บทที่ 12 ความฉลาดเป็นสิ่งที่ดี
บทที่ 12 ความฉลาดเป็นสิ่งที่ดี
ตามหลักเหตุผลสัญชาตญาณแรกของรอยที่ต้องเผชิญหน้ากับตัวตนที่ทรงพลังราวกับบอสลับอย่างกะทันหันก็คือรีบวิ่งหนีทันที
แต่เขาไม่รู้ว่าทำไมความคิดแรกที่ผุดเข้ามาในหัวของเขาเมื่อมองไปที่ราชินีแมงมุมที่น่าเกลียดคือ
F*ck ฉันจะยอมอุดจมูกและฆ่าตัวตายดีกว่าถ้าภรรยาในอนาคตของฉันมีลักษณะเช่นนี้!
รอยคิดว่าเขาจะต้องกลายเป็นปีศาจโสดไปตลอดชีวิตแน่ๆถ้าเขาไม่สามารถยอมรับความสวยงามตามแบบฉบับของปีศาจได้ ดังนั้นรอยจึงรู้สึกเสียใจอย่างสุดซึ้ง! จากนั้นเขาก็หันกลับและออกวิ่ง!
เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะไม่วิ่ง ดูขนาดของเธอซะก่อนรอยรู้ดีว่าเขาไม่สามารถทำอะไรกับราชินีแมงมุมตัวนี้ได้ และเขาจะต้องแย่แน่ๆหากแมงมุมปีศาจปิดล้อมเขาได้สำเร็จ!
คุณขี้โกงเกินไปไหม? ทำไมปีศาจผู้ใหญ่เช่นคุณถึงมาข่มเหงฉันปีศาจตัวเล็กเพื่อนบ้านของคุณกันละแถมคุณยังใช้ร่างโคลนได้อีก!
เมื่อราชินีแมงมุมเห็นรอยวิ่งหนีเธอก็ไม่ได้แสดงท่าทีอะไรแต่กลับหัวเราะเยาะเย้ย
นี่คือสิ่งที่เธอต้องการในฐานะปีศาจที่ออกล่าเหยื่อมานับพันเธอรู้วิธีที่จะทำให้วิญญาณของเหยื่ออร่อยยิ่งขึ้น
ความหวาดกลัวและความเจ็บปวด หากเหยื่อสะสมอารมณ์เหล่านี้ขณะที่ตายจะส่งผลให้วิญญาณได้คุณภาพและรสชาติของวิญญาณก็อาจจะดีขึ้น
ปีศาจตัวน้อยที่อยู่ตรงหน้าเธออยู่ในอันดับต่ำโดยไม่ต้องสงสัย แม้ว่าเขาจะดูแตกต่างๆเล็กน้อยและแม้แต่เธอก็ไม่สามารถบอกได้ว่าเขามีสายเลือดอะไร ซึ่งเธอไม่สนใจเลยในความเป็นจริงอย่างน้อยสามสิบเปอร์เซ็นต์ของเหยื่อที่เธอล่าได้ก็คือเหล่าปีศาจตัวน้อยเช่นนี้ แตกต่างจากมอนเตอร์ที่มีสติปัญญาด้อยกว่าปีศาจตัวน้อยที่ชาญฉลาดเป็นสิ่งที่ง่ายที่สุดในการผลิตวิญญาณคุณภาพสูง
เพียงแค่กดดันพวกเขาและปล่อยให้พวกเขารู้สึกหวาดกลัวและหวาดกลัวมากขึ้นไปอีก!
ดังนั้นเธอจึงไม่รีบร้อนเมื่อเห็นรอยวิ่งหนี เธอยืดผ่อนคลายแขนขาขณะที่ใช้เวลาไปกับเกมไล่ล่า
"ยอมแพ้ซะเถอะเด็กน้อย… เจ้าไม่สามารถหนีไปไหนได้ทั้งนั้น! กล้าดียังไงมาฉกฉวยจากอรานิย่าผู้ยิ่งใหญ่ ผลลัพธ์เดียวของแกคือกลายเป็นอาหารในท้องของฉัน!
