บทที่ 79 การรวมตัวกันของเหล่าว่าที่ผู้ยิ่งใหญ่!

บทที่ 79 การรวมตัวกันของเหล่าว่าที่ผู้ยิ่งใหญ่!

“คงอีกสักระยะข้าจึงจะทะลวงไปได้”

กุนไท่บ่นพึมพำออกมาก่อนจะลุกขึ้นแล้วออกจากตำหนักของตนไป ขณะที่กำลังออกจากตำหนัก เสียงฝีเท้าดังแว่วประชิดเข้ามาเรื่อยๆ พร้อมกับเสียงของบุรุษหนุ่มผู้หนึ่งได้ขึ้นจากด้านหลัง

“น้องไท่!”

ชายหนุ่มหันไปมองตามต้นตอเสียง ก็พลันได้พบกับชายหนุ่มในชุดขาวหน้าตาคมคายยิ้มกริ่ม กุนไท่ประหลาดใจเล็กน้อยก่อนจะเอ่ยถามด้วยรอยยิ้ม

“พี่เซียนมาที่นี่ได้อย่างไร?”

“ข้าจะมาหาเจ้าไม่ได้หรืออย่างไร? ไม่ได้เจอเจ้ามาตั้ง 3 ปี เจ้าเติบโตขึ้นเยอะการบ่มเพาะของเจ้าทำให้ข้ารู้สึกละอายใจนัก!” หมิงเซียนตอบกลับไปพลางหยอกล้ออีกฝ่าย

หมิงเซียนในตอนนี้อายุยี่สิบสามปีแล้ว ส่วนกุนไท่ก็มีอายุสิบแปดปีแต่การบ่มเพาะของเขากลับถึงระดับผู้เชี่ยวชาญขอบเขตผู้เยี่ยมยุทธ์ขั้นกลางแล้ว ส่วนหมิงเซียนอยู่ในระดับหลอมรวมพลังขั้นขยายพลัง

หากเทียบกับคนทั่วไปมันสามารถเรียกได้ว่าอีกฝ่ายถือเป็นผู้มีพรสวรรค์อันหาได้ยาก แต่เมื่อเทียบกับกุนไท่แล้วมันมิอาจสามารถเทียบได้เลยแม้แต่น้อย

เหตุที่หมิงเซียนบ่มเพาะได้อย่างรวดเร็วนั่นเป็นเพราะได้รับทรัพยากรจากบิดา ครั้งในงานสานสัมพันธ์ตัวมันไม่ได้รับทรัพยากรบ่มเพาะตามสถานะของมัน การที่มันสามารถมาถึงระดับสร้างรากฐานด้วยวัยยี่สิบปีได้นั้นเป็นเพราะพรสวรรค์ของตัวมันเองอย่างแท้จริง!

“พี่เซียนเข้ามาพูดคุยในตำหนักขอข้าก่อนเถอะ ท่านคงเดินทางมาเหน็ดเหนื่อย”

กุนไท่เอ่ยอย่างอ่อนโยนพลางผายมือเชื้อเชิญอีกฝ่ายให้เข้าไปในตำหนักของตน หมิงเซียนไม่รีรอจึงเดินเข้าไปในตำหนักพร้อมกับเอ่ยตอบกลับไปพลางหยอกล้อ

“ข้าไม่ได้เหนื่อยเลย อายุเราห่างกัน 5 ปีก็จริง แต่ข้าไม่ได้แก่มากเช่นนั้น!”

“ฮา ฮ่าๆๆๆ พี่เซียนข้าไม่นึกมาก่อนเลยว่าท่านจะเป็นคนตลกด้วย! ว่าแต่ท่านมาหาข้าด้วยเรื่องอันใด?”

