ตอนที่ 126 ทำลายบรรยากาศ!

แต่เมื่อเธอได้ยินคำประโยคนั้น เธอก็หยุดเดินและหันกลับมา

“เธอหมายถึงฉันเหรอ?” เธอค่อนข้างไม่แสดงออกและน้ำเสียงของเธอสงบลงอย่างน่าประหลาดใจ

ไป๋เสี่ยวมองไปที่เธอและหัวเราะเยาะ

“ใครอยากจะรับก็รับสิ คนที่ทำตัวแบบนั้น ย่อมรู้ตัวดี”

“อืม”

เฉียวเมียนเมียนยังคงจ้องมองไปที่หล่อนอย่างไม่แสดงออก

เธอพบว่ามันน่าขันมากกว่าความโกรธ

“อืม สิ่งที่เธอพูดก็ถูกนะ”

ไป๋เสี่ยวและจางอี้เว่ยตกตะลึง ขณะที่พวกเขามองไปที่เธออย่างสงสัย

พวกเขาดูถูกเธอ แต่เธอกับบอกว่าถูกต้องแล้ว?

โง่รึเปล่าเนี้ย?

เฉียวเมียนเมียนมองพวกเขาเหมือนพวกเขาเป็นคนโง่ ๆ แทน และพูดอย่างใจเย็นว่า

“ก็ฉันมีใบหน้าที่สวยน่ะนะ คนรวยมักจะชอบผู้หญิงอย่างฉัน มันก็ช่วยไม่ได้นี่”

ไป๋เสี่ยวและจางอี้เว่ยพูดไม่ออก

เจียงหลัวลี่ยืนอยู่ข้างหลังเธอ

ที่รัก เธอพูดแบบนี้ออกมาจริง ๆ เหรอ?

เธอจะให้เสียบรรยากาศแบบนี้เหรอ?

“การอิจฉาไม่มีประโยชน์เลย พ่อแม่ของเราให้รูปลักษณ์ของเราแต่ละคน จะเปลี่ยนแปลงได้ยังไง แม้แต่การหาเงินด้วยรูปร่างหน้าตาก็เถอะมันก็เป็นความสามารถอย่างหนึ่ง ไม่ใช่ว่าทุกคนจะมีความสามารถหรือมีโชคดีเหมือนกันหมด ท้ายที่สุดแล้วสวรรค์ก็เข้าข้างคนกลุ่มน้อยนี่ล่ะ”

ไม่มีเสียงตอบกลับแต่อย่างใด

“และคนอย่างฉันตั้งใจจะแต่งงานกับตระกูลที่ร่ำรวยเพื่อให้มีชีวิตที่ดี เธอก็เห็นนี่ มาดามรวย ๆ กี่คนที่ต้องทำงานหนักเพื่อหาเงิน? พวกเขาแค่ปล่อยให้ผู้ชายหาเลี้ยงเหมือนกับฉัน สิ่งที่ฉันต้องทำคือทำให้แน่ใจว่าฉันยังคงสวย”

ไม่มีเสียตอบกลับแต่อย่างใด

“ทุกคนมีชีวิตที่แตกต่างกัน ไม่มีจุดหมายที่จะไม่พอใจกับมันนี่ ถ้าพวกเธออิจฉาฉัน จริง ๆ มันก็พอมีทางเปลี่ยนโชคชะตาของพวกเธออยู่นะ”

เธอหยุดครู่หนึ่งก่อนจะพูดด้วยความจริงใจว่า

“พวกเธอไปทำศัลยกรรมให้สวยเป็นไง ถึงตอนนั้นพวกเธออาจจะได้ผู้ชายที่ร่ำรวยสักคน แม้ว่าพวกเธอจะหาได้ไม่ดีเท่ากับฉันก็ตาม ฉันเชื่อว่าพวกเธอทำได้นะ!”

หลังจากพูดจบ เธอยังคงทำท่ากำหมัดแน่เพื่อให้กำลังใจพวกเขา

ทั้งไป๋เสี่ยวและจางอี้เว่ยแสดงออกทางสีหน้าอย่างน่ากลัว

เจียงหลัวลี่เกือบจะน้ำตาไหลจากการกลั้นหัวเราะ

เธอไม่เคยรู้เลยว่า เฉียวเมียนเมียนจะพูดเก่งแบบนี้

นี่อาจเป็นครั้งแรกที่เธอประสบความสำเร็จในการโต้เถียง

เธอไม่เคยเห็นเฉียวเมียนเมียนทำแบบนี้กับใครมาก่อน แต่ตอนนี้เธอรู้แล้วว่าไม่ใช่ว่าเธอทำไม่ได้ แต่เธอไม่อยากทำแค่นั้นเอง

ไป๋เสี่ยวและจางอี้เว่ยสมควรที่จะถูกกระทำเช่นนี้แล้วจริง ๆ

เจียงหลัวลี่รู้สึกดีมากที่ได้เห็นสีหน้าของพวกเขาในตอนนี้

“ฮึ่ม” พวกเขาได้ยินเสียวเยาะเย้ยมาจากด้านหลังของพวกเขา

เฉียวเมียนเมียนตกตะลึงในตอนแรกเมื่อเธอได้ยินเสียงหัวเราะที่น่าดึงดูดของชายคนนั้น เธอค่อย ๆ หันกลับไปทางโถงทางเดินที่ไฟมืดสลัว

ชายคนนี้สวมชุดดำเต็มยศยืนอยู่ข้างหลังเธอเงียบ ๆ ดวงตาที่ลึกล้ำของเขาสะท้อนแสงที่อบอุ่นในขณะที่ใบหน้าของเขางดงามอย่างสุดพรรณนา

วิธีที่เขามองเธออย่างอ่อนโยนและลึกซึ้งทำให้เฉียวเมียนเมียนรู้สึกราวกับว่าเขากำลังกวาดวิญญาณของเธอออกจากร่าง

การปรากฏตัวนั้น ทำให้บรรยากาศเต็มไปด้วยเสน่ห์ที่แสนอันตราย

เขาเต็มไปด้วยความปรารถนา