ระบบใช้จ่ายตอนที่134

บทที่ 134: เมื่อต้าหลี่ผลิตอะไร มันต้องดีที่สุด

"เอ๋" หงต้าหลี่ไม่สงสัยเกี่ยวกับความสามารถของหลินหยูหยิน เขาแตะคางของเขาและพูดว่า "หยูหยิน เหตุผลที่ฉันต้องการพบเธอในวันนี้ก็คือฉันได้คิดอะไรที่ยอดเยี่ยมบางอย่างขึ้นมาได้"

"พูดมาสิ" หลินหยูหยินตอบกลับ

"ลองคิดดูสิ ตอนนี้ฉายภาพได้แต่สัตว์ใช่ไหม?" หงต้าหลี่หัวเราะและพูดว่า "จำเทคโนโลยีฉายภาพเสมือนจริงได้ไหม? เราสามารถหาคนที่เต้นได้ ให้เขาใส่ชุดนั้นก่อนที่จะบันทึกท่าทางทั้งหมดของเขาลงไปในคอมพิวเตอร์จากนั้นก็แสดงโดยใช้เทคโนโลยีนี้ เธอคิดเหมือนกันไหม? มันจะดีไหม?"

หลังจากที่หงต้าหลี่พูดจบ คนอื่น ๆ ก็ตกใจ

หงต้าหลี่ตั้งใจที่จะย้ายตัวละครจากโลกเสมือนจริงไปสู่โลกแห่งความเป็นจริง!

ดวงตาของถังมู่ซินส่องประกายเหมือนดวงดาว เธอเขย่าตัวหงต้าหลี่และพูดว่า "ต้าหลี่ นายนี้สุดยอดไปเลยที่คิดไอเดียแบบนี้ได้! ฉันคิดว่าไอเดียนี้มันเจ๋งจริง ๆ พอคิดถึงท่าทางต่าง ๆ ของมนุษย์ในชีวิตจริงและมาดัดแปลงแก้ไขโดยตัวละครในคอมพิวเตอร์ ด้วยการใช้เทคโนโลยีของท่านหญิงน้อยในการเผยแพร่  ว้าว! นั่นมันหมายความว่าเราสามารถสร้างภาพยนตร์ได้ใช่หม?!"

หงต้าหลี่ยิ้มและตอบ "ใช่ มันแน่นอนอยู่แล้ว แม้ว่าการผลิตภาพยนตร์จะไม่สมจริง แต่การใช้เพื่อแสดงคอนเสิร์ตก็ไม่ใช่ปัญหาอีกต่อไป!"

ลี่เนียนเหว่ยพยักหน้าและพูดว่า "อืม ฉันเองก็ต้องหาคนทำเพลงให้ได้ก่อนที่จะเริ่มทำคอนเสิร์ต ฉันเองก็ชักจะรอไม่ไหวแล้วสิ"

จางไกที่ยืนอยู่ข้าง ๆ แอบถอนหายใจ แน่นอนว่าความคิดของท่านนายน้อยนั้นไม่สามารถคาดเดาได้เสมอ ความคิดของเขาที่คิดขึ้นมานั้นมันมีมูลค่าทางการค้าที่เหนือชั้น เทคโนโลยีฉายภาพโฮโลแกรมกับเทคโนโลยีการฉายภาพเสมือนจริง ของพวกนี้แทบจะไม่มีโอกาสเป็นไปได้เลย ตอนแรกที่เขาซื้อเทคโนโลยีการฉายภาพเสมือนจริง ฉันคิดว่าเขาใช้เงินไปสูญเปล่า อย่างไรก็ตามเมื่อมองดูตอนนี้มันกลับสามารถทำให้ได้เงินกลับมาหลายเท่า แต่สิ่งเดียวที่น่าเสียดาย คือ ท่านนายน้อยดูเหมือนจะไม่ใส่ใจกับการหาเงินเลย หลังจากที่คิดเรื่องนี้เธอก็ส่ายหัวอีกครั้ง อย่างไรก็ตามหากท่านนายน้อยหาเงินเป็น เขาก็จะไม่ใช่นายน้อยที่เรารู้จักอีกต่อไป เพราะเหตุนี้ท่านนายน้อยจึงมีความสามารถมากมาย และถ้าไม่ใช่เพราะหงต้าหลี่ใจกว้างก็คงไม่ง่ายที่จะหาผู้มีความสามารถด้านการบริหารจัดการอย่างเช่นเสี่ยวหยี่

