Chapter 62:ช่วยหรือไม่ช่วย?

ค่ำคืนที่มืดสนิทราวกับน้ำหมึก

จาง ซูซาน จอดรถบนภูเขาในเขตชานเมือง ชายทั้งสองคนยืนพิงกระโปรงหน้ารถแล้วมองดูเมืองเจียงเฉิงที่อยู่เบื้องล่าง

ภายใต้ความมืดที่ปกคลุมในยามค่ำคืน เมืองนี้เปรียบเสมือนสัตว์ประหลาดขนาดยักษ์ที่นอนคว่ำอยู่บนพื้นดินพร้อมกับร่างกายที่เปล่งประกาย แสงนั้นส่องสว่างครึ่งหนึ่งของท้องฟ้า แสงไฟที่กระพริบไปมามันทำให้สิ่งที่อยู่เบื้องหน้านั้นมีเสน่ห์มาก บางครั้งพวกมันก็กระพริบส่องแสงจากบนตึกสูงระฟ้า ในบางครั้งพวกมันก็กระพริบไปมาราวกับพวกเอลฟ์ที่ขี้เล่น แสงสว่างที่สวยงามมันทำให้พวกเขารู้สึกผ่อนคลาย

“มันนานมากแล้วนะ ที่ไม่ได้รู้สึกดีขนาดนี้”

จาง ซูซาน สูดอากาศบริสุทธิ์เข้าลึกแล้วหันไปหาเสี่ยวหลัวพร้อมกับถามว่า“เสี่ยวหลัว แกเป็นไงบ้าง? ไม่ได้รับบาดเจ็บอะไรใช่ไหม?”

“บาดเจ็บ? อย่างฉันเนี้ยนะจะได้รับบาดเจ็บ” เสี่ยวหลัว กรอกตา

“แม้แต่ซูเปอร์แมนที่ใส่ในชุดชั้นในสีแดงหากต่อสู้ก็ต้องได้รับบาดเจ็บเช่นกัน อีกอย่างแกเองก็ไม่ใช่ซุปเปอร์แมนซักหน่อย” จาง ซูซาน เอาบุหรี่ออกมาและจุด พร้อมกับซู๊ดปากของเขาเพื่อเพลิดเพลินกับความสุขของการสูบบุหรี่และเป่าออกมาเป็นวงกลม

เสี่ยวหลัวไม่ได้พูดอะไร เขาก้าวไปข้างหน้าไม่กี่ก้าวแล้วมองไปทางซ้ายและขวา เมื่อเขาแน่ใจว่ามันไม่มียานพาหนะใดที่ผ่านมา เท้าของเขาแยกออกห่างจากกันเล็กน้อยเขาปลดซิปของกางเกงออกและเปิดประตูสวรรค์

"แกนี่มัน….ได้ทุกที่จริงๆ!"

จาง ซูซาน พูดต่อว่า แต่เขาก็เดินเข้ามาไม่กี่ก้าวยืนเคียงข้างกับเสี่ยวหลัว พร้อมกับรูดซิปปลดกางเกงออกมาเช่นกัน เสียง "ฟ่อ" ที่แสนวิเศษออกดังขึ้นมา เขามองไปที่ร่างกายของเสี่ยวหลัวและสิ่งที่เขาเห็นนั้น เขาอดไม่ได้ที่จะตกตะลึงและเบิกตากว้าง "F * ck, เสี่ยวหลัวไอจ้อนพิฆาตนารีของแกทำไมมันใหญ่มากขนาดนั้น มันใหญ่จนขนาดเกือบจะเทียบเท่ากับของนักแสดงในภาพยนตร์แอ็คชั่นแล้วนะ "

เสี่ยวหลัวหันหน้าของเขามาพร้อมกับเยาะเย้ย: "ตายไปซะ ปิ้วๆ!"

