บทที่ 255

อันดับสามหัวอิง อันดับสี่จงอี้เซียน อันดับแปดอี้เฟิงหัน และอันดับสิบหัวเสี่ยวอี้ ทั้งสี่เอ่ยวาจากล่าวอันดับและนามของตนออกมา ผู้คนรอบด้านต่างยืนนิ่งเฝ้ารอมองดูอาการของชายหนุ่มนามเนี่ยฟงที่ยืนนิ่งไม่กล่าวสิ่งใดอยู่นานนับยี่สิบลมหายใจ

“ข้ายังเอ่ยคำถามเดิม หากข้าเข้ารวมกลุ่มของพวกท่านข้าจะได้สิ่งใดบ้างและข้าต้องสูญเสียสิ่งใด”

“อย่าทำเป็นอวดดีนักไอ้ลูกหมา แค่พวกข้าลดตัวมาพบเจ้าก็ดีแค่ไหนแล้ว อย่าทำเป็นได้ใจนัก”

เนี่ยฟงหรี่ตามองหัวเสี่ยวอี้ที่เอ่ยวาจาออกมาด้วยความไม่พอใจ เมื่อได้ยินเช่นนั้นก็ก้มศีรษะคารวะทั้งสี่ยกเว้นหัวเสี่ยวอี้

“ต้องขออภัยพวกท่านทั้งสี่คนด้วยขอรับ ตัวข้าหาอยากเข้ากลุ่มของผู้ใด แต่ข้าต้องการเป็นหัวหน้ากลุ่มเองเพราะข้าไม่ยากทำตามคำสั่งผู้ใดมากนักหากไม่จำเป็น แน่นอนพวกท่านคงไม่ยอม”

หลายคนต่างตื่นตกใจในสิ่งที่ชายหนุ่มเนี่ยฟงกล่าวเช่นเดียวกับชายหนุ่มทั้งสี่คน เนี่ยฟงแสยะยิ้มหันมาจ้องมองหัวเสี่ยวอี้ ทันใดนั้นเองหัวเสี่ยวอี้ก็พุ่งเข้าหาพร้อมกับต่อยหมัดขวาออกมา เนี่ยฟงโยกตัวหลบไปทางซ้ายพร้อมกับแทงเขาขวาเข้าที่หน้าท้อง เปรี้ยง ง้างหมัดซ้ายต่อยเข้าไปที่ขมับด้านขวา เปรี้ยง ใบหน้าสะบัดเซออกไปทางซ้าย หัวเสี่ยวอี้ร้องคำรามระเบิดพลังปราณออกมา ตูม พุ่งเข้าหาเนี่ยฟงอีกครั้ง เสียงสะบัดมือดังแว่วดาบเล่มใหญ่ถูกกำชับในมือพร้อมกับฟาดฟันออกมา เนี่ยฟงแสยะยิ้มเกราะสายฟ้าปรากฏออกมาต้านรับคมดาบ เปรี้ยง ประกายสายฟ้าพุ่งออกมาจากมือขวา เนี่ยฟงพุ่งเข้าประชิดต่อยเข้าไปที่หน้าท้อง เปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยง พร้อมกับถีบเท้าถอยออกมาหลบเท้าขวาที่เตะสวน

หัวเสี่ยวอี้ถึงกับกระอักเลือดออกมาปวดชาไปที่หน้าท้อง เร่งโคจรลมปราณรักษาร่างกายจ้องมองเนี่ยฟงอย่างไม่วางตา พลังปราณถูกแผ่ออกมากดดัน เนี่ยฟงเองสร้างวงอักขระศักดิ์สิทธิ์ไว้ที่ใต้เท้าพื้นสลายพลังปราณ ยกมือทั้งสองข้างผายออกยกยิ้มพร้อมกับ

“อีกหนึ่งเดือนข้างหน้าข้าขอท้าประลองคุณชายหัวเสี่ยวอี้ ในการชิงอันดับสิบเพื่อเข้าร่วมภารกิจของเขต”

การที่ชายหนุ่มเนี่ยฟงต้านรับหัวเสี่ยวอี้ได้หลายกระบวนท่าอีกทั้งยังเป็นฝ่ายได้เปรียบอีกหลายคนต่างตื่นตกใจไม่น้อย แต่เมื่อได้ยินสิ่งที่ชายหนุ่มเนี่ยฟงกล่าวความเงียบเข้าปกคลุมไปทั่วทั้งบริเวณไม่ถึงสามลมหายใจหัวเสี่ยวอี้ก็กล่าววาจาตอบรับ

“ได้ อีกหนึ่งเดือนเจอกัน เจ้าเตรียมใจไว้เถอะข้าจะสังหารเจ้าเองไอ้เวรเนี่ยฟง เมื่อถึงเวลานั้นอย่าหลบหนีไปเสียก่อนละ”

“คำนั้นข้าต้องเป็นคนกล่าวต่อท่านมิใช่รึ”

“บัดซบ”

