บทที่ 262

เสียงตะโกนของหัวอิงดังลั่นหลายคนยกยิ้มดีใจที่ได้ถอยหนี ทันทีที่หัวอิงถีบเท้าถอยหลบออกมา หลายคนรีบกระทำตาม เช่นเดียวกับผู้มีอันดับที่เหลือ เสียงตะโกนดังลั่นบอกถอยดังเป็นระยะ ทั้งหมดติดตามหัวอิงอย่างรวดเร็ว เช่นเดียวกับเผ่าอสูรมายาด้วยเช่นกัน แน่นอนว่าผู้ใดอยู่ด้านหลังก็จะถูกสังหารก่อนใครเพื่อน เสียงร้องโหยหวนแว่วติดตามมา คนที่อยู่ด้านหน้าต่างเร่งฝีเท้าเพื่อถอยหนี ระยะทางเพียงแค่ไม่กี่ลี้ช่างไกลยิ่งนัก เนียฟงที่นั่งโคจรลมปราณอยู่ก็แสยะยิ้มจากการรับรู้ด้วยปราณที่แผ่ตรวจสอบค่อยๆลืมตาขึ้นมาพร้อมกับบิดตัวไปมา ไม่นานก็พบเจอจูคังที่พุ่งทะยานเข้ามา

“พาคนพวกนั้นหลบถอยออกไปด้านหลัง”

จูคังพยักหน้าตอบรับ เนี่ยฟงเมื่อเห็นเช่นนั้นก็ถีบเท้าพุ่งทะยานขึ้นไปแอบบนกิ่งไม้ ไม่ถึงห้าลมหายใจก็ได้ยินเสียงฝีเท้าของคนจำนวนมากดังแว่ว เนี่ยฟงรออยู่ไม่นานก็พุ่งลงมาจากกิ่งไม้ยืมกอดอกรอบางอย่าง ทันทีที่กลุ่มอสูรมายาพุ่งติดตามมา เสียงสะบัดมือดังแว่วกระบี่และดาบหลายสิบเล่มปรากฏออกมารอบกาย เขาสะบัดมือชี้ไปทางด้านหน้าดาบและกระบี่ก็พุ่งออกไปอย่างรวดเร็ว ชายฉกรรจ์สวมชุดเทาผู้หนึ่งร้องคำรามพร้อมกับสะบัดมือทั้งสองไปมา เคร้ง เคร้ง เคร้ง เคร้ง ดาบและกระบี่ถูกฟาดหวดด้วยมือทั้งสองหักร่วงลงพื้น แน่นอนว่าพวกที่หลบถอยออกมาล้วนเห็นการกระทำของเนี่ยฟงทั้งหมดถึงกับขมวดคิ้ว หัวอิงถึงกับเอ่ยถามจูคัง

“จูคัง เนี่ยฟงกำลังทำสิ่งใด”

“ตัวข้าเองก็หาได้ทราบ เพราะเขาไม่ได้กล่าวสิ่งใด”

หัวอิงถึงกับหันมามองจูคัง แน่นอนจูคังทำได้เพียงผายมือทั้งสองออกมา เนี่ยฟงหรี่ตามองทันใดนั้นก็ยกยิ้มประกายสายฟ้าพุ่งออกมาจากมือขวา ไม่ถึงสองลมหายใจก็ซัดฝ่ามือขวาลงพื้น เปรี้ยง ประกายสายฟ้าพุ่งไปมาตามพื้น เสียงหัวเราะดังลั่นมาจากด้านหน้า เนี่ยฟงหาได้สนใจสะบัดมือขวากำชับแส้แข็งในมือพร้อมกับโคจรลมปราณ แน่นอนว่ากลุ่มอสูรมายาก็แปลกใจเช่นกัน ทันใดนั้นเองทั้งหมดก็เข้าใจแล้วว่าเกิดสิ่งใดขึ้นกับตน เท้าทั้งสองถูกรัดแน่นติดกับพื้นดินรับรู้ถึงความแสบร้อนที่ขาทั้งสองอีกทั้งเริ่มที่จะรู้สึกว่าที่เท้าเริ่มที่จะเปียกชุ่มไปด้วยบางอย่าง เมื่อจ้องมองลงพื้นก็พบว่าถูกเถาวัลย์สีฟ้ารัดอยู่ ทันทีที่ออกแรงดึงก็เหมือนกับร่างกายอ่อนแรงพลังถูกดูดกลืน

