บทที่ 15: มิตรภาพกับอาเธน่า
ติดตามเป็นกำลังใจให้ผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:BamแปลNiyay
บทที่ 15: มิตรภาพกับอาเธน่า
เฉินรุยใช้ความพยายามอย่างมากในการพูดคุยกับปากลีโร พร้อมกันนั้นปากลีโรก็ได้ใช้พิษอันร้ายแรงไปด้วย
จากนั้นเฉินรุยก็นึกถึงสัญญาแบ่งสมบัติ 4: 6 ได้ เฉินรุยจึงจงใจพูดว่า“6: 4” ปากลีโรนั้นได้กระโดดขึ้นมาทันที“ฝันไปเถอะ! เจ้าคนโลภผู้นี้ เห็นได้ชัดว่าสัญญาคือ 4: 6!”
สมบัติเป็นสิ่งที่มังกรผู้นี้จดจำได้มากที่สุด ทว่าสัญญาทางชีวิตนั้นไม่สามารถปลอมแปลงได้ นั้นหมายความว่าเขาจดจำตัวตนของเฉินรุยได้แต่แรกแล้ว เขาแค่ต้องการแกล้งนิดหน่อยเท่านั้นเอง
หลังจากปากลีโรวิพากษ์วิจารณ์ความโลภของพันธมิตรของเขา เขาก็ได้พาเฉินรุยไปดูฝีมือของเขาในการเล่นหมุดไพ่เดียวเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา ซึ่งเป็นเรื่องจริงเลยว่า มังกรพิษตนนี้ได้หมกหมุ่นกับมันเป็นอย่างยิ่ง
เฉินรุยมองไปที่ก้อนกรวดที่เหลืออยู่สี่ตัวในกระดานและไม่แสดงความคิดเห็นอะไรออกมา เขาจัดหมากรุกใหม่และเริ่มเคลื่อนย้ายมัน พอมองก้อนกรวดที่เหลืออยู่สามชิ้นและดูการก้าวของเฉินรุยแล้ว มังกรพิษผู้นี้ก็ได้แต่เจ็บปวดใจ จริงๆแล้วเฉินรุยมีวิธีที่ง่ายกว่านี้ ระดับ "อัจฉริยะ" สูงสุด สามารถเล่นหมากรุกได้สำเร็จภายใน 18 ก้าวเท่านั้น โยเหลือเพียงชิ้นเดียวที่อยู่ตรงกลางกระดาน แน่นอนวิธีนี้ไม่ใช่ความคิดของเขาแต่แรก แต่เป็นภูมิปัญญาของบรรพบุรุษต่างหาก
ไม่ว่าจะเป็นเส้นทางฮวงโยหรือหมุดไพ่เดี่ยว เฉินรุยก็ได้เลือกอย่างชาญฉลาดโดยที่จะไม่ใช่สิ่งที่ทันสมัยที่สุดที่เขารู้จัก เพื่อที่จะทำให้มันน่าสนใจและให้คนเล่นได้มีจินตนาการไปด้วย
แน่นอนว่าว่าปากลีโรสนใจมากขึ้น เมื่อเขาได้เห็นเฉินรุยสามารถทำมันได้แบบง่ายๆ อย่างไรก็ตาม มันไม่ใช่เวลาที่จะเล่นแล้ว มังกรพิษมองไปที่อาเธน่าที่อยู่ไกลๆและตะโกนว่า“เจ้าสตรีผู้นั่น! ปรมาจารย์ปากลีโรผู้นี้ต้องการกินบาร์บีคิว ไปล่าเหยื่อซะ เจ้ามนุษย์หนุ่มผู้นี้จะอยู่เล่นหมากรุกกับข้า!”
