Chapter 78:เมื่อมีผู้บุกรุกเข้ามา จะต้องตายสถานเดียว!

"ปืนไรเฟิล Cheytacm 200 ที่มีระยะ 2,500 หลา ใช้ได้ผลดีเลยทีเดียว!"

เสี่ยวหลัว หยิบอาวุธขึ้นมาจากร่างของมือปืนที่เขาเพิ่งฆ่าลงไปและยิ้มออกมาเล็กน้อย อาวุธที่ร้อนแรงอันนี้ มันทำให้เลือดของเขาเดือดพล่าน ร่างกายของเขาตอนนี้รู้สึกราวกับถูกไฟไหม้

เมื่อมองผ่านเลนส์ของปืนไรเฟิล เสี่ยวหลัวก็มองไปยังพื้นที่รอบๆ และยิงกระสุนปืนออกไปยังคนที่ซุ่มยิงอีกคนในทันที ทันใดนั้นหัวของคนที่ซุ่มยิงก็ระเบิดแตกกระจาย

จากนั้น เสี่ยวหลัวก็หันมาและชี้ปืนไรเฟิล ไปที่ทหารรับจ้างสามคนที่กำลังลักพาตัวชูเยว่และกดไกปืนลงไปในทันที

“ปัง!”

กระสุนพุ่งออกไป มันทำลายกำแพงเสียงพุ่งเข้าไปหาผู้ชายคนหนึ่ง

"ฟุ๊บบ!"

กระสุนที่ดุร้ายและไร้คู่ต่อกร มันพุ่งเข้าไปทะลุอกของชายที่เดินอยู่ด้านหลังสุด พลังทำลายล้างอันมหาสาร มันทำให้หน้าอกของมนุษย์กลายเป็นกลวงโบ๋ หัวใจของเขาและปอดส่วนใหญ่ของเขากระจายออกไปเพราะกระสุนปืน เลือดของมันไหลพุ่งออกมาราวกับน้ำตกที่ไหลลงไปเจิ่งนองอยู่บนพื้น

ชายคนนั้นเบิกตากว้าง เขามองลงไปที่หน้าอกของตัวเองอย่างงุนงง เขาไม่พูดอะไรสักคำ ร่างกายของเขาตกลงไปที่พื้น ตอนนี้เขากลายเป็นศพไปเสียแล้ว เขายังไม่ทันรู้เลยด้วยซ้ำว่าเขาตายได้อย่างไร

“กรี๊ดดด!”

เมื่อเห็นภาพที่น่าสยดสยองปรากฏขึ้นต่อหน้าต่อตาของเธอ ชูเยว่ กรีดร้องออกมาเสียงดังขณะที่ดวงตาของเธอเบิกกว้าง

ชายผิวดำตะโกนเสียงดัง“หาที่ซ่อน!”

ชายร่างผอมตอบสนองในทันที เขารีบเข้าไปหลบอยู่ที่หลังหินก้อนใหญ่ แต่มันก็สายเกินไป ตำแหน่งของเขาเปิดเผยต่อสายตาของเสี่ยวหลัวแล้ว กระสุนปืนไรเฟิล เป็นเหมือนกับเขี้ยวเสือมันกัดลงไปที่ต้นขาของเขาในทันที

“ปัง!”

ชิ้นเนื้อที่ต้นขาทั้งหมดของเขาหลุดร่อน ออกมาราวกับถูกฉีกกระฉากเป็นชิ้นๆ ด้วยพลังจากกระสุนอันมหาสารนี้ มันทำให้เลือดไหลพุ่งออกมาจากบาดแผล พร้อมกับเสียงกรีดร้องที่น่าเวทนาดังขึ้นจากปากของมนุษย์ร่างผอม

“สเลนเดอร์มังกี้!”

ใบหน้าของชายผิวดำมืดลง เขาขยับเข้ามาใกล้ชายร่างผอม และให้ชูเยว่  ยืนอยู่ตรงกลางระหว่างเขากับมือปืนเป็น เพื่อให้เธอเป็นโล่มนุษย์

“อย่าเข้ามา มันเป็นกับดัก!” ชายร่างผอมตะโกน “ศัตรูมันจงใจทำให้ฉันได้รับบาดเจ็บ เพื่อล่อให้นายออกมาตกลงสู่กองเพลิง หากนายมาที่นี่ นายก็จะต้องเป็นของเล่นในมือของเขาแน่ๆ”

ชายผิวดำหยุดอยู่กับที่ เขาหยิบวิทยุออกมาเพื่อติดต่อกับสไนเปอร์คนอื่นๆ "อีแร้งอีแร้ง ได้ยินไหม ได้ยินไหม”

"ไม่ต้องเรียกพวกอีแร้งไปหรอก พวกมันถูกฆ่าตายหมดแล้ว" เสียงของชายร่างผอม สั่นเครือความเจ็บปวดมันกำลังทิ่มแทงเขา มันทำให้เขาเหงื่อไหลออกมาอย่างกับสายย้ำ

"F ... , * ck!!”

