บทที่ 272

เสียงกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดดังลั่นมาจากบนท้องฟ้าแขนขวาถูกกระชากพร้อมกับนำมากัดกิน หลายคนร้องเสียงหลงพุ่งทะยานหลบหนีแต่ก็ไปไหนไม่ได้ไกลถูกจับตัวไปเสียก่อน ฉินหยางหันมาจ้องมองเนี่ยฟงอย่างไม่วางตาที่ยืนกำชับดาบในมือแน่นเพื่อรอคอยบางอย่าง ทันใดนั้นเองฉินหยางก็รับรู้ถึงบางอย่างฉุดกระชากตัวเองขึ้นไปบนท้องฟ้า เขารวบรวมพลังปราณไปที่ดาบในมือจ้วงแทงขึ้นด้านบน เสียงกรีดร้องดังลั่นทันใดนั้นตัวเขาเองก็ร่วงลงมา แต่ทว่ายังไม่ทันทำสิ่งใดร่างกายของเขาก็ถูกฉุดกระชากขึ้นบนท้องฟ้าอีกครั้ง ความเจ็บปวดเกิดขึ้นที่ขาทั้งสองเมื่อหรี่ตามองก็พบว่าขาของตนนั้นหายไปแล้ว เสียงกัดกินบางอย่างดังแว่ว ทันทีที่หันขึ้นไปมองก็พบเห็นสัตว์ประหลาดกัดกินขาทั้งสองของเขาอยู่

เนี่ยฟงที่เห็นทั้งหมดก็ทำได้เพียงส่ายศีรษะไปมา

“ไอ้หนูเหตุใดเจ้าไม่ช่วยไอ้หนูนั้น”

“ชายผู้นั้นตกตายไปแล้วตั้งแต่ถูกจับตัว ท่านลองมองที่กรงเล็บทั้งสองของพวกมันสิขอรับว่ามีสิ่งใดเคลือบอยู่”

ลุ่ยกงนิ่งเงียบอยู่นาน ทันใดนั้นก็มีสัตว์ประหลาดอีกตัวพุ่งเข้าหาเนี่ยฟง เสียงสะบัดมือดังแว่วแส้แข็งสีดำปรากฏ เขาเร่งโคจรลมปราณจนประกายสายฟ้าพุ่งออกมา สัตว์ประหลาดตัวนั้นพุ่งเข้ามาประชิดหมายฉุดกระชากขึ้นบนท้องฟ้าก็ทำไม่ได้เนี่ยฟงจางหายไปอย่างรวดเร็ว ไม่ถึงสองลมหายใจเนี่ยฟงปรากฏกายด้านบนพร้อมกับฟาดหวดแส้แข็งเข้าไปที่ศีรษะของสัตว์ประหลาด เปรี้ยง เลือดสีแดงสดพุ่งออกมาพร้อมกับไขสมองสีเหลืองสัตว์ประหลาดตัวนั้นร่วงลงไปนอนกับพื้น เสียงกรีดร้องจากด้านบนเมื่อหันไปมองก็พบว่าสายตาของพวกสัตว์ประหลาดจ้องมองตนด้วยความเคียดแค้น

“ไอ้หนู ที่กรงเล็บของพวกมันมีพิษ”

“ท่านอย่าสนใจเรื่องนั้นดีกว่าขอรับ”

เนี่ยฟงยกแส้แข็งชี้ไปที่สัตว์ประหลาดตัวหนึ่งที่มีรูปร่างต่างจากตัวอื่นอย่างเห็นได้ชัด

“ต้องจัดการหัวหน้ามันก่อนขอรับ”

