สุดยอดนักสืบในโลกแห่งจินตนาการ (SDFW)-ตอนที่ 1
ตอนที่ 1 เกิดใหม่ ย้ายโลก กับระบบจอมขี้เกียจ
"ลุค!! ตื่นได้แล้ว อย่าได้ชักช้าไปแต่งตัวเดียวนี้ ไม่งั้นฉันจะให้แกไปงานเลี้ยงก่อนเรียนจบแบบไม่ต้องใส่เสื้อผ้า" เสียงของโรเบิร์ต เกรย์สัน นั่งอยู่ในรถด้านคนขับ เปิดประตูรถและเงยหน้าทางห้องของลุคและตะโกน ไปที่ห้องนอนของลุคที่อยู่ในชั้นบนของบ้าน
"ชิบหายแล้ว!!!" เสียงตะโกนออกมาจากห้องด้านบน
ด้วยความโกรธของโรเบิร์ต เขาลุกขึ้นจากรถฟอร์ด ออฟโรด รุ่น F150 และวิ่งตรงขึ้นบันไดไปที่หน้าห้องของลุคอย่างโมโห และ กระแทกประตู " ปัง "
"เฮ้!! เจ้าเด็กเหลือขอ ลุค เกิดบ้าอะไรขึ้นกับแก?? ...." เสียงโรเบิร์ตตะโกนอีกครั้ง และเสียงของผู้หญิงดังตามมา "โรเบิร์ต"
หลังจากนั้นไม่กี่นาที โรเบิร์ตก็วิ่งออกจากบ้านพร้อมกับแบกลุค ตามหลังมาด้วยหญิงวัยกลางคนที่วิ่งตามออกพร้อมกับอุ้มโจเฟซ เด็กชายวัย 5 ขวบ
"แคทเทอรีนไปขับรถของเธอ แล้วอุ้มโจเซฟไปกับเธอด้วย ระวังรถบนถนนด้วย อย่ารีบร้อนหละ" โรเบิร์ตหันกลับมาบอกด้วยความเร่งรีบระหว่างอุ้มลุคและวางเขาไว้ที่เบาะนั่งด้านหลัง หลังจากนั้นเขารีบวิ่งไปขึ้นที่นั่งคนขับทันที
โรเบิร์ตสตาร์ทรถ และเสียงเครื่องยนต์ของรถฟอร์ดคำรามดังและเร่งรีบ ขณะที่รถพุ่งไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วบนทางหลวง
...
วันต่อมาลุคได้สติขึ้น
เขาจ้องมองไปยังเพดานสีขาวด้านและนึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นในช่วงเวลาก่อนที่เขาจะหมดสติไประหว่างแต่งตัว เขารู้สึกตื่นเต้นและหัวใจเขาก็เต้นแรงขึ้นเรื่อยๆ เมื่อความทรงจำของเขากลับมา
อย่างไรก็ตามเขายังคงระงับความตื่นเต้นและสงบลงได้อย่างรวดเร็ว เขาตรวจสภาพรอบข้างก่อนจะพบว่าตอนนี้เขาอยู่ห้องพักผู้ป่วยในโรงพยาบาล
นอกจากลุคแล้วยังคงมี แคลร์ (แคทเทอรีน) อยู่ในห้องพักผู้ป่วย ซึ่งตอนนี้เธอกำลังหลับสนิทอยู่บนโซฟาที่อยู่ไม่ห่างไปจากเตียงของเขา
ในขณะที่เขามองไปทางแคลร์เขาก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก
เนื่องจากน้องสาวของโรเบิร์ตอยู่ที่นี่ฉะนั้น โรเบิร์ตต้องเป็นคนมาส่งเขาที่โรงพยาบาล
ลุคฟังเสียงรอบรอบๆ ตัวเขาและพบว่าในห้องพักผู้ป่วยแทบจะว่างเปล่าไม่มีสัญญาณของกิจกรรมใดๆ ของผู้คนอีกเลย และโรงพยาบาลก็อยู่ในสภาวะเงียบสงบ เขาจึงคิดได้ว่าคงจะเป็นเวลาดึกแล้ว
"ระบบ "ลุคหลับตาและตะโกนในใจด้วยอารมณ์ตื่นเต้น
แต่แล้วเขาก็ไม่พบสัญญาณใดๆ ตอบสนอง
'นี่มันระบบบ้าอะไรวะเนี่ย....'
