chapter 11: ความพ่ายแพ้ของกอน

อัลลัน มองไปที่ท้องฟ้าและเห็นว่ามันยังเช้าอยู่ เขามองไปที่ กอน และพยักหน้า:“ไม่มีปัญหา”

สำหรับเขา การซ้อมกับ กอน จะช่วยให้เขาได้รับประสบการณ์

แต่ประเด็นทั้งหมดนี้ คือ การทำให้ กอน ยอมรับความพ่ายแพ้ มิฉะนั้นการท้าทายจะไม่สิ้นสุด

กอน รีบพุ่งไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วและชูกำปั้นขึ้นไปที่ใบหน้าของ อัลลัน อัลลัน ไม่ได้ประมาทหมัดนั้น ท้ายที่สุด กอน ได้เรียนรู้เน็นและหมัดธรรมดาที่ดูเหมือนจะสามารถฆ่าผู้ชายธรรมดาได้อย่างง่ายดาย

กอน สามารถทำลายหินด้วยมือเปล่าได้แล้ว ซึ่งมากเกินพอที่ อัลลัน จะไม่ประมาทเขา

อัลลัน ครอบคลุมมือของเขาไว้ด้วยเน็นและยืดออก เพื่อจับกำปั้นของ กอน ทันทีที่กำปั้นของ กอน แตะมือของ อัลลัน เขาก็เปลี่ยนกลยุทธ์ทันทีและซัดด้วยการเตะสูง

อัลลัน ขยับศีรษะไปข้างหลังอย่างรวดเร็ว ขณะที่เขารู้สึกว่าลูกเตะเกือบจะแตะคางของเขา

การเตะสูงของ กอน ล้มเหลว แต่เขาไม่ยอมแพ้ เขากลับหมุนตัวและเหวี่ยงขาเตะไปที่หน้าอกของ อัลลัน

อัลลัน จับข้อเท้าขวาของ กอน ด้วยมือข้างหนึ่งอย่างรวดเร็ว จากนั้นก้าวถอยหลังและจับข้อเท้าซ้ายของ กอน ด้วยมืออีกข้าง

อัลลัน ดึงขาของ กอน และโยนเขาไปไกล ๆ ด้วยความแข็งแกร่งเกือบทั้งหมด

กอน บินกระเด็นไปด้วยความเร็วสูงและการลงพื้นด้วยเท้าของเขาเป็นเรื่องยาก โชคดีด้วยสัญชาตญาณของ กอน เขาผลักมือของเขาลงบนพื้นและพลิกกลับและในที่สุด เขาก็ทำให้เท้าลงพื้นได้โดยที่ไม่กระเด็นไปไกล

กอน ทิ้งรอยประทับมือเล็ก ๆ สองข้างไว้ที่พื้นจากพลังของการผลักครั้งสุดท้ายของเขาที่แสดงให้เห็นว่าการโยนของ อัลลัน แข็งแกร่งเพียงใด

“โอ้?”

อัลลัน ประหลาดใจเล็กน้อยกับความเร็วในการตอบสนองและความคิดของ กอน

กอน หอบหายใจก่อนจะสงบลงและพุ่งเข้าหา อัลลัน อีกครั้ง

อัลลัน ปิดกั้นการโจมตีแต่ละครั้งของ กอน ก่อนที่จะเตะเขาออกไป

กอน พยุงตัวเองขึ้นจากพื้นอย่างช้า ๆ หลังจากถูกเตะและแม้จะรู้ว่าไม่มีโอกาส แต่การแสดงออกของเขาก็แสดงการต่อต้าน

อัลลัน รู้ดีว่าถ้าเขายังคงเป็นแบบนี้ กอน ก็จะยืนหยัดต่อไปด้วยความเพียรพยายาม

เขากลอกตาและจงใจพูดว่า:“ฉันควรปล่อยให้นายพักผ่อนไหม?”

กอน ส่ายหัวและพูดอย่างจริงจัง:“อย่าดูถูกฉัน”

อัลลัน อธิบายว่า:“ฉันไม่ได้ดูถูกนาย นายน่าจะเข้าใจพลังของตัวเองดีกว่าฉัน นายไม่มีโอกาสสู้กับฉันเหมือนตอนนี้”

“ฉันแข็งแกร่งขึ้นเรื่อย ๆ”

" อะไร?!" คำพูดของ กอน ทำให้ อัลลัน ตกใจเป็นอย่างมาก

กอน อธิบายว่า:“ถ้าฉันถูกนายทำร้ายสักครั้ง ฉันจะแข็งแกร่งขึ้นและถ้านายเอาชนะฉันสิบครั้ง ฉันก็จะแข็งแกร่งยิ่งขึ้น ตราบใดที่ฉันสู้ต่อไป ซักวันฉันจะเหนือกว่านาย”

อัลลัน ตะลึง สามารถเกิดขึ้นได้จริงหรือ?

