Chapter 33:โชคร้าย

เสี่ยวหลัวไม่สนใจคำเสียดสีของผู้คน เขาโบกไม้คิวแล้วพูดกับ เย่ หยิงหยิง ว่า“ฉันขอฝึกสักสองสามนาทีได้ไหม? ฉันอยากจะเคาะสนิมสักหน่อย”

เย่ หยิงหยิง เย้ยหยัน“สามนาที? ฉันสามารถให้คุณได้สิบนาทีหรือสามสิบนาทีถ้าคุณต้องการ”

“ไม่ไม่ สามนาทีก็พอแล้ว ฉันขอเพียงเวลาสั้นๆ และเธอก็ช่วยอธิบายเกี่ยวกับกฎการให้คะแนนในเกมสนุกเกอร์ในระหว่างนี้หน่อยได้ไหม”

เสี่ยวหลัว ก้มตัวลงไปแทงลูกคิว และพยายามที่จะรับรู้ถึงความรู้สึกของเกม ถึงแม้ว่าระบบจะแจ้งให้เขาทราบแล้วว่าเขาได้ประสบความสำเร็จในการแลกเปลี่ยนพรสวรรค์ในการเล่นสนุกเกอร์

เมื่อเห็นว่าเขาแทงวืดเก้าครั้งจากสิบครั้ง เย่ หยิงหยิง ก็แทบจะรอไม่ไหวที่จะกระโดดโล้ดเต้น เธอต้องการหัวเราะ แต่เธอก็ยังคงอธิบายกฎการให้คะแนนกับเสี่ยวหลัวอย่างกระชับได้ใจความ“ลูกคิวสีแดงแต่ละลูกมีค่า1คะแนนเท่ากัน และลูกคิวสีเหลืองมีค่า2คะแนน ลูกคิวสีน้ำเขียวมีค่า3คะแนน ลูกคิวสีน้ำตาลมีค่า5คะแนน ลูกคิวสีน้ำเงินมีค่า6คะแนน ลูกคิวสีชมพูมีค่า6คะแนนและลูกคิวสีดำมีค่า7คะแนน เมื่อแทงลูกคิวคุณจะต้องทำตามลำดับ ‘ลำดับแรกต้องแทงสีแดงก่อน นั่นหมายความว่าคุณจะสามารถแทงลูกคิวหลากสีได้หลังจากแทงลูกคิวสีแดงแล้ว เมื่อลูกคิวสีแดงทั้งหมดถูกแทงลงหลุมคุณจะต้องแทงลูกคิวหลากสีตามลำดับคะแนน จากลำดับต่ำไปสูง เมื่อคุณแทงลูกคิวสีขาวแต่หากไม่โดนลูกคิวสีแดงคุณจะถูกหักสี่คะแนน หากคุณแทงโดนลูกคิวหลากสีโดยบังเอิญการหักคะแนนนั้นจะขึ้นอยู่กับมูลค่าของลูกคิว อย่างน้อยที่สุดก็จะหัก4คะแนน”

“กฎมันดูเหมือนว่าจะซับซ้อนเล็กน้อย!” เสี่ยวหลัว เกาหัว

“ในฐานะที่มันเป็นกีฬาสากลแน่นอนว่าผู้เล่นสนุ๊กเกอร์จะมีกฎที่เข้มงวดมากมาย เป็นเพราะกฎเหล่านี้เกมสนุกเกอร์ถึงได้สนุกและท้าทาย”เย่ หยิงหยิง เงยหน้าขึ้นและมอง เสี่ยวหลัว อย่างดูถูก

เสี่ยวหลัวพยักหน้า “นั่นมันสมเหตุสมผล!”

“ผ่านไปสามนาทีแล้ว” ความรู้สึก“ของนายกลับมาแล้วหรือยัง” ฝาง ชูหลาน ถาม

เสี่ยวหลัวโบกมือแล้วพูดว่า“เกือบแล้ว เอาล่ะ. ใครจะเป็นคนเริ่มก่อน”

"ตามที่คุณต้องการ!"

