ระบบใช้จ่าย ตอนที่ 100
ติดตามอ่านนิยายเพิ่มเติมของผู้แปลและนิยายทุกตอนได้ที่แฟนเพจ:BamแปลNiyay
บทที่ 100: ถ้าพวกมันไม่แสวงหาความตาย พวกมันก็ไม่ตายหรอก
"ท่านหญิง…ท่านหญิงน้อย!" หลิวหมิงเฉิงซึ่งเป็นนายพลที่แข็งแกร่งจากสนามรบในครั้งนี้ก็รู้สึกงงงวยทันที หลิวหมิงเฉิงตะโกนสั้น ๆ ว่า "ทำไมวันนี้เธอถึงมาที่นี้! ทุกคนวิ่ง!"
ไม่ได้มีแค่หลิวหมิงเฉิงที่กลัว แม้แต่ปู้ลี่สัวที่ยืนอยู่ตรงข้ามเขาก็หวาดกลัวและตะโกนว่า "วิ่ง!"
อย่างไรก็ตามมันก็สายเกินไป
ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงเครื่องจักรที่เต็มไปด้วยโลหะที่รถยนต์ของท่านหญิงน้อย ในขณะเดียวกันไฟหน้ารถก็เปลี่ยนเป็นปืน จากนั้นก็โผล่ให้เห็นปืนกลกลสี่กระบอกปรากฏขึ้นที่ตำแหน่งของไฟหน้ารถ
ในเวลานี้นักเรียนที่ขวางประตูโรงเรียนก็เริ่มวิ่งหนี!
ปิ้ว ปิ้ว ปิ้ว— !!
เสียงของกระสุนดัง "ปิ้วปิ้ว" ดังขึ้นอย่างรวดเร็ว ในพริบตาเดียวปืนกลสี่กระบอกก็เริ่มหมุนอย่างรวดเร็วและปืนกลแต่ละกระบอกก็ยิงกระสุน BB สีขาว กระสุนขนาดเท่านิ้วก้อย!
ใช่มันเป็นกระสุน BB ที่มีไว้สำหรับเด็ก
แต่สำหรับปืนกลแล้ว แม้ถูกยิงด้วยกระสุนสำหรับเด็ก พลังทำลายล้างก็สูงโคตรๆแล้ว
ในพริบตาเดียวนักเรียนที่อยู่ใกล้รถยนต์ของเธอก็โดนกระสุนจนกระเด็น สำหรับผู้ที่โชคดีอาจไม่ได้รับบาดเจ็บอะไรนัก แต่สำหรับผู้โชคร้าย พวกเขาจะทรมานจากกระสุนที่ได้รับ จนเกิดรอยฟกช้ำไปทั่วร่างกาย
ภาพที่เห็นคือนักเรียนที่ขวางทางประตูโรงเรียนถูกกวาดลงและจากนั้นประตูโรงเรียนก็เปิดออก จากนั้นรถซูเปอร์สปอร์ตก็ค่อยๆเก็บปืนแก๊ตลิงสี่กระบอกลง และหลังจากนั้นเสียงคำรามจากเครื่องยนต์ของเธอก็พุ่งเข้ามาในวิทยาเขตด้วยความเร็วปานสายฟ้าแลบ ทิ้งไว้แต่รอยแรงเสียดทานของยางรถยนต์กับพื้น
เหลือนักเรียนเพียงกลุ่มเดียวที่นอนอยู่บนพื้นพร้อมกับกระสุน BB ที่เกลื่อนไปทั่ว
หลิวหมิงเฉิงที่วิ่งไม่เร็วพอก็โดนกระสุนประมานสิบนัด เขานั่งลงกับพื้นในขณะที่สูดลมหายใจเข้า เขาเคยเห็นพลังของกระสุน BB เหล่านั้นมาก่อน กระสุน BB สามารถเจาะกระดาษแข็ง 3 มิลลิเมตรจากระยะ 20 เมตรได้ แม้ว่าการถูกยิงจะไม่ถึงตาย แต่มันทำให้เข้าโรงพยาบาลได้เลย หรือบางทีก็เจ็บไปหลายวัน ถือได้ว่ามันเป็นเครื่องจักรสังหารขนาดยักษ์
"ทำไมฉันถึงโชคร้ายขนาดนี้เนี่ย" หลิวหมิงเฉิงถอนหายใจ "ทำไมท่านหญิงน้อยถึงมาโรงเรียนวันนี้ได้?"
"ถ้าไม่ใช่เพราะแกมาขวางทาง ทำไมเธอจะเอาปืนมายิงพวกเราแบบนี้เล่า?" ปู้ลี่สัวอยู่ในสถานการณ์ที่ไม่ดีกว่าหลิวหมิงเฉิง "อะไรวะเนี่ย! สุดท้ายฉันก็โดนยิงจนได้ เรื่องมันยังไม่จบหรอกนะ รอฉันไปหาแกก่อนเถอะ!"
