มด้วยท่าทีเขินๆ เธอไม่รู้นี่ว่าระดับตำนานกับระดับทั่วไปมันห่างกันแค่ไหน

“.............”แต่ถึงมีนจะถามคำถามออกไปแล้ว กวีกลับไม่ตอบคำถามในทันทีเหมือนปกติเสียอย่างนั้น นี่เธอพูดอะไรผิดไปงั้นเหรอ

“ฮะๆๆ ขอโทษที ผมลืมไปกว่ามีนเพิ่งจะเล่นเกมนี่นะ”กวีหัวเราะออกมาอย่างช่วยไม่ได้ เพราะมีนฝีมือดีมากแถมเรียนรู้ได้ไวก็เลยลืมไปเลยว่าเธอเป็นผู้เล่นใหม่ อะไรที่อยู่ในระดับพื้นฐานอย่างระดับต่างๆแบบนี้ก็คงไม่รู้หรอก ปกติแล้วได้ยินว่าอาชีพระดับตำนานคงดีใจจนตัวลอยไปแล้ว แต่มีนกลับติดต่อมาถามว่ามันคืออะไรซะได้

“เอ๊ะ..ขอโทษค่ะมีนทำผิดอะไรหรือเปล่า”มีนได้ยินกวีหัวเราะก็ทำตัวไม่ถูกไม่รู้ว่าตนทำผิดหรือทำถูกกันแน่

“เปล่าครับ ผมแค่หัวเราะตัวเองเท่านั้นเอง อาชีพระดับตำนานถ้าเป็นอาชีพที่ใช้ดาบที่มีนถนัดได้ก็เปลี่ยนได้เลยครับ รับรองว่ามันต้องดีกว่าจอมดาบลมกรดที่เป็นแค่อาชีพลับแน่ๆ”กวีตอบทั้งๆที่ยังไม่หยุดหัวเราะ หลายวันมานี้กวีใช้สมองอย่างหนัก ทั้งแผนเมืองการ์กัน ทั้งแผนหว่านล้อมองค์จักรพรรดิ พอเจอเรื่องของมีนเข้าไปก็ผ่อนคลายลงไม่น้อยเลย

“คุณปู่คะ อาชีพนี้ใช้ดาบได้หรือเปล่าคะ”มีนหันไปถามชายชราผู้เป็น NPC เสียอย่างนั้นทำเอาชายชราเองก็ได้แต่กะพริบตาปริบๆแล้วพยักหน้าออกไป

“เอ่อ ดูเหมือนจะใช้ดาบได้ค่ะพี่กวี มีนควรจะเปลี่ยนเลยหรือเปล่า”มีนถามพลางทำท่าลังเลออกมา การเปลี่ยนอาชีพนั้นมีผลกับตัวละครมาก แถมเพราะเพิ่งเคยเล่นเกมครั้งแรกตัวละครนี้ก็เลยสำคัญกับมีนมากทีเดียว

“ถ้ามีนชอบก็เปลี่ยนเลยครับ ถ้าเป็นอาชีพไม่ดีละก็ผมจะหาทางทำให้มันเก่งเอง”กวีว่าพลางรับปากจะช่วยเหลือมีนออกไปอย่างมั่นใจ อาชีพต่างๆภายในเกมบางอาชีพก็ดูไร้ประโยชน์ อย่างอาชีพผู้ปัดเป่าของไอช่าเองก็ไม่ค่อยเป็นที่นิยมนักเพราะเวทรักษาค่อนข้างน้อย แต่สำหรับกวีแล้วมันมีค่ามาก และอาชีพอื่นๆเองก็มีทั้งอาชีพที่ต่อสู้ไม่ได้แต่กลับทำประโยชน์อย่างอื่นได้มากมายเหมือนกัน ไม่ว่าจะเป็นอาชีพแบบไหนขอเพียงใช้ให้ถูกจังหวะก็ทำให้เกิดผลดีได้ทั้งนั้น

“ค่ะ....”มีนยิ้มออกมาบางๆก่อนจะมองไปทางชายชรา อาชีพนี้...จะดีหรือไม่ก็ไม่ทราบ แต่หากกวีรับปากแบบนั้นมีนถึงได้วางใจที่จะเปลี่ยน

“พี่กวี”ก่อนที่กวีจะวางสายไป มีนก็เรียกหากวีขึ้นมาเสียก่อน ปกติมีนไม่ค่อยกล้าทักกวีเท่าไหร่ นานๆถึงจะได้ใช้ระบบสื่อสารกันแบบนี้สักทีเสียด้วย

