บทที่ 256

เนี่ยฟงค่อยๆรู้สึกตัวอย่างช้าๆกระอักเลือดออกมาอีกครั้ง ร่างกายปวดเมื่อยไปหมดทั่วทั้งร่างเสียงกระดูกดังลั่น เมื่อหันไปมองรอบด้านก็พบว่าตนนอนอยู่บนพื้นหาได้ถูกเคลื่อนย้ายไปที่ใดตั้งแต่ถูกกระทืบเมื่อตอนเช้า เขาเองเร่งโคจรลมปราณไปที่แหวนสีเทาก็พบว่าของในแหวนถูกนำออกไปหมด ส่วนกำไลที่อยู่ซ้ายมือยังปลอดภัยดี เขาหันมองซ้ายขวาพร้อมกับแผ่ลมปราณตรวจสอบรอบด้านพบว่าไม่มีแม้จะมีผู้ใดแอบเฝ้าดูดังนั้นจึงแสยะยิ้มค่อยๆลุกขึ้นยืนก้าวเดินกลับไปในเขตที่พัก ทันทีที่เข้ามาด้านในบ้านพักเนี่ยฟงถอดชุดที่สวมใส่ออกอย่างช้าๆ เสียงสะบัดมือดังแว่วขวดยาสีขาวนวลปรากฏออกมาเช่นเดียวกับแก่นพลังปราณ เม็ดยาสีทองถูกนำออกมาหนึ่งเม็ดพร้อมกับกลืนลงไปในท้อง หลังจากนั้นก็นั่งลงกับพื้นโคจรลมปราณรักษาอาการบาดเจ็บ วงอักขระศักดิ์สิทธิ์ส่องแสงสว่างออกมา ทันใดนั้นเองก็มีม่านพลังสีทองปรากฏออกมาจากกำไลครอบตัวเนี่ยฟงเอาไว้อีกชั้น

ระยะเวลากว่าสิบวันที่ผู้คนในเขตหาได้มีใครพบเจอตัวเนี่ยฟง ข่าวการประลองระหว่างทั้งสองกระจายไปทั่วทั้งเมืองแน่นอนหลายคนให้ความสนใจ แต่ก็มีข่าวที่ว่าเนี่ยฟงถูกจัดการโดยหัวเสี่ยวจางทำให้หลายคนทำได้แต่ส่ายศีรษะไปมา เวลาผ่านไปอีกครึ่งเดือนข่าวของเนี่ยฟงก็จางหายไป แน่นอนเมื่อไม่มีผู้ใดพบเห็นหลายคนอีกเช่นกันที่ลงความเห็นว่าตัวเขานั้นหากไม่ตกตายไปแล้วก็คิดหลบหนีซ่อนตัว ทางด้านหัวเสี่ยวอี้นั้นหาได้สนใจกับข่าวมากนักอีกทั้งยังไม่คิดฝึกพลังใดๆเพราะคิดว่าเนี่ยฟงคิดหลบหนีซ่อนตัวไปแล้วเช่นกัน ส่วนคนที่มีอันดับคนอื่นๆก็กำลังเร่งรวบรวมคน ทำให้มีหลายครั้งเกิดกันปะทะกันเล็กๆน้อยๆภายในเมือง

ประกายสายฟ้าพุ่งออกมาจากร่างกายแต่ก็ถูกจัดการสะกดพลังโดยม่านพลังสีทอง ตอนนี้ดาบในตันเถียนเล่มที่สี่ส่องแสงสว่างพร้อมกับมีประกายสายฟ้าพุ่งออกมาดาบแล้ว เล่มที่ห้าก็เริ่มมีการเปลี่ยนแปลงบ้างแล้วส่วนอีกสี่เล่มที่เหลือยังคงไม่มีการเปลี่ยนแปลงใดๆ ระดับพลังพุ่งทะยานแต่ต้องแลกมาด้วยแก่นพลังปราณระดับสีดำและยาเพิ่มพลังปราณทั้งหมด คัมภีร์ทั้งหมดถูกฝึกฝนถึงระดับเชี่ยวชาญเช่นเดียวกับคัมภีร์อักขระศักดิ์สิทธิ์ อีกทั้งตัวเขาเองยังได้ปรับแต่งแส้แข็งในมือทั้งสี่ขาวและสี่ดำจนสมบูรณ์ที่สุด แน่นอนว่าตัวเขาเองต้องตื่นตกใจกับความสามารถที่ถูกปลดล็อกของอาวุธทั้งสอง จนทำให้แน่ใจแล้วว่ามันเป็นของที่ใช้ร่วมกันมาก่อน ไม่นานตัวเขาเองก็ค่อยๆลืมตาขึ้นมา