เย่ หยิง หยิง หยิบไม้คิวขึ้นมา

“Ladies first”เสี่ยวหลัวพูดด้วยรอยยิ้ม

ไอบ้านี่ รอให้ฉันได้เห็นนายเห่าเหมือนสุนัขก่อนเถอะ!

เย่ หยิงหยิง พูดกับตัวเอง และไม่ได้พูดอะไรกับเสี่ยวหลัวอีก เธอเดินไปที่โต๊ะสนุกเกอร์ เธอก้มตัวลงไปมองลูกคิวสีขาว มือขวาของเธอถือไม้คิวไว้ จากนั้นเธอก็โน้มตัวลงไปในทิศทางที่จะแทงลูกคิว

มือขวาของเธอซึ่งกำลังถือไม้คิวยังคงนิ่งอยู่ เธอยืนตัวตรงก้าวเท้าซ้ายไปข้างหน้าสั้นๆ ซึ่งตรงกับไหล่ของเธอแล้วหมุนปลายเท้าไปทางขวาของเธอประมาณ 70 องศา และวางตำแหน่งของตัวเองอย่างมั่นคง

จากนั้นเธอก็โน้มตัวลงให้ตรงกับแกนกลางของลูกคิวแล้วเล็งดวงตาของเธอให้มองไปข้างหน้า จมูกปากและคางของเธออยู่ในระนาบแนวตั้งเดียวกันกับลูกคิวและแขนขวาของเธอ อารมณ์ของเธอสงบและตั้งมั่นอยู่ในระดับสูงสุด

คุณสามารถบอกได้ว่าใครบางคนเก่งในบางสิ่งเมื่อพวกเขาลงมือทำจริงๆ !

ไม่จำเป็นที่จะต้องเห็น เย่ หยิงหยิง แทงลูกคิว เมื่อเห็นจากท่าทางของเธอ ผู้คนก็สามารถบอกได้แล้วว่าเธอเป็นนักเล่นสนุ๊กเกอร์มืออาชีพ มิฉะนั้นเธอคงจะสามารถไม่ปล่อยอารมณ์ที่สงบและเยือกเย็นออกมาเช่นนี้ได้ มันก่อให้เกิดความแตกต่างระหว่างการเคลื่อนไหวที่แข็งเกร็งอย่างกับเป็นสนิมของเสี่ยวหลัวที่แสดงออกมาก่อนหน้านี้ ความแตกต่างนี้คือสวรรค์และโลก

ปั๊ก!

เมื่อ เย่ หยิงหยิง แทงไม้คิวของเธอลงไปลูกบอลสีขาวก็กลิ้งไปชนลูกบอลสีแดงที่รวมตัวกันเป็นรูปสามเหลี่ยม

การเคลื่อนไหวครั้งนี้เป็นการโจมตีที่อ่อนโยนเพื่อป้องกัน การแข่งขันระหว่างนักสนุกเกอร์โดยทั่วไปแล้วจะเริ่มด้วยวิธีนี้ ทุกอย่างขึ้นอยู่กับว่าใครจะเผยข้อบกพร่องของตนออกมาก่อนต่อหน้าคนอื่น เย่ หยิงหยิง ทำสิ่งนี้ตามนิสัยที่เธอเคยทำ ท้ายที่สุดแล้วผู้คนที่เล่นกับเธอก็มักจะเป็นมือโปร

หลังจากที่ลูกบอลสีขาวถูกแทงออกไปมันก็กลิ้งตรงไปยังลูกบอลสีแดง และมันก็ค่อยๆกลิ้งไปที่ขอบสั้นของตารางและหยุดอยู่ทางทิศขวาข้างหลังลูกบอลสีน้ำตาล มันเป็นการป้องกันที่สมบูรณ์แบบและการรุกที่น่ารังเกียจ ตราบใดที่ เสี่ยวหลัว ไม่ได้แทงลูกบอลสีแดง ตาของเขาก็จะจบลงและเธอก็สามารถทำคะแนนได้สองสามคะแนนได้โดยง่าย

“Nice!”