“เรื่องเมืองหลวง....เหนื่อยหรือเปล่าคะ”มีนยิ้มบางๆออกมาก่อนจะถามคำถามกับกวีด้วยท่าทีเป็นห่วง มีนไม่ค่อยรู้เรื่องที่กวีทำนัก ตอนนี้ก็ไม่ทราบเหมือนกันว่ากวีเป็นอย่างไรบ้างหรือวางแผนอะไรไว้ แต่ที่รู้ๆก็คือกวีคงต้องใช้สมองอย่างมากแน่ๆ

“เหนื่อยงั้นเหรอ....”กวีได้ยินคำถามก็นิ่งคิดไปครู่หนึ่ง เรื่องแบบนี้กวีทำจนเคยชินไปแล้วไม่คิดด้วยซ้ำว่าเหนื่อยหรือไม่ แถมคนรอบกายยังมีแต่คนที่เชื่อใจแล้วก็สนับสนุนการกระทำของตนเอง ครั้งนี้ก็เลยเพิ่งจะมีคนพูดแบบนี้เป็นครั้งแรก

“ค่ะ....ถ้าเป็นคนปกติละก็ต้องมีเหนื่อยบ้างไม่ใช่เหรอคะ”มีนถามพลางยิ้มเจื่อนๆออกมา ทำไมกวีถึงพูดเหมือนเจอเรื่องประหลาดเข้าล่ะ

“งั้นเหรอ เหนื่อยสินะ....ไม่ต้องห่วงหรอกตอนนี้ทุกอย่างเป็นไปได้ด้วยดี ถ้าเหนื่อยละก็จะพักก็แล้วกัน”กวีหัวเราะออกมาเบาๆก่อนจะมองเข้าไปในห้องพักที่เปิดเช่าในเมืองหลวง ตอนนี้ขุนนางส่วนใหญ่ที่ตระกูลดีแลนรู้จักก็พูดคุยกับพวกกวีหมดแล้ว ถ้าต้องเข้าเฝ้าองค์จักรพรรดิก็คงไม่โดนไล่ต้อนมากนัก แถมกวียังพาไอช่ามาด้วย แม้จะไม่ได้หวังผลจากไอช่าได้แน่นอน แต่ความดวงดีของไอช่าก็ทำให้กวีมีหวังมาหลายต่อหลายครั้งแล้ว

“งั้น...อย่าลืมดูแลตัวเองด้วยนะคะ”มีนได้ยินแบบนั้นก็ยิ้มออกมาด้วยท่าทีโล่งอก แต่เพราะเป็นคนไม่ค่อยคุยกับคนอื่นเลยได้แต่บอกให้กวีดูแลสุขภาพเท่านั้นเอง แม้จะเป็นในเกมก็ตาม

“ขอบใจมาก เรื่องอาชีพก็พยายามเข้าล่ะ ผมหวังในตัวมีนอยู่นะ”กวีตอบก่อนจะวางสายไป ส่วนมีนก็ได้แต่อมยิ้มน้อยๆก่อนจะหันกลับไปให้ความสนใจกับชายชราตรงหน้าเสียที

“สนใจข้าได้แล้วสินะ”ชายชราพูดด้วยท่าทีงอนๆเพราะโดนมีนเมินใส่ตั้งนาน อยู่ๆก็เอาแต่คุยกับใครก็ไม่รู้แถมยังยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อย่างกับกำลังหวานแหววกับคนรักเสียอีก

“เอ๊ะ ขอโทษค่ะ”พอรู้ว่าตัวเองทำอีกฝ่ายรอมีนก็รีบขอโทษทันที แต่ชายชราก็ไม่ได้โกรธอะไรจริงๆและไม่คิดจะต่อว่าอะไรมีนด้วย

“เอาล่ะ เจ้าจะรับการทดสอบหรือเปล่า”ชายชราถามพลางจ้องไปทางมีนด้วยท่าทีจริงจัง

“ค่ะ รบกวนด้วยค่ะ”มีนพยักหน้าช้าๆก่อนจะตกลงรับเควสเปลี่ยนอาชีพผู้ศรัทธาแห่งลมในทันที เธอจะต้องผ่านเควสให้ได้ เพื่อจะให้มีประโยชน์กับกวีมากขึ้น

วูบ!!

“ดี....งั้นมาเริ่มกันเลย”ชายชรายิ้มออกมาอย่างพึงพอใจ แต่เพียงพริบตาเดียวกระแสลมรอบตัวมีนก็เริ่มแรงขึ้นอย่างกับพายุกำลังจะเริ่มก่อตัว

ตูม!!

ระหว่างมีนกำลังพยายามฝืนไม่ให้ตัวเองโดนพายุพัดตัวเองไป ร่างของมังกรตัวหนึ่งก็ร่วงลงมาอยู่เบื้องหน้ามีนพอดิบพอดี ยิ่งวินาทีที่มันกางปีกทั้ง 8 ข้างออกมาสายลมก็ยิ่งรุนแรงขึ้นจนมีนต้องถอยออกไปหลายต่อหลายก้าว