Chapter 73: ฝึก?

อะไรนะ?

มันคือ ... มันคือเขา?

ตัวของ ชิวเหลียง สั่นสะท้าน เมื่อตอนที่เขาได้ยินชื่อ เสี่ยวหลัว ในจิตใจของเขามันก็ไม่มีความทรงจำอะไรเกี่ยวกับเจ้าของชื่อนี้เลย แต่เมื่อเขาได้ยินคำว่า "ชมรมซานต้า" เขาก็สามารถจำเหตุการณ์สำคัญที่เกิดขึ้นในหัวเย่ เมื่อสองสามวันก่อนได้ในทันที เขาจำได้ว่า มีผู้ชายคนหนึ่งที่โค้น ชมรมศิลปะการต่อสู้ซานต้าลงไปได้ด้วยตัวคนเดียว ไม่เพียงแค่นั้น เขายังทำลายมือของ ซ่ง เจียหนาน จนเกือบจะพิการอีกด้วย

แต่ในขณะนี้ ชายที่สร้างความตกใจให้กับทั้งหัวเย่ เขากลับยืนอยู่ต่อหน้าต่อตาเขา ยิ่งไปกว่านั้นเขากลับยังดูถูกเขา ว่าเป็นหนูท่อที่เหม็นเน่าอีก!

"อึก!"

ชิวเหลียง กลืนน้ำลายของเขาลงไปอย่างแรง รูขุมขนของเขาทุกรูมีเหงื่อไหลออกมาด้วยความกลัว! ชิวเหลียง รู้สึกกลัวอย่างแท้จริง โอ้พระเจ้า ทำไมฉันช่างโชคร้ายอะไรขนาดนี้ สิ่งที่เขาต้องการคือการทำตัวเท่ห์ต่อหน้าผู้หญิงเท่านั้น แต่ตอนนี้เขากลับไปยั่วยุตัวตนที่อันตรายเช่นนี้เข้าซะได้

ฮวาง รั่วหราน ก้าวออกมาและพูดกับ ชิวเหลียง และ จ้าว ซินเจีย“ ถึงแม้ว่าฉันจะต้องการที่จะอัพเกรดมาตรฐานการร้องเพลงประสานเสียง ของสาขาของฉัน แต่ตอนนี้ ฉันไม่สามารถทนต่อทัศนคติของพวกนายได้อีกต่อไป” ฮวาง รั่ว หราน จ้องมองไปที่ ชิวเหลียง ขณะที่เธอพูดต่อ“ฉันรู้ว่าการร้องเพลงเป็นจุดแข็งของนาย แต่นั่นมันก็ไม่ได้หมายความว่า นายจะลงโทษพวกเราอย่างไรก็ได้  และนายยังดูหมิ่นและดูถูกพวกเราทุกคนอีก นายกลับไปเถอะ ไม่ว่าพวกเราจะร้องเพลงแย่แค่ไหน พวกเราก็ไม่ต้องการคำแนะนำจากนายอีกต่อไป”

อะไร? เกิดอะไรขึ้น? รั่วหราน เธอเข้าข้างเสี่ยวหลัวจริงๆงั้นเหรอ?

ผู้หญิงทุกคนตกตะลึง ทุกคนรู้ดีว่าพวกเขาเป็นคู่แข่งกัน และเมื่อใดก็ตามที่พวกเขาพบกันความขัดแย้งก็จะเกิดขึ้น ทำไมคราวนี้ ฮวาง รั่วหราน ถึงเข้าข้างเสี่ยวหลัวได้ เรื่องนี้มันน่าเหลือเชื่อเกินไปแล้ว

เสี่ยวหลัว ยกคิ้วของเขาขึ้น พร้อมกับมองไปที่ ฮวาง รั่วหราน

"กลับไปเถอะ ฉันไม่สามารถทนดูสิ่งนี้ได้อีกต่อไป ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่า นายกล้าที่จะต่อว่า พี่หลัว ของเราได้”

เสี่ยวเฟยจู พูดขึ้น ในฐานะเขาเป็นน้องผู้ซื่อสัตย์ของเสี่ยวหลัว เมื่อ ชิวเหลียง ต่อว่าเสี่ยวหลัว เขาจึงตอบโต้กลับไปในทันที

"พวกเธอ…"

ชิวเหลียง รู้สึกอับอายขายหน้าและไม่พอใจเป็นอย่างมาก แต่เขาทำได้เพียงกัดฟันอดทน "พวกเธอ จะต้องเสียใจ เมื่อการแข่งขันจบลงพวกเธอจะต้องได้อันดับสุดท้ายแน่!"

