บทที่ 119 มื้ออาหารสำหรับคนรวย

บทที่ 119 มื้ออาหารสำหรับคนรวย

ซองเหวินพยักหน้าอย่างพึงพอใจ ก่อนจะเดินกลับไปที่หลานชายของเขา ในขณะที่พวกเขากำลังเดินผ่านตู้โชว์เขาก็ได้หยุดลง มันมีกำไลที่ประดับไปด้วยไข่มุก 5 เม็ดวางอยู่ในชั้นวางติดกับโซนเครื่องประดับ

ไข่มุกที่อยู่บนกำไลมันมีขนาดใหญ่เท่าไข่นกกระทา หลังจากที่ถูกขัดอย่างดีมันก็มีความเงางามเป็นสีหยกขาวราวกับคริสตัล บนพื้นผิวของมันยังมีลวดลายคล้าย ๆ กับมังกรอีกด้วย !

หลังจากนั้นซองเหวินก็พิจารณาสร้อยนี้ดูอีกครั้งอย่างจริงจัง

"เถ้าแก่ ทำไมต้องปิดบังฉันด้วย ! ทำไมต้องเอาของดีมาซ่อนไว้ด้วย !" ซองเหวินหยุดเดินอย่างฉับพลัน เด็กชายข้าง ๆ เขา ซองฉิงก็รออย่างเงียบ ๆ

เมื่อได้ยินเรื่องนี้ เซียงเฉินก็สับสนเล็กน้อย 'ของดีอะไรในร้านฉัน ? สิ่งที่ดีที่สุดที่ฉันมีก็แค่เหยี่ยวแกะสลักเท่านั้น'

เซียงเฉินเดินเข้ามา "ของดีอะไรที่คุณพูดถึงกัน ?"

ซองเหวินไม่ได้ตอบ เขาหยิบกำไลขึ้นมา มันหนักกว่าที่เขาคิดไว้เล็กน้อย ไข่มุกรอบ ๆ มันเรียบเนียนและมีความรู้สึกเย็น ๆ ออกมาเมื่อสัมผัสมัน หลังจากนั้นเขาก็ตรวจสอบกำไลเป็นเวลานานโดยไม่พูดอะไรซักคำ

เซียงเฉินรู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อย "เป็นไปได้ไหมว่าของดีที่คุณพูดถึงมันคือกำไลนี้ ?"

"100,000 หยวน ! เถ้าแก่จะขายให้ฉันได้ไหมกับราคานี้ ?" ซองเหวินตอบกลับอย่างรวดเร็ว มันทำให้หลานชายและเซียงเฉินรู้สึกตกใจอย่างมาก

'บัดซบ ฉันรู้แล้วว่าทำไมคนในตระกูลถึงชอบใช้จ่ายสิ้นเปลือง ที่แท้มันเป็นเพราะกรรมพันธุ์นี้เอง ! ดูอย่างปู่สิ เขาใช้จ่ายมากกว่าที่ฉันเคยใช้ไปซักอีก !' ซองฉิงบ่นออกมา

หลังจากพิจารณาดีแล้ว เซียงเฉินก็รู้ได้ทันทีว่ามาตรฐานของชายชรานี้ต้องสูงแน่ ๆ สิ่งที่สามารถดึงดูดสายตาเขาได้มันต้องไม่ธรรมดาแน่นอน "ไข่มุกนี้มันมีอะไรพิเศษ ?"

"ชุดไข่มุกพวกนี้ไม่ใช่ของผมหรอก คุณต้องไปถามเขานู้น" เซียงเฉินชี้ไปที่เป่ยเฟิงที่นั่งอยู่ใกล้ ๆ

เป่ยเฟิงเมื่อได้ยินชื่อเขา เขาก็เงยหน้าขึ้นมา ตอนนี้เขากำลังถูกลากเข้าไปในวงสนทนาของพวกเขาใช่ไหม ?

เซียงเฉินหยิบกำไลแล้วส่งให้เป่ยเฟิง "เซียวเฟิง กำไลของหลานเสร็จแล้ว ในตอนแรกที่ลุงเห็นรากสีดำนั้นลุงก็ไม่ได้หวังอะไรไว้มากนัก แต่ใครจะรู้ว่าไข่มุกที่ทำจากมันจะสวยมากขนาดนี้ ! ชิ ชิ !"

ถึงมันจะมองไม่เห็นเมื่ออยู่ในที่มือ แต่เมื่ออยู่ภายใต้แสงอาทิตย์ ไข่มุกมันได้ส่องประกายระยิบระยับออกมา แค่เห็นก็รู้ได้ทันทีว่ามันไม่ใช่ไข่มุกธรรมดา !

เป่ยเฟิงตรวจสอบไข่มุกอย่างจริงจัง เขาเอามือไปสัมผัสมันเล็กน้อย มันเย็นมากและดูเหมือนไม่ได้ทำมาจากไม้เลย มันมีเหมือนกับว่าไข่มุกนี้มันทำมาจากหยกจริง ๆ !

