ระบบใช้จ่าย ตอนที่ 116
ติดตามเป็นกำลังใจให้ผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:BamแปลNiyay
บทที่ 116: ระบบที่ห้ามเล่นการพนัน
เอ๊ะ? เกิดอะไรขึ้น? ทำไมเงินถึงไม่หักออก แต่ฉันได้รับเงินเพิ่มเยอะขนาดนี้เลยนะ
หงต้าหลี่ถามระบบว่า "ระบบทำไมถึงเป็นแบบนี้ ทำไมค่าเงินที่ฉันถลุงเงินถึงติดลบเหมือนตอนที่ฉันได้เงินจากคาสิโนล่ะ"
ระบบ: "…" อะไรวะ! พูดเชี่ยไร ไม่คุยด้วยหรอก เชอะ!
หงต้าหลี่สับสน "ทำไมระบบไม่ตอบคำถามของฉันล่ะ ไม่ดิ ระบบต้องออกมาชี้แจงสิโว้ย ไม่อย่างนั้น ถ้าฉันทำพลาดอีกและทำภารกิจไม่สำเร็จ แล้ว… ฉันหายไปล่ะ"
เมื่อคิดแบบนั้น หงต้าหลี่ก็เริ่มวิเคราะห์ "แต่ก่อนที่ผ่านมาภารกิจแรก ๆ บอกให้ฉันจ่าย 100,000 หยวน ภายในสี่ชั่วโมง พอฉันมาที่นี่เป็นครั้งแรก ฉันก็ไม่ค่อยเข้าใจกับภารกิจนี้เท่าไหร่ และมันก็ยากมากสำหรับภารกิจแรก ตัวเลือกแรกของฉันในเวลานั้นคือการถลุงเงินในคาสิโน แต่กลับชนะการพนัน เลยทำให้มูลค่าการถลุงเงินของฉันติดลบ ดังนั้นเมื่อคิด ๆ ดูแล้วมีเพียงสองเหตุผลที่น่าจะเป็นไปได้
"หนึ่ง ระบบอาจจะห้ามเล่นการพนัน ถ้าคิดอย่างรอบคอบ ถ้าฉันสมรู้ร่วมคิดกับเจ้าของคาสิโนหรือนักพนัน เงินที่ฉันชนะก็จะไม่ถูกนับเข้าระบบ ในขณะที่ถ้าผลาญเงินหรือแพ้พนัน ระบบจะนับเป็นเงินภารกิจ ทำให้ภารกิจสำเร็จได้ง่าย และฉันสามารถใช้เงินได้เรื่อย ๆ โดยที่ไม่ต้องกังวลว่ามันจะหมด โดยที่ถ้าฉันชนะพนัน มันจะทำให้ฉันได้รับคะแนนสถานะได้อย่างง่ายดายและเติมคะแนนให้ช่องต่างๆ เต็มโดยที่ไม่ต้องกังวล”
"สอง ระบบอาจจะตรวจจับวิธีที่ฉันใช้จ่ายเงิน และการพนันไม่ได้เป็นวิธีในการใช้จ่ายเงินที่ระบบยอมรับ ส่วนวิธีอื่นที่ฉันใช้ในการถลุงเงิน ปกติแล้วก็คือการให้เงินกับคนอื่น เช่น การให้ทิปเงิน แต่มันก็มักจะเป็นเงินจำนวนน้อยและระบบจะไม่เพิ่มจำนวนเงินที่ฉันเสียไปด้วย อย่างไรก็ตามการพนันเป็นเรื่องที่แตกต่างกัน ยกตัวอย่าง ถ้าฉันจะซื้อลอตเตอรี่ ด้วยระบบแล้ว ฉันคงจะต้องเดิมพันอย่างน้อยหลักหมื่น และถ้าฉันชนะได้รางวัลสูงถึงหนึ่งพันล้าน…คะแนนสถานะของฉันก็จะถูกหักออกไปเรื่อย ๆ จนเหลือศูนย์คะแนนเหรอ?"