หลังจากทิ้งระเบิดขนาดใหญ่ไว้ เขาก็เดินจากไป

"เดี๋ยวก่อน!"

เสี่ยวหลัวก้าวไปข้างหน้าพร้อมกับมองหน้าของเขา

จ้าว ซินเจีย ตัวสั่นเทา เขารู้สึกเป็นกังวลว่าเสี่ยวหลัวจะสร้างปัญหาอะไร เขายิ้มพร้อมกล่าวว่า“พี่ชายหลัว ฉันอยากขอโทษแทนในนามของเขา เขาไม่ได้ตั้งใจที่จะดูถูกพี่ ดังนั้นโปรดอย่าไปใส่ใจกับคำพูดของเขาเลย”

“นายเข้าใจผิดแล้ว ฉันไม่ได้จะสร้างปัญหาอะไร ตามที่เขาพูด เมื่อการแข่งขันจบลง พวกเราจะได้อันดับที่สุดท้าย แต่ถ้าหากพวกเราได้อันดับที่สูงกว่าสาขาของเขาหละ ถ้าเช่นนั้นเขาจะทำอย่างไร”

ก่อนหน้านี้ อันหวน และผู้หญิงคนอื่นๆ ก้าวไปข้างหน้าและพูดแทนเขา เสี่ยวหลัว เขารู้สึกอบอุ่นหัวใจมาก นี่เป็นความรู้สึกถึงส่วนรวมซึ่งเขาเชื่อว่ามันหายไปนานแล้ว เขาคิดอยู่ตลอดว่าเขาไม่ได้เป็นนักศึกษาจริงๆ โดยปกติแล้วเขาจะแยกตัวออกจากกิจกรรมของนักศึกษา แต่คราวนี้เพื่อความภาคภูมิใจของสาขา เขาจึงตัดสินใจพูดออกมา

พวกผู้หญิงเอกภาษาอังกฤษตกใจ นักศึกษาจากสาขาการวัดและควบคุม ร้องเพลง 'แม่น้ำเหลือง' และการร้องเพลงของพวกเขานั้นก็ยอดเยี่ยมมาก อย่างไรก็ตามเอกภาษาอังกฤษของพวกเธอ ยังไม่สามารถร้องเพลงนี้ได้อย่างพร้อมเพรียงกันเลย พวกเธอจะเปรียบเทียบกับผู้อื่นได้อย่างไร พวกเธอจะหวังอะไรในการแข่งขันได้?

“ชิวเหลียง เขาแค่พูดล้อเล่น อย่าเอามาเป็นจริงเป็นจังเลย”

จ้าว ซินเจีย หัวเราะอย่างขมขื่น เขารู้ว่าถ้าเขายั่วยุคนที่โหดเหี้ยมแบบนี้ คราวนี้พวกเขาได้จบแห่จริงๆแน่

“ฉันไม่ได้ถามนาย ฉันถามเขา” เสี่ยวหลัว ยิงคำถาม พร้อมกับมองไปที่ ชิวเหลียง

ชิวเหลียง ไม่ได้ตอบโต้กลับ ถ้ามันเป็นคนอื่นเขาคงจะตอบโต้กลับไปแล้ว แต่นี่กลับเป็นเสี่ยวหลัว เขาไม่กล้าที่จะตวาดอะไรกลับไปเลยแม้แต่น้อย

"ถ้าอับดับของสาขาของเราดีกว่าของนาย นายจะทำอย่างไร"

เสียงของเสี่ยวหลัว นั้นดุดันมาก เขาไม่ใช่นักบุญ อย่างไรก็ตามเขาไม่ได้อยู่ในอารมณ์ที่จะมาฝึกร้องเพลง แต่ ชิวเหลียง คนนี้มันทำให้เขาไม่มีความสุข ตอนนี้ ชิวเหลียง ได้ทำให้เขาโกรธแล้ว มันถึงเวลาแล้วที่เขาจะขจัดสวะเช่น ชิวเหลียง คนนี้ให้ออกไปให้พ้นทาง

ชิวเหลียง กัดฟันพร้อมพูดว่า“ถ้าพวกคุณ ทำอันดับได้ดีกว่าพวกเรา ฉันจะวิ่งแก้ผ้ารอบมหาลัย!”

