3 ดาวตกที่ตกลงมาจากฟ้า

บทที่ 3: ดาวตกที่ตกลงมาจากฟ้า

หลังจากสูบบุหรี่เพื่อระบายอารมณ์ เหยียนลี่เฉียงก็เดินไปยังปั๊มน้ำมันที่อยู่ไม่ไกลออกไป ในขณะที่เขาเดินไปยังที่นั่นเขาก็คิดถึงแผนการในอนาคตของตัวเอง

เขาไม่ต้องการที่จะอยู่ในเมืองนี้อีกต่อไป

เขาได้ลาออกจากบริษัทไปแล้วเมื่อวานนี้ นี่เป็นเพียงบางส่วนที่เกี่ยวเนื่องจากการกระทำของลู่เจี่ยอิ่งเนื่องจากเขามีความคิดเช่นนี้มาสักพักหนึ่งแล้ว

ผู้จัดการแผนกในบริษัทของเขาทำทุกอย่างเพื่อช่วงชิงผลงานของเขา ชายคนนี้กล้าถึงขั้นลบชื่อของเหยียนลี่เฉียงออกจากรายชื่อผู้เขียนซอฟต์แวร์ที่ยอดเยี่ยมเพื่ออัปโหลดไปยังระบบ Office Automation ของบริษัท เขาทำมันด้วยความกลัวเพราะหัวหน้าอาจรู้ว่าเหยียนลี่เฉียงเป็นคนทำมันขึ้นมาในตอนแรก

อย่างไรก็ตามแม้ว่าชายคนนั้นจะกดขี่เขาอยู่ตลอดเวลาเหยียนลี่เฉียงก็ยังคงสามารถทำสิ่งที่น่าประหลาดใจภายในบริษัทได้โดยอาศัยความสามารถที่โดดเด่นของเขาเพียงอย่างเดียว

โดยเฉพาะอย่างยิ่งในปีนี้ที่ผลงานของเหยียนลี่เฉียงขึ้นสู่จุดสูงสุดของ บริษัทติดต่อกันสี่ไตรมาส

อย่างไรก็ตามทั้งหมดนี้เหยียนลี่เฉียงยังคงเลือกที่จะจากไปในที่สุด เป็นเพราะผู้บริหารคนหนึ่งที่เขารู้จักได้ชื่นชมทักษะและลักษณะนิสัยของเขาเป็นอย่างมากและต้องการลงทุนในห้างสรรพสินค้าแผนกเครื่องใช้ไฟฟ้าขนาดใหญ่ภายในเมืองอื่นโดยตั้งใจที่จะให้เหยียนลี่เฉียงเป็นผู้จัดการ นอกจากนี้เขายังให้เหยียนลี่เฉียงเป็นหุ้นส่วนของบริษัทแทนที่จะเป็นลูกจ้างอย่างเดียว

ตอนแรกเหยียนลี่เฉียงลังเลที่จะออกไปเนื่องจากอนาคตที่สดใสของเขาภายในบริษัท เพราะในไม่ช้ารายได้และผลประโยชน์ของเขาก็จะเริ่มทวีคูณอย่างรวดเร็ว เพื่อที่จะผูกใจเหยียนลี่เฉียงและแสดงความจริงใจของเขาผู้บริหารคนเก่าได้เปลี่ยนชื่อเจ้าของการลงทุนของเขาเป็นชื่อของเหยียนลี่เฉียง

เขาทำถึงขนาดนี้แล้วเหยียนลี่เฉียงจะพูดอะไรได้อีก?

ชีวิตของเขาจะเริ่มต้นใหม่เหยียนลี่เฉียงมั่นใจว่าเขาจะทำได้ดีขึ้นอย่างแน่นอน การกระทำที่เขาหลอกลวงในวันนี้อาจกลายเป็นจริงในวันหน้า แม้เขาไม่อาจเป็นเศรษฐีรุ่น 2 ในวันนี้ แต่เขาอาจกลายเป็นเศรษฐีรุ่น 1 แทนดังนั้นเหยียนลี่เฉียงจึงสู้เพื่อมันโดยไม่ยอมสิ้นหวัง

'ถ้าไม่ดิ้นรนแล้วคุณแตกต่างจากปลาเค็มอย่างไร?' นี่เป็นคำขวัญที่สองของ เหยียนลี่เฉียง