กุนไท่กล่าวพลางหัวเราะพร้อมกับถามด้วยความสงสัยใคร่รู้

“ตั้งแต่ข้ารู้ว่าทวีปอรุณเบิกฟ้าเผชิญหน้ากับสงครามข้าจึงได้มาเพื่อช่วยเหลือเจ้า ข้าหมิงเซียนเป็นถึงผู้สืบทอดอันดับหนึ่งของทวีป ข้ามีอำนาจในการออกคำสั่งต่อผู้อาวุโสบางคนได้ ข้าจึงตัดสินใจพาผู้เชี่ยวชาญมาช่วยเจ้าหนึ่งหมื่นคน ข้าไม่รู้ว่าจะช่วยเจ้าได้มากถึงเพียงใดแต่ข้าจะช่วยเท่าที่จะช่วยได้!” หมิงเซียนตอบกลับไปด้วยสีหน้าจริงจังและหนักแน่น

“ขอบคุณท่านมากพี่เซียน ช่วยข้าได้มากเลย!” ชายหนุ่มรู้สึกตกใจไม่คิดว่าจะมีผู้ใดยื่นมือมาช่วยเหลือตนจริงๆ

ระหว่างที่กุนไท่กับหมิงเซียนกำลังเสวนากันอย่างออกรสนั้น หญิงรับใช้เดินเข้ามาด้วยท่าทีนอบน้อมพร้อมกับกล่าวขึ้น

“นายน้อย มีแขกมาหาท่าน!”

“เชิญพวกเขาเข้ามาเลย!”

กุนไท่ครุ่นคิดว่าเป็นใครกันแน่แต่ก็คิดไม่ออก ก่อนที่จะล้มเลิกความคิดนั้นไปและรับคำของหญิงรับใช้ไปอย่างไม่ใส่ใจนัก

หญิงรับใช้ทำความเคารพแล้วรีบจากไป ก่อนจะกลับมาพร้อมกับรุ่นเยาว์หลายคน พวกเขาแต่ละคนมีอายุน้อยสุดเพียงสิบเจ็ดปี มากที่สุดมีถึงยี่สิบสองปี! ทุกคนต่างเป็นผู้สืบทอดของทวีปขนาดกลางทั้งสิ้น! มีถึงยี่สิบคนมีทั้งชายหญิงปะปะกันไป ส่วนมากจะเป็นผู้ที่เป็นสหายกับกุนไท่ในตอนที่อยู่งานสานสัมพันธ์!

กุนไท่รู้สึกเหลือเชื่อและประหลาดใจอย่างมาก เขายืนขึ้นต้อนรับพร้อมกับกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า

“ไม่ได้เจอกับทุกคนนานแล้ว พวกท่านสบายดี? ไม่ได้เจอกันตั้ง 3 ปี จางหลินถง! เจ้าเติบโตจนงดงามปานนี้เชียวหรือ? คงมีสหายผู้บ่มเพาะหนุ่มไม่น้อยที่เข้ามาเกี้ยวเจ้าละสิ! ส่วนเจ้าหลิวอิงก็งดงามไม่แพ้กันเลย โอ้ พี่มู่! กลายเป็นบุรุษรูปงามเสียแล้ว ตอนนั้นท่านยังเป็นลูกหมูน่ารักอยู่เลย.....

พวกเขาต่างพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน กุนไท่รู้สึกมีความสุขและอบอุ่นในใจอย่างมาก เขาไม่นึกไม่ฝันเลยว่าตอนที่ตนลำบากอยู่จะมีสหายเหล่านี้มาช่วยเหลือ แต่ละคนล้วนมีอำนาจอย่างมาก ทวีปขนาดกลางเหล่านี้ต่างมีกองกำลังลับและไพ่ลับเป็นของตัวเองมากมาย หากทวีปทรายทมิฬรู้ว่าทวีปขนาดกลางทั้งยี่สิบทวีปได้ร่วมมือกับทวีปอรุณเบิกฟ้า พวกมันได้กลั่วจนตัวสั่นอย่างแน่นอน

“น้องไท่! เจ้าไม่ต้องกังวลไป ข้านำเหล่าผู้เชี่ยวชาญมาหลายพันคนเพื่อช่วยเหลือเจ้าโดยเฉพาะ! และยังมีระดับทลายขอบเขตมนุษย์อีกร้อยคนด้วยนะ!” ชายหนุ่มรูปร่างกำยำนามหูมู่กล่าวขึ้น

