Chapter 56:ลูกฟุตบอลที่ลุกไหม้

“ติ้ง! ขอแสดงความยินดีโฮสต์ได้รับ”พรสวรรค์นักฟุตบอล!"

เสี่ยวหลัวไม่สนใจการแจ้งเตือนของระบบที่ดังอยู่ในใจ เขามองไปที่ ต้า เผิงเฟย ด้วยสายตาเย็นชาและใบหน้าที่มืดมน อุณหภูมิบนสนามลดลงหลายองศา ร่างกายของทุกคนอดไม่ได้ที่จะรู้สึกหนาวสั่นด้วยความหนาวเหน็บนี้

“พวกแกชอบเล่นฟุตบอลนักใช่ไหม ได้ ฉันจะเล่นกับแกเอง!”

เสี่ยวหลัวเลียริมฝีปากอย่างโหดเหี้ยม เสี่ยวหลัววิ่งตรงไปที่ลูกฟุตบอล จากนั้นเขาก็ง้างเท้าของเขา และส่งแรงไปที่ลูกฟุตบอลอย่างทรงพลัง การกระทำนั้นราบรื่นในครั้งเดียว!

ลูกฟุตบอลพุ่งสูงขึ้น มันแหวกผ่านอากาศจนอากาศส่งเสียงกรีดร้องโหยหวนออกมา ลูกฟุตบอลหมุนด้วยความเร็วสูงขณะที่กำลังฉีกผ่านอากาศผ่านระยะทางยี่สิบหรือสามสิบเมตรอย่างรวดเร็ว ก่อนที่จะกระแทกเข้าไปที่หน้าผากของนักศึกษากีฬาคนหนึ่ง ผลกระทบไม่ได้หยุดอยู่แค่นั้น ร่างกายที่แข็งแกร่งของนักศึกษาคนนั้นบินลอยออกไปข้างหลัง ร่างของมันลอยหมุนวนอย่างกับลูกข่าง ก่อนที่จะพุ่งลงกระแทกกับพื้นห่างออกไปสามถึงสี่เมตร

ในหัวและสมองมันส่งเสียงดังวิ้งๆออกมา เขาพยายามอย่างมากที่จะยืนขึ้น แต่ราวกับว่าเขาสูญเสียการสั่งการของสมองไป เพราะเขาไม่สามารถที่จะรักษาสมดุลได้เลย เขาล้มลงไปที่พื้นอีกครั้งเหมือนกับคนที่เมาเหล้า

ก่อนที่ผู้คนโดยรอบจะทันได้ตอบสนอง เสี่ยวหลัวก็เตะลูกฟุตบอลอีกลูกออกไปแล้ว

ปัง ปัง ปัง~

นักศึกษากีฬาทั้งสี่คนถูกลูกฟุตบอลพุ่งเข้ากระแทกจนล้มลงไปที่พื้นจนหมด พวกเขาราวกับโดนสัตว์ดุร้ายพุ่งเข้าชน

สู้ดดด

ผู้คนสูดลมหายใจ สายตาของพวกเขาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว ความแข็งแกร่งและพลังแบบนี้คืออะไร? ผู้ชายคนนั้น มีพลังขา ระดับโอเมก้าซูพรีมจริงๆงั้นเหรอ?

ชูเยว่ และ ไป่หลิง ตกตะลึงอย่างสมบูรณ์ พวกเธอมองไปที่เสี่ยวหลัวอย่างไม่น่าเชื่อ พวกเธอคิดว่าผู้ชายคนนี้เป็นคนที่คาดเดาอะไรไม่ได้เลยและเขาก็มีพลังอย่างน่าเหลือเชื่อ

ผู้คนมองไปที่เสี่ยวหลัวอย่างตกตะลึง เสี่ยวหลัวเขากำลังทำท่าเตะอย่างน่าเหลือเชื่อออกมาอยู่ ตอนนี้ตัวของเสี่ยวหลัวและใบหน้าของเขาเกือบที่จะสัมผัสกับลูกฟุตบอลบนพื้นอยู่แล้ว เขาถ่ายเทพลังทั้งหมดไปที่เท้าขวา เท้าขวาของเขาง้างออกไปพุ่งตรงขึ้นสู่ท้องฟ้า ขณะที่เท้าซ้ายของเขายืดตรงเพื่อรักษาสมดุลของร่างกาย

โอ้พระเจ้า! เขารักษาสมดุลของเขาในลักษณะท่าทางเช่นนี้ได้อย่างไร?