ลุคหยุดสบถและทดลองเรียกระบบอีกครั้ง 'ระบบผู้แข็งแกร่ง ออกมาเถอะ'
'ระบบสุดเทพ' ... 'ระบบ หรือโปรแกรมอะไรก็ได้ออกมาทีเถอะ'
... 'ระบบ แกกำลังไปอึ้บใครอยู่รึเปล่าเนี่ย'
ไร้การตอบสนอง ให้ตายเถอะ
ลุคเริ่มสบถและเริ่มก่นด่าในใจ 'อย่างน้อยแกเป็นระบบก็ต้องแสดงหน้าต่างหรืออะไรซักอย่างให้ฉันดูใช่ไหม? พวกหน้าต่างตัวละคร หน้าต่างสกิล หรือ อะไรก็ได้ อย่ามาทำเป็นแกล้งตายนะเว้ย'
หลังจากคำสบถเหล่านั้น สัญลักษณ์หน้าต่างข้อมูลก็ปรากฎขึ้นในความคิดของเขา
ซึ่งหน้าต่างข้อมูลที่แสดงนี้แตกต่างกับหน้าต่างอินเตอร์เฟซที่ลุคคาดหวังไว้อย่างสิ้นเชิง เพราะข้อมูลทั้งหมดของหน้าต่างข้อมูลปรากฎในสมองของเขาโดยตรงและไม่จำเป็นต้องนั่งอ่านแบบโฮโลแกรม
User : ลุค (ลุค โคลสัน)
ความแข็งแรง : 12 (พละกำลัง)
ความคล่องแคล่ว: 11 (ความคล่องแคล่ว,ว่องไว)
ความแข็งแกร่งทางสมองและจิตใจ: 12
ระดับ : 0
เครดิต : 0
หมดแล้ว ... ไม่มีอย่างอื่น
ลุครู้สึกอยากจะบ้าตายเมื่อเขารู้ว่าไม่มีอะไรอย่างอื่นนอกจากตัวอักษร 6 บรรทัด เขารู้สึกอยากจะจับระบบบีบคอ และ เขย่า แต่น่าเสียดายที่เขาไม่รู้ว่าจะไปหาตัวระบบได้จากที่ไหน
เรื่องราวของลุค เริ่มต้นเขึ้นเมื่อ 13 ปีที่แล้ว
ในวันหนึ่งเมื่อ 13 ปีที่แล้วจู่ๆ ลุคก็สะดุ้งตื่นขึ้นมา และพบว่าเขากลายเป็นเด็กชายคอเคเซียนผิวขาว วัย 5 ขวบชื่อลุค โคลสัน
เขารู้สึกสับสนแต่ก็ยอมรับได้ในเวลาต่อพร้อมกับพบว่าเขาไม่ได้พึ่งจะถูกย้ายวิญญาณหรือย้ายโลกเพียงแต่เขาคือลุคตัวจริง
ด้วยเหตุผลทางบางอย่างทำให้สมองเขาต้องมีความพร้อมต่อการเปิดใช้งานระบบ ซึ่งก็คือตอนอายุ 5 ขวบ และเขาก็เลยระลึกชาติและความทรงจำในอดีตได้
ดังนั้นเขาจึงใช้ชีวิตประจำวันของเขาต่อไปอย่างปกติสุขแต่อย่างไรก็ตามเขาพบว่าอดีตชาติที่แล้วเขาไม่ได้ใช้ชีวิตในโลกนี้
เขาเคยเป็นคนจีนในชีวิตที่ผ่านมาและใช้ชีวิตอย่างสงบสุขและธรรมดาจนกระทั่งอายุ 30 ปี ในทุกๆ วันเขาจะไปทำงานที่บริษัทแห่งหนึ่งโดยตลอดอย่างไม่ขาดตกบกพร่อง เขาเคยเป็นพนักงานธุรการที่นั่นซึ่งก็ทำให้เขาได้รับเงินมากพอกับการใช้ชีวิตประจำวัน ทั้งอาหาร และเพียงพอต่อค่าใช้จ่ายต่างๆ ชีวิตของเขาวนเวียนตามวิถีของมนุษย์เงินเดือนอย่างแท้จริง ซึ่งเป็นชีวิตการทำงานที่ธรรมดาอย่างแท้จริง
หลังจากคืนวันหนึ่งเขาหลับไปขณะดูหนังของชาวอเมริกันที่บ้าน ซึ่งกำลังฉายบ้าน ไร่ สวนที่สวยงามในหมู่บ้านแห่งหนึ่งในอเมริกา
เมื่อเขาได้เห็นเขาก็ได้แต่เพียงคิดว่าทิวทัศน์ที่สวยงาม ผืนดินอันกว้างใหญ่ในทีวี มันจะดีแค่ไหนถ้าเขาได้มีโอกาสได้ไปใช้ชีวิตที่นั่น
และนั่นก็เป็นความทรงจำสุดท้ายที่เขามีต่อโลกใบเดิม