“พี่ไท่ ข้าชื่นชมและคิดเสมอว่าท่านเป็นผู้ที่น่ายกย่อง ข้านำกองทัพมาช่วยถึงจะไม่ได้เยอะมาก แต่หวังว่าท่านจะไม่ถือสา ข้านำผู้เชี่ยวชาญมาพันคนเท่านั้น!” เหลียงฝู่หรงใบหน้าเปื้อนยิ้มกล่าวขึ้นด้วยเช่นเดียวกัน

“เสี่ยวไท่ ข้าไม่อยากให้เจ้าเป็นอะไร ข้าไปขอร้องบิดาเพื่อส่งคนมาช่วยเจ้า ข้านำผู้เชี่ยวชาญและทลายขอบเขตมนุษย์มาเพื่อช่วยเหลือเจ้า!”

หญิงสาวผู้หนึ่งที่มีใบหน้างดงามปานนางฟ้านางสวรรค์ ผิวที่ขาวของนางนั้นขาวงดงามราวกับไข่มุก นางดูมีอายุราวสิบเจ็ดปีแต่กลับมีหุ่นที่โตก่อนวัยยิ่ง มันสามารถอธิบายได้ว่านางดูแลตัวเองมาอย่างดี นางกล่าวด้วยความขวยเขินหากไม่โง่พอคงรู้ว่าอีกฝ่ายนั้นแอบชอบกุนไท่อยู่!

“ขอบคุณทุกท่านมาก ข้ากุนไท่รู้สึกซาบซึ้งและติดหนี้พวกท่านอย่างมหาศาล!”

กุนไท่รู้สึกซาบซึ้งเป็นอย่างยิ่ง ต่อให้เป็นบุรุษแต่หากมีสหายที่มาช่วยเหลือในยามที่ตนลำบาก ก็สามารถหลั่งน้ำตาได้เช่นเดียวกัน

“ไม่ต้องเกรงใจไป เราไม่ใช่แค่สหายแต่พวกเราคือพี่น้องกัน!” ชายหนุ่มผู้หนึ่งกล่าวขึ้น

ทุกคนพลันพยักหน้าเห็น การได้กองกำลังมากขนาดนี้มาช่วยเหลือ มันคงถึงคราวที่ทวีปทรายทมิฬล่มสลายได้เลยทีเดียว

“วันพรุ่งนี้ข้าจะพาพวกท่านทุกคนไปพบกับท่านพ่อ ส่วนวันนี้พวกท่านเดินทางมากันอย่างเหน็ดเหนื่อย สมควรพักผ่อนเสียก่อน ข้าจะให้คนไปจัดเตรียมที่พักไว้ให้ วันพรุ่งนี้เราจะมาพูคุยกันใหม่! แต่ก่อนที่จะจากไปข้ามีของให้พวกท่าน”

กุนไท่กล่าวด้วยสีหน้ายิ้มแย้มพลางยื่นหินจิตวิญญาณให้ทุกคนเพื่อที่จะได้ทำให้การบ่มเพาะก้าวหน้าขึ้นอย่างรวดเร็ว เมื่อพรุ่งนี้เช้ามาถึงกุนไท่เชื่อว่าด้วยพรสวรรค์ของทุกคน การทะลวงระดับมิใช่เรื่องยากแต่อย่างใด เพราะแต่ละคนอยู่แค่ระดับสร้างรากฐานเท่านั้น มีบางคนที่อายุแค่สิบเจ็ดสิบแปดมีระดับพลังมนุษย์เท่านั้น ไม่มีแม้แต่พลังที่จะปกป้องตนเองได้ แต่หากได้ดูดซับพลังจากหินจิตวิญญาณเข้าละก็ การบ่มเพาะคงทะยานสูงขึ้นอย่างรวดเร็วเป็นแน่!