ในช่วงเวลานี้เหยียนลี่เฉียงไม่รู้สึกเจ็บปวดอีกต่อไป ช่วงเวลาที่เจ็บปวดที่สุดสำหรับเขาคือตอนที่เขาพบว่าลู่เจียอิ่งนอกใจ แรงกระแทกที่ได้รับแทบทำให้เขาทรุดลงกับพื้น แผนการแก้แค้นอย่างรุนแรงฟุ้งซ่านอยู่ในหัวเขา แต่หลังจากผ่านพ้นไปแล้วเขาก็ตระหนักว่าไม่มีความจำเป็นที่เขาจะต้องทำร้ายผู้คนเพราะผู้หญิงที่ทรยศและโลเลเพียงคนเดียว มันไม่คุ้มค่าจริงๆขยะพวกนี้ควรเป็นเพียงแค่อดีต

เมื่อเขาคิดย้อนกลับไปเหยียนลี่เฉียงก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา เมื่อใดก็ตามที่เขาคิดว่าตอนนี้เธอคงรู้สึกผิดและละอายเพียงใด มันคล้ายกับความพึงพอใจที่รู้สึกได้หลังจากการเล่นตลกสำเร็จ ความสุขนี้ค่อยๆล้างความหดหู่ในใจเขา

เหยียนลี่เฉียงรู้สึกว่าการแสร้งทำทั้งหมดที่เขาทำมาตลอดหลายปีที่ผ่านมามีเพียงวันนี้ที่ถือได้ว่าเป็นจุดสูงสุดของอาชีพการแสดงของเขา

เขาหยิบโทรศัพท์มือถือที่ปิดเครื่องออกมาถอดซิมการ์ดออกจากโทรศัพท์แล้วโยนลงไปในรางน้ำที่มีกลิ่นเหม็นริมถนน เหยียนลี่เฉียงเสียบซิมการ์ดใหม่ลงในช่องก่อนที่จะเปิดโทรศัพท์ของเขา และโทรออกหาใครคนหนึ่ง

“เฮ้ ลี่เฉียง! งานของคุณเป็นอย่างไรบ้าง” เสียงของชายวัยกลางคนที่กระตือรือร้นเต็มไปด้วยพลังตอบรับสาย

“ผู้จัดการ จ้าว! ผมจัดการเสร็จเรียบร้อยแล้ว ผมน่าจะไปถึงสนามบินกวางโจวตอนสี่โมงเย็นของพรุ่งนี้!”

“คุณไม่ต้องเรียกผมว่าผู้จัดการจ้าวอีกต่อไปน้องชาย!” น้ำเสียงของชายวัยกลางคนที่มาจากโทรศัพท์ฟังดูจริงจังและตรงไปตรงมา “ผมจะส่งรถไปรับคุณที่สนามบินในตอนบ่ายวันพรุ่งนี้และผมจะหาสถานที่สำหรับงานเลี้ยงต้อนรับในตอนกลางคืนด้วย ผมวางแผนที่จะแนะนำเพื่อนสองสามคนให้คุณรู้จัก เพื่อนของผมเหล่านี้เป็นผู้กว้างขวางในกวางโจว! หลังจากที่พวกเขาได้ยินสิ่งที่ผมพูดเกี่ยวกับคุณพวกเขาอยากรู้จักคุณมาก…”

"ตกลง! ขอบคุณพี่ฮวน!”

