NODS บทที่ 7 เปิดร้าน(1)
บทที่ 7 เปิดร้าน (1)
นาฬิกาปลุกดังขึ้นตอน 6 โมงเช้า เขาตื่นขึ้นมาอย่างครึ้มอกครึ้มใจ จัดเตียง และวิดพื้น 25 ครั้งสองเซ็ต เพื่อเริ่มต้นวันใหม่ มันเป็นกิจวัตรปกติของเขาในการรักษาร่างกายของเขา หลังจากนั้นกินขนมปังปิ้งกับแยมสองสามชิ้น เขาก็ไปที่เครื่องพิมพ์ เพื่อตรวจสอบสถานะการพิมพ์สแตนดี้แพนด้า
ระบบไม่ได้ระบุว่าจะต้องเป็นสแตนดี้ขนาดเท่ามนุษย์ ดังนั้นด้วยวัสดุบางอย่างที่มีอยู่ในบ้าน เขาจึงตัดสินใจทำสแตนดี้ด้วยตัวเอง โดยไม่เสียค่าใช้จ่ายเพิ่มเติมใด ๆ ดังนั้นเขาจึงใช้กระดาษที่เหลือจากโครงงานปีสุดท้ายในมหาวิทยาลัย และทำสแตนดี้หมีแพนด้าขี้เกียจโดยได้รับแรงบันดาลใจจากคู่มือการเพาะปลูกของเขา
"จิน ร้านใหม่จะเสร็จสมบูรณ์ เวลา 4.49 น. บาเรียกันเสียงสะท้อนถูกเก็บออกไปแล้ว" หยุนแจ้งเขาผ่านทางโทรศัพท์ เพราะเธอไม่ต้องการรบกวนการสร้างหมีแพนด้าขี้เกียจของจิน
จินใส่กาวเพิ่มอีกเล็กน้อย และระหว่างที่รอสแตนดี้แห้ง เขาก็ตรวจสอบโทรศัพท์ของเขา
"เอาล่ะขอบคุณหยุน ฉันจะไปเร็ว ๆ นี้" เขาสวมเสื้อผ้าที่ดูเป็นทางการกว่าปกติเล็กน้อย เช่น เสื้อเชิ้ตเรียบๆและกางเกงขายาวสีน้ำตาล ก่อนออกจากบ้านพร้อมกับถุงพลาสติกที่มีสแตนดี้หมีแพนด้าขี้เกียจ
บ้านของเขาอยู่ห่างจากย่านการค้าเพียงไม่กี่ร้อยเมตร และใช้เวลาเพียงแค่ 10 นาที เขาก็ไปถึงร้านเมื่อเขาไปถึงที่ดิน เขาก็งุนงง ตึกร้างที่ถูกไฟไหม้หายไปทั้งหลัง มีสวนสาธารณะขนาดเล็กสร้างขึ้นภายในที่ดินใหม่พร้อมเก้าอี้และโต๊ะหินหลายตัว ต้นไม้และไผ่สองสามต้นถูกปลูกไว้ในสวนสาธารณะเล็ก ๆ ข้างร้าน
เจ้าของร้านค้าและผู้ที่คุ้นเคยกับย่านการค้าเทียนกงตกตะลึงกับการรื้อถอนอาคารปาจิงโกะที่ถูกทิ้งร้างในชั่วข้ามคืน บางคนถึงกับยกย่องสวรรค์สำหรับใครบางคนที่กล้าพอที่จะลบลางร้ายเช่นนี้ออกไปจากถนนย่านการค้าเทียนกง
ภายนอกของร้าน ทำให้เขาประหลาดใจ ร้านนี้ไม่ได้มีความทันสมัย แต่เป็นความรู้สึกของตึกแถวแบบดั้งเดิมที่มีสามชั้น บานประตูหน้าต่างถูกปิด และมีประตูที่มีล็อคอิเล็กทรอนิกส์อยู่ที่ด้านข้างของประตู
"ใช้โทรศัพท์ของคุณ เพื่อปลดล็อกประตู"
ล็อคส่งเสียงบี๊บสั้น ๆ และจินก็เดินเข้าไปในร้าน ไฟถูกเปิดขึ้นทันทีผ่านเซ็นเซอร์อัจฉริยะในขณะที่จินเดินเข้าไป การตกแต่งภายในนั้นตรงกันข้ามกับตึกแถวแบบดั้งเดิม