“ฉันจะกัดหางของแกตัดหัวของแกและฉีกร่างของแกออกเป็นชิ้นๆ!!”
“เจ้าจะต้องโอดครวญด้วยความเจ็บปวดและขอร้องให้ฉันฆ่าแกโดยเร็วที่สุด!”
ในขณะที่ไล่ตามรอย อรานิย่าก็ตะโกนด้วยนำเสียงข่มขู่ด้วยภาษาปีศาจโดยแสดงให้เห็นถึงเจตนาฆ่าแฃะความตายที่น่าสังเวชที่รอยจะต้องเผชิญเมื่อเขากำลังจะตายเพื่อเพิ่มความกลัวในใจให้แก่รอย
อรานิย่าเดินหน้าต่อไปในขณะที่พูดพ่ามถึงตอนจบที่น่าสยดสยองเหล่านี้โดยใช้ร่างกายที่เหมือนรถถังของเธอกระแทกต้นไม้เปิดทางอย่างต่อเนื่องด้วยพละกำลังที่ไม่มีใครเทียบได้
เธอกำลังไล่ตามและหยอกล้อรอยเหมือนเกมแมวจับหนูและแม้แต่ปล่อยให้ปีศาจแมงมุมที่รวมตัวกันภายใต้คำสั่งของเธอเปิดทางให้กับรอยโดยสิ้นเชิง เป็นเหมือนสุนัขล่าที่วิ่งไล่รอยซึ่งเป็นเหยื่อของมันไปรอบๆ
อย่างไรก็ตามอรานิย่าไม่รู้ว่ารอยไม่ได้หวาดกลัวเธออย่างที่เธอคิด
ความสำเร็จในส่วนแรกของแผนการปรับเปลี่ยนร่างกายของเขาไม่ได้ทำให้รอบกลายเป็นคนถือดี เขารู้ดีว่าอาศัยเพียงแค่หางจะไม่ทำให้เขาอยู่ยงคงกระพันได้ดังนั้นเมื่อรอยวางแผนที่จะกำจัดปีศาจแมงมุมเขาได้คิดบางอย่างว่าจะทำอย่างไรหากเขาถูกล้อม อย่างไรก็ตามเขาไม่ได้คาดหวังว่าจะมีบอสลับที่ซ่อนอยู่เช่นราชินีแมงมุม
ดังนั้นรอยจึงเริ่มดำเนินแผนการของเขาทันทีเมื่อเจอกับศัตรูที่ไม่คาดคิดอย่างอรานิย่าปรากฏตัวออกมา
รอยเริ่มวิ่งไปตามเส้นทางที่เขาเคยผ่านมาโดยวิ่งระหว่างช่องว่างของใยแมงมุม ใยแมงมุมเหล่านี้ได้สูญเสียปีศาจแมงมุมไปแล้วดังนั้นจึงไม่มีปัญหาตราบใดที่เขาไม่เผลอไปติดกับ
การไล่ล่าอย่างช้าๆของอรานิย่าทำให้รอยมีความสุข แน่นอนว่าเขารู้สึกได้ว่านั่นเป็นวิธีที่อีกฝ่ายจะสร้างความหวาดกลัวให้แก่เขา แต่กลับกันมันทำให้รอยมีความสุขมากยิ่งขึ้น
หลังจากผ่านอาณาเขตของปีศาจแมงมุมแล้วรอยก็ไม่จำเป็นต้องหลบขณะวิ่งอีกต่อไป เขามุ่งตรงไปยังทิศทางตะวันตกเฉียงใต้และวิ่งอย่างสุดกำลัง
ตอนแรกราชินีแมงมุม อรานิย่า ยังไม่พบสิ่งผิดปกติคิดว่าปีศาจตัวน้อยตัวนี้เพียงวิ่งหลบหนีด้วยความตื่นตระหนก
อย่างไรก็ตามอรานิย่าเริ่มตระหนักว่ามีบางอย่างผิดปกติเมื่อพวกเขาออกจากป่า ปีศาจน้อยตัวนี้ดูเหมือนจะมุ่งหน้าไปในทิศทางของแม่น้ำลาวา?!
