บทที่ 82 การหลอกลวงของมืออาชีพ !
บทที่ 82 การหลอกลวงของมืออาชีพ !
เป่ยเฟิงรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยกับการโทรมาครั้งนี้ของหวังเจียน ไม่รู้ว่านานแค่แล้วตั้งแต่ครั้งสุดท้ายที่เขามาเยือนที่นี่
"จริง ๆ แล้วมันก็มีเมนูใหม่นะ ... คุณหวังจะมาลองซักหน่อยหรือเปล่า ?" เป่ยเฟิงถาม
"อืม ฉันจะพาเพื่อนร่วมธุรกิจไปด้วยนะ"
หวังเจียนรู้สึกปวดหัวเมื่อใดก็ตามที่เขาคิดถึงเพื่อนร่วมธุรกิจคนนี้ เขาคนนี้แตกต่างจากคนอื่น ๆ เพราะเพียงเงินส่วนตัวของเขาคนเดียวก็สูงกว่า บริษัทชิงเฉิง หลายเท่า ! คราวนี้ หวังเจียนมีโครงการสำคัญบางอย่างซึ้งทำให้ต้องร่วมงานกับเพื่อนคนนี้
แม้แต่ลูกชายของเขาก็รับมือไม่ยากเท่ากับผู้ชายคนนี้ !
หวังเจียนคิดอย่างโหยหวน แม้ว่าเขาจะทำงานอย่างหนักเพื่อจะได้รับสัญญาจากบุคคลคนนี้ เขาก็ยังไม่สามารถทำให้เขาลงนามได้ นี่เป็นครั้งสุดท้ายที่เขาจะพยายาม หากแม้แต่อาหารของเป่ยเฟิงยังช่วยเขาไม่ได้ เขาก็ไม่สนใจโครงการนี้อีกต่อไป
เหตุผลที่ต้องมาที่นี่เพราะว่าเขาเคยเชิญเพื่อนคนนี้ไปหารือร้านอาหารหลายแห่ง แต่ว่าเขาล้มเหลวทุกครั้ง เพราะนอกจากเขาจะไม่คุยเรื่องธุรกิจแล้ว เขากลับติเรื่องอาหารทุกอย่างที่อยู่ตรงหน้าเขา
ไม่ว่าจะเป็นอาหารแต่ละชนิด เครื่องปรุงที่ใส่บางอย่างมากเกินไปหรือน้อยเกินไป ไหนจะวิธีที่เขาบอกว่าเขารู้สึกพ่อครัวคนนี้จะใช้ไฟแรงเกินไปอีก
ท้ายที่สุดแล้วกว่าเขาจะคุยกับหวังเจียนได้ก็เหมือนกับว่าหวังเจียนได้ลอยอยู่บนท้องฟ้าเรียบร้อยแล้ว
สำหรับเขาที่วิจารณ์อาหารด้วยความโหดร้ายนี้ มันมากซะจนทำให้พ่อครัวรู้สึกอับอายจนแทบจะลาออก
"ได้ คุณจะมาเมื่อไหร่ ? ผมจะได้ไปเตรียมตัว "
เป่ยเฟิงตอบตกลงทันที
"อืม ขอเป็นพรุ่งนี้ตอนบ่าย ลุงขอเป็นโต๊ะสำหรับสี่คน หลานเฟิง หลานต้องใช้ทักษะที่แท้จริงของหลานในวันพรุ่งนี้ ! เพื่อนเก่าคนนี้ปากเขาคมและไร้ความปราณีอย่างมาก !"
หวังเจียนบอกด้วยความวิตกกังวล
"ไม่ต้องห่วง"
เป่ยเฟิงตอบกลับอย่างว่างเปล่าแล้ววางสาย
'นี้มันเรื่องตลกอะไร ? ให้ฉันใช้ทักษะที่แท้จริงของฉัน ? ฉันไม่เคยมีทักษะอะไรเลยตั้งแต่แรกอยู่แล้ว ...'
เป่ยเฟิงยิ้มอย่างแปลกประหลาดเมื่อเขามองไปที่โทรศัพท์
เขาใช้วัตถุดิบชั้นยอดจากอีกโลกทั้งหมด และอีกอย่างเขาก็ไม่ใช่พ่อครัวที่แท้จริง
ถ้าถามถึงทักษะของเขา ถ้าถามเขาถึงวิธีการจัดการเมนูอาหารง่าย ๆ อย่างมันฝรั่งทอด เขายังบอกได้เลยว่าเขาก็ไม่รู้เหมือนกัน
แต่เพราะเขาสร้างอาหารที่สามารถอร่อยจนถึงกับว่ามันมาจากสวรรค์ได้ ไหนจะกลิ่นและรสชาติที่สุดยอดนั้นอีก .. ทั้งหมดมันเรื่องหลอกลวงทั้งนั่น !
