ระบบใช้จ่ายตอนที่169

บทที่ 169: แก๊งขวาน

หัวหน้าจินครุ่นคิดสักพักและรู้สึกว่าสถานการณ์ค่อนข้างยาก “ต้าหลี่ ถ้าต้องการให้คนสองคนหายไป นั่นไม่ใช่ปัญหา แต่จะกวาดล้างทั้งแก๊ง เธอมีเป้าหมายอยู่แล้วเหรอ? มันไม่จำเป็นต้องกวาดล้างทั้งแก๊งหรอก จริงมั้ย?”

"ถ้าเป็นแบบที่ลุงพูดมันก็คงง่าย แต่ต้าชู้ได้หนีซ่อนตัวแล้ว" หงต้าหลี่พูดต่อ "ผมต้องการให้เขาออกจากแก๊ง แน่นอนว่าผมจะไม่ปล่อยให้ลุงจินทำเปล่า ห้าล้าน ลุงคิดว่าไง?”

“ต้าหลี่ นั่นเป็นแค่ลูกน้องในครอบครัวของนายเองไม่ใช่เหรอ? จำเป็นต้องทำขนาดนั้นเลย?” เมื่อได้ยินว่าหงต้าหลี่ยินดีจ่ายเงินห้าล้าน หัวหน้าจินก็อดไม่ได้ที่จะตกใจ เขาเต็มใจที่จะจ่ายเงินมากมายเพื่อลูกน้องของเขาเลยเหรอ?

“แน่นอน ถ้าผมไม่สามารถปกป้องลูกน้องของตัวเองได้ ผมก็จะเสียหน้าเหมือนกัน ว่ามั้ยครับ?” หงต้าหลี่พูดพร้อมรอยยิ้ม “ลุงจิน ลุงคิดว่ายังไง? ลุงยินดีที่จะช่วยหรือไม่?”

"ฮ่าฮ่า ก็อย่างที่ลุงพูดไป เราเสมือนเป็นครอบครัวกัน ฉันจะช่วยไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ว่าแต่ตอนนี้อยู่ที่ไหนกัน?" หัวหน้าจินถามขณะยิ้ม

"ทางเข้าเย่ไหลเซียง ทางทิศตะวันตกสี่แยกวงเวียน" หงต้าหลี่พูดว่า "ลุงจินคิดจะทำอะไรเหรอครับ?"

“รอที่นั้นก่อน ฉันจะเรียกคนของฉันไปพบที่นั่นเอง” หลังจากคิดอยู่พักหนึ่ง หัวหน้าจินก็พูดว่า "จะมีคนติดต่อไป ไม่เกิน 10 นาที"

"โอเคครับ"

เมื่อวางสาย หัวหน้าจินก็กลับไปหาหงเหว่ยกูและถอนหายใจ "ห้าล้าน พ่อเสือจะไม่ให้กำเนิดลูกหมา ช่างกล้าหาญและเด็ดเดี่ยวพอ ๆ กับนายเลยแฮะ!”

เพียงแค่ฟังเขา หงเหว่ยกูก็สามารถคาดเดาได้กับสิ่งที่เกิดขึ้นอย่างคร่าวๆ รอยยิ้มผุดขึ้นบนใบหน้าของเขา ขณะที่เขาพูดว่า "ธรรมดา ฮ่า ๆ"

“การกระทำเช่นนี้เพื่อให้ลูกน้องภักดี นั้นเป็นสิ่งที่สวยงามนัก! การที่รักพวกเขาอย่างพี่น้อง ลูกน้องทั้งหลายของเขาคงจะยอมติดตามเขาไปจนตาย เรียกว่ามีเสน่ห์และเด็ดเดี่ยวมาก แม้แต่ตัวฉันเองก็คงไม่อาจทำแบบนั้นได้” หัวหน้าจินเอ่ยชมอีกครั้ง ก่อนที่จะหยิบโทรศัพท์โทรหาใครบางคน

ทิศตะวันตกสี่แยกวงเวียน ทางเข้าเย่ไหลเซียง ภายในรถโซแองเจิ้ล

หงต้าหลี่ถามว่า "ลุงหวัง แก๊งคณะรัฐมนตรีโซไซตี้มีอิทธิพลแถวไหน?"