หัวเสี่ยวอี้ร้องสบถออกมาพร้อมกับพุ่งเข้าหาเนี่ยฟงอีกครั้งแต่ก็ต้องหยุดฝีเท้าเสียก่อน

“หยุดมือ”

ทันใดนั้นเองก็มีเสียงตะโกนดังลั่นออกมาจากทางขวามือ เมื่อทุกคนหันไปมองหัวเสี่ยวอี้ก็แสยะยิ้มง้างหมัดขวาต่อยออกไป เปรี้ยง แต่ตัวมันเองก็ต้องตื่นตกใจอีกครั้งเพราะมีเกราะสายฟ้าปรากฏออกมาต้านรับ เนี่ยฟงเอ่ยวาจาออกมาทันที

“ตัวคุณชายช่างไร้ยางอายนัก เช่นนั้นการกระทำครั้งนี้ถือว่าข้าสั่งสอนท่านก่อนการประลองก็แล้วกัน”

เนี่ยฟงเร่งโคจรลมปราณไปที่หมัดทั้งสองข้าง เขากระหน่ำต่อยเข้าไปที่หน้าท้องเสียงดังสนั่น เปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยง หลังจากนั้นก็ถีบเท้าซ้ายถอยออกมาเตะไปที่ขวาไปที่ศีรษะ เปรี้ยง หัวเสี่ยวอี้ถึงกับกระเด็นออกไปทางซ้ายมือ พยายามลุกขึ้นมา แน่นอนว่าเนี่ยฟงแสยะยิ้มพุ่งเข้าประชิดต่อยหมัดขวาแต่ทว่าถูกฝ่ามือขวาของใครบางคนรับเอาไว้ ทันทีที่หันไปมองก็เห็นหมัดซ้ายต่อยเข้ามา เปรี้ยง ถึงกับกระเด็นไปด้านหลังโชคดีที่เนี่ยฟงก้มลงใช้หน้าผากต้านรับจึงไม่เป็นอะไรมาก ทันใดนั้นก็ต้องคุกเข่าลงกับพื้นเพราะแรงดันที่แผ่ออกมากดทับพร้อมกับกระอักเลือดออกมา เนี่ยฟงหรี่ตามองพบเห็นชายฉกรรจ์ผู้หนึ่งหน้าตาหล่อเหลาผิวขาวมัดผมหางม้าจ้องมองกลับมาอย่างไม่วาง เขาเร่งโคจรลมปราณค่อยๆลุกขึ้นมาอย่างช้าๆ ใต้เท้าเองก็ปรากฏวงอักขระศักดิ์สิทธิ์เพื่อสลายพลังปราณ เมื่อลุกยืนได้แล้วเนี่ยฟงก็พยายามเดินกลับเข้าไปในส่วนพื้นที่บ้านพัก ชายฉกรรจ์ด้านหน้าก็เอ่ยวาจาออกมา

“เจ้าจะไปไหนไอ้หนู”

เนี่ยฟงหันกลับมาจ้องมองชายฉกรรจ์ด้านหน้า

“เรื่องทุกอย่างจบสิ้นแล้ว ข้ากำลังจะกลับ”

“เจ้ายังไปไหนไม่ได้”

เนี่ยฟงถึงกับขมวดคิ้วขึ้นทั้งสองพร้อมกับผายมือทั้งสองออกมา

“ข้าบอกว่าเจ้ายังไปไหนไม่ได้จนกว่าจะอธิบายว่าเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดมันคือสิ่งใด”

เนี่ยฟงยกยิ้มพร้อมกับหันไปมองรอบด้านแต่ก็ต้องแปลกใจที่คนส่วนใหญ่ต่างหลบหน้าทำเป็นสนใจเรื่องอื่นแทนเขาจึงเอ่ยวาจาออกมา

“ข้าไม่แน่ใจว่าเกิดสิ่งใดขึ้นกับคุณชายหัวเสี่ยวอี้ อยู่ๆเข้าก็พุ่งทะยานเข้ามาทำร้ายข้า ข้าก็ต้องป้องกันตัว และในระหว่างนั้นเองข้าก็เอ่ยวาจาท้าประลองกับคุณชาย แน่นอนเรื่องนี้ถามทุกคนได้ทันทีที่คุณชายตอบตกลงก็พุ่งเข้ามาทำร้ายข้า หากท่านไม่เชื่อก็สามารถสอบถามคุณชายหัวอิง จงอี้เซียน อี้เฟิงหัน และคุณชายฟานอวิ๋นได้ขอรับ พวกเขาสามารถเป็นพยายให้แก่ข้าด้วยเช่นกัน”

เมื่อได้ยินเช่นนั้นชายฉกรรจ์ด้านหน้าก็หันไปมองทั้งสี่คนแน่นอนว่าทั้งสี่คนพยักหน้าตอบรับ เนี่ยฟงที่สังเกตเห็นก็หันหลังกลับไปหมายเดินกลับเข้าไปในส่วนพื้นที่บ้านพักแต่ก็ต้องรีบก้มตัวหลบบางอย่างเมื่อเงยหน้าขึ้นมองก็เห็นปราณฝ่ามือสีแดงพุ่งปะทะพื้นด้านหน้า เปรี้ยง เนี่ยฟงรีบหันหลังกลับมาทันที ชายฉกรรจ์ด้านหน้าก็เอ่ยวาจาออกมา

