ระบบใช้จ่ายตอนที่179
บทที่ 179: ช่างเป็นโลลิต้าที่น่ารัก ..
“ฮ่าฮ่า อย่าพูดถึงเรื่องนั้นเลย นายก็พูดได้ เพราะฉันได้รับพรที่โชคร้าย” ทุกครั้งที่เขาพูดถึงเรื่องนี้ ใบหน้าของมู่ซีเซียวก็เต็มไปด้วยความสุข “ในอดีต พ่อของฉันเป็นที่โปรดปราน ใครสักคนที่เคยเป็นหัวหน้าบริษัทเก่าของเนียนเหว่ย เขาอยากจะหลับนอนกับเธอ แต่เขาก็ทำล้มเหลว เขาจึงหยุดงานแสดงของเธอทุกอย่าง พวกนายรู้เรื่องนี้ใช่มั้ย?”
"ฉันเคยได้ยิน ทุกคนรู้เรื่องนี้แล้ว“หลิวหมิงซินยิ้มและพูดว่า”นั่นเป็นเหตุผลที่ตอนแรกฉันรู้สึกสงสัย ด้วยความสามารถของเธอบนเวที ไม่ว่ายังไงเธอต้องโด่งดังแน่ เว้นแต่ว่าจะเป็นเพราะเจ้านายของเธอจงใจขัดขวางไม่ให้เธอแสดงบนเวที แต่เธอเป็นยังไงในอดีต ฉันไม่เคยได้ยินมาก่อน ซีเซียว นายมาที่เทียนจิงเพราะเหตุผลนี้เหรอ?”
"ฮ่าฮ่า ใช่แล้ว" มู่ซีเซียวยิ้มและพูดว่า “ในเมื่อเธอเป็นที่โปรดปรานของพ่อฉัน ฉันจึงทำตามที่พ่อร้องขอให้ช่วย ดังนั้นฉันจึงวางแผนที่จะสอนบทเรียนให้ต้าหลี่ จริง ๆ แล้ว ฉันต้องตรวจสอบภูมิหลังและทุกอย่างของเขาก่อนที่จะทำอะไร จากนั้นฉันถึงได้เจอเขา เขานั้นไม่ธรรมดาเลย เป็นอะไรที่อธิบายไม่ได้”
“ฉันเห็นกับตาตัวเองแล้ว” เหลียงอี้เฟิงรู้สึกหดหู่เล็กน้อย “ฉันเทียบกับเขาไม่ได้เลย โอ้ ใช่ ซีเซียว ทำไมนายไม่ลองทำอะไรสักอย่างล่ะ มันน่าจะชัดเจนกว่านี้นะ ฉันจะได้ดูด้วยว่าเขาโชคดีขนาดไหน”
“ลองเหรอ?” มู่ซีเซียวรู้ตัวดีว่าสามารถทำอะไรได้มากมาย ทันใดนั้นก็มีเงาแวบออกมาจากหางตาของเขา เขาเห็นกีเซอร์หวังกำลังวิ่งอยู่ในฝูงชนอย่างตื่นเต้นและแอบดูชุดเดรสของสุภาพสตรี ตาของเขาสว่างขึ้นทันที “พวกนายเห็นชายชราคนนั่นไหม? เขากำลังไล่เปิดกระโปรงผู้หญิง?”
“ฮ๊ะ ลุงแก่บ้านั้น เขาอยู่ที่นี้ตั้งแต่เมื่อไหร่!?” เหลียงอี้เฟิงตาแทบถลน “เขาทำแบบนี้ไม่ได้นะ ทำกับสุภาพสตรีแบบนี้ น่ารังเกียจนัก ฉันต้องไปห้ามเขาแล้ว! อ้าวเห้ย แล้วทำไม รปภ. ถึงปล่อยคนแบบนี้เข้ามา!?”
