ระบบใช้จ่าย ตอนที่ 120
ติดตามเป็นกำลังใจให้ผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:BamแปลNiyay
บทที่ 120: หมิงซินแห่งทิศตะวันออก ซีเซียวแห่งทิศตะวันตก อี้เฟิงแห่งทิศใต้ ต้าหลี่แห่งทิศเหนือ
"ไพ่ Four Twos และไพ่คิงส์!"
ดวงตาของทุกคนมองไปที่หงต้าหลี่ ในตอนที่หงต้าหลี่โยนไพ่ลงบนโต๊ะ
ชูจงฉินแทบอยากจะร้องไห้ เมื่อเขาเห็นไพ่หกใบวางอยู่บนโต๊ะ นั่นคือไพ่ two bombs ถ้าเก็บไพ่ two bombs ไว้ก่อน จะทำให้แต่ละคนต้องจ่ายเงินให้เขา 480,000! แต่หงต้าหลี่กลับทิ้งไพ่ลงบนโต๊ะก่อน ก็เลยทำให้แต่ละคนเสียเงินแค่ 120,000 ต่อคน …
ในขณะที่ชูจงฉินร้องไห้โดยไม่มีน้ำตา ชายที่สวมแว่นสีทองและมู่ซีเซียวก็มองหน้ากันและผลักชิปออกมา "เอาไป 120,000 รักษาชิปไว้ให้ดี ๆ ล่ะ ท่านนายน้อยต้าหลี่!"
ถังมู่ซินรู้สึกโกรธ เธอเอื้อมมือไปหาหงต้าหลี่และจัดการเขาทันที "นายโง่รึเปล่าเนี่ย? นายทิ้งไพ่ดีแบบนั้นได้ยังไง!"
"อะจ่ะจ่ะ เบาๆ! เบา!" หงต้าหลี่พูดต่อว่า "ฉันแค่อยากจะจบเกมเร็ว ๆ ก็แค่นั้นเอง ..."
"เธอจะโกรธฉันให้ตายเลยหรอไง! งั้นเราไม่เล่นกันแล้วก็ได้!" ถังมู่ซินทำหน้ามุ่ย
"ใครมันจะไปเล่นไพ่แบบนายกัน?"
คำพูดของเธอทำให้หงต้าหลี่มีความสุขมาก สิ่งที่เธอพูดนั้นเป็นความตั้งใจของหงต้าหลี่เลย หากพวกเขายังคงชนะอย่างต่อเนื่อง ระบบใช้จ่ายของเขาอาจจะหักเงินภารกิจนับล้านไปได้ หงต้าหลี่ไม่ใช่คนโง่ อีกทั้งที่นั่งอยู่ตรงข้ามเขาก็เป็นลูกเศรษฐีเช่นเดียวกับเขา หากไปต่อมีแต่เสียกับเสีย!
ในตอนนี้ดูเหมือนว่าระบบใช้จ่ายจะไม่สนับสนุนการพนัน และไม่น่าจะเป็นไปได้เลยที่พวกเขาจะแพ้เพราะโชคของหงต้าหลี่ นอกจากนี้หลังจากที่ชนะ ระบบใช้จ่ายในใจของเขาอาจหักจำนวนเงินที่เขาได้จ่ายไปและอาจหักคะแนนช่องสุขภาพของเขาจนลดลงหรือเหลือศูนย์ ทำให้เขาเสียชีวิตได้ มันเป็นไปได้ที่เขาจะแพ้ หากเสียเงินไปนับล้านแล้วคะแนนถูกลบไป เขาก็ยังยอมรับได้ อย่างไรก็ตาม หากเขาต้องเสี่ยงโชคและเสียเงินหลายสิบล้านในคราวเดียว ครอบครัวของเขาอาจโกรธเขาและเลือกที่จะไม่ให้เงินกับเขามากไปกว่านี้ และนั้นมันก็จะทำให้เขาเดือดร้อนด้วย
เอาล่ะ ในที่สุดก็เข้าใจระบบการทำงานของมันแล้ว แม้ว่าเขาจะต้องพ่ายแพ้ต่อความตาย แต่เขาก็จะไม่ยุ่งกับคาสิโน! ไม่เพียงแค่คาสิโน แต่การพนัน เขาก็จะไม่แตะต้องอีก!
ในขณะที่หงต้าหลี่กำลังหมกมุ่นอยู่กับความคิดของเขา มู่ซีเซียวก็ตัวสั่นด้วยความกลัว
ก่อนที่เขาจะมา เขานั้นคิดว่าโชคของหงต้าหลี่สูงมาก แต่เขาก็ไม่ได้คิดเลยว่ามันจะมากถึงขนาดนั้น เขาได้แต่คิดอยู่ในใจอย่างเงียบ ๆ : ไม่ ฉันต้องอยู่ห่างจากเขาต่อจากนี้ โชคดีที่ฉันไม่ได้หุนหันพลันแล่นและรักษาจุดยืนที่เป็นกลางไว้ ดีเหลือเกินที่ฉันได้ทดสอบก่อน หากฉันต้องปะทะเข้ากับสัตว์ประหลาดแบบนี้ ฉันจะชนะเขาได้อย่างไร? เราเล่นไพ่พิชิตแลนด์ลอร์ดทั้งหมดห้ารอบ แต่ฉันไม่ชนะเลยแม้แต่ครั้งเดียว!