เมื่อหงต้าหลี่คิดแบบนั้น "โชคดีที่ฉันไม่เล่นการพนัน ไม่ ฉันจะไม่ปล่อยผ่าน ฉันต้องรู้ให้ชัดเจนสิ ถ้าไม่อย่างนั้นก็เหมือนกับฉันไปเหยียบกับระเบิด ถ้าเกิดวันนึงฉันเบื่อแล้วอยากซื้อลอตเตอรี่ แล้วดันถูกรางวัลที่ 1 ถ้าเป็นแบบนั้นคะแนนสถานะของฉันจะไม่ถูกหักออกจนฉันตายหรือกลายเป็นผักเลยเหรอไง"
เขากลัวจนไม่รู้จะอธิบายยังไง แม้ว่าระบบจะไม่ระบุชัดเจนว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้าคะแนนของเขาเหลือศูนย์ เนื่องจากคะแนนนั้นสำคัญมากเพราะมีช่องสุขภาพที่ต้องเพิ่มคะแนน หากเขาเสียคะแนนไปหรือโดนหักคะแนนออก เขาอาจจะพิการหรือตายได้ ซึ่งมันไม่ใช่เรื่องที่จะอยู่เฉยได้เลยนะ
"หลังจากฉันตื่น ฉันคงจะต้องไปที่คาสิโนเพื่อลองอีกครั้ง ฉันต้องลองดูว่าระบบจะสามารถใช้กับการพนันทุกประเภทได้หรือเปล่า!" หลังจากการตัดสินใจได้ หงต้าหลี่ก็ได้ผลอยนอนหลับไป
หนึ่งชั่วโมงต่อมา
"อืม นอนหลับสบายจัง!" หงต้าหลี่ขยี้ตาก่อนที่จะลุกขึ้นนั่งและเหยียดตัว "น่าเบื่อมากเลยแฮะ…"
เมื่อเห็นว่าเขาตื่น ลี่เนียนเหว่ยที่ทำหน้าที่เป็นหมอนให้เขาก็ยิ้มแล้วพูดว่า "ท่านนายน้อย ชูจงฉินเดินทางมาถึงที่นี้แล้วค่ะ แต่เห็นว่าท่านนายน้อยกำลังหลับอยู่ เขาจึงไม่รบกวนการพักผ่อนของท่านและเขาก็ไปแล้วค่ะ"
"โอ้ ผู้ชายคนนั้นเหรอ?" หงต้าหลี่ได้พึมพำ "เขาไม่ฝึกร้องเพลงแล้วเหรอ? ทำไมเขามาหาฉันล่ะ"
เมื่อพูดถึงการประชุมกับชูจงฉินที่เกิดขึ้นไม่กี่วันที่ผ่านมา ในเวลานั้นชูจงฉินเล่นใหญ่และขอเพิ่มค่าตัวต่อหน้าหงต้าหลี่ อย่างไรก็ตาม หงต้าหลี่ไม่ได้พูดอะไรกับเขา เขาเพิ่งโอนเงินซื้อหยก 400,000 หยวน ที่ซื้อมาจากการประมูลในครั้งนั้นและยกให้เสี่ยวเสี่ยวที่เป็นสุนัขพันธุ์ซามอยด์ของเขาเล่น เขาไม่ได้สนใจกับจำนวนเงินที่เสียไปเลยสักนิด
ลี่เนียนเหว่ยพูดเบา ๆ ว่า "เขาถามว่าท่านนายน้อยมีเวลาว่างตอนกลางคืนไหมคะ? เขาอยากจะเลี้ยงดินเนอร์ท่านนายน้อยค่ะ"
"ดินเนอร์ตอนเย็น? ช่างน่าเบื่อเหลือเกิน" หงต้าหลี่เกาจมูกของเขา "แต่ฉันไม่มีอะไรจะทำในตอนเย็นด้วยสิ ถามเขาว่าเต็มใจที่จะออกไปเสี่ยงโชคกับฉันรึเปล่า ฉันจะจ่ายค่าเสียหายให้และถ้าฉันชนะ ฉันจะให้เขาเก็บเงินไว้"
"รับทราบค่ะ เดี๋ยวฉันจะโทรเรียกเขาตอนนี้เลยค่ะ" ลี่เนียนเหว่ยก็ได้ทำตามคำสั่งทันที
“น้องสาวเนียนเหว่ย ไม่จำเป็นหรอกน่า” หงต้าหลี่ชี้ไปที่หนึ่งในลูกน้องของเขา "นายที่อยู่ตรงนั่น โทรไปหาชูจงฉินให้หน่อยสิ ทิปเงินค่าทำธุระ 5,000"
ลูกน้องของเขาเริ่มวิ่งอย่างมีความสุข ...
