บทที่ 276

เสียงตะโกนดังลั่นไปทั้งบริเวณ หลายคนหันไปจ้องมองทางเสียงที่ได้ยิน รวมถึงซิวเจียงด้วยเช่นกัน เนี่ยฟงแสยะยิ้มพุ่งหลบออกไปทางขวาอ้อมไปอยู่ทางด้านหลัง จ้องมองมายังด้านหน้าพบเห็นชายฉกรรจ์สองคนสวมชุดเกาะยืนกอดอกอยู่ ทันใดนั้นเองก็มีชายฉกรรจ์ผู้หนึ่งเอ่ยวาจาออกมา

“ข้ามีนามว่าเหยียนอู่ ที่มาในวันนี้พวกเจ้าคงรับรู้แล้วว่าพวกข้าต้องการรับสมัครทหารร่วมทำสงครามในครั้งนี้ ตัวข้าเองต้องขอบคุณพวกเจ้าเป็นอย่างมากเช่นกัน เพียงแต่ว่าจะมีการทดสอบเล็กน้อยสำหรับคัดเลือก เอาละเรามาเริ่มทำการทดสอบกันเถอะ โดยจะมีการทดสอบสามด่านด้วยกัน พละกำลัง ความรวดเร็ว และความแม่นยำ หาพวกเจ้าผ่านทั้งสามด่านนี้ไปได้ ก็สามารถเข้าร่วมกับกองกำลังของเหมาหนานได้”

สิ้นเสียงกล่าวของเหยียนอู่ ก็มีทหารจำนวนหนึ่งยกบางอย่างออกมาเป็นก้อนหินขนาดพอเหมาะหลายสิบก้อนด้วยกันนำมาวางไว้ด้านหน้า

“เอาละพวกเจ้าไปต่อแถวแล้วมายกหินนี้ ผู้ใดยกขึ้นผ่านสิบลมหายใจก็ให้ไปรวมกลุ่มทางขวามือ”

ไม่ถึงห้าลมหายใจก็มีการต่อแถวยาวถึงสิบแถว แต่ละคนเริ่มที่จะใช้พลังปราณยกหินขึ้นมา มีหลายคนเช่นกันที่ยกหินไม่ผ่าน แน่นอนว่าเนี่ยฟงผ่านบททดสอบแรกอย่างไม่มีปัญหา เกือบครึ่งชั่วยามมีคนถูกคัดออกไปไม่น้อยเช่นกัน ไม่นานก็มีเสียงเอ่ยวาจาออกมา

“เอาละต่อไปเป็นการทดสอบความรวดเร็ว”

ทหารสิบนายพุ่งทะยานออกไปที่ด้านนอกกำแพงเมือง และมีทหารสองนายถือถังไม้บรรจุน้ำไว้จนเต็มยกมาไว้ด้านหน้า ชั่วน้ำเดือดเหยียนอู่ก็กล่าววาจาออกมาอีกครั้ง

“พวกเจ้าคงเห็นทหารทั้งสิบนายไปทางด้านหน้าของเมืองแล้ว พวกเจ้าเพียงแค่ติดตามทหารทั้งสิบนายที่อยู่ด้านหน้าของเมืองแล้วนำผ้าสีแดงกลับมาที่นี่ ใครมาเร็วที่สุดสี่คนจะผ่านการทดสอบ”

หลายคนเริ่มที่จะครุ่นคิดถึงลำดับการต่อแถวแล้วเช่นกัน หากตนเจอพวกที่มีความเร็วมากๆแน่นอนว่าโอกาสตกรอบมีสูงเช่นกัน การต่อแถวทั้งสิบแถวจึงมีการล่าช้าเล็กน้อย เหยียนอู่สะบัดมือขวานำกะลามะพร้าวออกมาถือไว้ในมือ

“เอาละ ต่อไปจะเริ่มทำการทดสอบรอบที่สอง”