หวังหมิงหยูตอบว่า “แก๊งคณะรัฐมนตรีโซไซตี้มีไนท์คลับสองแห่งและบาร์สามแห่งตามถนนทิศเหนือวงเวียนที่สามครับ หัวหน้าของพวกเขา ชื่อว่า โยเทียนเฮา ในเวลานี้พวกมันคงจะไปเล่นแถวนั้น น่าจะหาได้ไม่ยากครับ”

"ดี" หงต้าหลี่แตะคางของเขาและพูดว่า "เราจะได้ไปคุยกับพวกมันกัน ฮ่าฮ่า"

หวังหมิงหยูพูดว่า "โยเทียนเฮาคนนี้เป็นที่รู้กันดีว่าเขานั้นไร้ยางอาย หากพวกเขากล้าขัดขืนเรา เราต้องปล่อยให้พวกมันได้รับผลตอบแทน! แต่ท่านนายน้อยครับ ท่านตั้งใจจะทำอะไรกันแน่ครับ?”

หงต้าหลี่ดีดนิ้วและพูดโดยไม่ลังเลว่า "ก็นะ ไว้สู้ก่อนแล้วค่อยคุย!”

จริง ๆ แล้วหงต้าหลี่เป็นคนที่ไม่มีความทะเยอทะยาน เขาแค่อยากจะถลุงเงินอย่างมีความสุข แกล้งสุนัข พาเสือออกไปเดินเล่นหรืออ่านนิยายของเขาในขณะที่ทะเลาะกับถังมู่ซิน สิ่งเหล่านี้เป็นสิ่งที่เขาต้องการ ใช้ชีวิตให้มีความสุข จนถึงตอนนี้เขาก็มีความสุขกับชีวิต

หงต้าหลี่ไม่เคยคิดที่จะสร้างภูมิหลังของตัวเองให้แข็งแกร่ง พูดตามตรงเขาสามารถจัดการเรื่องเล็ก ๆ ได้ แต่ว่าไม่สามารถจัดการเรื่องใหญ่ ๆ อีกทั้งหงต้าหลี่ไม่ต้องการที่จะกลายเป็นคนที่สูงกว่าคนอื่้น เขากลัวการตกจากที่สูงด้วยซ้ำ

แต่คนเหล่านั้นไม่ควรแตะต้องน้องชายของหลิงเสี่ยวหยี่เลย

หงต้าหลี่ยึดมั่นในหลักการของตัวเอง ใครที่อยู่ในการปกครองของเขา คนอื่นไม่สมควรแตะต้องตัวพวกเขา! ถ้าหงต้าหลี่เพิกเฉยกับสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้ ลูกน้องของเขาจะคิดยังไงกับเขาในอนาคต? คนอื่นจะมองเขายังไง? สิ่งที่พูดคือเรื่องจริง หงต้าหลี่จะไม่สนใจว่าเขาจะถูกรังแกหรือถูกทำร้าย แต่การที่ใส่ร้ายน้องชายของหลิงเสี่ยวหยี่ มันเทียบเท่ากับโทษประหารชีวิต หลิงเสี่ยวหยี่มีบทบาทมากที่สุดในบรรดาเก้าผู้ติดตามของเขาและยังปฏิบัติต่อทุกคนเป็นอย่างดี หลิงเสี่ยวหยี่เป็นเหมือนพี่สาวของพวกเขา

เราเองต่างก็รู้ว่า เมื่อพี่สาวที่มีค่าและแสนน่ารัก ที่คอยดูแลพวกเขามานานกลับถูกรังแก มันจะเป็นยังไง ใครมีพี่สาวคงเข้าใจ

ถังมู่ซินถามว่า "ต้าหลี่เรารอให้พวกเขามาถึงก่อนไหม?"

หงต้าหลี่พยักหน้า "อืม งั้นเราจะออกเดินทางเมื่อพวกเขามาถึงแล้วกัน" เขาพูดว่า "พี่เซียวและกีเซอร์หวังอยู่ที่เย่ไหลเซียงใช่ไหม? ออกมาช่วยฉันหน่อย! ฉันอยู่ที่ประตูทางเข้า"

ในอีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์ มู่ซีเซียวพูดว่า "ได้ เราจะออกไปเดี๋ยวนี้ รอสักครู่!"