เขาไม่กลัวภัยคุกคามจากเสี่ยวหลัวเลยแม้แต่น้อย เพราะเขาไม่เชื่อว่านักศึกษาจากสาขาภาษาอังกฤษจะสามารถทำอันดับได้ดีกว่าสาขาของเขา

“นายพูดมันออกมาเองนะ คำพูดของนายถูกบันทึกไว้ เป็นหลักฐานเรียบร้อยแล้ว”

เสี่ยวหลัว หยิบโทรศัพท์ออกมาและบันทึกสิ่งที่ ชิวเหลียง เพิ่งพูด

เทพหลัว เขาจริงจังกับเรื่องนี้งั้นเหรอ!

ผู้หญิงจากสาขาภาษาอังกฤษแลกเปลี่ยนสายตากัน พวกเธอรู้ว่าพวกเธอยืนอยู่ตรงไหน พวกเธอจะต้องต่อสู้ กับนักศึกษา จากสาขาการวัดและการควบคุม พวกเธอจะเอาชนะพวกเขาได้อย่างไร

“ฉันหวังว่านายจะรักษาคำพูดของนายนะ” เสี่ยวหลัวกล่าวพร้อมหัวเราะ พร้อมกับเดินกลับไปรวมตัวกับนักศึกษาจากสาขาภาษาอังกฤษ

“ถ้านายแพ้ก็ควรมีบทลงโทษด้วย! นั่นมันถึงจะยุติธรรม” ชิวเหลียง กล่าวอย่างกล้าหาญ

จ้าว ซินเจีย หวังว่าเขาจะเตะผู้ชายคนนี้จนตาย เขาคว้าคอของ ชิวเหลียง แล้วตะโกนว่า“ไอโง่! แกคิดว่าแกกำลังทำอะไรอยู่หะ?”

พูดต่อรองกับเสี่ยวหลัว อยากจะไปกินข้าวต้มอยู่ในโรงพยาบาลเหมือน ซ่ง เจียหนาน หรือไง

“เนื่องจากพวกเรากำลังเดิมพันกัน ดังนั้นมันควรที่จะมีบทลงโทษสำหรับทั้งสองฝ่าย ไม่อย่างนั้นมันก็ไม่ยุติธรรม!”

ชิวเหลียง จ้องมองไปที่เสี่ยวหลัว ซึ่งเสี่ยวหลัวก็ไม่ได้ไร้เหตุผลอย่างที่เขาคิด เขาจึงไม่มีอะไรที่จะต้องกลัว และตอนนี้เขารู้สึกว่าถ้าข่าวของเหตุการณ์นี้กระจายออกไป มันจะทำให้เขากลายเป็นที่รู้จักอย่างแน่นอน

“มันก็จริง”

เสี่ยวหลัวหันไปมองรอบๆ แล้วพูดว่า“ถ้าเราแพ้ ฉันก็จะวิ่งแก้ผ้ารอบมหาลัยเหมือนนาย นายคิดว่าไง?”

หืมมม?

พวกผู้หญิงตกตะลึง แค่พวกเธอคิดว่าเสี่ยวหลัววิ่งแก้ผ้าไปรอบๆมหาลัย มันก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้พวกเธอหน้าขึ้นสีจนเป็นสีแดง

"ได้" ชิวเหลียง ตอนนี้เขารู้สึกตื่นเต้นมาก ตราบใดที่เขาสามารถทำให้เสี่ยวหลัววิ่งแก้ผ้าไปรอบๆมหาลัยได้ เขาก็จะกลายเป็นคนมีชื่อเสียงในมหาวิทยาลัยหัวเย่แห่งนี้อย่างแน่นอน

เสี่ยวหลัวฉีกยิ้ม“ฉันขอบอกไว้ก่อนเลยนะ ถ้าเราชนะและนายผิดคำพูด ฉันจะทำให้นายไปนอนเล่นในโรงพยาบาลสักสองสามวัน”