“ข้ายังไม่ได้สั่งใครก็ไปไหนไม่ได้”

“แล้วท่านจะเอาอย่างไร”

“เจ้าคิดว่าเจ้าลงมือทุบตีน้องชายข้าแล้วข้าจะปล่อยเจ้าไปรึ มันไม่ได้ง่ายอย่างที่เจ้าคิด”

“เหอะ กล่าววาจาวางท่าใหญ่โตท่านคิดว่าตนเองเป็นอันดับหนึ่งหรืออย่างไร”

“ใช่ ข้ามีนามว่าหัวเสี่ยวจางอันดับที่หนึ่งแห่งเขตที่หนึ่ง”

เมื่อได้ยินเช่นนั้นวงอักขระศักดิ์สิทธิ์สามวงก็ก่อตัวขึ้นที่ใต้เท้า ทันใดนั้นเองหัวเสี่ยวจางก็จางหายไปอย่างรวดเร็ว เนี่ยฟงถึงกับตื่นตกใจ ทันใดนั้นเองเกราะสายฟ้าสองวงก็ปรากฏด้านหน้าป้องกันหมัดขวาที่พุ่งเข้ามาปะทะ เปรี้ยง เกราะสายฟ้าสลายอย่างรวดเร็ว เนี่ยฟงเองก็เร่งโคจรลมปราณรออยู่แล้วต่อยหมัดซ้ายออกไปด้วยเช่นกัน เปรี้ยง เสียงปะทะดังสนั่น เนี่ยฟงแสยะยิ้มต่อยหมัดขวาเข้าที่ชายโครงอย่างรวดเร็ว เปรี้ยง แต่ก็ต้องขมวดคิ้วเพราะมีบางอย่างผิดปกติ เมื่อก้มมองที่หมัดขวาก็พบว่ามีชุดเกราะสีแดงปรากฏออกมาต้านรับหมัดขวาของตนเอาไว้ ยังไม่ทันที่จะสิ่งใดต่อก็ถูกหมัดซ้ายของหัวเสี่ยวจางต่อยเข้ามาที่หน้าท้องเสียงดังสนั่น เปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยง

เลือดสีแดงสดพุ่งกระฉูดออกจากปากกระเด็นออกไปด้านหลัง หัวเสี่ยวจางแสยะยิ้มใช้มือซ้ายฉุดรั้งแขนขวาเอาไว้พร้อมกับต่อยไปที่ชายโครงด้านซ้าย เปรี้ยง เสียงกระดูกแตกหักดังลั่นเนี่ยฟงถึงกับกัดฟันทนความเจ็บปวด กระทืบเท้าขวาลงพื้น เปรี้ยง เถาวัลย์สีฟ้าพุ่งออกมารัดตัวของหัวเสี่ยวจางเอาไว้พร้อมกับมุดเข้าไปประชิดต่อยหมัดซ้ายออกไป เปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยง ถึงกับต้องขมวดคิ้วเพราะหาได้สามารถทำลายชุดเกราะสีแดงได้ อีกทั้งเถาวัลย์สีฟ้าก็ถูกสลายหายไปอย่าน่าเหลือเชื่อ เขาถูกเข่าขวาจ้วงแทงขึ้นมา เปรี้ยง ทำได้ยกแขนซ้ายกันเอาไว้ ทันใดนั้นก็ถูกบางอย่างทุบลงไปที่ด้านหลัง เปรี้ยง เปรี้ยง ถึงกับต้องลงไปกระแทกกับพื้น

“ข้าจะทรมานเจ้าไอ้ลูกหมา คิดว่าชุดอักขระศักดิ์สิทธิ์ของเจ้าเก่งกาจนักหรืออย่างไร ข้าจะบอกอะไรให้ที่นี่พลังปราณสำคัญที่สุดชุดอักขระศักดิ์สิทธิ์ของเจ้ามันกระจอกหาได้สำคัญไม่ ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า ข้าจะทุบตีเจ้าเช่นเดียวกับที่เจ้าทุบตีน้องข้า”

สิ้นเสียงกล่าวหัวเสี่ยวจางก็กระทืบเท้าขวาลงไปที่หลังของเนี่ยฟง เปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยง เสียงกระดูกแตกดังลั่น เลือดสีแดงสดพุ่งกระฉูดออกจากปากเนี่ยฟงทำได้เพียงเงยหน้าจ้องมองเท่านั้น หลังจากนั้นก็ถูกเตะเข้าที่หน้าท้อง เปรี้ยง ถึงกับกระเด็นออกไปหลายก้าว ทันใดนั้นสติของเนี่ยฟงก็ดับลง