สิ้นเสียงกล่าวเนี่ยฟงก็ยกมือซ้ายกวักเรียก ทันใดนั้นสัตว์ประหลาดทั้งหมดก็พุ่งเข้าหาเนี่ยฟงอย่างรวดเร็ว เกราะสายฟ้านับสิบวงหมุนวนรอบกายประกายสายฟ้าพุ่งออกมาจากแส้แข็งอย่างเห็นได้ชัด ไม่นานการปะทะก็เกิดขึ้น ปราณแส้แข็งสีฟ้าพุ่งเข้าปะทะกับสัตว์ประหลาดที่ถูกเถาวัลย์จากเกราะสายฟ้ารัด เนี่ยฟงไม่ปล่อยโอกาสทองให้หลุดมือ เปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยง เสียงร้องโหยหวนดังลั่น เหล่าทหารที่เหลือหาได้มีผู้ใดอยู่ที่นี่แล้วทั้งหมดแอบหลบหนีตั้งแต่เนี่ยฟงยกแส้แข็งขึ้นมา ไม่ถึงสิบลมหายใจสัตว์ประหลาดชุดแรกที่พุ่งเข้ามาแปดตัวก็ลงไปนอนแน่นิ่งกับพื้น

“เหตุใดข้าต้องมาพบเจอกับพวกบินได้ตลอดเวลา”

“เจ้าอยากบินได้เช่นพวกมันรึ”

“หรือว่าท่านทำได้”

“ตัวข้าไม่ได้แต่หลินฉีไม่แน่”

เมื่อได้ยินเช่นนั้นเขาก็ขมวดคิ้วขึ้นหลังจากนั้นก็แสยะยิ้ม

“ทำไมข้าถึงไม่คิดถึงเรื่องนี้”

วงอักขระศักดิ์สิทธิ์สีฟ้าปรากฏขึ้นที่ด้านหลังของเนี่ยฟงไม่นานก็มีปีกกิเลนปรากฏขึ้นที่ด้านหลัง เขาถีบเท้ากระโดดในจังหวะที่ปีกด้านหลังขยับตัวเขาก็พุ่งทะยานขึ้นบนท้องฟ้าอย่างรวดเร็ว เสียงหัวเราะของเนี่ยฟงดังลั่นพร้อมกับกวัดแกว่งแส้แข็งในมือ แส้แข็งพุ่งเข้าไปรัดตัวสัตว์ประหลาดตนหนึ่ง ทันใดนั้นเขาก็กระชากแส้แข็งในมือพร้อมกับซัดต่อยหมัดซ้ายออกไป เปรี้ยง หลังจากนั้นเขาก็ใช้ทักษะเหยียบนภาร่วมด้วยทำให้เนี่ยฟงกลายเป็นเงาวูบวาบบนท้องฟ้าพร้อมกับเสียงหวดปะทะระหว่างแส้แข็งและศีรษะของสัตว์ประหลาด เปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยง ร่างแต่ละตัวพุ่งลงไปปะทะพื้นเสียงดังสนั่น ตูม ตูม ตูม ในจังหวะที่เนี่ยฟงกำลังทุบตีสัตว์ประหลาดตัวหนึ่งขนทั่วร่างก็ตั้งชูชัน เขาหาได้พุ่งหลบหนีเร่งโคจรลมปราณใช้ออกด้วยทักษะจิตแห่งเทพ เมื่อหันไปมองก็พบเป็นสัตว์ประหลาดตัวที่เป็นหัวหน้าพุ่งเข้ามาพร้อมกับจ้วงแทงกรงเล็บมือขวาออกมา

เนี่ยฟงแสยะยิ้มพุ่งทะยานอ้อมไปที่ด้านหลังพร้อมกับฟาดหวดแส้แข็งในมือ เปรี้ยง ปีกด้านหลังด้านซ้ายถูกตีจนหัก เสียงปะทะพื้นดินดังลั่น สัตว์ประหลาดตัวที่เหลือเมื่อเห็นว่าผู้เป็นหัวหน้าสิ้นท่าแล้วพวกมันก็พุ่งหลบหนีอย่างรวดเร็ว เนี่ยฟงค่อยๆบินลงมาอย่างช้าๆเขาหันไปมองพบซากศพของฉินหยางที่หลงเหลือเพียงศีรษะและบริเวณหน้าอกเท่านั้นที่เหลืออยู่ กลิ่นคาวเลือดคละคลุ้งไปทั่วบริเวณ เนี่ยฟงเดินเข้าหาสัตว์ประหลาดผู้เป็นหัวหน้าอย่างช้าๆ ตอนนี้มันกำลังพยายามลุกขึ้นอยู่เช่นกัน เลือดสีแดงสดไหลจากบาดแผลที่ปริแตกมันจ้องมองเนี่ยฟงอย่างไม่วางตา ทันใดนั้นก็มีบางอย่างเกิดขึ้นที่หน้าอกของสัตว์ประหลาดมีวงอักขระศักดิ์สิทธิ์สีทองขนาดเท่าฝ่ามือปรากฏขึ้น มันร้องคำรามเสียงดังร่างกายเกิดการสั่นเทามันค่อยๆเปลี่ยนรูปร่างเป็นชายฉกรรจ์ผู้หนึ่งอย่างช้าๆ เสียงร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวด เนี่ยฟงหันไปมองรอบๆที่เป็นซากศพของปีศาจตอนนี้กลายเป็นชายฉกรรจ์ทั้งหมด