เมื่อพูดจบประโยค ร่างกายของเขาก็หันไปยังทิศทางของ จาง ซูซาน90 องศา พร้อมกับปล่อยสายน้ำสวรรค์ออกไป

จาง ซูซาน กระโดดหนีราวกับหมาโดนน้ำร้อนลวกและตะโกนออกมาด้วยความโกรธ: "ไอบ้าเอ้ย มันเกือบจะโดนรองเท้าของฉันแล้วนะ!"

ราวกับว่าเสี่ยวหลัวไม่ได้ยินมัน เขาก็แค่ปล่อยสายน้ำแห่งสวรรค์ต่อไป เมื่อเสร็จสิ้นภารกิจเขาก็รูดซิปปิดกางเกงของเขา หลังจากนั้นเขาก็หันหลังและเดินกลับไปที่รถ

“มันดึกมากแล้ว ดังนั้นฉันควรจะกลับไปได้แล้ว มิฉะนั้นประตูหอพักจะถูกล็อคแน่ๆ”

“ไอน้องชาย แกยังคิดว่าตัวเองเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยอยู่อีกงั้นเหรอ? แกจะกังวลเกี่ยวกับเรื่องเข้าหอพักได้หรือไม่ได้ไปทำไม?”

จาง ซูซาน มองดูเวลาในโทรศัพท์มือถือของเขาและการแสดงออกของเขากลายเป็นลามก "เวลานี้มันเป็นจุดเริ่มต้นของค่ำคืนอันแสนตื่นเต้นของสถานบันเทิง และในค่ำคืนนี้มันก็มีผู้หญิงจำนวนมากในไนท์คลับที่รอผู้ชายอย่างเราๆไปหาอยู่ ตอนนี้แกยังต้องการที่กลับไปนอนต่ออีกไหม?"

“หลักการของฉันจะไม่เปลี่ยนแปลง อยากไปก็ไปเองเถอะ ขึ้นรถแล้วพาฉันกลับไปที่หัวเย่ได้แล้ว”

น้ำเสียงของเสี่ยวหลัว มั่นคงและแน่วแน่มาก นี่คือสิ่งเดียวที่เขาจะไม่ไปกับ จาง ซูซาน เหตุผลก็เพราะว่าเขาได้รับการอบรมจากครอบครัวมาตั้งแต่เขายังเด็ก เขาต้องการที่จะรักษาความบริสุทธิ์ของเขาไว้ด้วยเหตุผลของเขาเอง

จาง ซูซาน ขมวดคิ้วของเขาแล้วถอนหายใจ“เออก็ได้ ฉันจะปล่อยแกไป เมื่อฉันมีแฟนเป็นของตัวเอง ในอนาคตฉันจะเลิกงานอดิเรกที่ไม่ดีนี้อย่างแน่นอนเช่นกัน แต่ตอนนี้ฉันยังเลิกมันไม่ได้ เพราะผู้หญิงพวกนั้น มันเหมือนอย่างกับยาเสพติด ตอนนี้ฉันติดจนถอนตัวไม่ขึ้นเลย ฮ่าๆ”

"หยุดพูดเรื่องไร้สาระได้แล้ว มันเป็นเพียงเพราะว่า แกไม่สามารถควบคุมตนเองได้ต่างหาก" เสี่ยวหลัว ดูหมิ่น

“แกไม่รู้อะไรเกี่ยวกับมัน! และแกก็ไม่มีสิทธิ์พูด เพราะแกไม่เคยลองลิ้มรสสัมผัสของผู้หญิงมาก่อน ในช่วงไคลแม็กซ์นั้น แกไม่สามารถรู้สึกถึงความอัศจรรย์ของมันได้ เพียงแค่จินตนาการของแก เมื่อแกได้ลิ้มรสมัน มันก็ราวกับว่าจิตวิญญาณของแกกำลังล่องลอยออกไป ยิ่งล่องลอยแกก็จะมีความสุขที่แสนวิเศษมากยิ่งขึ้น และแกก็จะรู้สึกได้อีกว่า ...”