คนทั้งสิบคนสายตาจับจ้องไปที่กะลามะพร้าวในมือเหยียนอู่ ทันทีที่เหยียนอู่ปล่อยมือทั้งสิบคนก็พุ่งทะยานไปยังด้านหน้าของเมืองอย่างเร่งรีบ การทดสอบเป็นไปอย่างรวดเร็ว แน่นอนว่าผู้ใดมีวิชาตัวเบาย่อมได้เปรียบ เนี่ยฟงเองก็ผ่านด่านนี้ไปอย่างง่ายดายเช่นกัน ในระหว่างที่รออยู่ตัวเขาเองก็พบว่ามีสายตาของใครบางคนจ้องมองเขาอยู่ตลอดเวลา เมื่อหันไปมองก็พบว่าเป็นซิวเจียงที่มองมายังตน เขาทำได้เพียงยกยิ้มให้แล้วเดินหายไปในฝูงคนเช่นเดิม ไม่นานการทดสอบด่านที่สองก็จบลงมีคนหายไปจำนวนมากหลงเหลือไม่ถึงร้อยคน คนที่ตกรอบก็ถูกกันตัวออกไปยืนด้านนอกแทน ชั่วน้ำเดือดก็มีทหารสามนายยกคันธนูออกมาสิบคันพร้อมกับลูกธนูอยู่ในถุงผ้าบริเวณหัวลูกศรมีสีต่างๆสิบสีป้ายเป็นสัญลักษณ์เอาไว้

“เอาละคนที่เหลือเข้าแถวเช่นเดิมข้าจะทำการทดสอบด้านสุดท้าย ผู้ใดยิงธนูถูกเป้าหมายก็ให้มางานตัวได้ที่ข้า ส่วนผู้ที่ยิงไม่ถูกข้าก็เสียใจด้วยเช่นกัน”

สิ้นเสียงกล่าวของเหยียนอู่ก็มีทหารหกนายยกกรงนกออกมา ค่อยๆนำนกออกมาจากกรงหกตัว ทันใดนั้นก็โยนนกทั้งหกตัวขึ้นท้องฟ้า คนทั้งสิบที่รอทดสอบก็ยิงธนูออกไป ฟิ้ว เสียงตะโกนโห่ร้องดังลั่น การทดสอบค่อยๆผ่านไปอย่างช้าหลายคนยกยิ้มอย่างดีใจและมีอีกหลายคนเช่นกันที่เศร้าเสียใจ ไม่นานก็ถึงรอบของเนี่ยฟงภายในรอบนี้มีซิวเจียงยืนอยู่ด้วย ทั้งสิบจับลูกธนูขึ้นสายเพื่อเตรียมตัว ทันทีที่ทหารทั้งหกโยนนกขึ้นท้องฟ้า ลูกธนูทั้งสิบก็หลุดออกจากแหล่ง ความเงียบเข้าปกคลุมทั่วทั้งบริเวณพร้อมความตื่นตกใจ มีลูกธนูลูกหนึ่งพุ่งเสียบนกถึงสามตัว ทันทีที่มีการตรวจสอบก็มีเสียงตะโกนดังลั่น ซิวเจียงแสยะยิ้มจ้องมองเนี่ยฟงอย่างไม่วางตาเพราะเป็นเขาเองที่ยิงได้นกถึงสามตัว

ไม่นานการคัดเลือกก็จบลงมีคนผ่านทั้งหมดสี่สิบสองคนทั้งหมดล้วนแล้วแต่เป็นยอดฝีมือ

“สิ้นสุดการคัดเลือกแล้ว ทั้งสี่สิบสองคนจะเป็นกองกำลังใหม่ที่จะเข้าร่วมกับพวกข้า พรุ่งนี้เช้าให้ทุกคนมารวมตัวกันที่นี่เราจะออกเดินทางไปยังค่ายที่พัก ส่วนคนที่ยังไม่ผ่านการคัดเลือกอย่าเสียใจขอเพียงพวกเจ้าหมั่นฝึกฝนไม่แน่ครั้งหน้าพวกเจ้าอาจจะได้เข้าร่วมกับพวกข้าก็เป็นได้ ใครมีสิ่งใดจะเอ่ยกล่าวหรือไม่”