ความทรงจำของคนนี้เรื่องบาร์บีคิวช่างแม่นซะจริง! เฉินรุยมองไปที่ปากลีโรอย่างเหยียดๆ อาเธน่าเองก็รู้ว่าบาร์บีคิวเป็นหนึ่งในเงื่อนไขจาก "ข้อตกลง" กับมังกรพิษ นางจึงไม่ได้พูดอะไรมากและหายตัวไปจากสายตาของพวกเขาอย่างรวดเร็ว
“ผู้หญิงคนนี้มีสายเลือดกลายพันธุ์และนางยังมีสองร่าง แม้ว่ารูปแบบมารระหว่างการต่อสู้จะไม่สวยงาม แต่ยามปกติก็ค่อนข้างงดงามพอสมควร” จากนั้นปากลีโรก็ได้เหล่ตาของเขา“คิดว่าอย่างไร? เจ้าสามารถพานางไปที่เตียงได้หรือเปล่า?”
“นี้เจ้าคิดแต่เรื่องส่วนล่างตลอดเลยนะ! ข้าจะทำแบบนั้นได้ยังไงไร?” เฉินรุยพูดด้วยความรำคาญ “ที่จริงแล้วอาเธน่าเป็นคนดี นางคือเพื่อนของข้า ข้าไม่อยากที่จะหลอกนางเลย แค่เราเป็นเพื่อนกัน นางก็น่าจะช่วยข้าได้เช่นกันแหละ”
“ยังไงก็ได้ ขอแค่สามารถทำแผนให้สำเร็จ” ปากลีโรยิ้มเยาะ“อย่างไรก็ตาม เรามีกฏสองข้อของมังกร ไม่มีมิตรภาพที่แท้จริงระหว่างชายและหญิง มิตรภาพคือจุดเริ่มต้นของความรัก ดูเหมือนนว่าเจ้าจะสำเร็จขั้นแรกไปแล้ว เจ้าช่างเป็นคนที่น่ารังเกียจจริงๆ!”
เฉินรุยรู้ว่าเขาไม่สามารถโต้เถียงกับมังกรพิษผู้นี้และก็พูดขึ้นว่า“ปากลีโร อย่านอกเรื่องได้แล้ว อาเธน่าตอนนี้ก็ไม่อยู่แล้ว เรามาศึกษาจารึกมังกรกันเถอะ”
เมื่อปากลีโรได้ยินแบบนั้น เขาก็จริงจังขึ้นมา
จารึกที่นั้นเป็นข้อความจำนวนหนึ่ง ซึ่งแบ่งออกเป็นข้อความหยินและหยางตามรูปแบบเว้าและนูน จารึกมังกรเป็นคาถาที่แกะสลักโดยคาถาพิเศษของมังกรโบราณ ทุกคำจารึกมีความหมายลึกซึ้ง มันสามารถแสดงพลังอันยิ่งใหญ่ออกมาได้ เมื่อความแข็งแกร่งของผู้ใช้และความเข้าใจในจารึกเพิ่มขึ้น พลังของการจารึกก็ยิ่งเพิ่มขึ้น เนื่องจากมันลึกซึ้งเกินไป จึงไม่มีมังกรจำนวนมากที่สามารถควบคุมสิ่งนี้ได้
ชุดของจารึกที่จัดเรียงตามกฎบางอย่างสามารถปลดปล่อยพลังงานที่ทรงพลังออกมาได้ แม้ว่าพลังของจารึกมังกรนั้นแข็งแกร่ง แต่เนื่องจากความสัมพันธ์กับพลังของผู้สร้าง จึงทำให้จารึกของมังกรจึงอ่อนแอกว่าสิ่งมีชีวิตชนิดอื่น
ปากลีโรสอนขั้นแรกให้เขาโดยร่ายมนตร์พื้นฐานสลาย ความทรงจำของเฉินรุยนั้นดีมาก เขาจึงจำได้อย่างรวดเร็ว อย่างไรก็ตาม เขารู้สึกว่ามันยากเกินที่จะเข้าใจ เขาได้แต่จดจำมันไว้ก่อน แล้วค่อยไปย่อยสลายความรู้ทีหลัง พอเห็นว่าเฉินรุยนั้นสามารถจดจำได้ดี ตัวปากลีโรจึงได้สอนจารึกฉบับสมบูรณ์มากขึ้น
หลังจากนั้นไม่นาน อาเธน่าก็กลับมาพร้อมกับเหยื่อและเฉินรุยก็เริ่มทำงานเป็นพ่อครัว ครั้งก่อนมังกรพิษได้แต่กินเศษเหลือจากอลิซและคนอื่นๆ แต่คราวนี้มันสามารถอิ่มเอมกับมื้ออาหารได้ด้วยตัวคนเดียวเลย หลังจากกินบาร์บีคิวแล้ว ปากลีโรก็ได้หยิบกิ่งไม้กิ่งหนึ่งขึ้นมาและถูฟันโดยไม่สนใจอะไรนัก เขาพยักหน้าแล้วพูดขึ้นว่า“อืม พวกเจ้าไปได้แล้ว อย่าลืมกลับมาอีกครั้งในเจ็ดวัน!”