พวกเขาทั้งสองได้แต่คิดในใจ ในขณะที่นอนอยู่กับพื้นดิน แต่ไม่มีใครกล้าพูดถึงชื่อของท่านหญิงน้อยเลย ถ้าท่านหญิงน้อยหรือหลินหยูหยินได้ยินเข้า เธอคงจะเดินตรงมาอย่างไร้เหตุผลและพรากชีวิตพวกเขาไปก็ได้
…
ภายในวิทยาเขตโรงเรียน
"ท่านหญิงน้อยกำลังจะเข้ามาในโรงเรียน ทุกคนวิ่ง!" นักเรียนนับไม่ถ้วนรีบวิ่งออกไปพร้อมกับตะโกน คราวนี้ความเร็วในการส่งข้อความนั้นเร็วกว่าเดิมหลายเท่าเร็วกว่าข่าว "นกน้อยไม่ขี้เกียจ" เสียอีก
ในเวลาเพียงหนึ่งนาที แทบจะไม่มีใครหลงเหลือในวิทยาเขต
ผมสีฟ้าของเธอที่ผูกเป็นหางม้าสองข้างปลิวไสวไปมา ท่านหญิงน้อยหรือหลินหยูหยินกำลังเดินลงจากรถและค่อยๆเดินไปที่ห้องเรียนของชั้นปีที่ 2 ห้อง 14
หลังจากถึงทางเข้าอาคารเรียน เธอก็ได้ถูกขวางทางโดยนักเรียนชายสี่คน
"ท่านหญิงน้อย ฉันได้ยินมาว่าเธอร้ายมาก ทุกคนในโรงเรียนอาจกลัวเธอ แต่พวกเราไม่ใช่" นักเรียนชายผมยาวเยาะเย้ย "ฉันไม่รู้หรอกนะว่าพวกเขากลัวอะไรเธอ พวกเขาน่ะซ่อนตัวทันทีเมื่อได้ยินชื่อของเธอ อัยยา หลังจากที่ฉันกำจัดเธอได้ในวันนี้ พวกเราก็คงจะกลายเป็นผู้บังคับบัญชาของโรงเรียนนี้ ถ้าหากเป็นอย่างนั้นแล้ว ฉันจะต้องขอขอบคุณเธอสินะ" หลังจากพูดจบ เพื่อนเขาอีกสามคนก็เริ่มหัวเราะเยาะและในเวลาเดียวกันพวกเขาก็แตะมือกัน
สี่คนนี้เพิ่งย้ายมาที่โรงเรียนนี้ หลังจากที่ได้ยินตำนานของท่านหญิงน้อย พวกเขาจึงตัดสินใจท้าเธอทันทีเมื่อเธอมาโรงเรียน หากพวกเขาสามารถเอาชนะท่านหญิงน้อยได้ พวกเขาจะเป็นหัวหน้าที่ได้รับการยกย่องในโรงเรียนเลย
แต่อย่างไรก็ตามมันน่าเสียดาย เพราะคู่ต่อสู้ของพวกเขา คือ ท่านหญิงน้อย
"ฉันชื่อ หลินหยูหยิน" หลินหยูหยินหรือท่านหญิงน้อยยังคงไม่แสดงอาการและสีหน้าใดๆ ดวงตาของเธอมองไปที่ทั้งสี่ ก่อนที่จะพูดเบา ๆ ว่า "ในนามของฉัน เป้าหมายได้รับการยืนยันแล้ว เริ่มการโจมตี" เสียงของเธอเบามากและไม่มีเสียงที่บ่งบอกถึงอารมณ์ใดๆทั้งสิ้น เธอมีความเป็นมนุษย์น้อยมาก ทันทีที่เธอพูดว่า "เริ่มการโจมตี" ถุงมือเหล็กคู่หนึ่งปรากฏขึ้นบนมือของเธอ ตรงกลางของถุงมือมีโลหะสีทองเป็นรูปกลม ๆ
จากนั้นเธอก็เคลื่อนที่
ดูเหมือนว่ารองเท้าของเธอได้เปลี่ยนเป็นรองเท้าร็อคเก็ทบูสเตอร์ความเร็วสูง ทำให้เกิดลมกระโชกแรงออกมา เพียงพริบตาเดียว ฝ่ามือของเธอกดทับไปที่หน้าอกของชายหนึ่งในนั้น เสียงของเธอยังคงเฉยเมยและไร้ความปรานี ขณะที่เธอพูดว่า "30,000 โวลต์"
ซี่ ซี่ ซี่ๆ - !!!