"หยุดเลยหยุด! แกอย่าเอาความลามกของแกมาแพร่ใส่ฉัน!" เสี่ยวหลัวขัดจังหวะคำพูดของ จาง ซูซาน เขาคว้าหมอนจากที่นั่งของเขาและปาใส่ จาง ซูซาน อย่างแรง

จาง ซูซาน มีปฏิกิริยาตอบโต้อย่างรวดเร็ว เขาเอื้อมมือขวาออกไปจับหมอนไว้แน่น เขาแยกเขี้ยวแล้วยิงฟันขาวของเขาพร้อมกับยิ้ม: "เฮ้เฮ้…พูดเรื่องแค่นี้ถึงกับต้องลงไม้ลงมือเลยงั้นเหรอ? การกระทำของพี่ชายสุดหล่อคนนี้มันคงจะทำให้แกเจ็บปวดหัวใจมากมากเลยงั้นสินะ ฮ่าๆ”

หลังจากครุ่นคิดไปซักพัก จาง ซูซาน ก็พูดขึ้นอีกครั้ง “แกอิจฉาฉัน ก็เพราะว่าแกต้องใช้มือจนเมื่อยหละสิและตอนที่ตื่นก็ตื่นมาพร้อมกับกางเกงที่เปียกโชกอย่างนั้นสินะ ฮ่าๆ”

"จาก ซูซาน ฉันให้ไอนี่กับแก" เสี่ยวหลัว ชูนิ้วกลางไปให้

******

ตอนนี้เป็นเวลาสี่ทุ่มแล้ว นอกเหนือจากสถานที่รวบรวมพวกนกฮูกกลางคืน จำนวนผู้คนและยานพาหนะที่ขับอยู่บนท้องถนนของ เจียงเฉิง ลดลงอย่างมาก

"ไอเชี้..ย แอพGPSนี้โง่เง่านี่ มันกำลังทำให้พี่ชายสุดหล่อคนนี้พาน้องชายของฉันไปสู่ความตาย"

จาง ซูซาน ผู้ที่นั่งอยู่ในที่นั่งคนขับกำลังสาปแช่งแอพGPSนำทางบนโทรศัพท์มือถือของเขา เสียงที่น่าเบื่อของแอพยังคงพูดประโยคเดิมซ้ำไปซ้ำมา "ตรงไป" ซึ่งสิ่งนี้มันทำให้เขาโกรธมาก จนเขาเกือบจะโยนโทรศัพท์ทิ้งไป “ไอแอพGPSโง่เง่านี่ ข้างหน้ามันเป็นกำแพง ไอสาสสสเอ้ย แล้วแกยังจะมาบอกให้ฉันขับตรงไปอีก แกทำให้ฉันโกรธจริงๆแล้วตอนนี้”

เสี่ยวหลัวหยิบโทรศัพท์มือถือของเขาขึ้นมามอง แล้วส่ายหัวพร้อมพูดว่า "มันไม่ใช่ปัญหาของแอพ มันเป็นเพราะสมองของแกต่างหากที่เป็นปัญหา แกขับไปผิดทางแล้ว แผนที่ที่แสดงอยู่บนแอพ มันอยู่ที่ทางแยกถัดไปขนานกับซอยนี้อีกไม่ไกล"

จาง ซูซาน หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาและขยายแผนที่ก่อนที่จะมองอย่างละเอียด ในที่สุดก็ยอมรับกับความจริงที่ว่าเขาไปผิดทาง เขาอดไม่ได้ที่จะอายจนหน้าแดง อย่างไรก็ตามเขาก็ยังคงปฏิเสธและไม่ยอมรับว่าตัวเองผิด: "ทุกอย่างมันเป็นเพราะแอปโง่นี่ มันทำให้ฉันไม่สามารถแยกแยะระหว่างถนนและซอยได้ ไอแอพโง่นี่มันมีความแม่นยำที่ย่ำแย่เกินไปแล้ว!"

“หยุดพูดมากได้แล้ว รีบหันรถกลับไปเลย!” เสี่ยวหลัว กล่าวอย่างเคร่งขรึม

“รู้แล้วครับเพื่อน!”