“เดี๋ยวก่อน” อาเธน่ารีบเข้ามาถามอย่างจริงจัง“ยาแก้พิษล่ะอยู่ที่ไหน?”
ปากลีโรจึงถามกลับมาในทันที“ยาแก้พิษอะไร?”
ไอ้คนบ้าอาหารคนนี้! ดันลืมยาแก้พิษไปเสียสนิท! เฉินรุยรีบส่งสัญญาณผ่านสายตาไปหาปากลีโรด้วยความสิ้นหวัง ในที่สุด ปากลีโรก็ดูเหมือนว่าจะจดจำได้และแสดงความลังเลออกมา เขาค้นหาเสื้อผ้าของเขาเป็นเวลานานและหยิบไข่มุกสีเขียวหยกสามอันออกมา
เฉินรุยนึกถึงยาบำรุงผิวที่ใช้ในการหลอกคนในนวนิยายบางเล่มและเขาก็รู้สึกรังเกียจมันซะจริง
พอเห็นใบหน้าที่แสนน่ารังเกียจของเฉินรุย ปากลีโรก็เริ่มโมโห ตัวมันก็ได้ตัดเสียงที่อยู่รอบๆออกพร้อมกับคว้าคอเฉินรุยและพูดอย่างเกรี้ยวกราด“เจ้าไม่รู้จักวิธีชื่นชมสิ่งของดีๆเลยหรือไง! นี่คือหยกไข่มุก คริสตัลพิเศษของมังกรพิษ การรับประทานมันไม่เพียงแต่จะฟื้นฟูการบาดเจ็บอย่างรวดเร็ว แต่ยังเพิ่มความต้านทานพิษของร่างกายอย่างถาวรด้วย ใช้เวลา 200 ปีในการตกผลึกมันชิ้นเดียว! การเจือจางมันในน้ำก็เพียงพอสำหรับการใช้ให้คน 10 คนแล้ว! ยาแก้พิษครั้งต่อไป เจ้าจักต้องแก้ปัญหามันด้วยตัวเองแล้ว!”