ท้ายที่สุดจางไกก็ทำได้เพียงส่ายหัว เธอไม่สามารถคาดเดาอะไรได้เลยจริงๆ หงต้าหลี่ผู้นี้มาพร้อมกับโชคชะตา ตอนนี้เธอคงได้แต่รอดูว่าท่านนายน้อยจะทำอะไรต่อไป เธออยากรู้จริง ๆ นะ ฮิฮิ

ในตอนนี้ทุกคนต่างแสดงอารมณ์ต่างกัน ส่วนหลินหยูหยินคิดอะไรบางอย่างและพูดว่า "โอ้ เป็นความคิดที่ดี ฉันจะศึกษาเรื่องนี้ต่อไป"

เมื่อได้รับคำตอบจากเธอ หงต้าหลี่ก็ยิ้มอย่างมีเลศนัยและพูดว่า "หยูหยิน ฉันคิดตัวละครได้แล้ว ทำไมเราไม่ใช้รูปลักษณ์ของเธอมาเป็นตัวละครล่ะ? "ยังไง? เอ่อ.. ฉันช่วยเธอคิดชื่อตัวละครนี้ได้นะ เรียกว่า ฮัทสึนะ มิคุ!"

ฮัทสึนะ มิคุ ในที่สุดพี่ชายคนนี้ก็ได้ช่วยให้เธอเข้ามาในโลกนี้ได้สำเร็จ!

พี่ชายทำได้! นอกจากนี้ต้นหอมสีเขียวจะต้องมีราคาเพิ่มขึ้นแน่! เมื่อถึงเวลานั้น ฉันก็จะหาสาวน่ารักมาร้องเพลงนี้ได้! วะฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!

ในขณะที่หงต้าหลี่กำลังมีความสุขจนเขาอยากจะกระโดดโลดเต้น หลินหยูหยินก็ดูเหมือนจะคิดอะไรบางอย่างที่ไม่เลว เธอครุ่นคิดถึงเรื่องนี้และก็ถามว่า “แล้วตัวละครหัวเราะได้ไหม? ร้องไห้ได้ไหม?”

และนั้นก็ทำให้หงต้าหลี่รู้สึกประหลาดใจและก็พยักหน้าในที่สุด "ได้สิ! ได้แน่นอน!"

"ก็ดี" หลินหยูหยินจึงตอบว่า "ฉันตกลง"

หลังจากที่ทุกอย่างได้ข้อสรุปแล้ว ตอนแรกหงต้าหลี่วางแผนที่จะดูสิ่งประดิษฐ์อื่น ๆ ของหลินหยูหยิน แต่เมื่อเขาคิดว่าพวกเขาเป็นหุ้นส่วนร่วมกันแล้วและจะต้องร่วมมือกันในอนาคต ก็ไม่จำเป็นต้องมีอะไรรีบร้อน วันนี้เขายังมีสิ่งอื่นที่สำคัญกว่าที่ต้องทำ “เอ่อ..หยูหยิน เธอมีช่องทางการติดต่อไหม? ฉันไม่รู้ว่าจะติดต่อเธอยังไง ถ้าฉันอยากเจอเธอ? เธอมีเบอร์โทรศัพท์รึเปล่า?”

"โอ้ ฉันมี" หลินหยูหยินเดินไปที่กองอุปกรณ์ที่ดูเหมือนกองขยะและค้นหาอะไรบางอย่าง "แป๊ปหนึ่งนะ"

หงต้าหลี่และคนอื่น ๆ มองเธอพร้อมกับปาดเหงื่อเย็น สิ่งประดิษฐ์ที่สำคัญที่สร้างโดยเธอกลับถูกกองไว้ในลักษณะเดียวกับขยะ หากเธอต้องการใช้งานก็ต้องหาจากกองนั้น แต่อย่างน้อยเธอควรแยกเป็นหมวดหมู่ออกมาสิโว้ย