ใครคือหงต้าหลี่? คำจำกัดความเกี่ยวกับตัวเขาก็คือ อาเสี่ยผู้ที่มีพรสวรรค์ เมื่อออกไปข้างนอกกับหงต้าหลี่ คิดว่าจะมีใครชนะเขาเหรอ? หลังจากได้ยินว่าหงต้าหลี่อยากออกไปเล่น "การพนัน" พร้อมกับข้อเสนอสุดแปลกประหลาดที่ชูจงฉินจะไม่เสียเงินเลยหากแพ้ และถ้าชูจงฉินชนะ เขาก็จะได้รางวัลไปฟรี ๆ ราวกับว่าพายหล่นลงมาจากฟ้า ภายในเวลาไม่ถึงครึ่งนาทีชูจงฉินที่กำลังฝึกร้องเพลงในห้องส่วนตัวที่บริษัทไกเหว่ยเอนเตอร์เทนเมนท์ เขาก็ได้มาปรากฏตัวต่อหน้าหงต้าหลี่ด้วยใบหน้าร่าเริง ก่อนที่จะพูดด้วยรอยยิ้มว่า "ท่านนายน้อยเรียกผมหรือครับ?"
"อืม" หงต้าหลี่กล่าว "ไปกันเถอะ ไปเล่นพนันกัน ที่นี้มันน่าเบื่อจริง ๆ"
"โอเคครับ ไม่มีปัญหาเลย!" ชูจงฉินผู้ซึ่งเป็นที่เคารพนับถือของผู้คนอื่น ๆ กลับเปิดประตูให้อย่างรวดเร็ว เร็วกว่าผู้ติดตามของหงต้าหลี่สะอีก "ท่านนายน้อย เชิญครับ"
"อืม ไม่เลวเลย ดีมาก!" หงต้าหลี่หักนิ้วของเขาแล้วพูดว่า "ให้ทิปเงินเขา 10,000!"
ชูจงฉิน: "ขอบคุณครับท่านนายน้อย!" จากนั้นเขาก็คิดในใจ ในครั้งนี้ฉันตัดสินใจถูกแล้วจริงๆ ในอดีตการเข้าร่วมรายการต่าง ๆ ฉันได้รับเงินมากสุดแค่ 200,000 เท่านั้น และมันก็เหนื่อยมากด้วย แต่เพียงแค่เปิดประตูให้ท่านนายน้อยก็ได้รับ 10,000 หยวน แล้วความจริงฉันไม่ต้องทนว่าฉันจะเสียหน้ายังไงด้วย ช่างสุดยอดอะไรเช่นนี้!
หลังจากลงมาชั้นล่าง พวกเขาก็พบเข้ากับถังมู่ซิน ซึ่งกำลังเล่นแบดมินตันกับผู้ติดตามอยู่ เธอได้ยินว่าหงต้าหลี่จะออกไปเล่นพนันอีกครั้ง เธอจึงรีบเดินมาหาและถามว่า "ต้าหลี่ วันนี้นายวางแผนจะทำอะไร? ทำไมนายถึงยังไปเล่นพนันอีก?"