จากครีมบำรุงผิวที่เขาคิดกลับกลายเป็นยาครอบจักรวาลซะงั้น เฉินรุยยิ้มอย่างอายๆ ปากลีโรมองไปที่อาเธน่าผู้ซึ่งกำลังจะชักดาบใหญ่ๆของนางและเตรียมพร้อมที่จะช่วยเหลือตัวเฉินรุย ซึ่งปากลีโรก็ได้แต่ยิ้มพร้อมกับปล่อยมือที่จับคอเสื้อของเฉินรุย เฉินรุยบอกว่าทุกอย่างปกติดีพร้อมกับมองไปที่อาเธน่าและพานางออกไปจากทะเลสาบอย่างรวดเร็ว
อาเธน่านั้นก้มหัวขณะที่อยู่บนหลังแรดสามเขาตลอดทั้งทาง นางไม่ได้คุยกับเฉินรุย ดูเหมือนว่านางจะไม่มีความสุขเลยสักนิด
เฉินรุยคิดว่า อาเธน่าคงจะยังกลัวพิษที่อยู่ในร่างกาย ดังนั้นเขาจึงส่งมอบไข่มุกหยกและกล่าวขึ้นมาว่า“อาเธน่า ทำไมเจ้าถึงไม่กินยาแก้พิษก่อนละ เราค่อยมาใหม่ในอีกเจ็ดวันให้หลังก็ได้ ยังไงตอนนี้เราก็ยังไม่เป็นอะไร”
“มันเป็นเพราะข้า!” อาเธน่ากำหมัดและได้แต่ระงับความรู้สึกที่จะระเบิดออกมา “ข้าได้แต่สำนึกผิดสิ่งที่ตัวเองทำเมื่อสองสามวันนี้ ถ้าข้ายืนยันที่จะไม่พาอลิซไปที่ทะเลสาบสีฟ้า นางคงจะไม่ถูกทำให้ติดพิษ! ข้าอยากจะต่อสู้จนตัวตายกับมังกรพิษ ผู้คนในตระกูลเวลส์ขอตายในการรบดีกว่าต้องถูกทรมาน!”
เฉินรุยไม่คิดเลยว่าอัลดาซจะรันทุรงขนาดนี้ ไม่น่าแปลกใจที่มังกรพิษบอกว่าจะใช้เรื่องนี้เป็นทริคชั่วคราว เมื่อเห็นนางต้องการต่อสู้กับปากลีโรจริงๆ เขาก็ได้พูดขึ้นมาอย่างรวดเร็วว่า“รอเดี๋ยว ถ้าเจ้าไปยั่วยุมังกรพิษ เขาคงจะไม่ให้ยาแก้พิษอีกต่อไป นั่นจะไม่เป็นอันตรายต่ออลิซงั้นเหรอ?”
เฉินรุยนั้นพูดตรงเข้าไปที่จุดอ่อนของอาเธน่า นางนั่งลงคอตกและเสียงของนางดูเศร้าสร้อยมาก“อลิซเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของข้าและตระกูลเวลส์ก็ได้รับการอุปถัมภ์จากลอร์ดพระอาทิตย์เที่ยงคืนผู้ยิ่งใหญ่ พ่อของข้าได้ส่งข้ามาที่เมืองพระจันทร์ดับ ข้าจะต้องมาปกป้องมกุฎราชกุมาร แต่ แต่นี้ ข้ากลับทำผิดพลาดไปแล้ว! ข้าควรทำอย่างไร?”
เฉินรุยตระหนักได้เลยว่าอาเธน่าไม่ได้กังวลเรื่องความปลอดภัยของนางแต่เป็นอลิซเพื่อนของนางต่างหาก ในใจของเขามีความรู้สึกผิดเป็นอย่างมาก“อาเธน่า! ข้าสาบานด้วยชีวิตของข้าเลยว่าข้าจะทำให้ เจ้า อลิซและเคียหายจากพิษบ้าๆนั่น ถ้าเจ้าเชื่อใจข้า ก็รีบกินยาถอนพิษเดี๋ยวนี้เลย!”