แต่ทันใดนั้นก็มีเสียงเอ่ยวาจาออกมา

“ข้าอยากท้าประลองกับคนผู้หนึ่งขอรับ”

หลายคนหันไปมองเป็นซิวเจียงที่ก้าวเดินออกมาด้านหน้า มีทหารหนึ่งนายรีบเดินเข้าไปกระซิบด้านหลังของเหยียนอู่ไม่นานเขากล่าววาจาตอบ

“เหตุใดคุณชายซิวเจียงถึงกล่าวเช่นนั้น”

“ข้าเพียงแค่อยากรู้ว่าข้าและชายผู้นั้นใครกันแน่ที่เก่งกาจกว่ากัน เพราะคนผู้นั้นก็ผ่านการคัดเลือกเช่นกัน อีกอย่างข้าขอเดิมพันหากผู้ใดพ่ายแพ้ต้องออกจากการคัดเลือกได้หรือไม่ขอรับ”

เหยียนอู่จ้องมองซิวเจียงพร้อมกับยกยิ้ม

“แล้วชายผู้ที่คุณชายซิวเจียงต้องการประลองคือผู้ใดกัน”

ซิวเจียงรีบหันไปมองหาเนี่ยฟงพร้อมกับชี้นิ้วในมือขวาออกมา

“เป็นชายผู้นั้นขอรับ”

เหยียนอู่หันไปมองเนี่ยฟง

“เจ้ารับคำท้าของคุณชายซิวเจียงหรือไม่เจ้าหนู”

เนี่ยฟงก้มคารวะ

“ขอรับข้ายินดีรับคำท้า”

“ดี เช่นนั้นทหารจัดการพื้นที่”

ในระหว่างนั้นทหารทั้งหลายกำลังจะเตรียมพื้นที่โดยกันคนออกไปรอบด้านเหลือเพียงพื้นที่โล่งขนาดใหญ่ตรงกลาง ซิวเจียงกอดอกเดินออกมายืนรอที่ตรงกลาง เนี่ยฟงที่เห็นเช่นนั้นก็ก้าวเดินออกมาเช่นกัน เสียงสะบัดมือดังแว่วซิวเจียงกำชับดาบในมือแน่น เนี่ยฟงที่เห็นเช่นนั้นก็สะบัดมือขวานำมีดสั้นสีดำออกมาถือ เหยียนอู่ที่เห็นทั้งสองเตรียมพร้อมก็เอ่ยวาจาออกมา

“การประลองในครั้งนี้ หากผู้ใดพ่ายแพ้จะหมดสิทธิ์การเข้าร่วมกับพวกข้า ดาบและมีดไร้ตาขอให้พวกเจ้ารักษาสุขภาพด้วย ข้าไม่อยากได้ผู้บาดเจ็บที่จะเดินทางในพรุ่งนี้ เริ่มได้”