ร้านดูสว่าง สะอาด และเรียบง่าย ด้วยเคาน์เตอร์บาร์ไม้มะฮอกกานีแดงตรงกลางพร้อมเก้าอี้บาร์หนังเนื้อละเอียดที่สามารถหมุนได้ตรงกลางห้อง ด้านข้างของห้องมีทีวี HDR ขนาด 49 นิ้ว 16K จำนวน 2 เครื่องติดตั้งอยู่บนผนัง มีทีวีทั้งหมดสี่เครื่องในขณะนี้ แต่ดูเหมือนว่าร้านค้าจะรองรับได้อีกหกเครื่อง
เขาคัดลอกแนวคิดนี้จากร้านค้าผู้จัดหาดันเจี้ยนที่อยู่รอบนอกของเมือง เมื่อลูกค้าอยู่ในพื้นที่มิติบุคคลภายนอกสามารถดูด้วยได้ เขามีแนวคิดที่จะจัดหาเครื่องดื่มบางอย่าง เพื่อหวังว่าจะได้รับเงินในขณะที่ลูกค้ารอให้ถึงตาของตน
"ก่อนที่เราจะดำเนินการใด ๆ ต่อไป ฉันได้ให้รางวัลแก่คุณแล้ว เครื่องพอร์ทัลมิติที่สร้างขึ้นเองนั้นอยู่ที่ด้านข้างของเคาน์เตอร์บาร์"
จินสังเกตเห็นว่าเครื่องนั้นเป็นเพียงคอมพิวเตอร์ที่ดูเรียบง่าย
"ฉันสร้างโมเดลให้ดูเหมือนคอมพิวเตอร์ ดังนั้นมันจึงไม่ต้องใช้พื้นที่มากเกินไป ซึ่งแตกต่างจากรุ่นที่คุณเห็นในร้านผู้จัดหาดันเจี้ยนในปัจจุบัน ฉันยังเพิ่มฟังก์ชันของคอมพิวเตอร์ที่สามารถใช้งานได้ด้วย" หยุนพูดราวกับว่าเธอได้รับรางวัลจากสิ่งนี้
เครื่องพอร์ทัลพื้นที่มิติที่สร้างขึ้นเองหรือที่ฉันตั้งชื่ออย่างเหมาะสมว่า แพนด้าพอร์ต จะให้ช่องว่างมิติแก่สี่สถานีที่ตั้งอยู่หน้าทีวี 4 เครื่อง ให้ลูกค้าของคุณเช่าป้ายชื่อเหล่านี้ ตราบเท่าที่พวกเขาอยู่ตรงหน้าทีวีแล้วเปิดป้ายชื่อ เมื่อวงกลมอัญเชิญปรากฏขึ้น พวกเขาจะถูกเทเลพอร์ตเข้าสู่ระบบ "
"มีบางสิ่งที่ฉันต้องอธิบายก่อนที่คุณจะเปิดร้านอย่างเป็นทางการ ดังนั้นโปรดฟังหรืออ่านอีเมลที่ฉันจะส่งให้คุณ" หยุนกล่าวอย่างเคร่งขรึม
"ชั้นแรกเป็นที่ตั้งของพอร์ทัลช่องมิติ ชั้น 2 เป็นพื้นที่พักผ่อน หากพวกเขาหมดสติ คุณต้องรับผิดชอบในการนำพวกเขาขึ้นมาพักผ่อน เมื่อพวกเขาออกจากพอร์ทัลพื้นที่มิติ"
"แตกต่างจากผู้จัดหารายอื่น ระบบได้กระตุ้นพลังชี่ที่บริสุทธิ์มากจำนวนหนึ่งในป้ายชื่อ ดังนั้นหากพวกเขาพ่ายแพ้พลังชี่ฉุกเฉินจะกระตุ้นและช่วยชีวิตพวกเขา และพวกเขาจะหมดสติเพียงห้าถึงสิบนาทีก่อนที่พวกเขาจะฟื้น โดยไม่คำนึงถึงเกรด "
"อย่างที่คุณสังเกตเห็น ตอนนี้ไม่มีทั้งเครื่องดื่มและอาหารจำหน่ายที่เคาน์เตอร์ คุณต้องปลดล็อคด้วยตัวเอง ฉันจะจัดหาน้ำเปล่าให้คุณ คุณไม่ได้รับอนุญาตให้นำผลิตผลหรือเครื่องดื่มจากภายนอกเข้ามา ฉันจะจัดเตรียมให้ เมื่อถึงเวลา”
“แต่ฉันไม่ได้ตั้งเป้าที่จะเป็นเชฟ ฉันอยากจะเป็นผู้จัดหาดัน -” จินหยุดชะงัก และพูดขัดจังหวะหยุน