อัลลัน เห็นสีหน้าจริงจังของ กอน และรู้ว่าเขาไม่ได้ล้อเล่น

ผู้ชายคนนี้คิดว่าจะเอาชนะเขาได้ ถ้าเขายังสู้ต่อไป

ทุกคนคงรู้ดีว่า กอน ไม่ใช่คนเดียวที่แข็งแกร่งขึ้น เมื่อพวกเขาต่อสู้ กอน กำลังคิดเหมือนเด็กไร้เดียงสาอีกครั้ง

เขาคิดว่าเขาเป็นคนเดียวที่ดีขึ้น

‘ก็ดูเหมือนว่าฉันต้องเป็นคนปลุกเขาให้ตื่นขึ้นมาสู่ความเป็นจริง’ อัลลัน คิด

นอกจากนี้ ยังมีการฝึกซ้อมเพียงพอสำหรับวันนี้

อัลลัน มองไปที่ กอน และแสดงท่าทางให้เขามาหาเขา:“งั้นลองใหม่อีกครั้งก็ได้”

กอน รีบวิ่งทันที เหมือนเดิมโดยไม่มีอะไรเพิ่มนอกจากพลัง

แต่ครั้งนี้มีความแตกต่างอีกอย่าง คือ กำปั้นของ กอน ปะทะกับใบหน้าของ อัลลัน โดยไม่มีการต่อต้านใด ๆ

ปัง! ปัง! ปัง!

กอน รู้สึกตัวหลังจากชก อัลลัน สิบครั้งอย่างรวดเร็ว

เสียงที่น่าเบื่อของหมัดของเขากระทบ อัลลัน ทำให้เขาตกใจ

เมื่อเห็นว่า อัลลัน ไม่ได้หลีกเลี่ยงหรือโจมตีเขา กอน ก็โกรธเล็กน้อย ขณะที่เขาตะโกน:“ทำไมนายไม่ต่อสู้กลับ?”

อัลลัน หัวเราะเยาะและพูดอย่างมั่นใจ:“แม้ว่าฉันจะหยุดนิ่ง นายก็ไม่สามารถเอาชนะฉันได้”

" มันเป็นไปไม่ได้ "

กอน รับไม่ได้

“ถ้าอย่างนั้นนายสามารถลองใหม่ได้อีกครั้ง” อัลลัน พูดอย่างมั่นใจ

กอน ใช้พลังอย่างมากในการชกครั้งสุดท้ายและเหลือเพียงหนึ่งในสาม

สาเหตุที่ อัลลัน สู้ไม่ถอยนั้นง่ายมาก มันเป็นการทำให้ กอน หงุดหงิดและเอาชนะความมั่นใจที่มากเกินไปของเขา เห็นได้ชัดว่าเขาต้องการเอาชนะ อัลลัน แต่เขายังมีหนทางอีกยาวไกล

กอน ลังเลอยู่พักหนึ่งก่อนจะเหวี่ยงหมัดใส่ อัลลัน อีกครั้ง

หมัดของเขากระแทกหน้าอกของ อัลลัน ด้วยเสียงที่น่าเบื่อ แต่เห็นได้ชัดว่าเขาไม่สามารถสร้างความเสียหายให้กับเขาได้เลย

กอน รู้สึกว่าออร่าของ อัลลัน สกัดกั้นทุกการโจมตีได้โดยไม่ยากเย็นและหลังจากการชกครั้งที่ 10 กอน ก็เริ่มเหนื่อย ในที่สุด เขาก็ถอนหายใจเกาหัวและพูดว่า:“ฉันยอมแพ้”

อัลลัน รอประโยคนี้และยิ้ม:“มันไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะทำให้นายยอมแพ้ กอน”

กอน ก็ถามว่า:“อัลลัน นายทำอะไรบางอย่างตอนที่ฉันชกนายหรือเปล่า?”