เห็นได้ชัดว่าหลังจากที่เขาหลับไปในคืนนั้นเขาก็ได้ข้ามมาถึงโลกนี้ที่สหรัฐอเมริกาด้วยเหตุผลบางอย่างและมันก็เป็นโลกที่ต่างจากในอดีตมาก นอกจากนั้นเขายังอยู่ในร่างของเด็กทารกอีกตั้งหาก
เขานั้นยังมีความทรงจำเกี่ยวกับลุคในช่วงเวลา ห้าขวบก่อนที่เขาจะระลึกชาติได้ ซึ่งความทรงจำก็เป็นเหมือนกับเด็กทั่วไปคนอื่นๆ สิ่งที่เขาควรจะจำได้เขาก็จำได้ ในขณะที่ความจำในวัยทารกนั้นถูกลืมไปหมดแล้ว
แต่เขาก็ตระหนักได้เป็นอย่างดีในเวลานั้นว่า อเมริกาที่เขาอาศัยไม่ใช่สหรัฐอเมริกาแบบเดิมๆในชาติที่แล้ว
เขาจำได้เป็นอย่างดีว่าในปีสุดท้ายที่เขาอาศัยในโลกเดิมเป็นปี 2018 แต่ที่โลกนี้เขาเกิดในปี 1985
สิ่งที่พิสูจน์ที่สำคัญว่านี่เป็นโลกที่แต่ต่างจากโลกในอดีตคือ ข้อเท็จจริงที่ว่าประธานาธิบดีคนปัจจุบันของอเมริกาเป็นผู้หญิงเชื้อสายลาตินอเมริกา มิเชล บอร์ก วัย 57 ปี
แม้ว่าลุคจะไม่ได้ให้ความสำคัญต่อตำแหน่งประธานาธิบดีของสหรัฐอเมริกาในชีวิตที่ผ่านมา แต่เขาก็ยังรู้ดีว่าอเมริกาไม่เคยมีประธานาธิบดีเป็นผู้หญิง เชื้อสายลาตินอเมริกาแม้แต่คนเดียว
ดังนั้นเขาจึงรู้ได้ว่าวิญญาณของเขาไม่ได้แค่ย้ายจากจีนมาอยู่ในอเมริกาเมื่อ 20 ก่อนแต่เขาได้เดินทางมาถึงโลกคู่ขนานซะแล้ว
ลุครู้สึกซับซ้อนอย่างมากกับเรื่องทั้งหมดนี้ ครั้งหนึ่งเขาเคยหวังว่านี่เป็นโลกในเดียวกันกับชาติก่อนของเขา เพราะถ้าเป็นเช่นนั้นเขาจะได้พบ ครอบครัวเก่าของเขาอีกครั้ง อย่างไรก็ตามเขาไม่รู้ว่าพ่อแม่ และพี่น้องของเขา จะยอมรับได้หรือไม่ว่า ตอนนี้พวกเขามีลูกชายและพี่ชายเป็นคนยุโรปผิวขาว
แต่อย่างไรก็ตามความจริงที่โหดร้ายก็คือเขาไม่สามารถกลับไปหาพวกเขาได้อีกต่อไป
ในชีวิตที่ผ่านมาเขาก็เป็นคนที่สมถะ เรื่อยๆ ชิวๆ ไม่ได้มีความซับซ้อนใดๆ และเพราะเหตุนั้นเขาจึงลืมความรู้สึกเกี่ยวกับครอบครัวเก่าของเขาอย่างสิ้นเชิง
ประการแรกเขาคิดว่ายังไงก็กลับไปยังโลกเดิมไม่ได้อยู่ดี ประการที่สอง บรรดาพี่น้องของเขาก็ยังดูแลพ่อแม่ของเขา เขาก็ได้แต่หวังว่าการหายตัวไปของเขาจะไม่ได้ทำให้ครอบครัวของเขาเสียใจกันมากเกินไปแม้ว่ามันจะดูเป็นไปไม่ได้ก็ตาม
หลังจากใช้ชีวิตในโลกนี้มานานกว่า 10 ปี ในที่สุดลุคก็สามารถที่จะลืมความปราถนาต่อการกลับโลกเก่าของเขาไปได้และในตอนนี้เขาก็กลายเป็นคนสัญชาติอเมริกันที่ใช้เวลาทั้งชีวิตเติบโตที่นี่
ความจริงแล้วเขาก็รู้สึกแย่เล็กน้อยกับสภาพแวดล้อมและรัฐที่อาศัยอยู่
ทำไมในนิยายหรือละครเรื่องอื่นๆ ตัวเอกของเรื่องนั้น เวลาย้ายโลกพวกเขาจะกลายเป็นลูกชายของเจ้าของกลุ่มการเงินในเมืองหลวงอย่างนิวยอร์ก แต่ทำไมเขาถึงได้ย้ายมายังพื้นที่ชนบท ไกลปืนเที่ยง และไม่มีอะไรเลย?