"อ่า ไม่มีอะไรมาก ฉันแค่ไปที่นั่นเพื่อเล่นนิดหน่อย" หงต้าหลี่ยังคงเดินอย่างมีความสุขในขณะที่ฮัมเพลงไปด้วย "ถลุงเงินอีก ~~ ถลุงเงินอีก ~~"
"ชิ วันนี้นายตั้งใจมากเลยนะที่จะไปเล่นพนัน?" ถังมู่ซินถามต่อ "ว่าแต่นายโชคดีขนาดนี้ ทำไมนายไม่ลองซื้อลอตเตอรี่ล่ะ? นายอาจจะชนะรางวัลใหญ่ก็ได้นะ!"
หลังจากได้ยินถังมู่ซินพูดแบบนั้น หงต้าหลี่ก็เหงื่อออกไหลลงหน้าผากของเขา "ไม่ได้! ไม่มีทาง!" หลังจากคิดไปซักพักเขาก็ถามอีกครั้งว่า "โอ้ ใช่ ที่นี้มีลอตเตอรี่แบบขูดไหม?"
"ลอตเตอรี่แบบขูด? ลอตเตอรี่แผ่นกระดาษที่ใช้เหรียญขูดให้เห็นเลขข้างในเหรอ?" ถังมู่ซินรู้เรื่องนี้ แต่ไม่คิดว่าหงต้าหลี่จะถาม "ถ้าคิดจะซื้อจริง ๆ ก็มีนะ ปกติมันจะวางขายตามร้านค้าใกล้ ๆ กับโรงเรียนประถมและมัธยมน่ะ"
"ไปซื้อลอตเตอรี่แบบขูดมาเล่นกันเถอะ ฮิฮิ" หงต้าหลี่หัวเราะ "ดูเหมือนว่ามันจะน่าสนุกและน่าสนใจที่สุดแล้วแฮะ"
ชูจงฉินผู้ที่เดินไปข้างหน้า จู่ ๆ ก็อึดอัดจนน้ำตาไหล เขาเป็นนักร้องชายที่มีชื่อเสียงในรัฐสวรรค์และเป็นผู้อาวุโสที่น่านับถือ! การที่คอยรับใช้ท่านนายน้อยก็พอจะสมเหตุสมผลแล้ว แต่ไอ้การที่เขาจะไปร้านสะดวกซื้อแถวโรงเรียนประถมเพื่อซื้อลอตเตอรี่แบบขูดมาเล่นนั้นมันไม่ดูแปลกหน่อยเหรอ? ถ้าปาปารัสซี่รู้เรื่องนี้เข้า เขาจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน และเขาคงไม่มีหน้าอยู่ในวงการบันเทิงในอนาคตแน่!
เมื่อนึกถึงแบบนั้น ในตอนนี้ชูจงฉินก็รีบถามว่า "ท่านนายน้อยครับ เกี่ยวกับเรื่องนี้ ผมขออะไรสักอย่างได้ไหมครับ?"
"อืม พูดมา มีอะไร?" หงต้าหลี่ได้ตอบ
"ผมขอเปลี่ยนชุดได้ไหมครับ?" ชูจงฉินถาม "ผมกลัวว่า ผมจะถูกปาปารัซซี่แอบถ่าย ..."
"ไปสิ" หงต้าหลี่โบกมือและพูดว่า "ให้เวลาสองนาที"
"รับทราบครับ!"
หลังจากผ่านไปสองนาที ชูจงฉินก็เหมือนเกี๊ยวห่อ เขาเดินมาตรงด้านหน้าหงต้าหลี่ "นายท่าน ผมพร้อมแล้วครับ!"