เนี่ยฟงแสยะยิ้มอีกครั้งพร้อมกับฟาดแส้แข็งในมือลงพื้น เปรี้ยง ประกายสายฟ้าพุ่งไปตามพื้นอีกครั้ง ทันใดนั้นเองก็มีเปลวเพลิงลุกโชนไปบนพื้น แสงสว่างสีแดงฉานลุกโชน เสียงตะโกนโหร้องด้วยความตื่นตกใจดังมาจากด้านหลัง เช่นเดียวกับเสียงร้องโหยหวนดังมาจากด้านหน้า แส้แข็งในถือถูกเปลี่ยนเป็นมีดสั้นสีดำพร้อมกับมีประกายสายฟ้าพุ่งออกมา เขาสะบัดมือขวาออกไป พร้อมกับโบกไปมาสายตาจับจ้องมองที่ด้านหน้า มีดสั้นสีดำพุ่งจ้วงแทงร่างของชายฉกรรจ์ด้านหน้าเกือบสามสิบคนลงไปนอนกับพื้นพร้อมกับไฟที่ไหม้ร่างกาย เหงื่อหลังไหลซึมออกมาเสียงตะโกนโหร้องจากด้านหลังเงียบสนิท

ทันใดนั้นเองก็ได้ยินเสียงร้องคำรามดังมาจากด้านหน้า มีบางอย่างพุ่งทะยานเข้ามาอย่างรวดเร็ว เปรี้ยง เกราะสายฟ้าต้านรับมือขวาที่จ้วงแทงเข้ามา ในจังหวะนั้นเองเนี่ยฟงก็ต้องสะบัดมือขวาบังคับมีดสั้นสีดำกลับมาพร้อมกับถีบเท้าหลบออกมาทางขวาเมื่อมีต้นไม้พุ่งเข้ามา เปรี้ยง แส้แข็งถูกกำชับในมืออีกครั้ง ตอนนี้หลายตนตกตายเพราะถูกไฟเผาไหม้ร่างกาย กลิ่นเหม็นโชยเข้าจมูกหลายคนด้านหลังถึงกับสำรอกออกมา เช่นเดียวกับอีกหลายคนที่หันหน้าหนีการสังหารหมู่ที่โหดเหี้ยมที่สุดเท่าที่เคยเห็นมา มีหลายคนเริ่มหวาดกลัวเนี่ยฟง แต่มีเพียงคนเดียวที่ถึงกับขาอ่อนแรงลงไปนั่งกับพื้นหวาดกลัวเนี่ยฟงจนถึงขีดสุดนั้นก็คืออันเฉิน

การปะทะเสียงดังสนั่น เปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยง เนี่ยฟงกวัดแกว่งแส้แข็งรับมือชายฉกรรจ์สองคน แขนทั้งสี่จ้วงแทงเข้ามาอย่างรวดเร็ว ทักษะอาภรณ์สายลมถูกเรียกใช้เช่นเดียวกับท่าเท้าเหยียบนภา คนทั้งหมดเห็นเพียงเงาสีดำวูบวาบที่พุ่งหลบไปมารอบกายชายฉกรรจ์ทั้งสองเท่านั้น เปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยง เสียงแส้แข็งปะทะกับท่อนแขนขวาของชายฉกรรจ์ผู้หนึ่งเสียงดังสนั่น แขนขวาหักผิดรูปส่งเสียงร้องโหยหวยออกมา ทันใดนั้นเองเนี่ยฟงก็ถึงกับต้องขนทั้วร่างชูชันถีบเท้าพุ่งถอยออกมา รีบหันไปเอ่ยวาจากับหานป๋อที่อยู่ด้านหน้า