สำหรับชีวิตของมังกรพิษและตัวเขาแล้ว การโกหกในตอนนี้อาจจะไม่ใช่เรื่องดีเท่าไหร่นัก เขาจึงจำเป็นที่จะต้องทำให้นางสบายใจ
อาเธน่าเงยหน้าขึ้น ดวงตาสีแดงของนางดูตกใจที่ชายตรงหน้านางช่างกล้าหาญเหลือเกิน ในที่สุดนางก็พยักหน้าพร้อมกับรับไข่มุกหยกและกินเข้าไป บางทีรสชาติของมันคงไม่ดีเท่าไหร่นัก นางจึงเลิกคิ้วแบบแปลกๆ เฉินรุยจำได้แค่ว่า ไข่มุกหยกนั้นเพียงพอสำหรับคน 10 คน แต่ดูเหมือนว่าเขาจะใช้มันสิ้นเปลืองไปเล็กน้อย
อาเธน่าพอกลับมาอารมณ์ปกติแล้ว นางก็พูดขึ้นมาว่า“เฉินรุย เจ้าช่างเป็นมนุษย์ผู้กล้าหาญที่ข้าไม่เคยพบเห็นมาก่อนเลย แล้วเจ้ายังเป็นผู้ชายที่เชื่อถือได้อีก สองสามวันนี้ ข้าได้ปฏิบัติต่อเจ้าในฐานะเพื่อนแล้ว หากเจ้าต้องการความช่วยเหลือก็ขอแค่เจ้าบอกมาได้เลย ข้า อาเธน่า เวลส์ จะไม่มีวันปฏิเสธเลย!”
“อึก!” เฉินรุยพยักหน้า เขาอาจเป็นมนุษย์คนแรกที่นางเคยพบเห็นเลยด้วยซ้ำ ความกล้าหาญของเขาก็เหมือนกัน อย่างไรก็ตาม คำว่า "เพื่อน" ที่เอ่ยถึง ทำให้เฉินรุยนึกถึงกฏของมังกรสองตัวที่มังกรพิษพูดขึ้นมาได้เลย เขารู้สึกอายขึ้นมาในทันที
“ยาแก้พิษนี้มันเผ็ดมาก ราวกับว่าลำคอของข้ากำลังจะไหม้ ข้ากลัวว่าเจ้าหญิงน้อยจะไม่กินมัน นางฉลาดมากอีก เราต้องหาทางที่จะทำให้นางไม่รู้”
เฉินรุยคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดขึ้นว่า“ข้าคิดวิธีแก้ปัญหาได้แล้ว เจ้าไม่ต้องบอกอลิซเกี่ยวกับเรื่องนี้ แค่ทำตัวตามปกติก็พอ สิ่งที่เกี่ยวกับมังกรพิษก็ห้ามรั่วไหลออกไปเด็ดขาด”
อาเธน่าพยักหน้า“อย่ากังวลเลย นอกจากนี้แล้ว เรื่องที่เจ้าได้รับการสืบทอดมรดกมา ข้าก็จะไม่เอาไปบอกใคร เพราะมันก็เป็นคำสั่งของเจ้าหญิงเชีย”
“หยุดคิดถึงเรื่องน่าเศร้าดีกว่า ข้ากำลังจะเล่าเรื่องของ” สามก๊ก“ต่อแล้วนะ ตอนนี้ข้าจะพูดถึงการต่อสู้แบบคลาสสิกระหว่างชายที่แข็งแกร่งที่สุดในสามก๊ก ลิโป้ผู้อาจหาญ” เฉินรุยรู้สึกโล่งใจ แล้วเขาก็คิดที่จะใช้เรื่องราวนี้ปลอบโยนอาเธน่าด้วย “ลิโป้เป็นชายที่แข็งแกร่งที่สุด สิ่งประดิษฐ์ที่เขาใช้ถูกเรียกว่า ง้าวกรีดนภา และพาหนะของเขาถูกเรียกกันว่า เซ็กเธาว์…”
ดวงตาของอาเธน่าสว่างขึ้น จากนั้นนางก็เริ่มตั้งใจฟัง