ในเวลานี้หวังหมิงหยูหยิบแผนที่ออกมา “ท่านนายน้อยครับ เรามาวางแผนกันก่อน ถ้าเราจะทำอะไร เราควรรอบคอบนะครับ เพื่อที่พวกมันจะได้ไม่กล้ามาทำร้ายเราอีก ไม่อย่างนั้นมันจะเป็นปัญหา หากมีคนคอยวางแผนทำร้ายคนรอบข้างของท่านนายน้อย”

ถังมู่ซินที่ถือลูกเสือเคลตินอยู่ด้านข้างก็ถามว่า "โยเทียนเฮาที่เป็นหัวหน้าแก๊ง เขาอยู่ที่ไหน?"

หงต้าหลี่ตอบว่า "ฉันไม่แน่ใจเหมือนกัน"

ถังมู่ซินจึงถามว่า "งั้นแบบนี้ มันไม่เหมือนกับว่าเราบอกว่าเรามาหาพวกเขาอย่างโจ่งแจ้งเลยเหรอ? ถ้าพวกเขารู้ว่าพวกเขาสู้เราไม่ได้ ไม่ใช่ว่าพวกเขาจะไม่หนีไปเหรอ?”

หงต้าหลี่ยิ้มและพูดว่า "เธอกลัวอะไร? แค่เราจัดการพวกเขาในไนท์คลับสักหนึ่งหรือสองที่แล้ว พวกเขาก็จะมาหาเราเองแหละ โอ้ ดูเหมือนว่าลุงจินจะพาคนมาแล้ว”

ในเวลานี้มีบุคคลภายนอกรถ วัยสี่สิบ เขาดูเหมือนจะเป็นผู้นำของกลุ่ม เขาเคาะหน้าต่างรถและถามด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา “นี่ใช่นายน้อยต้าหลี่หรือ? บอสจินบอกให้ผมมาหาคุณครับ”

หลังจากเห็นเขา หงต้าหลี่ก็ตาสว่างขึ้นมาและเปิดประตูรถทันที “ขึ้นรถมาได้เลย ให้ฉันจะเรียกนายว่าอะไร?”

“ผมชื่อไห่ชิงเทียน นายน้อยเรียกผมว่าพี่ไห่ก็ได้ครับ” ไห่ชิงเทียนขึ้นรถทันทีและมองภายในรถทั้งซ้ายและขวา “สภาพในรถดีจริง ๆ รถคันนี้ไม่ใช่รถที่หาได้ง่าย ๆ เลยนะครับ”

ขณะที่พวกเขากำลังคุยกัน มู่ซีเซียวและกีเซอร์หวังก็เดินออกมาหน้าทางเข้าเย่ไหลเซียง รถของหงต้าหลี่กว้างขวางพอที่จะให้ทั้งสองคนขึ้นรถมาและเขาก็ถามว่า "ต้าหลี่เกิดอะไรขึ้น? เราจะสู้กับใครเหรอ? ฉันเองก็เพิ่งฝึกเทคนิคใหม่มา จะหมัดจะมวยจะควายอะไรก็เข้ามาเลย!"

ในทางกลับกัน กีเซอร์หวังถามว่า "ท่านนายน้อย ใครทำให้ท่านโกรธเคืองงั้นเหรอครับ?"

ในที่สุดเมื่อทุกคนมาถึง หงต้าหลี่ก็แตะคางของเขาและพูดว่า "มีคนวางแผนทำร้ายน้องชายของเสี่ยวหยี่ พวกมันทำร้ายน้องชายเสี่ยวหยี่ ฉันเองก็รับไม่ได้ พี่ไห่ คนของพี่พร้อมหรือยัง?”

ไห่ชิงเทียนยิ้มและพูดว่า "หลังจากได้ยินว่าท่านนายน้อยเป็นพี่น้องของบอสจิน เราได้จัดการคนไปที่ทิศเหนือสามแยกวงเวียนแล้ว อย่างไรก็ตาม ท่านนายน้อยจะจัดการเรื่องนี้อย่างไรครับ?”