'ไม่ว่ายังไง ในเมื่อน้ำมันขึ้นมาแล้ว เราก็ต้องตักมันขึ้นมาเพื่อให้โลกเก็บมันไว้ เมื่อทหารมาถึงเราค่อยส่งนายพลออกไป' [1]
เป่ยเฟิงไม่ได้กังวลในเรื่องเล็กน้อยนี่เลย ตราบใดที่มันอร่อย ใครจะสนพวกเสียงไก่กาละ ? สำหรับรสชาตินั้น เขาเชื่อมันในเนื้อสัตว์อสูรจากอีกโลกมาก
เมื่อวางโทรศัพท์ลง เป่ยเฟิงก็ถอดเสื้อออกเผยให้เห็นเนื้อส่วนบนที่เข้ารูปของเขา เส้นรอบกล้ามเนื้อจำนวนมากดูชัดเจนและเรียงเรียบอยู่บนกล้ามเนื้อมันทำให้เขาดูเข้าใกล้กับคำว่าสมบูรณ์แบบ
นับตั้งแต่ที่เขาค้นพบการเปลี่ยนท่าเคล็ดการหายใจด้วยแสงให้เป็นการเคลื่อนไหวอื่น ๆ มันทำให้ร่างกายของเขาสามารถควบคุมอารมณ์ของตัวเองได้ดีน้อย นอกจากนี้มันยังเพิ่มความแข็งแกร่งของเขาได้มากขึ้น ขณะเดียวกันเป่ยเฟิงก็รู้สึกทั้งรักและเกลียดมันในเวลาเดียวกัน
ความรักคือความแข็งแกร่งของเขามันจะเพิ่มขึ้นเล็กน้อยทุกครั้ง นี่อาจจะเพราะการพัฒนาของเขาที่ยิ่งใหญ่ที่สุดหลังจากก้าวสู่ระดับ 1 ดาว
ส่วนความเกลียดคือ เขาจะถูกทุบลงอยู่บนพื้นเหมือนจิ้งจกที่ตายแล้วทุกครั้ง พลังของเขาจะหมดไปและเหงื่อที่ไหวท่วมตัวเขาทุกครั้ง มันไม่ใช่ครั้งแรก แต่มันคือทุก ๆ ครั้ง ! ใครมันจะไปชอบกัน ?
"พูดก็พูดเถอะ นายคิดว่าบอสกำลังแสดงท่าทางอะไรหรือเปล่า ? มองไปที่เขาทำสิ ! เขาทำมันได้สมจริงมาก !"
ลึกลับที่ 3 เอนตัวลงกระซิบข้างหูลึกลับที่ 2
"ไม่ ไม่ใช่การแสดง นี้เป็นเทคนิคการหลอกลวงของมืออาชีพ ดูนั่น นายเห็นตอนที่เขายิ้มทุกครั้งที่มองไปที่พื้นไหม ? คิดว่าไง ? นี้ไม่ใช่สิ่งที่เราสามารถจะเรียนรู้ได้ เพราะมันจะต้องใช้เวลาอย่างน้อย 3-5 ปีในการฝึกมัน !" [2]
เมื่อมีลมหายใจอยู่ข้างหู ลึกลับที่ 2 ก็ค่อย ๆ ขยับห่างจากลึกลับที่ 3 ก่อนที่จะมองเป่ยเฟิงด้วยความจริงจัง
หนึ่งชั่วโมงต่อมาหลังจากที่ถูกทุบลงพื้นแล้วคลานกลับขึ้นมานานกว่าสิบครั้ง เป่ยเฟิงก็หยุดลง
ไม่ใช่เพราะว่าเขาหมดแรงหรือถูกบังคับให้หยุด แต่เขาเพิ่งค้นพบว่ามีกลุ่มคนเล็ก ๆ อยู่แถวนี้ ไป่เซียงและพวกที่เหลือต่างมองเขาด้วยความประหลาดใจ ราวกับว่าพวกเขากำลังติดตามว่าเขากำลังทำอะไรอยู่
ลึกลับที่ 2 และ 3 นั่น ยืนดูอยู่ห่างไกลมาก และมั่นใจได้ว่าเป่ยเฟิงไม่สามารถได้ยินเสียงที่เขาพูดคุยเนื่องจากพวกเขาพูดกันเบา ๆ แต่เป่ยเฟิงนั่นได้ก้าวมาถึงระดับ 1 ดาวแล้ว เขามีหูและตาที่ดีมากขึ้น ระยะเพียง 10 เมตรนั้นไม่ไกลมากนัก เขาได้ยินทุกสิ่งทุกอย่าง !