เมื่อแรดสามเขาได้มาถึงประตูเมืองพระจันทร์ดับ เฉินรุยและอาเธน่าก็รู้สึกประหลาดใจเมื่อเห็นโลลิน้อย อลิซที่กำลังโกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยงอยู่ที่ประตูหน้าทางเข้า ด้านหลังของนางคือเคียที่ทำอะไรไม่ถูกและทหารจำนวนมากถัดจากพวกเขา โดยนำมาโดยเซนทอร์ที่มีกล้ามเนื้ออันใหญ่โต
เฉินรุยจำได้ว่า เซนทอร์นี้ดูเหมือนจะเป็นผู้นำของกลุ่มปกป้องเมืองระดับเล็ก เขาแสดงความเคารพต่ออาเธน่าโดยเฉพาะเมื่อตอนที่พวกเขาออกจากเมืองไปในตอนเช้า
อาเธน่าและเฉินรุยได้ลงมาจากแรดสามเขา ซึ่งในตอนนี้อลิซก็แสดงหน้าตาแบบว่า “ถ้าเจ้าหญิงผู้นี้ไม่มีความสุข จะต้องมีเรื่องร้ายแรงเกิดขึ้นแน่” แล้วประโยคแรกที่นางพูดขึ้นมาคือ“อาเธน่า เจ้าไม่ใช่เพื่อนที่ดีเลยสักนิด! เจ้าแอบไปที่ทะเลสาบสีฟ้าโดยไม่พาข้าไปด้วยจริงๆสินะ! ถ้าไม่ใช่เพราะเดงคิรายงานให้ข้าฟัง ข้าก็คงจะไม่รู้!”
เฉินรุยจึงได้อธิบายอย่างรวดเร็วว่า“เจ้าหญิงน้อย อาเธน่าได้รับมอบหมายจากท่านอาจารย์อัลดาซเพื่อปกป้องข้าให้ไปที่ทะเลสาบสีฟ้าในขณะที่ข้ารวบรวมสมุนไพร….”
"หุบปาก! เจ้าเป็นมนุษย์ที่น่ารังเกียจ!“เซนทอร์ที่ชื่อเดงคิได้ขัดจังหวะการพูดของเฉินรุย” ตอนนี้ข้าสงสัยว่าแกกำลังสมรู้ร่วมคิดกับพวกโจรที่อยู่นอกเมือง ยาม! จับกุมตัวมันไว้ก่อน!”
“เช๋ง!” ดาบที่อยู่ด้านหลังของอาเธน่านั้นจู่ๆก็ได้ถูกปลดปล่อยพลังที่น่ากลัวออกมา ดวงตาสีแดงที่สวยงามแสดงให้เห็นถึงความหนาวเหน็บที่หมายมั่นที่จะสังหารใครคนใดคนหนึ่ง“เฉินรุยเป็นเพื่อนของข้า ข้าจะตัดหัวใครก็ตามที่กล้าแตะต้องเขา!”
พ่อของอาเธน่าเป็นนายพลคนแรกของจักรวรรดิ จอร์จ เวลส์ และดาบของเขามีชื่อเสียงมากในเมืองพระจันทร์ดับ ทหารไม่กล้าที่จะเดินหน้าต่อไปเลยสักก้าว เมื่อเดงคิเห็นอาเธน่าปกป้องมนุษย์อย่างมาก เขาก็ประหลาดใจ “ท่านอาจารย์อาเธน่า อย่าหลงกลคนผู้นี้!”
อาเธน่าได้โบกดาบมือของนาง จากนั้นดาบอันแสนยิ่งใหญ่ก็ได้หันไปยังทิศทางของเดงคิและพุ่งออกไป เดงคิยกค้อนที่อยู่ในมือของเขาปัดป้องมันอย่างรวดเร็ว เสียงโลหะที่กระทบกันได้ดังขึ้น เซนทอร์ที่รู้จักกันในความแข็งแกร่งของพวกเขาไม่สามารถเทียบเคียงได้กับการโจมตีด้วยมือเดียวของอาเธน่าได้เลย ตัวของเซนทอร์ได้ไถลหลังกลับไปและเข่าทั้งสองข้างของเขาก็ต้องล้มลงกับพื้น