ในที่สุดก็ครบกำหนดหนึ่งเดือน มีหลายคนที่ออกมายืนเฝ้ารอที่ด้านหน้าของเขตที่พักเพื่อชมการประลอง หัวเสี่ยวอี้เองก็ได้มายืนรอเช่นกัน วันนี้ผู้มีอันดับทั้งสิบคนมากันพร้อมหน้า แต่ละคนล้วนแล้วเอานำคนของตนมาด้วย ตอนนี้เริ่มที่จะมีคนจับจองพื้นที่กันบ้างแล้ว เสียงพูดคุยดังขึ้นเรื่อย ทันใดนั้นเองหลายคนเริ่มสังเกตเห็นบางอย่าง หลายคนเริ่มที่จะแหวกทางเป็นช่องเนี่ยฟงค่อยๆก้าวเดินออกมาจากเขตที่พักอย่างช้าๆ หัวเสี่ยวอี้หรี่ตาจ้องมองไม่นานก็เอ่ยวาจาออกมา

“ไม่คิดว่าเจ้าจะเสนอหน้ามาอีก ก็ดีข้าจะสังหารเจ้าซะเพื่อเป็นบทเรียนแก่คนอื่นๆ เจ้าคิดว่า”

เพียะ เกิดเสียงบางอย่างดังลั่น เมื่อทุกคนหันไปมองตาเสียงที่ได้ยินก็พบเห็นเนี่ยฟงยืนอยู่ส่วนหัวเสี่ยวอี้ลงไปนอนแน่นิ่งใบหน้าด้านซ้ายปูดบวมเป็นรอยฝ่ามือ แต่ละคนล้วนแล้วแต่เงียบเสียงหุบปากนิ่งจ้องมองเนี่ยฟงด้วยความตื่นตกใจ เท้าขวาค่อยๆยกขึ้นมาอย่างช้าๆพร้อมกับกระทืบไปยังในหน้าของหัวเสี่ยวอี้ เปรี้ยง เปรี้ยง เสียงร้องโหยหวนดังลั่นตัวมันเองพยายามใช้มือทั้งสองเข้าต้านรับพร้อมกับโคจรลมปราณต้านทานก็ถูกพลังปราณของใครบางคนกดทับจนแทบหายใจไม่ออก ตอนนี้เนี่ยฟงหันไปจ้องมองหัวเสี่ยวจางพร้อมกับแสยะยิ้มยกมือขวาขึ้นมากวักเรียก

“ข้าเปลี่ยนใจแล้ว คู่ต่อสู้ของข้าผู้นี้มันกระจอกเกินไป ข้าของท้าประลองอันดับหนึ่งหัวเสี่ยวจางแทน”

เมื่อกล่าวสิ้นเสียงก็เตะเท้าขวาอัดเข้าที่หน้าท้องของหัวเสี่ยวอี้เสียงดังสนั่น เปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยง หัวเสี่ยวจางถึงกับหน้าแดงก่ำเพราะความโกรธแค้น เอ่ยวาจาตอบรับโดยไม่ต้องเสียเวลาคิด

“ได้ข้ารับคำท้าของเจ้าไอ้สารเลว”