ชายผิวดำสถบคำหยาบออกมาด้วยความโกรธ ด้วยความโกรธเกรี่ยวเขาทุบวิทยุสื่อสารจนแหลกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย เขาคิดว่าเขาสามารถทำภารกิจให้สำเร็จได้อย่างง่ายดาย และนี่มันควรจะเป็นภารกิจง่ายๆ แต่ทำไมมันถึงมีผู้เชี่ยวชาญซ่อนตัวอยู่ในเงามืดได้

เขาพูดข้างหูชูเยว่ ด้วยเสียงคำรามต่ำ“ใครคือคนที่ซ่อนอยู่? ในเงามืด บอกมา!”

“ฉันไม่รู้ ฉันไม่รู้…”

ชูเยว่ตกใจกลัว เธอส่ายหัวของเธออย่างแรง เธอไม่รู้จริงๆและกลัวเกินกว่าจะคิดอะไรได้ จิตใจของเธอในตอนนี้ มันว่างเปล่าไปหมดแล้ว เมื่อเธอได้กลิ่นเลือดที่สดใหม่พวกนี้ ความกลัวความสิ้นหวังความและวิตกกังวลต่างก็ประเคนเข้ามาในจิตใจของเธอ

“อีกระหรี่ ถ้าเธอไม่พูดฉันจะข่มขืนเธอเดี๋ยวนี้เลย!”

อารมณ์ของชายผิวดำอยู่ในความว้าวุ่น ความตายของเพื่อนร่วมทีม มันทำให้เขาเป็นอันตรายอย่างยิ่งและตอนนี้เขาเป็นราวกับหมาป่าที่หิวโหย

ชูเยว่ ขดริมฝีปากด้วยความตกใจและร้องให้ออกมา

“แบล็คเทล นำเป้าหมายและออกไปจากที่นี่ และไปรวมกลุ่มกับ อีเกิ้ล ”ชายร่างผอมกล่าว เขาเสียเลือดไปมากแล้ว ตอนนี้เขาดูเหนื่อยมาก ใบหน้าของเขาขาวซีด

“ไอเชี้..ย ฉันจะไม่ไปโดยไม่มีแก!” ชายผิวดำ พูดออกมาด้วยความโกรธ

ชายร่างผอมยิ้มอย่างเศร้าๆ “เราใช้ชีวิตอยู่ในอันตรายเสมอมา พวกเราเล่นพนันกับชีวิตของพวกเราอยู่เสมอ ตอนนี้ขาฉันพิการไปแล้ว แม้ว่าฉันจะออกไปจากที่นี่ โดยที่ยังชีวิต ฉันก็จะเป็นเพียงแค่คนพิการที่ไร้ประโยชน์”

“ฉันจะหาทางช่วยแกให้ได้…”

ชายร่างผอมขัดจังหวะคำพูดของชายผิวดำ“ แบล็คเทล นายก็รู้กฎ อย่าทำอะไร ที่จะทำให้ฉันไม่เคารพนายเลย”

ชายผิวดำเช็ดน้ำตาของเขา เขาพยายามที่จะผลักความเศร้าโศกให้ออกไป และแทนมันด้วยความไม่ลังเล ก่อนที่จะกัดฟันและหนีไปพร้อมกับชูเยว่

ไม่นานหลังจากนั้นเสี่ยวหลัวก็ลงมาจากต้นไม้ของนักซุ่มยิง

"มันคือคุณ?"

ชายร่างผมมองไปที่เสี่ยวหลัวอย่างหวาดกลัว เขาไม่สามารถเชื่อได้เลยว่า ชายหนุ่มที่ดูไม่เป็นอันตรายคนนี้ จะสามารถสร้างความเสียหายให้กับพวกเขาได้มากมายขนาดนี้

“เขาทิ้งคุณไว้จริงๆ ดูเหมือนว่าเพื่อนของคุณจะไม่โง่เท่าไหร่นะ” เสี่ยวหลัวพูดออกมา

ชายร่างผอมเงยหน้าขึ้นมอง พวกเราเป็นสมาชิกของกลุ่มทหารรับจ้างแมงป่องแดง แกจะต้องได้ชดใช้สำหรับสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้แน่”

"จริงเหรอ?" เสี่ยวหลัว ยิ้มอย่างเย้ยหยัน “ฉันไม่รู้ว่าคุณเคยได้ยินคำพูดนี้ไหม”

“คำพูดอะไร?” ชายร่างผอมถาม

"จีนเป็นพื้นที่ต้องห้ามสำหรับทหารรับจ้าง เมื่อมีผู้บุกรุกเข้ามา จะต้องตายสถานเดียว!!”