เสียงของกระแสไฟฟ้าดังขึ้น จากนั้นเด็กผู้ชายผมยาวในตอนแรกกลับโดนไฟดูดจนทำให้ผมเขาเปลี่ยนเป็นขนเม่นทันที จากนั้นเขาก็ชักกระตุกและล้มลงกับพื้น ตัวสั่นไม่หยุด
ถึงแม้ว่าแรงดันไฟฟ้า 30,000 โวลต์จะสูง แต่กระแสที่ไหลผ่านร่างกายมนุษย์นั้นมีขนาดเล็กมากและใช้เวลาเพียงไม่กี่ไมโครวินาที ดังนั้นคลื่นของกระแสไฟจะไม่ทำให้ตายได้ ผลที่ได้นั้นก็คล้ายกับกระบองไฟฟ้า กระแสไฟแรงและใช้เวลาไม่นาน เมื่อศัตรูโดนโจมตีอาจทำให้เกิดอัมพาตแค่บางส่วนเท่านั้น อย่างไรก็ตาม หากโจมตีโดนส่วนสำคัญของร่างกาย อาจทำให้หมดสติจนเป็นลมได้
เห็นได้ชัดว่านักเรียนชายผมยาวในตอนนี้เขาไม่สามารถลุกขึ้นยืนได้อีกต่อไป
การต่อสู้ทั้งหมดนั้นเร็วมาก ใช้เวลาเพียงหกวินาทีเท่านั้น
หลินหยูหยินต่อสู้ได้อย่างสบายเหมือนอย่างกับไม่ได้ต่อสู้มาก่อน เธอเดินผ่านทั้งสี่คนอย่างไม่เกรงใจ ก่อนที่จะมุ่งหน้าไปยังห้องเรียน
…
ในห้องเรียนของชั้นปีที่ 2 ห้อง 14
หลิงยี่ผู้สนับสนุน เขาเอามือเท้าคางและแสยะยิ้ม "พวกปัญญาอ่อน ห้อง 8 คิดว่าจะสู้กับท่านนายหญิงได้ ถ้าพวกมันไม่คิดแสวงหาความตาย พวกมันก็ไม่ได้ตายหรอก"
ดูซินเฉินกำลังหัวเราะอยู่ด้านข้างก็ได้พูดว่า "ฉันรู้ พวกมันนะยังไงก็แพ้อยู่แล้ว เมื่อหกเดือนที่แล้ว ท่านนายหญิงได้ทำชุดเกราะด้านนอกเสร็จสมบูรณ์แล้วด้วยนะ ว้าว เธอเนี่ยคือสุดยอดนักเทคโนโลยี ฮิฮิ สุดยอดมาก!"
คราวนี้ลังเฮาก็ไม่โต้แย้ง แต่พูดว่า "แล้วทำไมท่านหญิงน้อยถึงมาวันนี้ล่ะ? เธอไม่ได้มาโรงเรียนเลย เว้นแต่มีเรื่องจำเป็นที่จะต้องทำ งั้นไม่ใช่ว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นงั้นเหรอ?"
หลิงยี่ส่ายหัวแล้วพูดว่า "ฉันจะไปรู้ได้ยังไงล่ะ? ไม่มีใครรู้ว่าท่านหญิงน้อยคิดอะไรอยู่ เราจะไม่เป็นไรหรอก ถ้าเราไม่ได้รบกวนเธอ ฉันคิดว่าพวกเราควรหาโอกาสขอไปเยี่ยมชมห้องทดลองของเธอนะ ว่าไหม? ฉันอยากเห็นหุ่นยนต์และอยากได้ยินเสียงเปียโนชิ้นแรกที่เล่นโดย 'เทสลาคอยล์' ในห้องแล็บของเธออีกครั้งจัง"
"ใช่ ใช่" ดูซินเฉินพยักหน้าและกล่าวว่า "มันเป็นเสียงเปียโนที่สุดยอด และมีหุ่นยนต์เล่นกลองที่ด้านข้าง โอ้ มันจะต้องเยี่ยมมาก!"
"โอเค หยุดพูดเลย เธอคงกำลังค้นคว้าวิจัยที่ห้องเรียนนี้แหละ!" ในขณะที่พวกเขากำลังพูดคุยกัน นักเรียนที่ทำหน้าที่เป็นยามก็รีบกลับมารายงานการค้นพบใหม่ล่าสุดของเขา "ท่านหญิงน้อย ตอนนี้ดูเหมือนว่าจะคิดค้นเครื่องจักรชิ้นใหม่ในวันนี้ได้แหละ!"
ติดตามอ่านนิยายเพิ่มเติมของผู้แปลและนิยายทุกตอนได้ที่แฟนเพจ:BamแปลNiyay