“หานป๋อ พาคนทั้งหมดหลบไปก่อน มีบางอย่างกำลังมาที่นี่ ฝากพวกเจ้าดูแลคนทั้งหมดด้วย”

สิ้นเสียงกล่าวก็ได้ยินเสียงร้องคำรามดังลั่นออกมา ชายฉกรรจ์ผู้หนึ่งรูปร่างสูงใหญ่พุ่งทะยานออกมาจากกองไฟ มันจ้องมองพวกเนี่ยฟงอย่างไม่วางตาพร้อมกับเอ่ยวาจาออกมาต่อชายฉกรรจ์ทั้งสองที่ปะทะกับเนี่ยฟง หลังจากนั้นชายผู้นั้นก็กล่าวบางอย่างออกมา แน่นอนว่าเนี่ยฟงและคนทั้งหมดหาได้มีผู้ใดเข้าใจความหมาย เขาทำได้เพียงส่ายศีรษะออกมา

“ข้าไม่เข้าใจในสิ่งที่เจ้ากล่าววาจาออกมา คงมีทางเดียวที่จะยุติเรื่องนี้”

เนี่ยฟงเอ่ยวาจาออกมาพร้อมกับก้าวเดินออกมาด้านหน้ามือขวากำชับแส้แข็ง ทันใดนั้นเขาก็จางหายไป เปรี้ยง แส้แข็งในมือฟาดหวดเข้าไปที่ศีรษะของชายฉกรรจ์ด้านหน้า เลือดสีแดงและสีเหลืองของมันสมองสาดกระเซ็นเต็มพื้น การลงมือที่รวดเร็วและเด็ดขาด ความเงียบเข้าปกคลุมบริเวณ เนี่ยฟงพุ่งทะยานเข้าไปในกองเพลิงที่ลุกโชนฟาดหวดแส้แข็งไล่ล่าสังหารในมือประดุจพยัคฆ์อยู่ในฝูงแกะ กองกำลังเกือบห้าสิบหรือมากกว่านั้นตกตายลงอยู่ในกองเพลิงด้านหน้าต้นไม้ใหญ่ถูกเผาทำลาย เวลาเกือบหนึ่งชั่วยามทุกอย่างก็จบลงกองไฟค่อยๆมอดดับลงหลงเหลือเพียงซากศพที่เผาไหม้ และตอไม้กลิ่นของเนื้อย่างโชยเข้ามา หลายคนถึงกับกลืนน้ำลายลงคอ หลายคนถึงกับสำรอก เนี่ยฟงเอ่ยวาจาออกมาเสียงดังลั่น

“เอาละถึงเวลาที่ต้องบุกหมู่บ้านแล้ว”

เมื่อกล่าวสิ้นเสียงเนี่ยฟงก็พุ่งทะยานไปทางหมู่บ้านอย่างรวดเร็ว หานป๋อหัวเราะออกมาเสียงดังลั่น

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า จูคัง เจินอู่พวกเราไปกันเถอะ”

เนี่ยฟงเร่งฝีเท้าอย่างเต็มกำลังพุ่งทะยานไปตามทาง ผู้คนที่ติดตามมาด้านหลังเห็นเพียงเงาวูปวาบ เมื่อออกจากป่ามาก็มองเห็นหมู่บ้านด้านหน้า แส้แข็งในมือถูกฟาดหวดออกไปด้วยทักษะฝ่าธรณี ปราณแส้แข็งขนาดใหญ่สีฟ้าพุ่งเข้าปะทะกำแพงที่ทำมาจากไม้ เปรี้ยง กำแพงไม้แตกกระจายเศษไม้พุ่งเกลื่อนเต็มพื้น ชายฉกรรจ์สวมชุดสีเทาพุ่งทะยานออกมาจากกำแพงที่ถูกทำลาย จูคังเจินอู่ถีบเท้าพุ่งทะยานซัดแผ่นหินในมือออกไป หานป๋อและคนที่เหลือก็พุ่งออกไปทันทีพร้อมกับอาวุธในมือ เถาวัลย์สีฟ้าพุ่งออกมาจากแผ่นหินรัดตัวของชายฉกรรจ์สวมชุดเทาที่พุ่งทะยานออกมา หานป๋อฟาดฟันดาบในมือออกไป คมดาบวาดผ่านลำคอ เลือดสีแดงพุ่งกระฉูดศีรษะกระเด็นร่วงลงพื้น ส่วนคนอื่นก็ไม่ต่างกันเป็นการลงมือที่รวดเร็วและแม่นยำ เป็นเวลาเดียวกับที่พวกหัวอิงพุ่งติดตามมา หลังจากพวกหานป๋อสังหารชายฉกรรจ์ด้านหน้าทั้งหมดก็เข้าไปด้านในหมู่บ้าน เนี่ยฟงตะโกนออกมาเสียงดัง