“ท่านเคยเห็นอะไรแบบนี้หรือไม่ขอรับ”

“มีใครบางคนใช้ชุดอักขระศักดิ์สิทธิ์เปลี่ยนแปลงพวกเขา”

“ชุดอักขระศักดิ์สิทธิ์”

“ในอดีตข้าเคยได้ยินจัวกุ๋ยกู่กล่าวครั้งหนึ่ง มีการทดลองใช้อักขระศักดิ์สิทธิ์ประทับไปที่ร่างกาย เช่นเดียวกับที่เจ้านำปีกของหลินฉีออกมา แต่ว่ามันถูกทดลองมากไปกว่านั้นโดยนำสัตว์อสูรมาร่วมทดลองด้วยเช่นกัน เพื่อสามารถใช้พลังของพวกมันได้หลากหลายชนิด แน่นอนว่ามันถูกสั่งห้ามโดยเด็ดขาดเพราะมันมีความเสี่ยงสูงเช่นกันที่คนผู้นั้นจะตกตายไปเสียก่อน อีกอย่างกระทำแบบเจ้ามันง่ายกว่าโดยการใช้สัตว์อสูรในพันธะ แต่สัตว์อสูรก็เลือกผู้เป็นนายเช่นกัน แน่นอนเรื่องที่เกิดขึ้นมันเป็นเพราะความโลภของมนุษย์เช่นพวกเจ้า”

“แล้วเราจะสามารถช่วยเหลือพวกเขาได้หรือไม่”

“เรื่องนั้นข้าไม่รู้”

เนี่ยฟงส่ายศีรษะไปมาปีกด้านหลังค่อยๆจางหาย ทันใดนั้นเขาก็ฟาดหวดแส้แข็งสังหารชายฉกรรจ์ด้านหน้า เปรี้ยง หลังจากนั้นก็ตรวจสอบทั่วบริเวณเป็บกวาดแหวนที่อยู่ในตัวซากศพของชายฉกรรจ์หลังจากนั้นเนี่ยฟงก็เรียกหลินฉีออกมา ไม่นานทั้งสองก็พุ่งทะยานขึ้นไปบนท้องฟ้า แสงอรุณเริ่มทอแสงสาดส่องเนี่ยฟงก็มองเห็นเมืองขนาดใหญ่ด้านหน้าหลินฉีรีบพุ่งทะยานลงพื้น หลังจากนั้นเนี่ยฟงก็พุ่งทะยานไปตามทาง เกือบชั่วยามก็พบเมืองขนาดใหญ่ด้านหน้า มีกำแพงสูงใหญ่ทำมาจากหินมีทหารสวมชุดเกราะเดินไปมาบนกำแพง ด้านหน้ามีแม่น้ำสายใหญ่พัดผ่านด้านหน้า มองเห็นกำแพงทอดยาวไปตามสายน้ำ มีผู้คนจำนวนไม่น้อยเดินเข้าออกที่ประตูเมืองมีอักษรขนาดใหญ่สลักเฟิ่งหลง หลังจากตรวจสอบอยู่นานไม่มีการตรวจสอบก่อนเข้าเมืองเนี่ยฟงจึงตัดสินใจเดินเข้าเมือง