โชคดีที่หลินหยูหยินพบสิ่งประดิษฐ์ของเธอแล้ว มันคือนาฬิกาขนาดเล็ก เธอส่งให้หงต้าหลี่ เธอพูดว่า "นาฬิกาสำหรับสื่อสาร นายสามารถคุยกับฉันได้โดยกดปุ่มและฟังก์ชั่นการบันทึก มันจะส่งสัญญาณและไม่ถูกรบกวนโดยสนามแม่เหล็กใด ๆ"

ใช้งานเพียงแค่ครั้ง สองครั้ง ก็คงใช้เป็น และฟังก์ชั่นสุดท้ายก็ดูเหมือนว่าจะมีประสิทธิภาพมากที่สุด

หงต้าหลี่รู้ดีว่าอุปกรณ์จำนวนมากรบกวนสัญญาณโทรศัพท์มือถือ ตัวอย่างเช่น เครื่องกวนสัญญาณที่ใช้ในห้องสอบเข้าวิทยาลัย เมื่ออุปกรณ์เปิดอยู่ โทรศัพท์มือถือจะไม่มีสัญญาณทันที ถ้าใครมีนาฬิกาเรือนนี้ คนๆนั้นคงจะมีพลังมากกว่านี้มาก ที่สำคัญคือมันสามารถทำหน้าที่เป็นของวิเศษไว้ช่วยชีวิตยามวิกฤตได้ด้วย!

"เยี่ยม มันเยี่ยมมากจริง ๆ!" หงต้าหลี่หยิบนาฬิกาโดยไม่ลังเลแม้แต่น้อย "แล้วก็ถ้าฉันมีไอเดียดี ๆ ฉันจะบอกหมดเลย ฮิฮิ โอ้ใช่ ฉันมาที่นี่บ่อย ๆ ได้ไหม? ฉันชอบมาดูสิ่งประดิษฐ์น่ะ” ถ้าเขามาบ่อย ๆ ทุกครั้งที่เขามาจะไม่ได้รับผลตอบแทนน้อย ๆ แน่นอน!

"โอ้ ได้!" หลินหยูหยินไม่ได้ปฏิเสธหงต้าหลี่ “แต่ยังไงก็บอกก่อนจะมาแล้วกัน ถ้าไม่อย่างนั้นระบบป้องกันอัตโนมัติอาจทำร้ายนายเข้า”

“ระบบป้องกันอัตโนมัติ?!” เมื่อได้ยินหลินหยูหยินพูดแบบนี้ หงต้าหลี่และคนอื่น ๆ ก็มองไปรอบ ๆ สถานที่โดยไม่ได้ตั้งใจ มีด้วยเหรอ?

"มันเป็นแบบนี้" หลินหยูหยินหยิบประแจและโยนมันไปที่ประตูอย่างไม่ใส่ใจ และทันใดนั้นหงต้าหลี่ก็เห็นแสงไฟสีฟ้าพาดผ่านประแจทันที จนเกิดเสียงดังขึ้น!

"..." ทุกคนแทบจะนั่งคุกเข่ากับพื้น ดูเหมือนว่าระดับความปลอดภัยของสถานที่แห่งนี้ไม่ได้ต่ำกว่าสำนักงานความมั่นคงแห่งชาติด้วยซ้ำ!

"ฉันใช้ระบบป้องกันที่สร้างโดยขดลวดไฟฟ้าแรงสูงของเทสลา เพื่อตรวจจับสิ่งมีชีวิตที่บุกรุกอย่างผิดกฎ" หลินหยูหยินพูดอีกว่า "เพราะฉะนั้นนายต้องบอกฉันก่อนที่นายจะมา ไม่งั้นนายอาจจะเจออันตราย”

"โอ โอเค!" นี่เป็นเรื่องของชีวิตและความตาย หงต้าหลี่จะไม่ประมาท “เข้าใจแล้ว ฉันจะแจ้งก่อนถ้าฉันมาที่นี่ ไว้ฉันจะให้เธอมารับฉันในตอนนั้นเลยก็ได้”

"อืม" หลินหยูหยินพยักหน้า

เมื่อทุกอย่างเรียบร้อย หงต้าหลี่ก็เรียกผู้ติดตามของเขามารับชุดอุปกรณ์ฉายภาพโฮโลแกรมโดยไม่ลืมที่จะถามว่า "แล้วสิ่งประดิษฐ์ชิ้นนี้สามารถชาร์จไฟได้ใช่ไหม? ฉากข้างในปรับได้ไหม?"