“อย่าไป!” มู่ซีเซียวดึงตัวเหลียงอี้เฟิงกลับมา “ชายชราคนนั้นคืออาจารย์ของฉันในตอนนี้ เขาเก่งกาจหลายด้าน เพียงแค่ว่าเขาอาจทำตัวผิด ๆ ไปบ้าง ตอนที่พวกเราไปถึงกองถ่าย เขาใช้สายตาจับจ้องผู้หญิงทุกคน พอชายชราถูกจับได้ เขาก็ขอโทษ” มู่ซีเซียวพูดถึงอาจารย์หวังของเขา พร้อมกับนึกสิ่งที่อาจารย์เขาพูด “'น้องชายของข้าไม่แข็งตัวแล้ว ข้าจะดูหน่อยไม่ได้เหรอไง?' ลองคิดดูสิ เขาทำตัวน่าสมเพชแค่ไหน คิดว่าจะมีใครมาตำหนิเขาได้อีก จากนั้นชายชราก็ยังคงพูดถึงผู้หญิง นี่ยังไม่ใช่เรื่องที่น่าหงุดหงิดที่สุดสำหรับเขา แต่สิ่งที่น่าผิดหวังกว่านั้น คือ ไม่มีใครสามารถโจมตีเขาได้”
“ฮ่าฮ่า ชายชราคนนั้นดูน่าสนใจเลยทีเดียว” หลิวหมิงซินหัวเราะและพูดว่า "ซีเซียว เขาเป็นอาจารย์ของนาย เขาสอนอะไร? การแสดง? ทักษะการแสดงของเขาดีมากไหม?”
“ฉันยังต้องเรียนรู้การแสดงจากคนอื่นอีกเหรอ?” มู่ซีเซียวพูดอย่างภาคภูมิใจว่า “เขาเป็นปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้ของฉัน”
เมื่อได้ยินมู่ซีเซียวพูดเช่นนั้น หลิวหมิงซินและเหลียงอี้เฟิงก็ตกตะลึงทันที เหลียงอี้เฟิงพูดว่า “พูดจริงเหรอ? ด้วยทักษะการต่อสู้ของนาย นายยังต้องเรียนรู้จากเขาอีกเหรอ? เขาอายุ 60 ปีแล้วใช่ไหม?”
เหลียงอี้เฟิงเคยเห็นทักษะการต่อสู้ของมู่ซีเซียวมาก่อน บอดี้การ์ดทั้งสามของเขาพ่ายแพ้มู่ซีเซียวแค่เพียงสองลมหายใจ ชายชราคนนี้เป็นอาจารย์ของลูกเศรษฐีเช่นนี้จริงหรือ?
“เขาอายุ 77 ปีแล้ว” มู่ซีเซียวยิ้มและพูดว่า “อย่ามองว่าเขาแก่ ตอนที่เขาต่อสู้อย่างจริงจัง ฉันไม่สามารถเคลื่อนไหวได้ถึงสามกระบวนท่าด้วยซ้ำ เขาเป็นคนที่น่าเกรงขามมาก ถ้าไม่ ทำไมฉันถึงเต็มใจขอร้องให้เขาเป็นอาจารย์ของฉันล่ะ ว่ามั้ย?”
“เชรดดด!” เมื่อได้ยินมู่ซีเซียวพูดเช่นนั้น หลิวหมิงซินและเหลียงอี้เฟิงก็ตกตะลึงทันที
พวกเขารู้ดีถึงความสามารถของมู่ซีเซียว แต่เขาไม่สามารถเคลื่อนไหวได้ถึงสามกระบวนท่าเพราะฝีมือของชายชราคนนี้?
“นายพูดจริงเหรอ?” คราวนี้แม้แต่หลิวหมิงซินก็ไม่สามารถทนเงียบได้อีกต่อไป “ด้วยทักษะของนาย นายไม่สามารถเคลื่อนไหวได้ถึงสามกระบวนท่า!? และฟังจากที่นายพูด ชายชราคนนี้เป็นลูกน้องของหงต้าหลี่?”
เหลียงอี้เฟิงพยักหน้าอย่างรุนแรง “ถ้านายบอกว่านายแพ้เขา หลังจากต่อสู้ครบ 300 รอบ ฉันก็เชื่อนาย แต่นายกลับบอกฉันว่านายไม่สามารถเคลื่อนไหวได้ถึงสามกระ.. กระบวนท่า! นายเองก็เคยต่อสู้ในคลับ ฉันเห็นนายชนะมาโดยตลอด ชายชราคนนั้นแข็งแกร่งขนาดนั้นจริง ๆ เหรอ!?”