“จะจัดการยังไงเหรอ?” หงต้าหลี่พูดว่า "หมายถึง?"

“นายน้อยตั้งใจจะกำจัดแก๊งคณะรัฐมนตรีโซไซตี้ทั้งหมดเพื่อเตือนคนอื่น ๆ ใช่ไหมครับ?” ไห่ชิงเทียนพูดต่อว่า “หรือว่านายน้อยตั้งใจที่จะสร้างแก๊งและเล่นกับมันครับ? แก๊งคณะรัฐมนตรีโซไซตี้เองก็ถือว่าไม่ใหญ่หรือเล็กเกินไป”

"โอ้?" เมื่อได้ยินสิ่งที่เขาพูด หงต้าหลี่ก็ตาสว่าง “ไม่จำเป็นต้องพูดเรื่องกำจัดทั้งแก๊งหรอก แค่จัดการตรงๆก็พอไม่ใช่หรือไง!”

"เอ่อ.." ไห่ชิงเทียนก็ได้พูดว่า "ถ้างั้นก็ง่ายมากครับ ผมรู้จักหัวหน้าแก๊งคณะรัฐมนตรีโซไซตี้เป็นการส่วนตัว โยเทียนเฮา เขาถนัดทำแค่เรื่องเล็ก ๆ ถ้าเป็นเรื่องใหญ่เขาคงไปไม่เป็น เขาจะไม่โกรธท่านนายน้อยเลย แม้เรื่องความคิดจะด้อย แต่การต่อสู้ของเขานั้นก็เก่งพอตัว เขาเป็นคนประเภทที่มีความสุขกับความสำเร็จเล็ก ๆ หากนายน้อยต้องการจัดการพวกมัน ตราบใดที่นายน้อยเอาชนะพวกมันได้ด้วยพลังที่มี มันก็ไม่ยากแล้วครับ"

"เอ่อ ถ้างั้นก็ไม่เลว" หงต้าหลี่ลูบคางของเขา “แต่ก่อนอื่น ฉันต้องยืนยันก่อนว่าใครเป็นคนสั่งให้ต้าชูวางแผนทำร้ายหลิงมู่เฟิง”

เมื่อพูดถึงจุดนี้ หงต้าหลี่ก็พูดว่า "ไปกันเถอะ!"

ออกเดินทางทันที ในเวลานี้เสียงแผ่วเบาดังมาจากด้านหลัง “คือว่า ต้าหลี่ ฉันขอร่วมสู้ได้ไหม? ฉันแทบไม่ได้สู้กับใครมาสองสามวันแล้วนะ”

หลังจากที่หงต้าหลี่หันไปเห็นมู่ซีเซียว เขาแสดงใบหน้าที่น่าสงสาร

เขาได้เรียนรู้การเคลื่อนไหวมากมายจากกีเซอร์หวัง แต่ไม่เคยมีโอกาสได้ลองเลย เขาไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ แต่เมื่อได้ยินว่าวันนี้จะมีการต่อสู้ระหว่างแก๊ง

และอีกฝ่ายไม่ใช่คนของเขาหงต้าหลี่ เขาจึงไม่จำเป็นต้องสุภาพ "ได้สิ แค่อย่าฆ่าใครตายก็แล้วกัน"

ในเวลานี้ไห่ชิงเทียนหันไปมองมู่ซีเซียว จากนั้นก็มองไปที่กีเซอร์หวัง เมื่อเห็นกีเซอร์หวัง เขาก็ตะลึง "นี้มันท่านอาจารย์! ปรมาจารย์ที่เก่งที่สุดในยุทธภพ!"

มู่ซีเซียวเริ่มสนใจ "นายรู้จักเหรอ?"