หลังจากคิดแบบนั้น มู่ซีเซียวก็รู้สึกเจ็บปวด
แน่นอนเมื่อเผชิญกับโชคที่ไม่อาจเอาชนะได้ของหงต้าหลี่ ความแข็งแกร่งและความสามารถทั้งหมดนั้นไร้ประโยชน์ มู่ซีเซียวเป็นที่ยอมรับในเรื่องของพรสวรรค์ในหมู่ของคนรุ่นใหม่ หมิงซินแห่งทิศตะวันออก, มู่ซีเซียวแห่งทิศตะวันตก ก็ฉายาที่ใช้อธิบายถึงตัวของเขา หลิวหมิงซินของตระกูลหลิว นอกจากนี้ยังมีชายหนุ่มคนหนึ่งที่ชื่อเหลียงอี้เฟิงจากทิศใต้ที่เป็นผู้มีอิทธิพลและเป็นที่รู้จักของผู้คนอย่างมาก
และเช่นเดียวกับตอนนี้ที่หงต้าหลี่ได้มาปรากฏตัว พวกเขาจึงเรียกตัวเองว่า หมิงซินแห่งทิศตะวันออก ซีเซียวแห่งทิศตะวันตก อี้เฟิงแห่งทิศใต้ และต้าหลี่แห่งทิศเหนือ ถ้าทั้งสี่คนมารวมนั่งเล่นไพ่นกกระจอกกัน หากพวกเขามาร่วมเล่นกันจริง ๆ ผู้ชนะจะต้องเป็นหงต้าหลี่อย่างแน่นอน นี่คือสิ่งที่มู่ซีเซียวมั่นใจ
แต่ถึงแม้ว่าเขาจะคิดอย่างนั้นในใจ มู่ซีเซียวก็รู้สึกขัดแย้ง ถ้าเป็นอย่างนั้น ฉันควรทำความรู้จักกับผู้ชายคนนี้ไหม? หรือฆ่าเขาตรง ๆ เอามีดแทงเขาให้ตาย? ฉันกล้าที่จะทำแบบนั้นแน่ ฉันไม่กลัวผู้ติดตามของเขา แต่ถ้าฉันต้องทำเช่นนั้น ครอบครัวของเราจะเป็นศัตรูกันทันที และที่ลำบากที่สุด คือ ฉันอาจจะพลาดและฆ่าเขาไม่ได้ หรือจะเป็นเพื่อนกับเขา? ตระกูลหง,ตระกูลหลิวและตระกูลมู่ มีธุรกิจที่ซ้อนทับกันมากเกินไป โลกธุรกิจเป็นเหมือนสนามรบและแน่นอนว่ามันไม่ง่ายที่จะเป็นเพื่อนกัน รู้จักเขาแบบคนแปลกหน้าและแสร้งทำเป็นไม่รู้จักเขาจะดีกว่าไหม? แต่ยังไงก็เถอะ โชคของผู้ชายคนนี้ น่าตกใจจริง ๆ
หลังจากคิดทบทวนต่าง ๆ ในที่สุดมู่ซีเซียวก็ตัดสินใจที่จะสังเกตเขาต่อไป แต่หงต้าหลี่นั้นเป็นคนที่ไม่แน่นอน การเล่นไพ่แบบนี้แล้วได้ไพ่ดี ๆ แล้วก็ควรจะเล่นให้มันสุดเพื่อได้รับเงินเยอะๆเลย แต่ดูเหมือนว่าศิลปะของการถลุงเงินที่มันฝังในกระดูกของเขา หากเป็นแบบนี้ตระกูลหงไม่น่าตกไปในมือของเขา อืม คงจะจริง ฉันได้ยินมาว่าในการประมูลเพื่อการกุศลเมื่อสองวันที่ผ่านมา หงต้าหลี่ได้ซื้อของจากงานประมูลมามากมาย เขาไม่เคยคิดที่จะเริ่มทำธุรกิจที่เหมาะสม และดูเหมือนว่าเขาจะดูไม่เป็นคู่แข่งกับเรามากนัก
โลกธุรกิจเป็นเหมือนสนามรบ ผู้ที่อยู่รอดจะเหมาะสมที่สุดเสมอ โดยเฉพาะในสามตระกูลนี้ ด้วยการขยายธุรกิจของครอบครัวหนึ่ง อีกสองครอบครัวจะตกต่ำแน่นอน ดังนั้นการหลีกเลี่ยงการเป็นศัตรูต่อกันจึงเป็นเรื่องที่ยากมาก
โชคดีที่มู่ซีเซียวและหลิวหมิงซินมีความคิดเดียวกัน หากรู้เขารู้รบ แม้นรบร้อยครั้ง จักชนะร้อยครั้ง
เช่นนั้นแล้วมู่ซีเซียวจึงตัดสินใจอย่างเด็ดขาด
“อ่า ฉันเหนื่อยสิ” หลังจากที่ตรวจดูเงินภารกิจในระบบใช้จ่าย หงต้าหลี่ก็เลือกจะไม่มาคาสิโนอีก
"ได้เวลากลับบ้านนอนหลับแล้ว พรุ่งนี้เป็นวันหยุดสุดสัปดาห์ หาสถานที่เล่นสนุกในวันพรุ่งนี้ดีกว่า!"