เพื่อนๆของ ฝาง ชูหลาน และ เย่ หยิงหยิง ต่างก็ปรบมือ

คนอื่นๆก็พยักหน้าขณะที่ดวงตาของพวกเขาเปล่งประกายด้วยความสรรเสริญ จากการแทงเมื่อครู่พวกเขาสามารถบอกได้เลยว่า เย่ หยิงหยิง นั้นมีความเข้าใจอย่างดีเกี่ยวกับการเคลื่อนไหวของลูกบอลสีขาว ด้วยทักษะและความสามารถนี้เธอจึงมีสไตล์ของปรมาจารย์สนุกเกอร์ระดับสากล ในฐานะที่สนุกเกอร์เป็นเพียงแค่งานอดิเรกของเธอ มันจึงเป็นที่น่ายกย่อง ที่เธอฝึกฝนจนมีทักษะอยู่ในระดับนี้

“เสี่ยวหลัวถึงตาพี่แล้ว อย่าสัมผัสลูกบอลหลากสีหละ!” ฝู เจียเว่ย กล่าวด้วยรอยยิ้ม

“ไม่ต้องกังวล มันก็ไม่ได้แย่ขนาดนั้น!”

เสี่ยวหลัวถูปลายไม้คิวด้วยชอล์คเพื่อเพิ่มแรงเสียดทานของส่วนปลาย

ชูเยว่ ที่มองอยู่จากที่ไกล เธอพูดถากถางว่า“เขาทำท่าทางเยือกเย็นโดยการถูปลายไม้คิวด้วยชอล์ก? เขาไม่ละอายใจตัวเองหรือไร?”

ไป่หลิงยังคงเงียบ เธอคิดว่าชูเยว่นั้นอาฆาตแค้นกับเสี่ยวหลัวมากเกินไปแล้ว

...

เย่ หยิงหยิง เดินออกจากตำแหน่งของเธอและยืนอยู่ด้านข้าง คล้ายกับ ฝาง ชูหลาน เธอกอดหน้าหน้าอกของเธอและมองเสี่ยวหลัวอย่างเหยียดหยาม

“ผู้หญิงหนอผู้หญิง เธอไม่มีแม้แต่กำลังที่จะแทงลูกบอล มาให้ฉันกระจายลูกบอลสีแดงเหล่านั้นทั้งหมดเอง!” เสี่ยวหลัว โน้มตัวลงเตรียมที่จะแทง

เมื่อผู้คนที่อยู่โดยรอบได้ยินคำพูดของเขา พวกเขาต่างก็หัวเราะกัน ทัศนคตินี้เป็นความแตกต่างระหว่างมือสมัครเล่นและมืออาชีพ เขาไม่รู้อะไรเลยและคิดว่าเธอไม่สามารถออกแรงได้มากพอเพราะเธอเป็นผู้หญิง เขาไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับสนุกเกอร์

“นั่นเขากำลังที่จะทำให้ลูกบอลสีแดงกระจายตัวออกงั้นเหรอ!”

“ใช่แล้ว รีบแล้วแทงลูกบอลสีแดงให้กระจายตัวออกจากกันสิ มาดูกันสิว่าทักษะของใครจะดีกว่ากัน”

“ระวังอย่าแทงวืดอีกหละ ฮ่าฮ่า…”

ฝาง ชูหลาน และ เย่ หยิงหยิง ยิ้มราวกับว่าพวกเธอกำลังมองดูคนโง่คนหนึ่งขณะที่พูดถ้อยคำถากถาง

เสี่ยวหลัวทำเพียงยิ้มให้กับพวกเขาแล้วก็โน้มตัวลงแทงลูกคิว

ปั๊ก!