“ฉันไม่ได้โกหกจริง ๆ ความจริง.. ฉันแพ้ตั้งแต่เคลื่อนไหวเพียงกระบวนท่าเดียว” มู่ซีเซียวยักไหล่
“ดี” หลิวหมิงซินรู้สึกว่า.. ตอนนี้เขาจะไม่แปลกใจอีกแล้วกับสิ่งที่เกี่ยวกับหงต้าหลี่ “แล้วหงต้าหลี่พบชายชราคนนี้ที่ไหน? ฉันรู้ว่าเขาโชคดีมาโดยตลอด”
ใครจะรู้ว่า มู่ซีเซียวส่ายหัว “จริง ๆ แล้วหงต้าหลี่ไม่ได้พบอาจารย์ของฉัน”
"โอ้?" หลิวหมิงซินและเหลียงอี้เฟิงก็ประหลาดใจ เหลียงอี้เฟิงพูดว่า “หงต้าหลี่ไม่น่าเจอคนที่น่าเกรงขามแบบนี้ เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะตกลงมาจากท้องฟ้าใช่ไหม?”
“เอาเถอะ ฉันไม่ควรทำให้พวกนายคิดอะไรมากนัก” มู่ซีเซียวแสยะยิ้มและพูดว่า “ที่จริงแล้วชายชราเป็นนักซิ่งสกู๊ตเตอร์ไฟฟ้า เขาเป็นช่างตัดผมในร้านตัดผมเล็ก ๆ ที่ตัดผมคนชรา”
หลิวหมิงซิน: "......"
เหลียงอี้เฟิง: “...........”
มู่ซีเซียวพูดต่อว่า “ชายชราคนนี้มีนิสัยชอบซิ่งรถสกู๊ตเตอร์ไฟฟ้าอยู่เป็นประจำ และวันหนึ่งเขาขับสกู๊ตเตอร์ไฟฟ้าไปกระแทกกระจกหลังรถโซแองเจิ้ลของต้าหลี่ถึงสองครั้ง ครั้งแรกต้าหลี่ไม่ได้สนใจและปล่อยเขาไป แต่คนเราทำผิดพลาดได้เพียงครั้งเดียว แต่ไม่ใช่ถึงสองครั้ง ครั้งที่สองต้าหลี่ไม่ปล่อยเขา ตอนนั้นฉันก็อยู่ในรถด้วย ชายชรารู้สึกประหม่ามาก แต่เมื่อพวกเราคุยกัน เราก็เลยรู้ว่าเขามีทักษะการต่อสู้ที่ยอดเยี่ยมมาก จากนั้นต้าหลี่ก็ได้จ้างเขาเดือนละ 5,000 หยวน”
หลิวหมิงซิน: "........."
เหลียงอี้เฟิง: “..........”
หลังจากเงียบไปนาน
เหลียงอี้เฟิงตะโกนว่า “ชายชราอายุ 77 ปี สามารถเอาชนะนายได้ในครั้งเดียวและหงต้าหลี่ก็ได้จ้างเขาแค่เดือนละ 5,000 หยวน!? นายกำลังล้อฉันเล่นรึเปล่า! คนอื่น ๆ ยินดีที่จะจ่าย 50,000 หยวนต่อเดือนด้วยซ้ำ เพื่อจ้างคนแบบนี้!”
“เดือนละ 50,000 หยวนสินะ” มู่ซีเซียวก็ได้พูด “ต้าหลี่รู้ว่าเขามีศิลปะการต่อสู้ของจริง เขาจึงขึ้นเงินเดือนให้ เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ ฉันอยากจ้างชายชราในราคา 100,000 หยวนต่อเดือน แต่อาจารย์กลับปฎิเสธ ใช่ โอ้ ใช่ พวกนายไม่รู้สินะว่าอาจารย์ของฉันมีท่าพิเศษที่เรียกว่า ฝ่ามือปราบมังกร! เขาสามารถทำให้ต้นไม้ต้นเล็กที่หนาเท่าคอของคนล้มลงได้ด้วยฝ่ามือเดียว และถ้าฝ่ามือนี้ลงบนร่างกายของคน..”