ไห่ชิงเทียน: “ผมเคยเห็นเขาลอยในอากาศ!” คำพูดเหล่านี้ทำให้มู่ซีเซียวยิ้ม จากนั้นไห่ชิงเทียนก็หันไปจ้องที่หงต้าหลี่และพูดว่า "ท่านนายน้อยต้าหลี่ สรุปแล้วท่านนายน้อยตั้งใจจะทำเช่นนี้จริงๆใช่ไหมครับ? ผมแค่เกรงว่าพวกเขาอาจทำร้ายนายน้อย"

หงต้าหลี่เข้าใจอย่างลึกซึ้งในความสามารถของเขาดี เขาไม่สามารถช่วยอะไรได้มากและมันจะดูเป็นภาระให้กับทุกคนหากเขาเข้าร่วมการต่อสู้

ดังนั้นเขาจึงตอบอย่างเรียบง่าย "นายเคยเห็นอาเสี่ยอย่างฉันเข้าร่วมการต่อสู้เหรอ? งานแบบนี้มีไว้สำหรับผู้ติดตามเท่านั้น!”

ไห่ชิงเทียนยิ้มและพูดว่า "อ่อ ถ้าแบบนี้ ผมก็สบายใจครับ!"

ดังนั้นพวกเขาจึงสามารถแบ่งบทบาททุกคนได้ หงต้าหลี่เป็นอาเสี่ยที่แสน เขาแค่ทำหน้าที่เป็นหัวหน้ากลุ่ม ไห่ชิงเทียนทำหน้าที่เป็นที่ปรึกษาด้านการรบของเหล่าผู้ติดตาม ถังมู่ซินคือแม่ทัพหญิงของผู้ติดตามสาวทั้งห้า ทำหน้าที่เป็นเชียร์ลีดเดอร์ คนขับรถหวังหมิงหยู,มู่ซีเซียว และ กีเซอร์หวังเป็นนักสู้หลัก ชายทั้งสามคนได้ฝึกซ้อมในช่วงสองสามวันที่ผ่านมาและแทบจะไม่สามารถต่อสู้กันจบได้

และด้วยการเตรียมการดังกล่าว จึงเกิดแก๊งเล็ก ๆ ขึ้น

อย่างไรก็ตามหงต้าหลี่ยังคงรู้สึกอึดอัด ต้องยอมรับว่าเขาเป็นคนประเภทที่ใฝ่หาความสมบูรณ์แบบ ดังนั้นเขาจึงสั่งให้ผู้ติดตามซื้อขวานมา 50 เล่ม และเอาขึ้นมาในรถ จากนั้นเขาก็ตั้งชื่อให้กับทีมของเขาว่า แก๊งขวาน

น่าเสียดายที่ไม่มีสตีเฟ่นในโลกนี้ หรือใครที่สามารถช่วยถ่ายทำฉาก "กังฟู" ได้

ไม่นานหลังจากมาถึงทิศเหนือสามแยกวงเวียน หวังหมิงหยูก็หยิบแผนที่ออกมาและพูดว่า "ให้พวกเขาตั้งคนที่ทิศตะวันตกไปทางทิศตะวันออก เพื่อที่พวกเขาจะได้มีเวลาเตรียมตัว" เมื่อเหลือบไปเห็นหงต้าหลี่ ก็เห็นว่ามีบาร์แห่งหนึ่งอยู่ทางทิศตะวันตก เนื่องจากฐานที่มั่นทั้งห้าของโยเทียนเฮาไม่ได้อยู่ใกล้การโจมตี มันจึงเป็นความคิดที่ดี

ในตอนนี้ไห่ชิงเทียนได้รับโทรศัพท์และพูดว่า "พวกบอสจินก็มาถึงแล้วเหมือนกันครับ พวกเขากำลังรออยู่ใกล้ ๆ ทางเข้าบาร์ ท่านนายน้อยต้าหลี่ เราควรจะ.. "

"ทุกคนเตรียมขวาน" หงต้าหลี่ลูบหัวเคลตินในอ้อมแขนของเขาและพูดว่า "เราจะเรียกตัวเองว่าแก๊งขวานขวานซิ่ง สำหรับการปฏิบัติการในครั้งนี้! เอาล่ะ เตรียมตัวโจมตี!"

พอได้ยินแบบนั้น ชายสามคนจึงหยิบขวานที่เพิ่งซื้อมาใหม่จำนวน 50 เล่มและมอบให้ทุกคนรวมถึงคนในแก๊งบอสจินด้วย