“ทำไมคุณถึงต้องขอบคุณผม? พวกเราเรียกกันแบบพี่น้องนับจากนี้เป็นต้นไป! ถ้าไม่ใช่เพราะความช่วยเหลือจากนาย พี่ชายคนนี้คงต้องถูกพวกเกาหลีโกงเงินไปกว่า 100 ล้านหยวน! จริงอยู่ที่ว่าเงินพวกนั้นไม่ได้มากมายเท่าไหร่แต่ชื่อเสียงของฉันคงต้องพังยับเยิน!เหยียนลี่เฉียงนายเป็นคนที่กอบกู้ศักดิ์ศรีของฉันไว้อย่างแท้จริง!พี่ชายคนนี้ขอบคุณนายอย่างจริงใจ! นายเป็นคนมีความสามารถแถมยังซื่อสัตย์ดังนั้นไม่ต้องเป็นห่วงเมื่อไปถึงกวางโจว ฉันจะหาที่พักอย่างดีและรถให้นายสักคัน สบายใจได้เลย! แค่ตั้งใจทำงานของตัวเองแล้วฉันจะส่งมอบห้างสรรพสินค้านี้ให้ให้นายอย่างแน่นอน ฉันมีหน้าที่จัดหาเงินลงทุนเท่านั้นทุกอย่างอยู่ที่มันสมองของนาย แต่อย่าลืมห้างนี้เป็นเพียงธุรกิจเล็กๆเท่านั้น เมื่อนายมีประสบการณ์มากพอฉันจะย้ายนายเข้ามาทำงานที่สำนักงานใหญ่ ผู้ถือหุ้นรายอื่นของบริษัทถึงจะไม่คัดค้าน!”

หลังจากวางสายเหยียนลี่เฉียงถอนหายใจเฮือกใหญ่ ความหดหู่ที่เขารู้สึกเมื่อสักครู่หายไปเหมือนควันในอากาศ เขารู้สึกว่าชีวิตของเขาไม่ต่างจากไม้เลื้อย แม้ว่าเขาจะล้มเหลวในเรื่องความสัมพันธ์ แต่อาชีพของเขาก็กำลังก้าวไปสู่ขั้นที่สูงขึ้นอย่างเงียบๆ และต้องขอบคุณความดีที่เขาสะสมมาตลอดหลายปี!

ในวันนี้แม้เขาจะไม่ได้ทำทุกสิ่งทุกอย่างแบบเมื่อหัวค่ำแต่ถ้าลู่เจียอิ่งพบสถานการณ์ปัจจุบันของเหยียนลี่เฉียง เธอก็ยังคงต้องเสียใจกับการเลือกของตัวเองอย่างแน่นอน กระนั้นเหยียนลี่เฉียงก็ยังคงแสร้งทำต่อไปไม่ใช่เพื่อใคร แต่เพื่อคำเดียวนั่นคือความพึงพอใจ!

เขาไม่ใช่ผู้ชายที่ไม่สามารถอยู่รอดได้หากไม่มีผู้หญิงดังนั้นเหยียนลี่เฉียงจึงสามารถยอมรับในการจากไปของลู่เจียอิง อย่างไรก็ตามเขาไม่สามารถให้อภัยเธอได้สำหรับการทรยศ สำหรับคนทรยศย่อมไม่สมควรได้รับความจริงใจ

…

หลังจากวางสายกับพี่ชายฮวน เหยียนลี่เฉียงได้เดินไปที่ถนนในเขตเมืองเก่าโดยไม่รู้ตัว เสียงของคนเร่ขายของข้างถนนดึงดูดความสนใจของเขา

เป็นคู่สามีภรรยาวัยชราคู่หนึ่ง พวกเขาแต่งกายด้วยเสื้อผ้าบางๆและข้างๆพวกเขามีรถสามล้อขนาดเล็กดูซอมซ่อจอดอยู่ ชายชรายืนอยู่ที่แผงขายของเพื่อดึงดูดลูกค้าในขณะที่ภรรยานั่งอยู่บนรถสามล้อโดยใช้เศษผ้าสองสามชิ้นขัดพื้นรองเท้า แผงขายของของพวกเขาตั้งอยู่ใต้ไฟถนน แสงจากไฟถนนส่องให้เห็นสินค้าอย่างชัดเจนในตอนกลางคืน

เมื่อเขาเห็นสองสามีภรรยาที่แก่ชรานั่งขายของที่พื้น เหยียนลี่เฉียงก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกเจ็บปวดเล็กน้อย

บางทีอาจมีเด็กจำนวนมากที่เกิดในเมืองใหญ่และไม่เคยเห็นร้านแบบนี้เลยตลอดชีวิตของพวกเขา พวกเขาคงไม่เคยคิดมาก่อนว่าสิ่งของเหล่านี้สามารถนำมาตั้งแผงขายที่ถนนได้

ชายชราวางสิ่งของที่ชำรุดทรุดโทรมไว้บนผ้าพลาสติกสีเขียวเพื่อแสดง มีวิทยุสมัยเก่าที่สีลอก ถุงมือเปื้อนฝุ่นคู่เก่า กล่องใส่บุหรี่ พื้นรองเท้าสองข้าง ที่ตัดเล็บใหม่อีกสองอัน กล่องเข็ม, ด้าย, ยางรัดและแบตเตอรี่โทรศัพท์มือถือรุ่นเก่าที่ไม่รู้จักสองสามชิ้น, พาวเวอร์บอร์ดสองตัวรวมถึงหนังสือเก่า ๆ กองหนึ่งและของเบ็ดเตล็ดอื่น ๆ อีกสองสามชิ้น ...