เนี่ยฟงได้ยินเช่นนั้นก็แสยะยิ้มสะบัดมือขวากำชับแส้แข็งในมือฟาดหวดไปที่แขนและขาของหัวเสี่ยวอี้ เปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยง กระดูกหักผิดรูปอีกทั้งยังถูกสายฟ้าเผาไหม้จุดที่ถูกฟาดเป็นรอยไหม้ส่งกลิ่นเหม็นลอยฟุ้ง ส่งเสียงร้องโหยหวนออกมา ทันใดนั้นเองเนี่ยฟงง้างแส้แข็งหมายจะฟาดหวดลงมาอีกครั้งแต่ก็ถูกบางอย่างสกัดเอาไว้อย่างทันท่วงที เมื่อหรี่ตามองก็พบเห็นหัวเสี่ยวจางใช้มือขวาจับไปที่ข้อมือของเนี่ยฟงเอาไว้ แน่นอนว่าทุกอย่างเป็นเพียงเหยื่อล่อ ประกายสายฟ้าพุ่งออกมาจากหมัดซ้ายเนี่ยฟงเบี่ยงตัวหลบมาทางซ้าย ต่อยหมัดซ้ายเขาที่ในหน้าของหัวเสี่ยวจางอย่างถนัดถนี่ เปรี้ยง

แต่ก็ถูกสกัดกั้นด้วยเกราะสีแดง แส้แข็งในมือขวาถูกตวัดลงพื้นเพื่อต้านรับเข่าขวาที่พุ่งเข้ามา เปรี้ยง เนี่ยฟงรีบใช้มือซ้ายคว้าแส้แข็งฟาดหวดออกไปโดยใช้มือขวาฉุดรั้งแขนขวาของหัวเสี่ยวจางเอาไว้ เปรี้ยง เปรี้ยง เป็นหัวเสี่ยวจางที่ร้องคำรามออกมาเสียงดังพร้อมกับระเบิดพลังปราณออกมาหวังกดทับเนี่ยฟง แต่ทว่าเมื่อเนี่ยฟงกระทืบเท้าขวาลงพื้น เปรี้ยง วงอักขระศักดิ์สิทธิ์ปรากฏออกมาสลายพลังอย่างรวดเร็ว

“ใจเย็นๆไม่ต้องรีบร้อนข้ายังมีอะไรสนุกๆอีกหลายอย่างให้เจ้าได้ทดสอบ แต่ว่าเกราะของเจ้ามีความสามารถมากแค่ไหนกัน”

เนี่ยฟงยังไม่ปล่อยมือขวาแต่เอ่ยวาจาไปพร้อมกับยังคงใช้แส้แข็งในมือซ้ายฟาดหวดหัวเสี่ยวจางอย่างไม่ลดละ เปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยง เกราะสีแดงเริ่มมีรอยร้าวอย่างเห็นได้ชัด ไม่ถึงสามลมหายใจแส้แข็งก็ทำลายเกราะสีแดง เปรี้ยง แส้แข็งฟาดหวดเข้าไปที่หน้าอกเสียงดังสนั่น เปรี้ยง เลือดสีแดงสดพุ่งกระฉูดออกมา หลายคนถึงกับจ้องมองอย่างไม่วางตา ร่างกายสั่นสะท้านชายหนุ่มผู้หนึ่งเมื่อหนึ่งเดือนก่อนถูกทุบตีจนนึกว่าตกตายไปเสียแล้ว แต่มาวันนี้กำลังทุบตีอันดับหนึ่งของเขตประดุจเด็กน้อยผู้หนึ่ง ทันใดนั้นเองหัวเสี่ยวจางก็ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดแขนขวาที่ถูกจับตรึงเอาไว้ถูกฟาดจนหักผิดรูปคดงอไปมา

เนี่ยฟงปล่อยมือขวาตบไปที่ใบหน้าของหัวเสี่ยวจางเสียงดังลั่น เพียะ เพียะ เพียะ ใบหน้าด้านซ้ายปูดบวดพร้อมกับมีรอยไหม้จากสายฟ้าที่พุ่งออกมาจากมือขวา ผู้ติดตามของหัวเสี่ยวจางถึงกับลงไปนั่งกับพื้นด้วยความหวาดกลัว เพราะกลัวจะถูกทุบตีไปด้วย หลังจากจัดการหัวเสี่ยวจางเสร็จสิ้นเนี่ยฟงก็หันไปมองโดยรอบพร้อมกับเอ่ยวาจาออกมาเสียงดังลั่น