"สหายน้อย ฉันคิดว่านายน่าจะได้ยินคำพูดก่อนหน้านี้ของฉันแล้ว ฉันยินดีจะจ่าย 100,000 หยวนเพื่อมัน นายคิดว่ายังไง ?" ซองเหวินหรี่ตามองแล้วถามออกมา

"โทษทีนะปู่ พอดีว่าฉันชอบกำไลนี้มาก ฉันคงขายให้ไม่ได้หรอก" เป่ยเฟิงไม่แม้แต่จะคิด เขาตอบปฏิเสธทันที หากไม่ใช่ว่าตอนนี้เขามีเงินมากมายแล้ว เขาคงขายมันไปแล้ว

ซองเหวินเขานั้นเป็นขิงแก่ เขารู้ว่าชายหนุ่มคนนี้ไม่มีความตั้งใจที่จะขายกำไรนี้จริง ๆ ไม่ใช่เพราะว่าเขาต้องการเพิ่มราคาแต่เขาแค่ไม่อยากขายมัน

"สหายน้อย ฉันขอถามหน่อยได้ไหม มันทำมาจากอะไร ?" ซองเหวินส่ายหัวแล้วถามออกมา

"ปู่ไม่รู้ ?" เป่ยเฟิงถามด้วยความประหลาดใจ จากมุมมองของเขาชายชราคนนี้น่าจะมีความเข้าใจในเรื่องไข่มุกทุกชนิด แต่เขากลับบอกว่าไม่รู้ว่าไข่มุกเม็ดนี้ทำมาจากอะไรได้อย่างไร ?

"ฉันไม่รู้ ฉันรู้แค่ว่าไข่มุกเม็ดนี้มันน่าจะทำมาจากไม้บางอย่างที่ฉันไม่เคยเห็นมาก่อน พวกมันไม่เคยปรากฏขึ้นมาในตลาดเลยด้วยซ้ำ มันมีความหนาแน่นสูงมาก มันเหมือนกับว่าทำมาจากไม้งู !" [ต้นแสลงใจ]

ซองเหวินพูดด้วยความหงุดหงิด เด็กคนนี้ร้ายกาจจริง ๆ ถ้าเขารู้ว่ามันทำมาจากอะไร เขาคงไม่ถามหรอก !

เซียงเฉินลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพูดขึ้นมา "ใช่แล้ว วิธีการทำไข่มุกนี้มันยากมาก ๆ แต่สามารถพูดได้เลยว่ามันยากกว่าไม้งูอีก .... มันไม่น่าจะใช่นะ แล้วมันคืออะไร ?"

ไม้งูนั่นเป็นไม้ที่รู้กันว่ามีความหนาแน่นมากกว่าไม้ทุกชนิด ถ้าหากไข่มุกนี้มันทำจากวัสดุที่หนากว่าไม้งู มันจะเป็นการค้นพบครั้งใหม่ !

เป่ยเฟิงไม่เข้าใจเกี่ยวกับไม้งูมากนัก "ฉันเจอมันอยู่ใกล้ ๆ หน้าผาภูเขาชิงหลิง ถึงมันจะมีไม้มากแต่ส่วนใหญ่รากที่เหลือมันอยู่ตรงหน้าผานั่น"

ซองเหวินพยักหน้าอย่างช้า ๆ หลังจากคิดเป็นเวลานานดวงตาของเขาก็สว่างขึ้นมา "สหายน้อย นายพาฉันไปที่ ๆ นายเจอรากนั่นได้หรือเปล่า ? ฉันยินดีจะให้นาย 5,000 หยวนสำหรับค่าเสียเวลา"

เป่ยเฟิงมองเห็นความกระวนกระวายในสายตาของชายชรา เขาไม่สามารถช่วยอะไรได้ "ปู่คงไม่คิดที่จะขุดมันออกมาจากภูเขาใช่ไหม ?"

"ไม่ มันไม่มีอะไรหรอกน่า" ซองเหวินหัวเราะเบา ๆ ความจริงแล้วก็ไม่ใช่ว่าเขาไม่คิดที่จะทำ แต่หลังจากพิจารณาถึงต้นทุนมหาศาลที่จะขุดมันขึ้นมา เขาก็ติดสินใจยอมแพ้ไป

ซองเหวินเป็นคนที่รักและเก็บสะสมไม้ คอลเลกชันส่วนตัวของเขาเต็มไปด้วยไม้แปลก ๆ ไม่ว่าจะเป็นไม้ธรรมดาหรือไม้หายากจากทั่วทุกมุมโลก เขานั่นสามารถตั้งพิพิธภัณฑ์ไม้ขึ้นมาได้เลย และตอนนี้เขาก็พบไม้ชนิดใหม่แล้ว มันจึงเป็นไปไม่ได้ที่ซองเเหวินจะไม่ตื่นเต้น