ทุกคนที่เห็นฉากนี้อดไม่ได้ที่จะเบิกตาของพวกเขากว้าง

อาจารย์พลศึกษาก็ตกตะลึงเช่นกัน ท่าเตะดังกล่าว เขาไม่เคยได้เห็นที่ไหนมาก่อน แต่เขาก็สามารถรู้สึกได้ถึงความครอบงำและความดุร้ายของมัน นี่คือการรวมสมาธิของร่างกายทั้งหมดไว้บนเท้าขวา และเท้าขวาที่ยกขึ้นมันก็สามารถขยายพละกำลังได้มากด้วยกระบวนการเตะนี้ วิธีการเตะแบบปกตินั้นก็แข็งแกร่งมากพออยู่แล้ว หากลูกฟุตบอลลูกนี้ถูกเตะออกไปแบบนี้หละก็ เมื่อมันไปกระแทกเข้ากับคนเข้า / คนจะไม่ ... ตายไปเลยงั้นเหรอ?

เมื่อพิจารณาถึงสิ่งนี้ อาจารย์ก็มีเหงื่อเย็นไหลออกมา

"หยุดมันเร็ว ... หยุด!"

เขาตะโกนเสียงดังและรีบวิ่งไปที่เสี่ยวหลัว เขาต้องการหยุดยั้งไม่ให้เสี่ยวหลัวเตะลูกนี้

แต่มันก็สายเกินไป. เท้าขวาของ เสี่ยวหลัว ได้เตะลูกฟุตบอลออกไปแล้ว

โฮ๊ก~~~

เสียงของลูกฟุตบอลคำราม วิถีของมันไม่ได้เป็นพาราโบลาอีกต่อไป แต่เป็นเส้นตรงที่มองเห็นได้ด้วยตาเปล่ามันลอยพุ่งแนบชิดติดไปกับพื้น มันบินพุ่งเข้าไปหาพรรคพวกที่เหลืออีกสามคนของ ต้า เผิงเฟย

ลูกตาของคนทั้งสามเกือบจะหลุดออกมาจากเบ้า ลูกฟุตบอลหมุนด้วยความเร็วสูงมากขึ้นเรื่อยๆในสายตาของพวกเขา ทันใดนั้นพวกเขาก็คิดว่าพวกเขากำลังเห็นภาพหลอน เมื่อลูกฟุตบอลที่พุ่งเข้ามากลายเป็นลูกบอลไฟ เปลวไฟที่ร้อนแรงกำลังลุกไหม้บนผิวของลูกฟุตบอล!

พวกเขากระพริบและมองอย่างตั้งใจ ไม่!พวกเขาไม่ได้เห็นภาพหลอน นี่เป็นเรื่องจริง ลูกบอลที่พุ่งมากำลังเผาไหม้เหมือนดาวหางที่มีเปลวเพลิงสีแดง และตอนนี้มันก็กำลังพุ่งเข้ามาหาพวกเขาอย่างรวดเร็ว!

"ช่วยด้วย…..ช่วยด้วย!"

พวกเขาทั้งสามหลับตาลงและกรีดร้องออกมา พวกเขารับรู้ได้ถึงความตายที่กำลังใกล้เข้ามา หัวใจของพวกเขาถูกปกคลุมด้วยความร้อน

ปัง~

ลูกฟุตบอลที่ลุกไหม้ด้วยเปลวเพลิงที่ร้อนแรง ระเบิดห่างออกไปไม่กี่นิ้วจากนักศึกษาทั้งสามคนนั้น มันทำให้เปลวไฟร้อนสีแดงกระจายอยู่บนพื้นดิน กลิ่นฉุนของการเผาไหม้กระจายเต็มไปในอากาศเมื่อควันดำหนาลอยขึ้นมา

เงียบ!