"เฮ้ ลึกลับที่ 2 กับ 3 พวกนายได้ฝึกซ้อมกับไป่เซียงมาหลายวันแล้ว ถึงเวลาที่ฉันจะต้องทดสอบแล้วว่าพวกนายก้าวหน้าแค่ไหน ?"
"ครับ !"
'เราเสร็จแน่ !'
คำพูดแรกคือคำพูดที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้นของจิตวิญญาณการต่อสู้ของลึกลับที่ 2
ส่วนเสียงที่สองคือเสียงกระซิบในใจของลึกลับที่ 3 ที่ได้หล่นลงไปกับพื้น
'ฉันสงสัยจริง ๆ ว่าไอ้งี่เง่าอย่างลึกลับที่ 2 มันเคยค้ามนุษย์ได้ยังไง สติปัญญามันไม่ได้เหมือนกับพวกค้ามนุษย์เลย เอาจริง ๆ มันเหมือนกับว่ามันเป็นหมาบ้ามากกว่า !'
เป่ยเฟิงหัวเราะอย่างเงียบ ๆ เมื่อมองไปที่ลึกลับที่ 2 ที่กำลังกระตือรือร้น
"พอแล้ว พวกนายยังห่างไกลกับที่ฉันตั้งเป้าเอาไว้ ตั้งแต่นี้ต่อไปพวกนายต้องฝึกเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่า !" [3]
10 นาทีต่อมาเป่ยเฟิงหยิบเสื้อแล้วเดินจากไป
ลึกลับที่ 2 กับ 3 ถูกทิ้งไว้ข้างหลังด้วยเสียงครวญคราง ในขณะที่เขานอนอยู่บนพื้นเย็น ๆ ผลที่เกิดขึ้นนี้เพราะว่าเป่ยเฟิงควบคุมแรงเขาอย่างดี ไม่อย่างงั้นทั้งสองคนไม่สามารถทนต่อแรงของเขาได้แม้แต่นิดเดียว
เวลาผ่านไปเรื่อย ๆ และกลางคืนก็ผ่านไปโดยไม่มีอะไรเกิดขึ้น
เป่ยเฟิงลุกขึ้นมาในตอนเช้า และวิ่งไปที่ภูเขา เขาเป็นเหมือนเงาที่กระพริบผ่านป่า เมื่อเห็นเขาอีกทีเขาก็หายไปแล้ว
แม้ว่าเขาจะไม่มีทักษะเหมือนชิงกง แต่ความเร็วของเขาก็ไม่ช้าเลย มันดูราวกับร่างของเขากระพริบเหมือนเหยี่ยว
เมื่อมาถึงหินที่ยื่นออกมา เป่ยเฟิงก็ยังคงฝึกท่าการเคลื่อนไหวเป็นชุด ๆ 2-3 ครั้ง ก่อนที่จะเริ่มฝึกเคล็ดการหายใจด้วยแสง
หลังจากที่เริ่มฝึกเคล็ดการหายใจด้วยแสง ดวงอาทิตย์ก็ค่อย ๆ โผล่ขึ้นมาในเวลาที่เหมาะสม
แสงพุ่งมาจากพระอาทิตย์แผ่กระจายไล่ความมืดออกไป มันดูสดใสและมึนเมาในเวลาเดียวกัน
แสงแดดถูกยิงเข้ามาในร่างกายของเป่ยเฟิง แต่ก่อนที่มันจะได้ทันทำอะไร มันก็ได้แตกออกเป็นชิ้น ๆ ไปผสมกับเลือดและพลังฉีของเขา !
แสงแดดสลายเป็นส่วนเล็ก ๆ นับไม่ถ้วน มันถูกดูดกลืนโดยเลือดและพลังฉีของเป่ยเฟิง กระตายไปทุกมุมของร่างกาย
เมื่อรู้สึกได้ถึงความอบอุ่นในร่างกายของเป่ยเฟิง มันทำให้เขารู้สึกดีอย่างมาก
ความเชี่ยวชาญในเคล็ดการหายใจของเป่ยเฟิงนั้น อยู่ในช่วงสำเร็จจุดสูงสุดของขั้นแรก มันจึงไม่สามารถดูดซับแสงอาทิตย์ที่ใหญ่กว่านี้ได้ก่อนที่เข้าจะก้าวผ่านไปถึงช่วงก้าวผ่านไปขั้นที่ยิ่งใหญ่กว่านี้ได้'
ตอนนี้ จำนวนแสงที่น่าสงสารของแสงอาทิตย์มันไม่มีประโยชน์มากนักสำหรับเป่ยเฟิง แต่ก็ยังดีกว่าไม่มีอะไรทำ ร่างกายของเขายังคงดูดซับแสงอาทิตย์อย่างต่อเนื่องเป็นระยะเวลานาน
นอกจากนี้ มันยังถือได้ว่าเป็นการทำให้รากฐานของเขาแข็งแกร่ง หากรากฐานของเขาเสถียรมากพอเส้นทางในอนาคตมันคงไม่ยากเกินที่เขาจะเอื้อม
ชั้นเหงื่อบาง ๆ ปรากฏขึ้นมาอย่างรวดเร็วและถูกดูดเข้าไปในเสื้อผ้าของเขา มันไม่มีสิ่งสกปรกใด ๆ ที่ถูกขับออกมาจากร่างของเขาเลยในตอนนี้
เป่ยเฟิงรู้ว่านี่ไม่ใช่เพราะร่างกายของเขามันกำจัดสิ่งสกปรกที่แท้จริงไปได้ แต่เพราะว่าส่วนที่เหลือมันถูกซ่อนไว้ในส่วนลึกที่สุดในร่างกายของเขา !