“มีใครในที่นี้ยังคงมีปัญหากับข้าอีกหรือไม่ หากมีเช่นนั้นก็ก้าวเท้าออกมาข้าจะเป็นคู่มือให้”

หลังจากนั้นเนี่ยฟงง้างเท้าเตะไปที่ท้องของหัวเสี่ยวจางเสียงดังสนั่น เปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยง เพื่อข่มขวัญคนทั้งหมดหลังจากนั้นก็หยุดเอ่ยวาจาอีกครั้ง

“เอาละ ในเมื่อไม่มีผู้ใด เช่นนั้นข้าจะถามอีกครั้ง ตอนนี้ข้าคงเป็นอันดับหนึ่งของเขตหนึ่งแล้วใช่หรือไม่”

“ใช่”

มีหลายคนเอ่ยวาจาตอบรับ เนี่ยฟงหรี่ตามองกลุ่มผู้มีอันดับทั้งหลายอีกครั้ง

“เช่นนั้นตอนนี้ข้าขอกล่าวรับสมัครคนเข้ากลุ่ม หากใครสนใจเชิญก้าวเท้าออกมา”

เกือบสิบลมหายใจหาได้มีใครก้าวเท้าออกมา เนี่ยฟงก็หัวเราะออกมาเสียงดังลั่น

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า ดีเช่นนั้นก็ดีแล้ว เอาละหากไม่มีสิ่งใดเรื่องทั้งหมดในวันนี้คงจบเพียงแค่นี้ ต้องรบกวนทุกท่านแล้วที่เป็นพยายในครั้งนี้”

เสียงสะบัดมือดังแว่วแส้แข็งถูกเก็บเอาไว้ในแหวน มีดสั้นปรากฏออกมาเนี่ยฟงก้มลงไปมองหัวเสี่ยวจางหลังจากนั้นก็ใช้มีดสั้นในมือเฉือนไปที่ลำคอของหัวเสี่ยวจาง เลือดสีแดงพุ่งออกมาจากบาดแผลหัวเสี่ยวจางนอนกระตุกไปมาบนพื้น เนี่ยฟงแสยะยิ้มซัดมีดสั้นในมือไปที่หัวเสี่ยวอี้เช่นเดียวกัน มีดสั้นพุ่งไปปักที่หน้าอกอย่างรวดเร็ว เสียงสะบัดมือดังแว่วอีกครั้งมีดสั้นหายไปแต่มีวงอักขระศักดิ์สิทธิ์สีฟ้าปรากฏที่พื้น

“เมื่อไม่นานมานี้มีใครบางคนขโมยของของข้าไป”

สิ้นเสียงกล่าวเนี่ยฟงก็กระทืบเท้าขวาลงพื้น เปรี้ยง วงอักขระศักดิ์สิทธิ์สีฟ้าสว่างวาบหลังจากนั้นก็แตกสลายพุ่งหายเข้าไปในกลุ่มคน ทันใดนั้นเองก็ได้ยินเสียงร้องโหยหวนดังลั่นออกมา หลังจากนั้นเนี่ยฟงก็กล่าววาจาออกมาอีกครั้ง

“มีใครจะบอกข้าได้หรือไม่ว่าที่พักของหัวเสี่ยวจางอยู่ที่ใดแน่นอนข้ามีของบางอย่างมอบให้เป็นสินน้ำใจ”

เนี่ยฟงแสยะยิ้มเดินเข้าไปปลดแหวนของหัวเสี่ยวจางและหัวเสี่ยวอี้มาถือเอาไว้ในมือ ทันใดนั้นเองก็มีชายฉกรรจ์ผู้หนึ่งก้าวเท้าเดินออกมาพร้อมกับเอ่ยวาจาออกมา

“ข้ามีนามว่าหานป๋อ อยู่ในอันดับสิบเอ็ด ตอนนี้ขึ้นมาอยู่อันดับสิบแล้วเช่นกัน ข้าจะนำทางเจ้าเอง”