เมื่อได้ยินอย่างนี้ จ้าว ซินเจีย ก็ตัวสั่นเทา รอยยิ้มของเสี่ยวหลัว มันดูเหมือนกับรอยยิ้มของปีศาจชัดๆ

หัวใจของ ชิวเหลียง ก็เต้นแรงด้วยเช่นกัน แต่เมื่อเขาคิดว่ามาตรฐานของการร้องของสาขาของเขาแตกต่างจากสาขาภาษาอังกฤษอย่างมาก หัวใจของเขาก็กลับมาเป็นปกติ: "ฉันจะไม่มีวันผิดคำพูดของฉัน และฉันหวังว่านายก็จะไม่ผิดคำพูดเช่นกัน "

"แน่นอน!"

เสี่ยวหลัวยิ้มอย่างสงบ

หลังจากที่ จ้าว ซินเจีย และ ชิวเหลียง ออกไปพวกผู้หญิงก็เริ่มรวมตัวพูดคุยกัน

“เฮ้ นายจอมโอ้อวด! นายรู้ไหมว่ามาตรฐานการร้องเพลงของเราเป็นยังไง นายนี่มันจอมโอ้อวดจริงๆ นายเตรียมใจที่จะไปวิ่งแก้ผ้าแล้วใช่ไหม!” ชูเย่ กล่าว

“เทพหลัว ฉันไม่ต้องการให้คุณไปวิ่งแก้ผ้า หัวใจทั้งหมดของคุณเป็นของฉันรวมไปถึงร่างกายของคุณด้วย ฉันไม่ชอบเมื่อผู้หญิงคนอื่นมองคุณ!” อันหวน พูดออกมาด้วยความรัก

ในขณะเดียวกันพวกผู้หญิง ส่วนใหญ่ก็คิดว่าเสี่ยวหลัวนั้นไร้เหตุผลเป็นอย่างมาก เขาคงยังไม่ได้คิดถึงผลลัพธ์ที่จะตามมาหรอกใช่ไหม

“เสี่ยวหลัว นายมีแผนอยู่แล้วใช่ไหม” ฮวาง รั่วหราน ถาม

ทุกคนเงียบเสียงลงและมองไปที่เสี่ยวหลัวอย่างกระตือรือร้น

“แผนของฉันคือ ฉันจะฝึกให้กับพวกเธอทุกคนเอง” ณ จุดๆนี้ เสี่ยวหลัว ได้แลกเปลี่ยนแต้มไปแล้วห้าร้อยแต้ม สำหรับความสามารถทางด้านดนตรี

"ฝึก?"

จูเสี่ยวเฟยยิ้มเล็กน้อยและพูดว่า“ใช่แล้ว พี่หลัว กำลังจะฝึกให้พวกเราทุกคน ฮ่า ๆ ๆ ๆ !”

การเน้นคำว่า "ฝึก" ในคำพูดของเขานั้น บ่งบอกถึงเจตนาของเขาอย่างชัดเจน (มันเล่นคำอีกแล้ว มันหมายถึงเต้นยั่วๆ)

พวกผู้หญิงจ้องมองมาที่เขา

“จูเสี่ยวเฟย นายพูดบ้าอะไรของนาย”

ชูเยว่ขมวดคิ้ว ขณะนี้พวกผู้หญิงคนอื่นๆ  พวกเธอทั้งหมดหลุดออกจากการควบคุมไปหมดแล้ว พวกเธอพุ่งตัวออกไปตบตี จูเสี่ยวเฟย ในทันที

“พี่หลัว, เติ้งไค ได้โปรดช่วยฉันด้วย!” จูเสี่ยวเฟย ประคองใบหน้าของเขาพร้อมกับตะโกนขอความช่วยเหลือ

เสี่ยวหลัวแกล้งทำเป็นมองไม่เห็น และมองออกไปไปในทิศทางอื่น

“นั่นคือสิ่งที่นายสมควรได้รับแล้ว ไอคนหยาบคายอย่างนายมันต้องโดนแบบนี้” ขนาด เติ้งไค ยังไม่สนใจเขาเลย