จาง ซูซาน ถอนหายใจและค่อยๆหมุนรถกลับ

แต่ในขณะนั้น จาง ซูซาน เขาก็เห็นเงาของคนหลายคนที่ยืนอยู่ในซอย เขาเพ่งสายตามองดู ด้วยความช่วยเหลือจากแสงของโคมไฟจากถนน ในซอยมีคนอยู่ห้าหกคน ห้าคนเป็นผู้ชายขณะอีกคนเป็นผู้หญิงที่มีรูปร่างที่สง่างาม

ผู้หญิงถูกล้อมรอบด้วยชายทั้งห้า เธอพยายามวิ่งออกจากวงล้อมของพวกเขา ผลก็คือเธอถูกผลักกลับไป การล้อมรอบที่เกิดขึ้นจากชายทั้งห้านั้นหดแคบลง ตอนนี้มีคนยื่นมือออกไปจี้ที่ผู้หญิงคนนั้นแล้ว

"อะไรของมันวะ? ปล้นจี้ผู้หญิง? ตอนกลางวันแสกๆ? ภายใต้ดวงอาทิตย์ที่สดใสและดวงจันทร์ที่ส่องสว่าง?” จาง ซูซาน ก็อุทานออกมา พร้อมกับหันไปบอกเสี่ยวหลัว

กลางวันแสกๆ? ภายใต้ดวงอาทิตย์ที่สดใสและดวงจันทร์ที่ส่องสว่าง?

ให้ตายเถอะ! นี่มันเป็นเวลากลางคืน!

เสี่ยวหลัวอยากจะกระโดดถีบเขาจริงๆ

"ปล่อยฉันไป ได้โปรดปล่อยฉันไปเถอะ!"

ในเวลานั้นก็มีเสียงร้องของผู้หญิงคนหนึ่งร้องออกมา แต่มันก็มีชายสองคนคว้าแขนเธอไว้ ขณะที่อีกคนกอดเธอ และชายอีกสามคนฉีกเสื้อผ้าของเธออย่างหยาบคาย

ร่างที่นอนอยู่บนพื้นนั้นถูกกระทำอย่างทารุณและหยาบคาย ไหล่ที่ขาวเนียนราวกับดอกไม้ที่บริสุทธิ์ถูกเปิดเผยออกมา "ไอพวกนั้น มันกำลังบังคับขืนใจเธอ"

ดวงตาของ จาง ซูซาน มองตรงไป จากนั้นเขาหันไปถามเสี่ยวหลัวและถามว่า "เราช่วยเธอ หน่อยไหม"

ขณะที่เสี่ยวหลัวกำลังจะตอบ จาง ซูซาน ก็พูดขึ้นมาก่อน: "แน่นอนเราควรช่วย ไอพวกกะหล่ำปลีราคาถูก พวกนี้มันจะต้องตายราวกับสัตว์ที่อยู่ในโรงเชือด!"

ทันทีที่คำพูดของเขาจบลง เขาก็เปลี่ยนไฟหน้ารถยนต์จากไฟต่ำไปเป็นไฟสูงในทันที

ไฟหน้ารถส่องประกายระยิบระยับเป็นเหมือนกับทูตสวรรค์ที่ส่องแสงออกมาจากโลกแห่งแสง มันส่องแสงไปที่สิ่งชั่วร้ายทั้งหมดที่ซ่อนอยู่ในความมืด

ชายทั้งห้าที่กำลังล่วงละเมิดผู้หญิงคนนั้นตกใจมาก ชายคนหนึ่งดึงกริชแหลมออกจากเอวของเขาและตะโกนอย่างรุนแรงในทิศทางของเสี่ยวหลัว และ จาง ซูซาน“ไอเหี้..ย ใครวะ? แกกำลังแส่หาความตายอยู่ใช่ไหม? ที่มายุ่งเรื่องของพวกข้า ปิดไฟหน้าของแกไปซะ!”

จากนั้นชายอีกสองคนก็เอามีดออกมาอย่างเงียบๆ แล้ววิ่งตรงไปที่รถของ จาง ซูซาน ในทันที