ทันทีที่ผ่านเข้ามาก็เป็นที่โล่งกว้าง มีทหารหลายหน่วยประจำการอยู่ด้านในพร้อมกับกระโจมหนัง ถัดออกไปถึงจะมองเห็นผู้คนที่เดินเข้ามาก่อนหน้ายืนรอตรวจสอบอยู่ของด้านหน้าประตูเมืองอีกชั้น เนี่ยฟงจึงก้าวเดินเข้าไปต่อแถว การตรวจสอบมีไม่มากนักมีทหารสองนายถือกระดาษที่มือมีภาพวาดอยู่ หากผู้ใดไม่มีความคล้ายหรือเหมือนภาพวาดก็ถูกปล่อยตัวเข้าด้านในอีกที เมื่อมาถึงเนี่ยฟงเมื่อตรวจสอบเสร็จสิ้นก็ถูกปล่อยตัวเข้าเมืองอย่างปกติ แต่ทว่ามีบางอย่างผิดปกติในระหว่างที่เนี่ยฟงกำลังเดินเข้าเมืองอีกชั้นก็มีเสียงตะโกนดังลั่นมาจากด้านหลังเมื่อหันไปมองก็พบว่ามีทหารสี่นายล้อมชายฉกรรจ์ผู้หนึ่งเอาไว้ เนี่ยฟงถูกใครบางคนผลักออกมา เมื่อหันไปมองก็พบเห็นชายหนุ่มผู้หนึ่งรูปร่างสูงใหญ่สวมชุดสีเขียวขลิบเทาอยู่ด้านหน้า

“หลีกไปไม่หนู เป็นแค่สวะอย่ายืนขว้างทางสิวะ”

สิ้นเสียงกล่าวก็มีเสียงหัวเราะดังลั่นออกมาจากหลังชายหนุ่ม เนี่ยฟงทำได้เพียงถอยออกมาหลบด้านข้าง ในระหว่างนั้นก็ได้ยินเสียงแว่วออกมา

“ข้าต้องขอโทษเพื่อนข้าด้วย เขาคงไม่ได้ตั้งใจกล่าวเช่นนั้น”

เมื่อหันไปมองก็พบเห็นชายหนุ่มอีกคนก้าวเดินเข้ามาพร้อมกับนำถุงผ้ามามอบให้

“เจ้ารับไปเถอะ ถือว่าเป็นคำขอโทษจากข้าก็แล้วกัน”

เนี่ยฟงพยักหน้าตอบรับยื่นมือขวารับถุงผ้าจากชายหนุ่มด้านหน้า ในระหว่างนั้นก็ได้ยินเสียงตะโกนดังลั่นออกมา

“ใครใช้ให้เจ้ารับของไอ้หนู ส่งมันมาให้ข้า”

เนี่ยฟงแสยะยิ้มสร้างวงอักขระศักดิ์สิทธิ์ขนาดเล็กทับซ่อนกันสามวงที่ก้นถุงผ้า หลังจากนั้นก็โยนมันให้กับชายฉกรรจ์ที่ตะโกนออกมา ทันทีที่ชายผู้นั้นยื่นมือขวารับถุงผ้าด้านหน้าก็ระเบิดออกมาเสียงดังสนั่น ตูม พร้อมกับเลือดสีแดงสาดกระเซ็นมือขวาของชายผู้นั้นถึงกับขาดร้องเสียงหลงเพราะความเจ็บปวด หลายคนรีบพุ่งเข้าไปตรวจดูอาการบาดเจ็บ แน่นอนว่าชายหนุ่มที่อยู่ข้างๆเนี่ยฟงสะบัดมือขวานำดาบออกมาหมายจับกุมรีบหันมามองก็ต้องตื่นตกใจเพราะตอนนี้เนี่ยฟงหายตัวไป ทางด้านเนี่ยฟงเมื่อโยนถุงผ้าออกไปก็ใช้ออกด้วยทักษะเหยียบนภาพุ่งหลบเข้าไปในเมืองแล้ว