กอน สงสัย ในขณะที่เขารู้ว่าถ้า อัลลัน ปล่อยให้หมัดแต่ละครั้งลงจอด เขาควรมั่นใจว่าเขาจะไม่ได้รับอันตราย

เขารู้ด้วยว่า อัลลัน ทำเช่นนั้น เพื่อให้เขายอมแพ้

อัลลัน พูดว่า:“แน่นอน”

" จริงหรือ? " กอน อยากรู้ว่าอะไรทำให้หมัดของเขาไม่ได้ผล

อัลลัน อธิบายโดยตรงว่า:“เพราะฉันใช้เค็นและนายโจมตีฉันด้วยฮัตสึ ซึ่งไม่เพียงพอที่จะเจาะการป้องกันของฉัน”

“เค็น?” กอน ผงะ:“เค็น คืออะไร?”

“นั่นคือหนึ่งในความสามารถเน็นขั้นสูง เป็นการผสมผสานระหว่าง เร็น และ เท็น” อัลลัน อธิบาย

เค็น เป็นเทคนิคการป้องกันที่ผู้ใช้เน็นรักษาสถานะของเร็นเป็นเวลานาน ปริมาณออร่ารอบตัวของผู้ใช้ในช่วงเค็นสูงกว่าช่วงเท็นประมาณ 10 เท่า เค็นอนุญาตให้ผู้ใช้เน็นสามารถป้องกันการโจมตีจากทุกทิศทาง แต่ออร่าจำนวนมากที่สร้างขึ้นทำให้ต้องเหนื่อยในการรักษา

กอน ได้ยินสิ่งนี้และแม้ว่าเขาจะไม่เข้าใจมันทั้งหมด แต่เขาก็รู้ว่ามันแข็งแกร่ง:“เซนเซ (อาจารย์) ฉันต้องการเรียนรู้มัน”

กอน ถามโดยไม่ลังเลและด้วยความสัมพันธ์ของ อัลลัน กับ กอน เขาไม่สามารถปฏิเสธได้

“เอาล่ะ ถ้านายสามารถล้มฉันได้ในเวลาครึ่งปี ฉันจะสอนการใช้เน็นขั้นสูงให้นาย ไม่ใช่แค่เค็นเท่านั้น แต่ยังมีเทคนิคอื่น ๆ ด้วย”

กอน เห็นด้วยอย่างมีความสุข:“ไม่มีปัญหา ฉันจะเอาชนะนายในครึ่งปี”

อัลลัน ยิ้มและพูดว่า“ฉันทำสิ่งนี้เพื่อผลประโยชน์ของนายเอง ยังไม่เหมาะสำหรับนายที่จะเรียนรู้เทคนิคขั้นสูง นายควรควบคุมเน็นแห่งไฟอย่างเต็มที่ นายสามารถเริ่มเรียนรู้เทคนิคขั้นสูงได้ เมื่อทำได้เท่านั้น”

กอน พยักหน้าอย่างเชื่อฟัง แม้ว่าเขาจะอายุน้อย แต่เขาก็เข้าใจว่า อัลลัน ทำสิ่งนี้เพื่อประโยชน์ของตัวเขาเอง

คุณไม่ได้เรียนรู้ที่จะวิ่งก่อนที่คุณจะเดินได้ เป็นกระบวนการทีละขั้นตอน

อัลลัน มองไปที่ กอน และหวังว่าเขาจะยืนกรานอยู่เหมือนเดิม

อัลลัน ไม่ได้ใช้เวลามากเท่ากับ กอน ในการควบคุมเน็นแห่งไฟ เพราะเขามีระบบซึ่งถ่ายทอดความรู้เข้าสู่จิตใจของเขาโดยตรง มันเทียบเท่ากับการเรียนรู้ทุกอย่างในทางทฤษฎี ทิ้งไว้เพียงเพื่อเรียนรู้วิธีใช้ทฤษฎีนั้นในภายหลัง

ในขณะนี้เสียงของระบบได้รุกรานกระบวนการคิดของ อัลลัน

[ดิง! คุณได้เอาชนะ กอน แล้ว รางวัล: เพิ่มพลังจิตในปัจจุบันของคุณเป็นสองเท่า]

ทันใดนั้น อัลลัน ก็บีบกำปั้นของเขา ขณะที่เขารู้สึกได้ถึงพลังทั้งหมดที่เขาใช้ก่อนที่จะกลับคืนสู่ร่างของเขาแล้วเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่า

เขายิ้มอย่างที่คิด: 'มันไม่ยากที่จะแข็งแกร่งใช่ไหม?'