ส่วนใหญ่แม้ว่าสิ่งของเหล่านี้จะถูกโยนลงไปในกองขยะ แต่ก็ไม่มีใครหยิบมันขึ้นมานับประสาอะไรกับการใช้มันเพื่อหารายได้ นี่เป็นเพียงเรื่องตลก

อย่างไรก็ตาม เหยียนลี่เฉียงรู้ดีว่าคู่รักชราคู่นี้ไม่ได้ทำแบบนี้เพื่อหลอกขายของ ผู้สูงอายุส่วนใหญ่ที่อยู่ในช่วงหลังของชีวิตใช้ชีวิตอย่างว่างงานในย่านเสื่อมโทรมไม่มีทรัพยากรดำรงชีวิต พวกเขาแค่ตั้งแผงขายของบนถนนด้วยความหวังว่าสิ่งของเหล่านี้จะสามารถสร้างรายได้ให้พวกเขาได้บ้าง

นี่ไม่ใช่ครั้งแรกของ เหยียนลี่เฉียงที่ได้พบกับคนชราประเภทนี้ ในตอนกลางวันเทศกิจเมืองเข้มงวดมากพวกเขาจึงกลัวที่จะออกมา ดังนั้นจึงเป็นเพียงช่วงกลางคืนเท่านั้นที่พวกเขาจะออกมาตั้งร้านได้ มีหลายกรณีที่เหยียนลี่เฉียงเคยเห็นว่าคนแก่สองสามีภรรยาขายของเช่นซีอิ๊วครึ่งขวดเบียร์สองสามขวด ยาสำหรับแก้หวัดหนึ่งชุด หมากรุกเก่าหรือ อะไรก็ได้…สำหรับผู้อาวุโสเหล่านี้นี่เป็นวิธีเดียวที่พวกเขาคิดได้ว่านั่นทำให้พวกเขาสามารถทำเงินได้ในขณะที่ยังคงรักษาความภาคภูมิใจเอาไว้

เหยียนลี่เฉียงไม่ใช่ผู้ชายที่หยิ่งยโสมากนักดังนั้นเขาจึงเลือกซื้อของจากคู่สามีภรรยาชรา ทุกครั้งที่เขาเห็นคนชราในลักษณะนี้ตั้งแผงขายของเขาจะช่วยซื้อให้ แม้ว่ามันจะไม่มีประโยชน์กับเขาเลย

เหยียนลี่เฉียงคุกเข่าลงที่หน้าร้านเพื่อดูสินค้า

ชายชราเฝ้ามองเหยียนลี่เฉียงด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความหวังและไม่สบายใจ “หนุ่มน้อยลองดูสิ่งที่คุณต้องการ สิ่งเหล่านี้มีราคาถูกกว่าที่ขายในร้านค้า ยังคงใช้งานได้ดี…”

เหยียนลี่เฉียงยังไม่รู้แน่ชัดว่าเขาควรซื้ออะไร

ขณะที่หยานลี่เฉียงเลือกหาหนังสือเก่าๆที่จัดวางอยู่เขาก็เห็นหนังสือเก่าที่น่าสนใจเล่มหนึ่งชื่อ คู่มือเปลี่ยนเส้นเอ็นและไขกระดูก' นี่เป็นหนังสือเก่าซึ่งดูเหมือนจะตีพิมพ์เมื่อยี่สิบปีก่อนโดยสำนักพิมพ์ Zhongzhou Ancient Books ราคาพิมพ์ครั้งแรกเพียงยี่สิบหกหยวน