ขณะนั้นลูกคิวก็พุ่งตัวเคลื่อนไหวราวกับสัตว์ร้ายมันกระแทกด้านยาวของโต๊ะจากนั้นก็วิ่งไปที่ลูกคิวสีแดงที่รวมกันเป็นกลุ่มก้อนด้วยแรงผลักดันที่ไม่หยุดยั้ง ด้วยเสียงกระทบกันของลูกบอล ลูกคิวสีแดงทั้งสิบห้าลูกก็กระจัดกระจายกันออกไปโดยไม่มีศิลปะอะไรเลยแม้แต่น้อย มันไม่มีลูกใดถูกแทงลงหลุมในขณะที่ลูกคิวสีแดงหลายลูกหยุดที่ตำแหน่งที่ไม่ไกลไปจากจากหลุมเท่าไหร่นัก

เสี่ยวหลัวขมวดคิ้ว “ฉันคิดว่าอย่างน้อยฉันก็สามารถแทงลงได้สักหนึ่งลูก ช่างโชคร้ายจริงๆ!”

โชคร้าย?

นี่เขาเป็นคนโง่จริงๆใช่ไหม เขาคิดว่าสนุ๊กเกอร์นั้นเหมือนกับพลูหรือไง ที่เขาสามารถแทงลูกคิวโดยการแทงไปแบบมั่วๆ?

เพื่อนๆของ ฝาง ชูหลาน และ เย่ หยิงหยิง ต่างก็เย้ยหยันและคิดว่า เสี่ยวหลัว นั้นเป็นคนที่ตลกมากเกินไปแล้ว

“เสี่ยวหลัวคุณถอยกลับออกมาได้แล้ว!”

เย่ หยิงหยิง ก้าวไปข้างหน้าขณะที่เธอยิ้มอย่างมั่นใจที่มุมปากของเธอ

“คุณอย่ามั่นใจมากคุณเย่ ถึงแม้ว่าฉันจะกระจายลูกบอลสีแดงออกไปแล้ว แต่มันก็ไม่ง่ายสำหรับคุณเช่นกันใช่ไหม?” เสี่ยวหลัวกล่าวอย่างไม่เห็นด้วย

เย่ หยิงหยิง มองไปที่ลูกคิวสีแดงที่จับกลุ่มกันและลูกคิวสีขาวที่อยู่ใกล้เคียงที่ถูกล้อมรอบโดยลูกคิวสีแดง เธอพูดด้วยรอยยิ้มว่า“เปิดตาของคุณออกให้กว้างแล้วดู มาดูกันว่ามันจะง่ายสำหรับฉันไหม”

เมื่อพูดจบเธอก็โน้มตัวลงไปแทงลูกคิวสีขาวโดยไม่ได้คิดอะไรมาก

ลูกคิวสีขาวชนลูกคิวสีแดงที่อยู่ใกล้เคียงและลูกคิวสีแดงก็กลิ้งไปลงที่รู และโดยบังเอิญลูกคิวสีแดงอีกลูกหนึ่งก็ถูกกระแทกและกลิ้งเข้าไปในรูอีกลูก การแทงที่สวยงามของการแทงลูกหนึ่งไปโดนลูกบอลอีกลูกหนึ่ง!

“Nice!”

เมื่อ ฝาง ชูหลาน และ เพื่อนๆของ หยิงหยิง กำลังปรบมือ เสี่ยวหลัวก็พูดขึ้น “ไม่เลวเลย คุณค่อนข้างเล่นได้ดีในตานี้ คุณเย่”

ค่อนข้างดี?

ทำไมเขาช่างทำตัวไร้ยางอายขนาดนี้?

เย่ หยิงหยิง ต้องการจะตะโกนใส่เขา แต่กระนั้นเธอก็นึกถึงมารยาทของนักสนุกเกอร์ที่ดี  เธอทำเพียงแค่จ้องมองเสี่ยวหลัวอย่างเหยียดหยามและแทงลูกคิวต่อไป

ปั๊ก!

ลูกคิวสีน้ำเงินถูกแทงลงหลุม เย่ หยิงหยิง ได้หกคะแนนในทันที

เมื่อเห็นการกระจายของลูกคิวสีแดงบนโต๊ะ มันก็ทำให้รอยยิ้มของเธอก็มีชีวิตชีวามากขึ้น เธอรู้สึกว่าเธอสามารถเคลียร์โต๊ะได้ในคราวเดียว และทำให้เสี่ยวหลัวไม่ได้แม้กระทั่งคะแนนเดียว