“เด็กและคนชราให้มัดรวมกันเอาไว้ ส่วนคนที่เหลือให้สังหารทั้งหมด”

เสียงกรีดร้องดังแว่วออกมาเป็นระยะ ชายฉกรรจ์และหญิงสาวถูกสังหารอย่างโหดเหี้ยม เนี่ยฟงก้าวเดินเข้าไปในบ้านหลังใหญ่ใจกลางของหมู่บ้าน เมื่อเดินเข้ามาด้านในก็พบกับศีรษะชายชราผู้หนึ่งวางอยู่บนพื้นเมื่อสังเกตดีๆก็พบว่าลำตัวนั่งอยู่บริเวณโต๊ะไม้ด้านหน้า แสงไฟในห้องถูกจุดจากตะเกียงที่เนี่ยฟงนำออกมาจากแหวน จากการตรวจสอบหาใช่ฝีมือจากพวกของตน ทันใดนั้นก็รู้สึกแปลกใจกับมือขวาของซากศพที่กำลังกระทำบางอย่างใต้โต๊ะไม้ ไม่รอช้าเนี่ยฟงรีบผลักซากศพออกไปแล้วสำรวจใต้โต๊ะทันที ไม่นานก็พบเจอช่องลับใต้โต้ะ

เมื่อทำการเปิดออกมาก็พบกับคัมภีร์เล่มหนึ่งพร้อมกับแผ่นหนังอีกหนึ่งแผ่น เขารีบตรวจสอบแผ่นหนังในมือทันทีมันเป็นแผนที่แบบเดียวกับที่ตนได้รับมาเพียงแต่ว่ามีจุดสีแดงสองจุดที่ปรากฏออกมาจากแผนที่ มีจุดสีแดงหนึ่งจุดที่อยู่ใกล้กับหมู่บ้าน หลังจากนั้นก็นำคัมภีร์อีกเล่มออกมาดู ด้านหน้ามีอักษรบางอย่างเขียนอยู่ด้านหน้า หยุนเซ็น เมื่อเปิดได้ในก็พบกับอักษรโบราณพร้อมกับภาพประกอบเป็นร่างกายมนุษย์พร้อมกับการไหลเวียนของปราณ ทันใดนั้นเองเนี่ยฟงก็รีบเก็บของทั้งสองพร้อมกับเดินวนเวียนไปมา หลังจากนั้นก็ซัดฝ่ามือทำลายโต๊ะไม้ เปรี้ยง โต๊ะไม้แตกกระจายเศษไม้ปลิวว่อน เขาหันไปมองด้านหน้าอย่างไม่วางตา ทันใดนั้นก็มีชายฉกรรจ์ผู้หนึ่งสวมชุดสีเทาก้าวเท้าเดินเข้ามาในห้อง สายตาจ้องมองมาที่โต๊ะไม้ที่ถูกทำลายอย่างไม่วางตา พร้อมกับเอ่ยวาจาออกมา แน่นอนเนี่ยฟงหาได้สนใจเพราะฟังไม่รู้เรื่องสะบัดมือขวากำชับแส้แข็งในมือแน่น พุ่งเข้าไปฟาดหวดชายผู้นั้นอย่างรวดเร็ว เปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยง