ระบบใช้จ่าย ตอนที่127
ติดตามเป็นกำลังใจให้ผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:BamแปลNiyay
บทที่ 127: มีคนเห็นด้วยกับพล็อตเรื่องแบบนี้เนี้ยนะ?
"หนังไซไฟ?" หลังจากฟังคำพูดของหงต้าหลี่แล้ว ดิงเชียงเฉินพูดแปลก ๆ ว่า "ภาพยนตร์ของเราเป็นภาพยนตร์ศิลปะการต่อสู้มาโดยตลอดครับ ท่านไม่เห็นคลิปโปรโมทที่เราให้ท่านหรอครับ?"
"ฉันคิดว่าหนังจะเกี่ยวกับการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ แนวดราม่า ใครจะคิดว่านายจะตั้งชื่อภาพยนตร์ศิลปะการต่อสู้โบราณ ว่า 'ผู้ติดตามสายลม'!" หงต้าหลี่พูดว่า "ฉันคิดว่าเป็นตัวละครที่มีความสามารถพิเศษที่สามารถควบคุมสายลมได้ซะอีก! นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันเลยต้องการเปลี่ยนชื่อเรื่องเป็น 'พายุชั่วพริบตา' ยังไงล่ะ!"
"ผม…ผมควรทำยังไงดีครับ?" ดิงเชียงเฉินรู้สึกหดหู่ "แล้วเราควรตั้งชื่อว่าอะไรดีครับท่านนายน้อย?"
"ผู้กำกับของคุณอยู่ไหน?" หงต้าหลี่พูดอย่างโกรธเคือง "ให้เขามาหาฉัน"
พวกเขามีกินมีใช้เพราะท่านนายน้อย ดังนั้นพวกเขาจึงต้องทำทุกอย่างที่หงต้าหลี่ถาม ดิงเชียงเฉินตะโกนหาชายคนหนึ่งที่มีเคราและถือกระเป๋าเสื้อผ้าจำนวนมาก "ผู้อำนวยการ! ท่านนายน้อยต้าหลี่อยู่นี่แล้ว เขามีเรื่องจะคุยด้วยครับ!" หลังจากพูดอย่างนั้น เขาก็รีบแนะนำ "นี่คือผู้อำนวยการของเรา หลินห่าว ผู้อำนวยการหลิน"
"อ่าาา..." เมื่อได้ยินว่าหงต้าหลี่มาถึง ผู้อำนวยการหลินห่าวก็รีบวิ่งมาหา เมื่อเขาเห็นหงต้าหลี่ เขารีบจับมือต้าหลี่ทันที "โอ้ ท่านนายน้อย ผมดีใจมากที่ได้เจอท่าน! ผมได้ยินชื่อเสียงของท่านมานานแล้ว และในที่สุดผมก็ได้เจอท่านในวันนี้ เป็นเกียรติอย่างมากครับ!"
หงต้าหลี่: "..." "มือฉัน ..."
"โอ้ ขอโทษ ขอโทษครับ" หลินห่าวรีบปล่อยมือของหงต้าหลี่ออกด้วยความเขินอาย "ผมตื่นเต้น ตื่นเต้นเกินไปครับ ฮิฮิ" เขาตะโกนไปที่ฉากถ่ายทำ "นายท่านอยู่นี่ ทุกคนพักก่อน คุณกับคุณ หาเก้าอี้และร่มมาเดี๋ยวนี้!"
มู่ซีเซียวฟังคำพูด เขาก็รีบไปหาเก้าอี้และร่มมาทันที เขาวิ่งไปที่ด้านข้างของหงต้าหลี่และยืนคอยรับใช้ มู่ซีเซียวปรับตัวเอง เขาดูกระตือรือร้นและจริงใจ เก้าผู้ติดตามที่ยืนอยู่ด้านข้างเห็นแบบนี้ พวกเขาก็สูดลมหายใจเข้าลึก ๆ พวกเขากำลังต่อสู้ในหน้าที่การงาน!
ในขณะเดียวกันนักแสดงบางคนก็ย้ายไปพักผ่อน หลังจากที่หงต้าหลี่ดึงถังมู่ซินให้นั่งลง หลินห่าวก็หยิบของว่างออกมาจากกระเป๋าของเขาและพูดว่า "ท่านนายน้อยครับ เชิญทานขนมได้เลยครับ ขนมอร่อย ๆ ผมหามาทั่วทุกที่เลยครับ เชิญทานได้เลยครับ" หงต้าหลี่เป็นเทพเจ้าแห่งความมั่งคั่งที่แท้จริง เขาสามารถโยนเงินหลายล้านหยวนได้อย่างง่ายดาย ในฐานะผู้อำนวยการหลินห่าว เขารู้ว่าต้องทำอะไร
"ให้รางวัลเขา!" หงต้าหลี่กล่าว "5000!"
ผู้ติดตามเดินออกมาและนับเงินอีกครั้ง "รางวัลของท่านนายน้อย!"
"ขอบคุณครับท่านนายน้อย!" หลินห่าวยิ้มจนตาตี่ เขาเก็บเงินไว้แล้วถามอีกครั้งว่า "ท่านนายน้อยมีอะไรให้ผมรับใช้ครับ?"
"ไม่มีอะไรมาก แค่จะบอกว่าภาพยนตร์เรื่องนี้ไม่สอดคล้องกับชื่อเรื่อง" หงต้าหลี่แตะคางของเขาแล้วพูดว่า "แล้ว ฉากที่ถ่ายทำล่ะ ฉันจะดูว่ามีอะไรที่สามารถเปลี่ยนแปลงได้บ้าง"
"ได้ครับ!" หลินห่าวอธิบายบทหนังและแนะนำเรื่องย่อที่จะถ่ายทำในวันนี้ "วันนี้เราจะถ่ายทำฉากกลางแจ้งครับ ตัวเอกจะปรากฎตัวออกมาจากลมในป่า และระหว่างทางเขาได้รับการช่วยเหลือจากฮีโร่สาว หลังจากนั้นพวกเขาทั้งสองคนก็ได้ตกหลุมรักกัน"
"พล็อตเรื่องช่างโบราณเสียจริง ... " หงต้าหลี่รู้สึกไม่พอใจและพูดพึมพำ "ไม่แปลกใจที่บ็อกซ์ออฟฟิศไม่พัฒนา ... "
เนื่องจากเป็นเทพเจ้าแห่งความมั่งคั่งที่ได้พูดถึงลูกน้องทั้งหมด พวกเขาไม่กล้าละเลยคำพูด ดังนั้นพวกเขาจึงรีบเริ่มถ่ายทำ
ที่แห่งนี้เป็นป่าธรรมชาติที่เงียบสงบและมีเสียงสัตว์ป่าร้องเป็นครั้งคราว และในบางครั้งมีหมาป่าคำราม ทำให้บรรยากาศดูครึ้ม ๆ แต่ก็ไม่ได้อันตรายมากนัก
เมื่อกล้องเคลื่อนที่ช้า ๆ ถ่ายทำซีนกลางแจ้ง มีชายคนหนึ่งที่หน้าผากของเขาเต็มไปด้วยเหงื่อกำลังถือไวท์บอร์ดเดินตามทิศทางของกล้อง เพื่อหักเหแสงไม่ให้เกิดความผิดเพี้ยนของภาพ
หลังจากผ่านไปครู่หนึ่ง ตัวเอกที่สวมเครื่องแต่งกายโบราณเดินออกมาสะดุดล้มและหอบอย่างหนัก เสื้อผ้าของเขาเปื้อนไปด้วยเลือด เขาบาดเจ็บในขณะที่วิ่งและพยายามเอามือปิดบาดแผลไว้ เขาต้องแสดงให้ตัวเองบาดเจ็บในสถานที่ถ่ายทำนี้
นักแสดงค่อนข้างหล่อ แต่ใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาก็แต่งแต้มด้วยเครื่องสำอาง เมื่อรวมกับผมที่ยุ่งเหยิงของเขา เขาดูน่าสงสาร เห็นได้ชัดว่านี่เป็นสิ่งที่ทำให้ผู้ชมผู้หญิงพอใจ ผู้หญิงทุกคนต่างมีอารมณ์อ่อนไหวและชอบช่วยเหลือคนที่อ่อนแอเสมอ
และทันใดนั้นผู้อำนวยการหลินห่าวก็กระซิบว่า "ชื่อของเขาคือ เฉิน กวงฮี ก่อนหน้านั้นในละครทีวีบางเรื่อง เขาแสดงเป็นน้องชายของนางเอกหรือเพื่อนที่ไว้ใจได้ของตัวเอกและอื่น ๆ ผมคิดว่าคาแรคเตอร์ของเขาค่อนข้างเหมาะกับหนังเรื่องนี้ ดังนั้นผมจึงขอให้เขาเป็นตัวเอกของเรื่องนี้ครับ"
"ฉันเห็นด้วย เขาเหมาะสม" หงต้าหลี่นั่งบนเก้าอี้ และแตะคางของเขา และพูดว่า "คาแรคเตอร์ของเขาดูโอเค" เมื่อพูดอย่างนั้น หงต้าหลี่ก็หันไปมองมู่ซีเซียวที่ยืนถือร่มบังแดด "พี่เซียว ฉันคิดว่านายหล่อกว่าเด็กคนนี้"
มู่ซีเซียวยิ้มและพูดว่า "ไม่จริง ไม่จริง"
หลินห่าวดูที่มู่ซีเซียวและพยักหน้า "เขาหล่อกว่าเฉินกวงฮีมากครับ แต่เขาไม่ตรงกับคาแรคเตอร์ของตัวเอก น่าเสียดาย น่าเสียดายจริง ๆ" เมื่อพูดแบบนั้น หงต้าหลี่ก็ส่ายหัว ก่อนที่จะหยิบของว่างบนโต๊ะมาทาน
ในเวลานี้เฉินกวงฮีวิ่งไม่กี่ก้าว ก่อนที่จะล้มลงกับพื้นและกลิ้งเป็นลูกบอล
ผู้กำกับที่อยู่ด้านข้างตะโกนว่า "โอเค เบาเฟิง ถึงตาเธอแล้ว มา!"
"…" หงต้าหลี่เงียบไป นักแสดงนำหญิงชื่อว่าเบาเฟิง?
ตัวเอกผู้หญิงสวมวิญญาณฮีโร่เห็นชายที่กำลังบาดเจ็บและรีบวิ่งจากระยะไกลมาหา และทันใดนั้นก็ตะโกนว่า "อ๊ะ!" จากนั้นเธอรีบไปหาชายผู้นั้น เพื่อช่วยเขาพร้อมกับตะโกนว่า "เกิดอะไรขึ้นกับเจ้า? ตื่นเถิด ตื่นเถิด!"
เธอพยายามปลุกเขาสักพักนึง แล้วจู่ ๆ เฉินกวงฮีก็ค่อย ๆ ลืมตาขึ้นและพูดเบา ๆ ว่า "ขอบคุณ ... ขอบคุณนะ ท่าน ... " จากนั้นก็สลบไป
หลินห่าวตะโกนว่า "โอเค นั่นแหละ! คัต!"
"…" หงต้าหลี่ตกตะลึง ท้ายที่สุดเขาหันไปดูหลินห่าว "นี่คือหนังที่ถ่ายทำ 15 ล้านหรอ?"
"ห๊า?" หลังจากฟังคำพูดของหงต้าหลี่ หลินห่าวก็เช็ดเหงื่อบนหัวของเขาและถามอย่างระมัดระวังว่า "ไม่ ... ไม่โอเคหรือครับ?"
"ไม่ใช่ไม่โอเค แต่ไม่เลย!" หงต้าหลี่โกรธมาก "นายคิดว่านายกำลังสร้างหนังหลอกเด็กอยู่รึไง? หนังเรื่องนี้มีคนเห็นด้วยกับนายเหรอ? ใครตัดสินใจเริ่มถ่ายทำชุ่ย ๆ แบบนี้เนี้ยกัน!?"
หลินห่าวเป็นผู้กำกับใหญ่ที่มีชื่อเสียง หลังจากฟังคำพูดของหงต้าหลี่ เขาก็ไม่พอใจ เขาคิดในใจว่า.. ถ้าหงต้าหลี่ไม่มีเงิน คิดว่าตัวเองเก่งกว่าฉันในการถ่ายทำรึไง?
เขาแค่คิดในใจเท่านั้น แต่ไม่สามารถพูดออกมาดัง ๆ ได้ หลินห่าวถามว่า "ถ้าอย่างนั้นท่านนายน้อยต้องการที่จะเปลี่ยนพล็อตเรื่องอย่างไรครับ?"
หงต้าหลี่กล่าวว่า "ชายคนนั้น วิ่งมานี่หน่อย โอเค ก่อนอื่นให้ผู้หญิงคนนั้นหล่นลงมาจากท้องฟ้า? ให้เธอปรากฎตัวแล้วพบกับตัวเอก ฮึ่ม? ชายคนนั้นต้องหนีและเอาชีวิตรอด สักพักก็พบกับสุนัขจิ้งจอกตัวน้อยและมันติดตามมาด้วย จากนั้นก็พบถ้ำ ที่นั่นมีรูปปั้นของนางฟ้า พอออกมาจากถ้ำก็บังเอิญเจอนางฟ้ากำลังอาบน้ำในทะเลสาปหรืออะไรสักอย่าง เอาแบบนั้นนั่นแหละ!?"