ในสนามฟุตบอลตอนนี้มีแต่ความเงียบ ทุกคนเบิกตาของพวกเขากว้างและจ้องตรงไปที่เปลวไฟที่กระจัดกระจายอยู่บนพื้น หลังจากนั้นความหนาวที่เย็นยะเยือกก็วิ่งลงมาด้านหลัง ขนบนหลังของพวกเขาลุกชันอย่างไม่สามารถควบคุมได้ในขณะนี้

“ลูกฟุตบอล…. เปลวเพลิง ... .” นักศึกษา คนหนึ่งพูดออกมาด้วยเสียงที่สั่นเทา

นักศึกษาอีกคนก็ตะลึงเขาพูดว่า "ปรากฏว่าสิ่งที่ปรากฏอยู่ในภาพยนตร์พวกนั้น มันเป็นความจริง เมื่อความเร็วของฟุตบอลแตะถึงระดับหนึ่ง มันก็จะเกิดการเผาไหม้และกลายเป็นลูกไฟหลังจากเสียดสีกับอากาศอย่างรุนแรง "

พรรคพวกทั้งสามคนของ ต้า ผิงเฟย ตอนนี้พวกเขาราวกับเพิ่งหนีพ้นจากเงื้อมมือของ มัจจุราช หน้าของพวกเขาซีดเซียวและไม่สามารถทนได้อีกต่อไป พวกเขาทรุดตัวลงไปที่พื้นด้วยเหงื่อเย็นและหอบหายใจอย่างหนัก ร่างกายของพวกเขาสั่นเทาอย่างไม่สามารถควบคุมได้ เป้าของผู้ชายคนหนึ่งเปียกโชกเขากลัวมากจนสูญเสียการควบคุมของกระเพาะปัสสาวะไป

ชูเยว่ และ ไป่หลิง ก็ตกตะลึงพวกเธอไม่สามารถจินตนาการได้เลยว่า สิ่งนี้เกิดขึ้นได้อย่างไร เสี่ยวหลัวใช้เวลาเพียงชั่วครู่ก็เปลี่ยนสนามฟุตบอลนี้ให้กลายเป็นสถานที่ที่น่ากลัวเหมือนกับสนามรบ น่ากลัว น่ากลัวเกินไปแล้ว!

ในที่สุดอาจารย์พลศึกษา ก็หายใจออกมาอย่างโล่งอก หลังจากที่ลูกฟุตบอลที่ถูกเผาไฟด้วยเปลวไฟมันเกิดการระเบิดขึ้นในช่วงเวลาวิกฤติ และมันก็ไม่ได้ทำอันตรายอะไรต่อนักศึกทั้งสามคนขอบคุณพระเจ้า มิฉะนั้นแล้วผลที่ตามมาเขาก็ไม่สามารถที่จะจินตนาการออกมาได้เลยจริงๆ เขาอดไม่ได้ที่จะตัวสั่นเทาเมื่อคิดถึงผลที่จะตามมา

ในตอนนี้ใบหน้าของ ต้า เผิงเฟย กลายสีดำราวกับขี้เถ้าและลิ้นของเขาก็แข็งเกร็งเกิดจากความวิตกกังวล เขาไม่สามารถพูดอะไรออกมาได้แม้แต่คำเดียว พรรคพวกทั้งเก้าคนของเขาทรุดตัวลงในพริบตา ยิ่งไปกว่านั้นพวกเขาก็ถูกบดขยี้ด้วยฟุตบอลกีฬาที่พวกเขาภาคภูมิใจ นี่คือความจริง เขาตกใจมากจนแทบหายใจไม่ออก หัวใจของเขาเต้นเร็วมากจนเขาคิดว่ามันจะพุ่งออกมาจากอกของเขา ขาของเขากลายเป็นอ่อนแรง

"ถึงตาแกแล้ว!"

เสียงของเสี่ยวหลัวนั้นเย็นยะเยือกเสียดแทงกระดูก

ต้า เผิงเฟย ตัวสั่นด้วยความหวาดกลัว หลังจากได้สติกลับมา เขาก็หันหลังและรีบวิ่งหนีออกไปนอกสนามอย่างสิ้นหวัง เขาต้องการที่จะอยู่ให้ไกลจากสัตว์ร้ายตัวนี้เท่าที่จะทำได้

"แกไม่อยากเล่นฟุตบอลแล้วเหรอ"

มุมปากของเสี่ยวหลัวโค้งขึ้น เขาเดินไปที่ลูกฟุตบอลที่อยู่ใกล้ๆ อย่างช้าๆ

ไม่นะ เขาจะเตะอีกครั้ง!

อาจารย์พลศึกษา มองเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นนี้ ใบหน้าของเขาเปลี่ยนไปในทันใด

"หยุด!