ในขณะที่เขากำลังพูด ก็มีเสียงที่น่าขนลุกดังขึ้นจากข้าง ๆ เขา “ไอ้เด็กเกเรพวกนี้ พวกแกกำลังพูดบ้าอะไร รีบไปฝึกกังฟูเลย!” เมื่อเขาพูดจบประโยค ร่างของมู่ซีเซียวก็ลอยไปไกลสองเมตร ในขณะที่ชายชรายืนอยู่ข้างสองหนุ่มนั้น ชายชราก็ถามว่า “คุณทั้งสองเป็นเพื่อนของท่านนายน้อยต้าหลี่หรือเปล่า? โอ้ พวกเจ้ายังดูหนุ่มและหล่อมาก แต่ก็ยังน้อยกว่าข้ายามอายุน้อยกว่า 50 ปีนะ”
จากนั้นชายชราก็ลอยออกไปเหมือนใบไม้พลิ้วไหว
ชายชรายังคงไล่ดูกระโปรงของหญิงสาวในงานต่อ
หลิวหมิงซิน: ".........."
เหลียงอี้เฟิง: “..........”
พวกเขายังคงตกตะลึง ทันใดนั้นพวกเขาก็ได้ยินเสียงพูด “โอ้ พี่หลิวมาที่นี่ด้วยเหรอ?”
หลิวหมิงซินและเหลียงอี้เฟิงหันไปมองและเห็นหญิงสาวที่สวยงามเดินมาพร้อมกับรอยยิ้มที่บริสุทธิ์และอ่อนโยนบนใบหน้าของเธอ ผมยาวของเธอพาดบ่า เธอสวมชุดสีขาวทั้งตัว แสงตะเกียงอันอ่อนโยนสะท้อนมาที่เธอ ทำให้เธอดูมีเสน่ห์เย้ายวนใจ เหลียงอี้เฟิงประหลาดใจเมื่อเห็นเด็กสาวที่เหมือนนางฟ้าคนนี้ เมื่อเธอเข้าไปใกล้ เขาก็เห็นว่าเธออายุเพียง 14-15 ปีเท่านั้น ผิวของเธอขาวราวกับหิมะและดูละเอียดอ่อนเหมือนดอกไม้ เธอสวยมากจนเขามองเธอตรง ๆ ไม่ได้
เหลียงอี้เฟิงเดินทางไปทั่วโลกเป็นปกติของเขาและเขามักจะภูมิใจกับความจริงที่ว่าเขาได้พบกับดาราและความงามระดับแนวหน้าของโลกมามากมาย เขายังสามารถต้านทานเสน่ห์ของลี่เนียนเหว่ยได้ อย่างไรก็ตาม เขากลับคาดไม่ถึงว่าจะแพ้ทางโลลิต้าน้อยคนนี้ ดวงตาที่เปล่งประกายของเธอและแก้มที่บอบบางของเธอเป็นสีดอกกุหลาบ แม้ว่าเธอจะยังเด็ก แต่เธอก็สวยงามแบบที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน ผู้หญิงปกติ ๆ ไม่มีอะไรเทียบกับเธอได้ ตอนนี้เมื่อได้ยินคำพูดที่นุ่มนวลและอ่อนโยนของเธอ หัวใจของเขาก็ชาและตัวเขาก็อ่อนระทวย ลักษณะของโลลิต้าน้อยอยู่ในจิตใต้สำนึกสมองของเขา สมองของเขาระเบิดทันทีและเขาก็รู้สึกเคลิบเคลิ้มจนพูดอะไรไม่ออกในตอนนี้
หลิวหมิงซินเคยเห็นหลินซี่ฉวนมาก่อน ดังนั้นเขาจึงยิ้มให้และพูดว่า "โอ้ น้องสาวซี่ฉวน ฉันยังสงสัยอยู่เลยว่าทำไมเธอถึงไม่โผล่เข้ามาในงาน ฉันก็คิดว่าเธอแอบไปเล่นเกมออนไลน์ที่ไหนสักแห่งมาใช่ไหม?”
“ฮิฮิ พี่เดาถูกจริง ๆ ด้วยพี่หลิว” หลินซี่ฉวนแสยะยิ้มและพูดว่า “พี่ต้าหลี่ไม่ได้อยู่แถวนี้และฉันก็ไม่รู้จักใครที่นี่เลย ดังนั้นฉันเลยแอบไปเล่นเกม ฉันเห็นแขกที่มาในงานเป็นร้อยคน ฉันรู้ว่าพี่ต้าหลี่น่าจะกลับมาเวลานี้ ดังนั้นตอนนี้ฉันก็เลยอยู่ที่นี่ โอ้ พี่ต้าหลี่อยู่ไหน?”