หลังจากได้ยินหงต้าหลี่พูด มันก็แสดงให้เห็นว่าเขาไม่อยากเล่นไพ่ต่อ ทำให้มู่ซีเซียวและชายที่สวมแว่นทองคำถอนหายใจด้วยความโล่งอก เพราะถ้ายังเล่นต่อ พวกเขาจะแพ้แน่นอน แพ้อย่างน่าเบื่อด้วย
เมื่อหงต้าหลี่กำลังจะเดินออกจากห้องไป โทรศัพท์ของหลิงเสี่ยวหยี่ก็ดังขึ้น หลังจากยกหูโทรศัพท์และได้ยินเสียงอีกด้านหนึ่ง เธอก็ส่งโทรศัพท์ให้หงต้าหลี่ "ท่านนายน้อยค่ะ มีทีมงานโปรดิวเซอร์จากภาพยนตร์พายุชั่วพริบตาโทรมาค่ะ"
"โอ้? โปรดิวเซอร์ภาพยนตร์พายุชั่วพริบตาหรอ?" หงต้าหลี่ลูบคางของเขา "เรื่องไหนนะ.. ฉันลืมเรื่องนี้ไปเลยแฮะ สปอนเซอร์ติดต่อสินะ ... " เขาพูดโทรศัพท์ "สวัสดี ใครอยากคุยกับฉัน?"
เสียงที่คุ้นเคยทางโทรศัพท์ "นี้ท่านนายน้อยต้าหลี่ใช่ไหมครับ? ผม ดิงเชียงเฉินครับ"
"ดิงเชียงเฉิน?" ใจของหงต้าหลี่เต็มไปด้วยเครื่องหมายคำถาม "ฉันเคยพบนายมาก่อนหรือเปล่า?"
"อืม ... " อีกฝ่ายสำลักอยู่พักหนึ่ง "ผมเป็นคนที่ถามว่าท่านจะอนุญาตให้เพลงของลี่เนียนเหว่ยสามารถมาเป็นบทเพลงของภาพยนตร์ของเราในช่วงคอนเสิร์ตได้ไหม ท่านจำได้ไหมครับ?"
"ที่คอนเสิร์ต? คุยกับฉันเหรอ?" ในที่สุดหงต้าหลี่ก็จำได้ "อ่า ฉันจำได้ ฉันจำได้แล้ว นายเป็นคนที่ถูกทุบตีเมื่อครั้งก่อนใช่ไหม? โอ้ สหาย นายทำงานหนักมาก! แล้วนายได้พักฟื้นร่างกายบ้างรึยัง? ยังเจ็บอยู่ไหม?"
เมื่อได้ยินหงต้าหลี่พูด ดิงเชียงเฉินก็รู้สึกหดหู่ มีเรื่องให้พูดมากมาย ทำไมเขาต้องพูดถึงเรื่องนี้ เหมือนเทเกลือลงบนบาดแผลเลย อย่างไรก็ตาม เขาไม่กล้าปฏิเสธ "ใช่ ใช่ นั่นผมเอง ฮิฮิ เป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ได้รับการยกย่องจากท่านนายน้อยต้าหลี่"
"ว่าแต่ทำไมนายถึงโทรหาฉัน?" หงต้าหลี่เข้าใจว่าดิงเชียงเฉินคงพูดไม่ชัดเจน ดังนั้นจึงถามโดยตรงว่า "นายขาดเงินงั้นเหรอ?"
ดิงเชียงเฉินสำลักซักพักหนึ่ง ก่อนจะรีบตอบกลับว่า "อ๊ะ ไม่ครับ ไม่ครับ ไม่ครับ เงินที่ท่านให้กับพวกเราครั้งก่อนนั้นเพียงพอแล้วครับ ผมแค่อยากถามว่า ท่านมีเวลาว่างในวันพรุ่งนี้มาดูพล็อตของหนังเรื่องนี้หรือเปล่าครับ เพราะมันเป็นวันหยุดสุดสัปดาห์พอดีด้วยครับ"