เขาตะโกนพร้อมกับวิ่งเป็นระยะทางสั้นๆ ก่อนที่จะสไลด์ตัวเองไปบนพื้น เท้าของเขาเข้าพุ่งเข้าหาลูกฟุตบอลที่อยู่ตรงหน้าเสี่ยวหลัว นี่เป็นการเคลื่อนไหวที่สวยงามมาก มันมีจุดประสงค์ที่ชัดเจนนั่นคือการตัดบอลที่อยู่ตรงหน้าของเสี่ยวหลัว

เสี่ยวหลัวจ้องมองไปที่เขาอย่างเมินเฉย และซ้อนลูกบอลขึ้นด้วยเท้าของเขาเบาๆ เขาหลบหลีกจากการจู่โจมนี้ได้อย่างง่ายดาย และจากนั้นเขาก็เตะลูกฟุตบอลด้วยเท้าหลังของเขา ลูกฟุตบอลลอยขึ้นอย่างช้าๆวาดเส้นโค้งคล้ายสายรุ้งในอากาศ มันพุ่งข้ามคนคนหนึ่งไป ก่อนที่จะพุ่งเข้าไปหา ต้า เผิงเฟย ราวกับว่าลูกฟุตบอลมันมีชีวิตอยู่อย่างไรอย่างนั้น มันเร่งความเร็วในช่วงเวลาที่สำคัญ

"นี่…. ฉันกำลังเห็นอะไร ลูกโค้งของเบ็คแฮมงั้นเหรอ?”

อาจารย์พลศึกษา รู้สึกประหลาดใจมาก ตอนนี้เขาลืมไปแล้ว ว่าเสี่ยวหลัวกำลังใช้ลูกฟุตบอล นี้เพื่อบดขยี้ใครบางคน

คนอื่นๆก็ตกใจเหมือนกัน

ต้า เผิงเฟย ที่วิ่งอย่างสุดแรง เขารู้สึกว่าลูกฟุตบอลมันกำลังพุ่งเข้ามาหาเขาจากทางด้านหลัง เขาพยายามเต็มที่ที่จะหลีกเลี่ยงมันอย่างสุดชีวิต

แต่มันก็สายเกินไป!

ปัง

ลูกฟุตบอลกระแทกเข้าไปอย่างรุนแรงกับแผ่นหลังของเขา ด้วยแรงอันมหาสารมันทำให้เขาล้มลงไปที่พื้น ต้า เผิงเฟย กลิ้งราวกับลูกบอลไปสี่ถึงห้าเมตร มันช่างน่าอับอายมาก เขาเหมือนกับสุนัขที่ตายแล้วนอนคว่ำอยู่บนพื้นหญ้าและอ้าปากค้างพร้อมกับเศษหญ้าที่อยู่ในปาก

ทุกคนเงียบสนิท และภายในใจของทุกคนมีภาพของลูกฟุตบอลที่กำลังลุกไหม้พร้อมกับส่วนโค้งผ่านอากาศที่เป็นเหมือนกับสายรุ้งที่ส่องแสงสว่างเป็นเวลานานปรากฏขึ้นในใจของทุกคน!

อาจารย์พลศึกษา รู้สึกโล่งใจเมื่อเขาเห็นว่าเสี่ยวหลัวไม่ได้เคลื่อนไหวอะไรอีกแล้ว มิฉะนั้น ต้า เผิงเฟย และพรรคพวกของเขาอาจจะได้รับบาดเจ็บหรือเสียชีวิตได้

เสี่ยวหลัวเดินไปหา ต้า เผิงเฟย และหยุดอยู่ตรงหน้าเขา เขามองมันจากตำแหน่งที่สูงตระหง่าน“บอกคนของแกที่มาจากชมรมศิลปะการต่อสู้ซานต้า โดยเฉพาะกับ ซ่ง เจียหนาน ด้วยว่าความอดทนของฉันมันมีขีดจำกัด หากเขาไม่รู้วิธีควบคุมตนเอง ฉันจะตามหาเขาและทำลายมือข้างหนึ่งของมันทิ้ง! และพวกแกทุกคนก็จะต้องทุกข์ทรมาณเหมือนกับมัน และฉันก็หมายความอย่างที่พูดจริงๆ อย่ามาทดสอบกับความอดทนของฉัน!”

หยิ่ง สูงส่ง และบ้าคลั่ง!

ผู้คนที่ได้ยินคำพูดเหล่านี้ รู้สึกสั่นสะท้านจากภายในจิตวิญญาณของพวกเขา