“นายสามารถปรับได้เอง” หลินหยูหยินกล่าว "ฉันตั้งค่าโปรแกรมแอนิเมชั่นไว้มากมาย ลองดูสิ"

"โอ้ เดี๋ยวฉันจะลองใช้งานมันดู" หงต้าหลี่เปิดเครื่องอย่างตื่นเต้น ต้องบอกว่าชุดอุปกรณ์ฉายภาพโฮโลแกรมนี้ออกแบบและผลิตโดยหลินหยูหยิน มันค่อนข้างใช้งานง่าย เปิดเครื่อง-เปิดอุปกรณ์-เลือกภาพเคลื่อนไหว และ แสดงการฉายภาพ จากนั้นก็สามารถปิดได้เมื่อคุณไม่ต้องการใช้งานแล้ว แม้แต่คนโง่ก็รู้วิธีใช้งาน

"โอเค ไม่มีปัญหา" หงต้าหลี่ชื่นชมและยิ้มพร้อมกับพูดว่า “ฉันจะกลับแล้ว ฉันจะเริ่มสร้างห้องทดลองให้นะ อย่างเร็วก็น่าจะเสร็จภายในหนึ่งเดือน” การสร้างห้องทดลองขนาดใหญ่บนภูเขามันต้องใช้เงิน ไม่ใช่เรื่องยุ่งยากที่จะใช้เงินก้อนใหญ่ แต่หากมันเป็นไปไม่ได้จริง ๆ เขาคงจะต้องสร้างถ้ำเล็ก ๆ และสร้างสิ่งปลูกสร้างไฮเทคด้านนอกแทน

“โอเค งั้นฉันจะเริ่มเลย ระบบป้องกันที่ประตูถูกปิดชั่วคราว นายออกไปได้แล้ว” หลังจากพูดแบบนี้ หลินหยูหยินก็ไม่สนใจหงต้าหลี่และคนอื่น ๆ เธอหันกลับมาและนั่งอยู่หน้าคอมพิวเตอร์

"เอาล่ะ เราจะออกไปแล้วนะ!"

เมื่อออกมาจากห้องปฏิบัติการของหลินหยูหยิน ในขณะนี้คนอื่น ๆ กำลังเช็ดเหงื่อเย็นของพวกเขาและหงต้าหลี่ก็เริ่มออกคำสั่ง "เสี่ยวหยี่ติดต่อสำนักงานสิทธิบัตรทันทีและยื่นจดสิทธิบัตรสำหรับเทคโนโลยีฉายภาพโฮโลแกรม ให้ชื่อภายใต้สิทธิบัตรเป็นของหลินหยูหยิน โดยเร็วที่สุด ไป อย่าให้พลาดล่ะ”

"รับทราบค่ะ ท่านนายน้อย" จากนั้นเสี่ยวหยี่ก็พาชายสองคนไปด้วยก่อนจะออกเดินทางทันที

"ต้าหลี่ นายนี้สุดยอดไปเลย!" หลังจากฟังคำพูดของหงต้าหลี่แล้ว ถังมู่ซินก็กล่าวชมเขา "อย่างน้อยนายก็สามารถจัดการสิ่งต่าง ๆ ได้ดีกว่าฉัน ถ้าเป็นฉันคงคิดแบบนี้ไม่ได้ ดูเหมือนว่านายจะฉลาดจริง ๆ ฮิฮิ"

"ฉันเป็นอัจฉริยะไม่ใช่คนโง่นะ!" หงต้าหลี่กระโดดขึ้น "ทำไมเธอถึงมองว่าฉันเป็นคนโง่ตลอดเลยเนี่ย?"