ถูกตัอง! สถานที่ที่รอยเลือกที่จะหลบหนีอยู่ในทิศทางของแม่น้ำลาวา เขาเคยเห็นแม่น้ำสายนี้เมื่อเขาเข้าสู่โลกใต้ดินเป็นครั้งแรกดังนั้นมันจึงเป็นสิ่งที่รอยจำมันได้ขึ้นใจ มีอันตรายมากมายตลอดเส้นทางจากถ้ำของเขาไปจนถึงแม่น้ำลาวา แต่เวลานี้เขาถูกตามล่ารอยจึงไม่สามารถคิดอะไรได้มากและตั้งสติเพื่อนวิ่งฝ่ามันออกมาตรงๆ
อรานิย่าโกรธขึ้นมาทันทีเมื่อรับรู้ถึงความตั้งใจของรอย
เธอไม่รู้ว่ารอยหวังจะทำอะไรเมื่อไปจนถึงแม่น้ำลาวา เหตุผลที่เธอโกรธคือการที่เธอรู้ว่ารอยไม่กลัวอย่างที่เธอคิด
เธอเริ่มรู้สึกแย่; ความตั้งใจเดิมของเธอขาดสะบั้นลง…
“ล้อมกรอบและฆ่ามัน!” ด้วยความโกรธ อรานิย่า ตัดสินใจที่จะไม่เล่นเกมต่อ ชิ้นส่วนวิญญาณของเธอยังอยู่ในท้องของรอย เธอจะต้องรู้สึกเหมือนตายทั้งเป็นหากว่าปล่อยให้รอยหนีไปได้
เมื่อพวกแมงมุมปีศาจได้รับคำสั่งพวกมันก็เร่งความเร็วทันทีและเริ่มล้อมกรอบรอยจากทางด้านหลัง
รอยพบว่าฝูงแมงมุมกำลังเข้ามาหาและหนึ่งในพวกมันกระโจนใส่เข้ามารอยจึงใช้หางฟาดมันกลับไป หางที่เหมือนเหล็กทำให้พวกมันได้รับบาดเจ็บสาหัสเมื่อปะทะเข้ากับพวกมันและตอนนี้ก็เป็นเรื่องยากสำหรับแมงมุมที่จะเข้าใกล้รอยในขณะนี้
อย่างไรก็ตามมันไม่ใช่ดินแดนของพวกมันอีกต่อไปและหากไม่มีใยแมงมุมปีศาจแมงมุมก็ไม่มีทางหยุดรอยได้ง่ายๆ รอยเปลี่ยนทิศทางซ้ายสลับขวาไปเรื่อยๆ ปีศาจแมงมุมไม่มีปัญหาในการเคลื่อนที่ไปข้างหน้าและข้างหลังด้วยขาทั้งแปดของพวกมัน แต่พวกมันไม่ค่อยเก่งกับการเคลื่อนไหวด้านข้างพวกมันเป็นแมงมุมไม่ใช่ปู
อรานิย่ายังตระหนักว่ามันเป็นความผิดพลาดครั้งใหญ่ที่ไม่ล้อมกรอบปีศาจน้อยตัวนี้ด้วยแมงมุมเมื่อตอนที่เธอสามารถทำได้ แต่มันยากเล็กน้อยสำหรับพวกเขาที่จะไล่ล่าในตอนนี้เธอจึงจำเป็นต้องออกไปจัดการด้วยตัวเอง
ตอนนี้ไม่มีต้นไม้ขวางกั้นเหมือนในป่าแล้วอรานิย่าสามารถเพิ่มความเร็วและขยับแขนขาได้ เธอยังบดขยี้ปีศาจแมงมุมสองสามตัวที่ขวางทางของเธอและกำลังยืนมือไปคว้าจับแผ่นหลังของรอย
"ตายซะเจ้าปีศาจน่ารำคาญนี้!” อรานิย่าคำรามออกมา แต่อย่างไรก็ตามรอยตอบเธอกลับด้วยลูกกระสุน!