"ผู้จัดหาดันเจี้ยนอันดับหนึ่งต้องรู้ความต้องการของลูกค้าของเขา หากพวกเขาต้องการกินที่นี่ พวกเขาต้องจ่ายค่าตั๋วดันเจี้ยนเพราะนี่เป็นธุรกิจของผู้จัดหาดันเจี้ยน ตั๋วดันเจี้ยนแต่ละอันให้เครดิตแพนด้าแก่พวกเขาผ่านทางโทรศัพท์ เครดิตแพนด้าช่วยให้พวกเขาซื้อเครื่องดื่มและอาหารจากคุณได้ไม่มากไม่น้อย ไม่มีน้ำเปล่าแบบรีฟิล "
“ใบอนุญาตการทำอาหารได้รับการอนุมัติแล้ว และจะถูกส่งไปที่ร้านของคุณเร็ว ๆ นี้”
"เดี๋ยวก่อน ให้ฉันเดาว่าน้ำเปล่าจะต้องไม่ธรรมดา ถ้าคุณจัดหาให้" จินนึกถึงนิยายแฟนตาซีเกี่ยวกับอาหารรสเลิศ
"ไม่ มันแค่น้ำประปาตามมาตรฐาน แต่อาจจะบริสุทธิ์กว่าแค่นั้น"
"เดาว่าฉันคงคาดหวังมากเกินไป" จินถอนหายใจ
"ฉันล้อเล่น ถูกแล้ว มันเป็นน้ำที่บริสุทธิ์ที่สุดจากน้ำพุที่ลึกที่สุดของโลกอควาที่นางเงือกและเงือกอาศัยอยู่" หยุนหัวเราะเบา ๆ
อย่างไรก็ตาม ราคาของตั๋วดันเจี้ยนไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้ รายได้ทั้งหมดที่ได้รับจะถูกหักเข้าระบบ และฉันจะหักทุกอย่างให้คุณ 5% ทันทีจนกว่าคุณจะเพิ่มอันดับผู้จัดหาดันเจี้ยนของคุณ"
" 5%?! " จินถอนหายใจและยอมรับอย่างไม่เต็มใจ เขารู้ว่าไม่มีอาหารกลางวันฟรีในโลก งานสร้างใหม่ทั้งหมด เลย์เอาท์ภายในที่สวยงาม และแม้แต่โทรศัพท์ก็ไม่ได้รับฟรี ไม่น่าแปลกใจในตอนแรกที่เขารู้สึกว่าระบบนั้นใจดีอย่างมาก
"เดี๋ยวก่อน อันดับผู้จัดหาดันเจี้ยนคืออะไร ฉันไม่เคยได้ยินมาก่อน"
"มันเป็นวิธีการของระบบในการจัดอันดับคุณ โดยเทียบกับผู้จัดหาดันเจี้ยนทั่วโลก ตอนนี้คุณอยู่ในอันดับหลักแสน เพื่อให้แม่นยำยิ่งขึ้นคืออันดับที่ 954,885 ผู้จัดหาดันเจี้ยนโปรดทำงานอย่างหนักเพื่อเป็นอันดับหนึ่ง ฉันรักคุณนะจิน” หยุนส่งอีโมจิจูบไปที่เขา
"โอ้ เราพูดนอกเรื่องไปไกลแล้ว ชั้นสามเป็นห้องส่วนตัว ลูกค้าสามารถจ่ายเงินจำนวนหนึ่งเพื่อดูความคืบหน้าของวิดีโอด้วยการเล่นแบบสโลว์โมชั่น ซูมเข้า ซูมออก และดูบนโฮโลแกรม 360 องศา โดยใช้คำสั่ง ท่าทางมือหรือเสียงง่ายๆในการปรับปรุง คุณจำเป็นต้องรู้จุดอ่อนของตัวเอง และศึกษาความแข็งแกร่งของศัตรู มันมีเพียงสิบห้อง และด้วยจำนวนห้องที่จำกัด ดังนั้นมาก่อนได้ก่อนหรือลูกค้าสามารถดาวน์โหลด วิดีโอ HD ในราคา 5 หยวน "
ขณะที่จินยอมรับความรู้จากหยุนในหัวของเขา เขาก็เปิดคอมพิวเตอร์ และบังเอิญพบเมนูของร้านที่มีอินสแตนซ์ดันเจี้ยนอยู่อันเดียวในปัจจุบัน เมื่อดูราคา เขาก็รู้สึกว่าหัวใจของเขาเต้นช้าลง
"ก็อบลินดันเจี้ยนอินสแตนซ์ - 245 หยวน"