“เขาอยู่นั่น” หลิวหมิงซินชี้ไปที่หงต้าหลี่ที่นอนอยู่บนต้นขาของลี่เนียนเหว่ย “เพื่อนคนนี้ดูเหมือนจะชอบต้นขาของเนียนเหว่ยเป็นพิเศษนะ ฉันได้ยินมาพอสมควรว่าเขาไม่ให้เธอรับงานโฆษณาเพราะเหตุผลนี้”
“พี่ชายคนนั้นก็เป็นแบบนี้แหละ ใช้ชีวิตอย่างระมัดระวังทุกวัน อืม พี่หลิว พี่ทั้งสองเชิญคุยกันต่อเลยค่ะ หนูจะไปหาพี่ต้าหลี่และเล่นกับเขาสักหน่อย” หลินซี่ฉวนกำลังจะจากไป แต่เธอก็หันกลับมาอย่างรวดเร็ว “โอ้ ใช่ พี่หลิว ถ้าพี่มีโอกาสให้ฉันใช้ทองบ้าง พี่เป็น GM ของเกมไม่ใช่เหรอ? มันจะเสียเปล่านะถ้าไม่ให้หนูใช้ ฮิฮิ” หลังจากพูดอย่างนั้น เธอก็เดินจากไป
“เจ้าตัวเล็กนี้ เฮ้อ น่ารักจังเลยนะ” หลิวหมิงซินพึมพำ
และทันใดนั้น เขาก็คิดว่าไม่มีการเคลื่อนไหวใด ๆ จากคนข้าง ๆ เขา เขาหันไปมองและตกใจทันที “เพื่อนเหลียง นายเป็นอะไรไป?”
เหลียงอี้เฟิงจ้องมองไปยังหลินซี่ฉวนที่เดินจากไปอย่างตั้งใจ น้ำลายของเขาแทบจะไหลออกมาในขณะที่เขายิ้มเหมือนคนโง่และพูดว่า “เด็กตัวน้อยนั้นมัน น่ารักโคตร แม่เจ้าโว้ยย”
“เฮ้ เลิกงี่เง่าหลงรักไปทั่วสักที เธอเป็นน้องสาวของหงต้าหลี่” หลิวหมิงซินยิ้มอย่างช่วยไม่ได้และพูดว่า “นายจะต้องอยู่ในสภาพที่แย่มากถ้านายพยายามที่จะต่อสู้กับหงต้าหลี่เรื่องผู้หญิง แม้ว่าเขาจะไม่ค่อยได้ดูแลเธอก็ตามเถอะ”
“โลลิค่อน โลลิค่อน สินะ ใช่แล้ว ฉันเลือกแล้ว ฮิฮิฮิ” เหลียงอี้เฟิงยิ้มอย่างโง่เขลาอยู่พักหนึ่ง จากนั้นก็คว้าเสื้อของหลิวหมิงซิน “เพื่อนหลิว แม่สาวตัวน้อยคนนี้โผล่มาจากไหน! บอกฉันมาเดี๋ยวนี้!”
เพื่อนคนนี้เคยท่องเที่ยวไปทั่วโลกอย่างสบาย ๆ และก็มีดาราสาวร่วมหลับนอนกับเขาสองถึงสามร้อยคนแล้ว ครอบครัวของเขาร่ำรวยพอสมควร การที่เขามีดาราสาวมันเป็นเพียงส่วนน้อยนิดในชีวิตเขาเท่านั้น นอกเหนือจากรูปลักษณ์ที่หล่อเหลาและทักษะในการท่องบทกวีแล้ว ผู้หญิงเหล่านั้นก็เหมือนกับไม้แห้งที่พบกับไฟที่ร้อนแรง
อย่างไรก็ตามเขาไม่ได้คาดหวังว่าเสน่ห์ของเขาจะล้มเหลวในวันนี้!
ไม่จำเป็นต้องพูดถึงลี่เนียนเหว่ย เธอเป็นเทพธิดาอันดับหนึ่งของประเทศไปแล้วในขณะนี้ อันที่จริงเขาไม่เคยคิดจะหลอกล่อเธอ เขารู้ว่าเธอมีชื่อเสียงได้อย่างไร หากเขาหลอกล่อเธอได้สำเร็จ ตระกูลหงก็ไม่จำเป็นต้องเสนอหน้าอีกต่อไป
แต่ใครจะรู้ว่าเขาจะได้พบกับความน่ารักและสาวสวยตัวน้อยอย่างหลินซี่ฉวน!?