เมื่อเขาลองอ่านผ่านตาดูหนังสือเล่มนี้ เขาถึงกับผงะเพราะเขาไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าหนังสือหายากอย่างคู่มือการเปลี่ยนเอ็นไขกระดูกจะมีอยู่จริง ในอดีตเขาเคยคิดว่าสิ่งนี้ถูกสร้างขึ้นเพื่อเขียนนวนิยายและภาพยนตร์เท่านั้นและไม่เคยคิดฝันมาก่อนว่าสิ่งเช่นนี้จะมีอยู่ในชีวิตจริง ภายใต้แสงไฟข้างถนนเขาพลิกดูหนังสืออย่างไม่เร่งรีบ เขาตระหนักได้ว่านอกเหนือจากคำนำสองสามหน้าและข้อความไม่กี่หน้าส่วนที่เหลือเป็นภาพวาดทั้งหมดที่แสดงเทคนิคการฝึกฝนในรูปแบบต่างๆ

ขณะที่เหยียนลี่เฉียงจ้องมองหนังสือเล่มนี้ที่ซ่อนอยู่ท่ามกลางกองหนังสือเก่าเขาก็ไม่พบสิ่งอื่นใดที่ดึงดูดความสนใจของเขา เขาถอนหายใจด้วยความประหลาดใจกับวัฒนธรรมที่กว้างขวางและลึกซึ้งของจีนมาก จนสามารถค้นหาคู่มือการบ่มเพาะที่เป็นความลับในกองหนังสือเก่าได้อย่างไม่คาดฝัน

ถึงจะอย่างนั้นหนังสือเล่มนี้อาจเป็นเพียงเรื่องโจ๊กเรื่องหนึ่ง เขาสามารถรอจนกว่าตัวเองจะแก่ชราแล้วค่อยฝึกฝนมันก็ได้ บางทีเมื่อเขาแสดงมันต่อหน้าคนอื่นแล้วบอกว่าตัวเองฝึกมาจากคัมภีร์เปลี่ยนเส้นเอ็นสถานะของเขาในหมู่คนชราก็จะสูงขึ้นไม่น้อย! แค่คิดเหยียนลี่เฉียงก็มีความสุขแล้ว

เมื่อคิดได้ดังนี้เหยียนลี่เฉียงจึงตะโกนออกมาด้วยน้ำเสียงที่โอ้อวด“คุณอาผมพบมันแล้ว! ผมไม่อยากเชื่อเลยว่าจะหาของล้ำค่าแบบนี้ได้ที่นี่…” รอยยิ้มจริงใจปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเหยียนลี่เฉียง เขาโบกหนังสือเก่าเล่มนี้ไปมาและกล่าวว่า “คุณอาจะขายหนังสือเล่มนี้ในราคาเท่าไหร่”

“นี่…หนังสือเล่มนี้ราคาสิบหยวน” เนื่องจากเป็นหนังสือเก่าเช่นนี้ชายชราจึงรู้สึกลำบากใจเล็กน้อย และการเสนอราคาของเขาก็รู้สึกว่ามันจะแพงเกินไป

“สิบหยวน? ถูกขนาดนั้นเลยเหรอ” เหยียนลี่เฉียงตกใจ เขาตบเบาๆทั่วร่างกายก่อนจะธนบัตรสีแดงห้าใบออกมาจากกระเป๋าและยื่นให้ “ผมจะเอาหนังสือเล่มนี้ แต่ผมจะจ่ายในราคา 500 หยวนเพราะมันมีค่ามากสำหรับผม”

"อา! ขนาดนั้น…“ชายชรากระโดดด้วยความตกใจและรีบโบกมือห้ามปรามเหยียนลี่เฉียงเขาไม่ได้รับเงินไปแม้แต่ใบเดียว” ฉันรับมันไม่ได้หรอกพ่อหนุ่ม ... ”

เขาใช้เงินไปมากแล้วจากการแสดงครั้งก่อนเพียงอย่างเดียว ดังนั้นเขาจึงไม่คิดจะจ่ายเพิ่มอีกห้าร้อยหยวนในคืนนี้ อย่างไรก็ตามเขารู้สึกพอใจจริงๆที่จะได้มอบเงินให้กับสองสามีภรรยาคู่นี้ สำหรับบางคนเงินจำนวนนี้อาจไม่พอทานข้าวแม้สักมื้อเดียว แต่สำหรับผู้สูงอายุเหล่านี้เงิน 500 หยวนเพียงพอให้พวกเขาใช้จ่ายไปตลอดทั้งเดือน