จุดสูงสุดของขั้นแรกของเคล็ดการหายใจด้วยแสงนั้น มันไม่สามารถขจัดสิ่งสกปรกออกได้ทั้งหมด !
ระยะทางในการก้าวผ่านไปขั้นที่ยิ่งใหญ่มันอยู่ห่างเพียงเล็กน้อยเท่านั้น มันมีเพียงกำแพงบาง ๆ ขั้นอยู่ มันสามารถถูกทำลายได้ทุกเมื่อโดยการสัมผัสเบา ๆ ! แต่เพราะยังไม่รู้วิธีผ่านอุปสรรคบางอย่างไปได้ มันทำให้มันเหมือนกับว่ามันเป็นระยะทางจากโลกไปสู่สวรรค์ !
เป่ยเฟิงคิดว่าเขาจะต้องไม่พยายามคิดถึงเรื่องนี้ ทุกอย่างมันต้องไหลไปตามธรรมชาติ
การลงเขามันไม่ใช่อุปสรรคสำหรับเขา มันราวกับว่าภูเขาที่ขรุขระนี้เป็นเพียงพื้นราบกับเขาเท่านั้น
***
"ประธานฮวง ได้เวลาที่เราจะไปร้านอาหารที่ดีที่สุดและจะคุยเรื่องรายระเอียดเพิ่มเติมได้ในวันนี้"
หวังเจียนเห็นว่าเกือบจะถึงเวลาแล้ว เขาจึงโทรไปหา บริษัทเบลเลี่ยนสเปนเดอร์
เสียงของหวังเจียนนั่นดูมีความเคารพมากกว่าปกติเล็กน้อย สำหรับคน ๆ นี้เขาคือความหวังที่จะช่วยเขาได้ เขาคือคนที่สามารถสร้างรายได้จากจุดเริ่มต้นที่ต่ำที่สุดได้ มันทำให้แม้แต่หวังเจียนก็ยังชื่นชม
"โอ้ ? ถ้ามันเป็นอาหารที่มีรสชาติเหมือนกับ 2 รอบที่แล้ว เราคงต้องข้ามมื้อนี้แล้วคุยเกี่ยวกับข้อเสนอโดยตรง"
ฮวงหลิน หัวเราะเบา ๆ
"รอบนี้คุณจะต้องพอใจกับอาหารอย่างแน่นอน !"
หวังเจียนเต็มไปด้วยความมั่นใจ ถึงอย่างงั้นเขาก็บ่นกับสหายผู้นี้ในใจเขา นี้เป็นข้อตกลงที่มีมูลค่ากับพันหลานหยวน แต่มันกลับไม่ได้สำคัญเท่าอาหารของเขา !
"หืมม แม้แต่คุณหวังก็ยังยกย่องอาหารนี้ราวกับว่ามันมาจากบนฟ้า ผมคงต้องไปลองซักหน่อย"
ฮวงหลินรู้สึกตื่นเต้น
ในความจริง ที่ฮวงหลินให้ความร่วมมือกับบอสหวัง มันเป็นเพราะธุรกิจ เขาพยายามที่จะเพิ่มผลกำไรให้ตัวเอง
นอกจากนี้ บริษัทของเขายังเป็นตำแหน่งชั้นแนวหน้าของโครงการนี้ ดังนั้นเขาพยายามหาผลประโยชน์บางส่วนจากหวังเจียน เพื่อประโยชน์สำหรับบริษัทของเขาเอง [4]
[1] ED/N : เป็นสำนวนของจีน ประมาณว่า "ใช้วิธีที่เหมาะสมกับสถานการณ์"
[2] TL/N : ประมาณว่ามันเป็นเรื่องยากที่จะทำตาม
[3] ED/N : น่าจะหมายถึง เฉพาะท่าเคล็ดการเคลื่อนไหว
[4] TL/N : ผู้เขียนน่าจะหมายถึงว่า บริษัทของฮวงหลิน เป็นผู้ที่ลงทุนมากที่สุด เขาจึงเป็นแนวหน้าของโครงการนี้