เป่ยเฟิงคิดสักพักก่อนจะตอบไป "ยังไงฉันก็ต้องกลับไปทางเดิมอยู่แล้ว มันน่าจะผ่านตรงนั้น ปู่ไปกับฉันได้เลย"

ครึ่งชั่วโมงต่อมา กลุ่มคนก็ได้มาหยุดที่เป่ยเฟิงพบรากไม้ เขาเดินไปข้างหน้าและชี้ไปที่หน้าผาขนาดใหญ่ "นี่เป็นที่สุดท้ายที่ฉันเจอมัน แต่มันน่าแปลก ... รากที่เหลือมันหายไปไหน "

งานของเขาคือการนำซองเหวินและซองฉิงมาที่นี่เท่านั้น หลังจากพวกเขาเจอรากแล้วก็ถือว่าหมดธุระของเขา

ทั้งปู่และหลานจ้องตากันไปมาก่อนจะถาม "คงไม่ใช่ว่าเขาหลอกเราใช่ไหม ?"

เมื่อมาถึงบ้านของเขา เป่ยเฟิงก็วางข้าวและของอื่น ๆ ก่อนจะรีบกลับไปที่บ่อน้ำ

"ปลาตัวนี้มันอยู่แบบนี้มาสองวันแล้ว มันน่าจะตายแล้วใช่ไหม ?"

เป่ยเฟิงพึมพำในขณะที่มาถึงบ่อน้ำหลังจากนั้นเขาก็ยกเบ็ดขึ้นมา

ปลาแปลก ๆ ยาวกว่า 2 เมตรค่อย ๆ ลอยขึ้นมาจากบ่อน้ำ และเมื่อมันออกมาจากบ่อมันก็ได้ขยายตัวทันที โชคดีที่เป่ยเฟิงเตรียมตัวไว้ก่อน เขาหนีไปไกลแล้วในขณะที่ปลาค่อย ๆ ขยายตัว

10 เมตร !

20 เมตร !

30 เมตร !

หลังจากมันขยายถึง 30 เมตรมันก็หยุดขยายตัว !

"ดิ๊ง ! สัตว์อสูรระดับ 5 ราชามังกรหิมะหยกดำ ! (สัตว์อสูรที่เกิดจากการวิวัฒนาการทางสายเลือดของมังกรน้ำแข็งที่อยู่ในร่างกายของปลามังกรน้ำแข็ง ! มีพลังงานอยู่ในเลือดและเนื้อของสัตว์อสูรตัวนี้มากมาย ! สัตว์อสูรตัวนี้มีชื่อเล่นอีกอย่างว่า "ภูเขาหินจิตวิญญาณ"!)

ประสบการณ์ที่ได้รับ : 32,000 ! ประสบการณ์ที่ต้องการในการก้าวไปสู่ชาวประมงระดับ 3 : 38,000 ! "

"ดิ๊ง ! สัตว์อสูรระดับ 1 ปลามังกรน้ำแข็ง ! (เป็นลูกหลานของราชามังกรหิมะหยกดำ เป็นเผ่าพันธุ์ที่หายากเมื่อเทียบกับเผ่าอื่น ๆ ) ประสบการณ์ที่ได้รับ 300 !"

"ดิ๊ง ! สัตว์อสูรระดับ 1 ปลามังกรน้ำแข็ง ...."

ก่อนที่เป่ยเฟิงจะตอบสนองทัน ก็ได้มีเสียงแจ้งเตือนหลายครั้งจนเขาตกใจ "นี่มัน มื้ออาหารสำหรับคนรวย ใช่ไหม ? นี้มันซื้อ 1 แถม 100 ?"

เมื่อถึงข้อความจากระบบหยุดลง ประสบการณ์เพื่อก้าวไปสู่ชาวประมงระดับ 3 ของเขามันเหลือน้อยกว่า 10,000 เท่านั้น !

เมื่อมองไปที่ซากขนาดใหญ่บนลานกว้าง มันทำให้เป่ยเฟิงปวดหัวอย่างมาก ร่างกายขนาดใหญ่นี้มันไม่สามารถยัดเข้าไปในชั้นใต้ดินได้ แล้วเขาจะทำยังไงกับมัน ?

ดูเหมือนว่าเขาจะประเมินพลังของเบ็ดหยกขาวผิดไป ! เบ็ดตกปลาไม้ไผ่สีม่วงมันสามารถลดน้ำหนักได้ 10 เท่า แต่เบ็ดหยกขาวนี้น่าจะลดได้ถึง 100 เท่า ! ไม่อย่างงั้นเขาคงไม่มีทางยกไอ้ตัวใหญ่นี้ขึ้นมาได้ !

เป่ยเฟิงประเมินน้ำหนักของราชามังกรหิมะน้ำแข็ง จากที่เขาดูแล้วมันน่าจะมีน้ำหนักไม่น้อยกว่าแสนจินเลยใช่ไหม ?