“คุณอายังไม่รู้ หนังสือเล่มนี้ของคุณไม่ธรรมดา มันมีค่ามาก…”

“โอ้นี่…ฉันเคยเห็นเขาขายกันทางออนไลน์ ในสภาพใหม่เอี่ยมมันมีราคา 50 หยวนเท่านั้น และหนังสือพวกนี้ฉันเก็บมันได้จากถังขยะ…” ลุงคนขายก็ไม่ใช่คนหน้าเงินด้วย

“คุณอายังไม่รู้อะไร! หนังสือเล่มนี้เป็นเหมือนไวน์และแสตมป์ ต้องดูฉบับตีพิมพ์ของมันด้วย หนังสือเล่มนี้ได้รับการตีพิมพ์เป็นชุดพิเศษและหายากมากดังนั้นมันจึงมีมูลค่าเป็นพิเศษ หนังสือเล่มนี้จะมีมูลค่าเป็นหมื่นหยวนในอีกหลายปีข้างหน้า…”

"จริงๆ?" ชายชรายังคงสงสัยอยู่ แต่เขาเริ่มคล้อยตามเหยียนลี่เฉียง

“ผมเป็นคนไม่ชอบเอาเปรียบใคร! ห้าร้อยหยวนคือราคาที่เหมาะสมแล้ว!” เหยียนลี่เฉียงกล่าวอย่างเคร่งขรึม ความจริงเขาเองก็เกือบจะหลงเชื่อในคำโกหกของตัวเองเช่นกัน เมื่อเขาพูดจบเขาก็ยัดธนบัตรสีแดงห้าใบใส่มือชายชราทันที โดยไม่รอให้ชายชราตอบปฏิเสธเขาคว้าหนังสือแล้ววิ่งออกไป

ดวงตาของชายชราเฝ้ามองเหยียนลี่เฉียงจากไปด้วยความรู้สึกขอบคุณ หลังจากเหลือบไปเห็นธนบัตรสีแดงห้าใบที่ยังคงกำอยู่ในมือา เขาถอนหายใจและหันไปพูดกับภรรยาว่า“ดูเหมือนโลกนี้ยังมีคนดีๆอยู่อีกมาก ขอให้เขาพบแต่สิ่งดีๆด้วยเถิด…”

…

มีคนเดินบนถนนไม่กี่คนและไฟค่อนข้างสว่าง สิบนาทีต่อมาหลังจากออกจากร้านของชายชรา เหยียนลี่เฉียงก็เดินไปข้างหน้าในขณะที่พลิกหน้าหนังสือในมือ ตอนนั้นเองที่เขาได้ยินเสียงของใครบางคนตะโกนมาแต่ไกล

"อา! ดาวตก! กำลังมุ่งหน้ามาในทิศทางนี้…”

ขณะที่เขาเดินไปบนทางเท้าเหยียนลี่เฉียงก็หยุดกะทันหันในขณะที่เขาหันไปสนใจท้องฟ้าด้วยท่าทางมึนงง เพียงแค่เงยหน้าขึ้นเขาก็รู้สึกได้ว่าถนนรอบๆ ทุกอย่างกลายเป็นสว่างจ้าถูกกลืนกินไปด้วยแสงสีขาว ก่อนที่เหยียนลี่เฉียงจะได้ตอบสนอง

'บูม!'

เขาหมดสติไปทันที

…

เหยียนลี่เฉียงได้หายตัวไป สิ่งที่เหลืออยู่คือหลุมขนาดมหึมาที่มีเส้นผ่านศูนย์กลางมากกว่า 100 เมตร หลังจากนั้นไม่กี่นาทีรถดับเพลิงและรถตำรวจของเมืองก็มาถึงภายใต้เสียงกรีดร้องที่ดังระงมไปทั่ว

ตลอด 1 สัปดาห์ที่ผ่านมาทางรัฐบาลกลางได้ยืนยันแล้วว่า: เหยียนลี่เฉียง เพศชาย ชาติพันธุ์ฮั่น.ได้หายตัวไปในเหตุการณ์ดาวตกครั้งนี้