ลี่เนียนเหว่ยยิ้มกว้าง “ที่จริงแล้วท่านนายน้อยใจดีมาก ๆ เลยค่ะ ถ้าไม่จริง ท่านนายน้อยคงไม่มีเพื่อนดี ๆ มากมายขนาดนี้”

"ฮิฮิ เนียนเหว่ยนี้รู้ใจฉันจริง ๆ เลย" หงต้าหลี่พูดในขณะที่เข้าไปอยู่ในอ้อมแขนของลี่เนียนเหว่ย "เนียนเหว่ย ปลอบใจฉันหน่อยสิ!"

“ไอ้บ้ากาม!” ถังมู่ซินดึงหูหงต้าหลี่อย่างโหดเหี้ยม "อย่าแต๊ะอั๋งเนียนเหว่ยนะ!"

"ฉันยังไม่ได้ทำเลย!"

ทุกคนต่างหัวเราะและพูดคุยกันในขณะที่ออกมาจากห้องปฏิบัติการของหลินหยูหยิน

ภายในห้องปฏิบัติการ

หลินหยูหยินมองไปที่หน้าจอตรวจสอบด้านข้างและฟังการสนทนาของพวกเขาและพึมพำ “เขาเป็นเพื่อน หรือเป็นหุ้นส่วน หรือทำงานร่วมกันเหมือนกับเรา?”

ดวงตาของเธอสว่างขึ้นและสัมผัสหน้าอกของเธอ “การเต้นของหัวใจฉันเร็วกว่าปกติเล็กน้อยและดูเหมือนว่ามันจะรู้สึกสบายตัวมากขึ้น นี่คือความรู้สึกของการเป็นหุ้นส่วนกันหรอ?

" อืม..อย่างน้อยก็ช่วยฉันยื่นขอสิทธิบัตร ฉันลืมเรื่องนั้นไปเลย”

"โอ้ ฮัตสึนะ มิคุ ให้เป็นไปตามรูปลักษณ์ของฉัน บางทีฉันควรปล่อยให้ผมยาวกว่านี้”

"เอ๊ะ เธอร้องไห้และหัวเราะได้? ใบหน้าตอนนั้นจะเป็นยังไงนะ?”

“แล้วเธอจะมีความรู้สึกอื่น ๆ ด้วยไหมนะ?”

"คงจะมีสินะ..."

"อ๊ะ ฮ่าฮ่าฮ่า! คราวนี้ฉันมีสินค้าอย่างอื่นแล้ว!" หงต้าหลี่หัวเราะ “เทคโนโลยีฉายภาพโฮโลแกรมกับเวทีใหญ่ที่ต้องใช้เงินหลายล้านจะได้รับความนิยมอย่างมากแน่นอน! ฉันต้องการของแบบนี้อยู่พอดี เมื่อต้าหลี่อยากจะทำอะไร มันต้องดีที่สุด!”

"จ้า จ้า พ่อคนสุดยอด!" ถังมู่ซินหัวเราะอยู่ข้าง ๆ “แต่พอดูแล้ว เทคโนโลยีนี้หากรวมเข้ากับรายการ 'ฉันนี้แหละนักร้อง' น่าจะได้รับความนิยมล้นหลามแน่นอน มันคงจะเยี่ยมเท่าๆกับคอนเสิร์ตของลี่เนียนเหว่ยเลยใช่ไหม?”

ลี่เนียนเหว่ยมองหงต้าหลี่ด้วยสายตาที่ปลื้มอย่างไม่ปิดบัง อย่างกับพี่สาวมองน้องชาย เธอพูดเบา ๆ ว่า "ไอเดียของท่านนายน้อยนั้นยอดเยี่ยมเสมอ ฉันเชื่อว่ามันคงต้องยอดเยี่ยมแน่นอนค่ะ"

"ดี!" หงต้าหลี่ตบมืออย่างตื่นเต้น “ฉันคือราชาในโลกใบนี้! ฉันคือสุดยอดอัจฉริยะนักถลุงเงินของโลก! รายการ 'ฉันนี้แหละนักร้อง' กำลังจะฉายแล้ว! คราวนี้ล่ะ มันจะต้องเป็นช่วงเวลาที่ดีที่สุดของฉัน ฮ่าฮ่า!