ระหว่างวินาทีของการไล่ล่ารอยกระโดดบิดตัวก่อนจะใช้ปืนลูกโม่ในมือยิงไปที่อารานียา ร่างกายที่ใหญ่โตของเธอทำให้รอยยิงเข้าเป้าอย่างง่ายดายและผลก็คือการยิงนั้นนี้ ยิงถูกบริเวณท้องของราชินีแมงมุมอรานิย่าโดยตรง
ทว่ากระสุนไม่ได้เจาะทะลุร่างของเธอแต่มันทำให้หน้าท้องของเธอหดและเสียงฝีเท้าของเธอหยุดชะงัก
อั้ก! เจ้าปีศาจตัวน้อยนั่นยิงอะไรบางอย่างออกมามันทำให้ฉันเจ็บปวดจริงๆ!
อรานิย่าคำรามอย่างโกรธแค้นยิ่งกว่าเดิมและเร่งความเร็วอีกครั้ง แต่หลังจากที่เธอเริ่มเคลื่อนไหวฉับพลันก็มีเสียงดังออกมาอีกครั้ง ร่างของเธอถูกยิงอีกแล้ว
รอยถ่วงเวลาให้อรานิย่าช้าลงด้วยวิธีนี้และในที่สุดเขาก็เห็นแม่น้ำลาวาอยู่ในสายตา
เขาหันกลับมาและสาดกระสุนทั้งหมดในรังเพลิงของเขาก่อนที่เขาจะถีบตัวรีบวิ่งไปที่ริมฝั่งแม่น้ำลาวา
“ฮ่าฮ่าเจ้าแมลงตัวเล็กที่น่ารังเกียจ เจ้าต้องการกระโดดลงไปตายในแม่น้ำใช่หรือไม่!” อรานิย่าอดที่จะขำไม่ได้เมื่อเห็นฉากนี้
“แม้แต่ปีศาจระดับต่ำขั้นสูงก็ยังพบว่ามันยากที่จะอยู่รอดในลาวาเช่นนี้ เจ้าจะตายเว้นแต่เจ้าจะมีสายเลือดของปีศาจเปลวไฟ!”
ชิ ช่างพูดอะไรไร้สาระ! รอยมองไปที่อรานิย่าด้วยสายตาดูถูกสักครู่ก่อนที่ดวงตาของเขาจะสว่างขึ้น
หินหนืดที่ไหลเอื้อยๆในแม่น้ำลาวานี้ แต่จริงๆแล้วหินหนืดเป็นหินที่ถูกหลอมละลายดังนั้นจะมีหินบางส่วนที่ยังละลายไม่หมดหรือเริ่มเย็นตัวลงในแม่น้ำ หินเหล่านี้ไม่ได้ถูกยึดติดกับพื้นและมักไหลไปพร้อมกับหินหนืด
และตอนนี้รอยก็เห็นชิ้นส่วนดังกล่าวลอยอยู่ตรงหน้า!
หลังจากคำนวณระยะทางแล้วรอยก็เปลี่ยนทิศทางและกระโดดขึ้นไปเหยียบบนหินสีดำที่กำลังลอยอยู่โดยตรง
รอยเหยียบลงบนหินอย่างสบายใจ
ก้อนหินจมลงใต้ลาวาเล็กน้อย แต่ภายใต้สายตาที่ดูประหม่าของรอยหินก้อนนี้ไม่ได้จมลงไปในหินหนืดแต่ค่อยๆลอยขึ้นอย่างช้าๆแทน
หลังจากที่อรานิย่าที่ไล่ตามรอยมาที่ริมแม่น้ำลาวาได้เห็นฉากนี้เธอก็ตะลึง!
ให้ตายเถอะปีศาจน้อยตัวนี้ฉลาดขนาดนี้ได้ยังไง!