ซิวเจียงถีบเท้าพุ่งเข้าหาเนี่ยฟงอย่างรวดเร็วกวัดแกว่งดาบในมือเข้าปะทะ เนี่ยฟงทำได้เพียงโยกตัวหลบถอยไปมามีบางครั้งยกมีดขึ้นมาต้านรับ เคร้ง เคร้ง เคร้ง เคร้ง ซิวเจียงพุ่งตัวไปทางซ้ายขวาฟาดฟันดาบในมือเพื่อดักทางหนีของเนี่ยฟง แต่เนี่ยฟงเองก็ใช้ความเร็วหลบเลี่ยงออกมา เคร้ง เคร้ง เคร้ง เหยียนอู่จ้องมองการต่อสู้อย่างไม่วางตา ทันใดก็มีหญิงสาวผู้หนึ่งก้าวเดินเข้ามาด้านหลัง นางเอ่ยวาจาบางอย่างออกมาเหยียนอู่ถึงกับจดจ้องมองการต่อด้านหน้ายิ่งกว่าเดิม เกือบหนึ่งเค่อก็ได้ยินเสียงหอบเหนื่อยดังแว่วออกมาเนี่ยฟงแสยะยิ้มเร่งโคจรลมปราณเข้าประชิดซิวเจียงอย่างรวดเร็ว จ้วงแทงมีดสั้นในมือ เคร้ง เคร้ง เคร้ง ผ่านไปเกือบสิบลมหายใจซิวเจียงก็เริ่มที่จะเป็นฝ่ายถอยหนีไปด้านหลัง

เนี่ยฟงจ้วงแทงมีดสั้นออกไปที่หน้าอกของซิวเจียง เคร้ง ดาบในมือถูกตวัดขึ้นมาต้านรับอย่างเร่งรีบ ทันใดนั้นเองเป็นซิวเจียงที่ต่อยหมัดซ้ายออกมา เนี่ยฟงก้าวเท้าซ้ายเหยียบเท้าขวาของซิวเจียงพร้อมกับโยกตัวหลบไปที่ซ้ายเพื่อหลบหมัดซ้ายที่พุ่งเข้ามา มีดสั้นในมือขวาก็ยกขึ้นมาจ้วงแทงไปที่แขนซ้าย ทันทีที่ดึงมีดสั้นออกมาเขาก็แทงไปที่ขาขวาอีกครั้งพร้อมกับโยกตัวมาทางด้านหลังแทงเข่าขวาเข้าไปที่หน้าท้องของซิวเจียงอย่างถนัดถนี่ เปรี้ยง ซิวเจียงถึงกับตัวงอเพราะความเจ็บปวดทันใดนั้นเขาก็โยกตัวกลับที่เดิมใช้สันมีดในมือขวาทุบไปที่ท้ายทอย เปรี้ยง ซิวเจียงถึงลงไปนอนกับพื้น เขาเองใช้เท้าขวาเตะดาบของซิวเจียงที่ร่วงลงพื้นออกไปพร้อมกับถีบเท้าถอยออกมาหันจ้องมองเหยียนอู่ที่ยืนจ้องมองอยู่

“ชายผู้นี้แพ้แล้วขอรับ”

ในจังหวะที่เนี่ยฟงลงมือนั้นไม่ถึงสามลมหายใจแน่นอนว่าแม้แต่เหยียนอู่เองก็ตื่นตกใจเช่นกัน ซิวเจียงเองก็ตื่นตกใจไม่น้อยที่ตนเสียท่าให้แก่ชายหนุ่มด้านหน้า เขาเองพยายามลุกขึ้นมาอย่างช้าๆ แต่เพราะบาดแผลจากขาขวาทำให้เขาล้มลงไปอีกครั้ง ไม่นานเป็นเหยียนอู่ที่เอ่ยวาจาออกมา

“การประลองจบลงแล้ว ข้าต้องเสียใจแก่คุณชายซิวเจียงด้วยเช่นกันที่ท่านพ่ายแพ้ในวันนี้ ท่านกลับไปรักษาตัวเถอะหากมีครั้งหน้าหวังว่าข้าจะได้พบเจอท่านอีก”

ซิวเจียงทุบหมัดขวาลงพื้นพร้อมกับจ้องมองเนี่ยฟงอย่างไม่วางตา ตัวเนี่ยฟงเองก็ทำได้เพียงยกมือทั้งสองข้างผายออกมาหลังจากนั้นก็เดินกลับไปพักที่บ้านของชินฉางเช่นเดิม เหยียนอู่หันไปสั่งการทหารสองนายให้แอบติดตามเนี่ยฟงไปอย่างลับๆ