เสี่ยวหลัวพูดออกมาเบาๆ แต่คำพูดของเขานั้นเต็มไปด้วยเจตนาฆ่าที่ไม่มีที่สิ้นสุด เขาหมุนตังออกไป ก่อนที่จะยื่นมือออกมา จากนั้นมือของเขาก็เปลี่ยนไปกลายไปเป็นกรงเล็บ และพุ่งเข้าไปที่คอของชายร่างผอมในทันที

"เกร็ก~"

เนื้อกระดูกและกล้ามเนื้อแตกหัก พร้อมกับฉีกขาดออกจากกันด้วยแรงพลังอันรุนแรง และจากนั้นเลือดอุ่นๆ ก็พุ่งออกมาจากที่คอของชายร่างผอม

เสี่ยวหลัว ไม่แม้แต่จะหันกลับไปมองที่ชายร่างผอม เขาเริ่มไล่ตามชายผิวดำไปในทันที

ชายร่างผอมล้มลงกับพื้นพร้อมกับเบิกตากว้าง เลือดที่พุ่งออกมาจากตัวของเขา ย้อมให้บริเวณรอบๆเป็นสีแดงฉาน บนพื้นร่างของเขากระตุกอย่างรุนแรง มันไม่มีความหวังในการรอดชีวิตแล้ว เขาทำได้เพียงแต่รอความตายที่กำลังจะมาถึงด้วยความสิ้นหวังและความเจ็บปวด

......

ที่สันเขาหมูป่า มันเป็นป่าทึบ มีต้นไม้สูงจำนวนนับไม่ถ้วนปิดกั้นแสงแดด ในขณะที่พื้นดินถูกปกคลุมไปด้วยมอสและพุ่มไม้หนาทึบ มันง่ายมากที่จะหลงทางในป่านี้ นอกจากนี้ยังมีสัตว์ป่าจำนวนมากที่สัญจรไปมา

ชายผิวดำ ผู้ซึ่งลักพาตัวชูเยว่ไป วิ่งออกไปได้ประมาณ 500 เมตร ก่อนที่เสี่ยวหลัวจะตามมาทัน

เสี่ยวหลัวพยายามวิ่งตามมาอย่างเต็มที่ เขาปรากฏตัวต่อหน้าชายผิวดำอย่างรวดเร็ว เสี่ยวหลัวปล่อยลมหายใจอัันเย็นยะเยือกออกมาอ เขาเตะหินส่งไปที่หัวเข่าของชายผิวดำในทันที เข่าของชายคนนั้นกระดูกแตกลงไปในทันใด

ความเจ็บปวดอย่างรุนแรงพุ่งทะลุผ่านร่างของชายผิวดำ ในขณะที่เขาเซและล้มลงไปบนพื้น ก่อนที่เขาจะร้องไห้ออกมาด้วยความเจ็บปวด ขาเหล็กของ เสี่ยวหลัว กวาดลอยขึ้นไปในอากาศพุ่งตรงไปที่หน้าอกของผู้ชายผิวดำ เสียงของลมที่หวีดวิวและแรงกดดันที่เกิดจากการเตะของเสี่ยวหลัว มันทำให้ชายคนนั้นเหงื่อตก

ชายผิวดำไขว้แขนไว้ที่หน้าอกของเขาเพื่อป้องกันการโจมตี จากลูกเตะของเสี่ยวหลัว

“ตูมมม!”

ราวกับว่าเขาถูกกระแทกโดยรถไฟ ชายผิวดำถูกส่งกระเด็นลออกออกไปเป็นเส้นตรง เขาหยุดเมื่อร่างของเขาพุ่งเข้าไปกระแทกกับลำต้นของต้นไม้ใหญ่ เขารู้สึกราวกับอวัยวะภายในของเขาทั้งหมดถูกพลิกกลับอย่างรุนแรง เลือดข้นพุ่งออกมาจากปากของเขา พลังระเบิดที่น่าสะพรึงกลัวของคู่ต่อสู้ มันทำให้เขาลืมความเจ็บปวดไปชั่วคราว เขาพยายามที่จะมองลักษณะรูปร่างของชายผู้ที่เตะเขา

เมื่อเขาเห็นว่ามันคือเสี่ยวหลัว ใบหน้าของเขาแสดงถึงความไม่อยากจะเชื่อเช่นเดียวกับชายร่างผอม ใครมันจะไปคิดได้ว่า เด็กน้อยที่พวกเขามองข้าม มันจะกลับมากัดพวกเขาในฐานะศัตรูที่น่าหวาดกลัว?

ขณะที่ เสี่ยวหลัว เตรียมตัวที่จะระเบิดพลังเพื่อฆ่าชายผิวดำ ทันใดนั้นประสาทสัมผัสของเขาก็ร้องเตือนเขาขึ้นมาในทันที ว่ามีกลุ่มทหารรับจ้างกลุ่มใหญ่อยู่ห่างออกไปเพียงไม่กี่ร้อยเมตร พวกมันกำลังเข้ามาใกล้เขาอย่างรวดเร็ว เสี่ยวหลัวหยุดตัว และหันมาอุ้ม ชูเยว่ ที่กำลังหวาดกลัว  เขากระแทกเท้าทั้งสองข้างลงไปที่พื้น เพื่อเป็นฐานจากนั้นเสี่ยวหลัวก็พุ่งตัวออกไปราวกับกระสุนปืนและหายตัวไปราวกับภูติผีอย่างรวดเร็วในทันที