ตั้งแต่เขาระลึกชาติได้ตอนอายุ 5 ขวบ เขาก็พบว่าเขาอาศัยอยู่ในรัฐเท็คซัส หรือ น็อคซิตี้ ถ้าจะกล่าวอย่างเจาะจน หรือ ถ้าจะให้ละเอียดกว่านี้ก็เป็น เมืองเล็กๆใน น็อคซิตี้ รัฐเท็คซัส
มีเพียง 2000 ครัวเรือนอาศัยอยู่ภายใต้เมืองเล็กๆแห่งนี้ ซึ่งเทียบเท่ากับหมู่บ้านในประเทศจีนในชีวิตก่อนของเขา สิ่งแตกต่างกับประเทศจีนในชาติก่อนของเขาคือ สถานที่แห่งนี้กว้างใหญ่ไพศาล และก็พื้นที่รกร้างอย่างไม่น่าเชื่อ เมื่อขับรถออกไปจากตัวเมืองจะพบคุณก็จะไม่พบแม้แต่วิญญาณแม้แต่ตัวเดียว
สิ่งเดียวที่ทำให้เขาอาศัยในพื้นที่ชนบทมา 13 ปี และยังคงมีชีวิตรอดจนถึงการเรียนจบมัธยมปลายเกรด 12 เพราะเขาเชื่อมั่นใจระบบ เพราะเขามีระบบเป็นของขวัญของตัวเอง
เขาพบว่าเขามีระบบตั้งแต่อายุ 5 ขวบ
ระบบที่ไม่เคยตอบสนองเลยแม้แต่ครั้งเดียว นั่งนิ่งๆเหมือนก้อนหิน เขารู้สึกได้ว่ามันมีอยู่ เขารู้ว่ามันมีอยู่จริงแต่ด้วยอะไรก็ตาม เขาไม่สามารถระบุได้อย่างแน่นอนว่าระบบมันอยู่ตรงไหน ชื่ออะไร หรือ ทำอะไรได้
เขาไม่เคยพูดถึงเรื่องนี้กับใครคนอื่นโดยเฉพาะ โรเบิร์ต และ แคทเทอรีน เขายังไม่อยากได้รับการปฎิบัติแบบเดียวกันกับคนโรคจิต
แต่อย่างไรก็ตามระบบก็เคยได้ส่งข้อความผ่านทางความคิด ว่า ระบบจะเปิดใช้งานอย่างเต็มรูปแบบเมื่อเขาเติบโตเป็นผู้ใหญ่แล้วเท่านั้น
ระบบยืนกรานที่จะแกล้งทำเหมือนไม่มีตัวตน แกล้งตาย หรือ ไม่ตอบสนอง ดังนั้นลุคก็ไม่สามารถทำอะไรได้นอกจากใช้ชีวิตไปวันๆ รอเขาเติบโตขึ้น
มันไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาลองเรียกระบบด้วยชื่อต่างๆ เช่น คุณพ่อ คุณปู่ และอื่นๆ เขามักจะเรียกชื่อระบบด้วยชื่อมั่วๆที่เขาคิดขึ้นมาเอง แต่ก็ถูกเพิกเฉยตลอดมา ในระยะเวลาหลายปีที่ผ่านมานี้
เขาเคยอ่านหนังสือนิยายที่ตัวเอกได้รับระบบสุดเทพ ระบบที่มีทั้งความฉลาด หรือ ปัญญาประดิษฐ์ และมีบุคลิคที่แตกต่างกัน บางระบบอาจดูห่างเหิน, หยิ่ง, โหดร้าย, ใจดำ, กวนประสาต แต่อย่างน้อยก็ยังสามารถสื่อสารกับตัวละครหลักในเรื่องได้
กลับกันกับนะบบที่เขาได้มามันไม่ใช่แม้แต่ปัญญาประดิษฐ์ด้วยซ้ำ อันที่จริงมันเป็นเครื่องจักรปัญญาอ่อน มิฉะนั้นจะไม่มีคำอธิบายอื่นๆเลยสำหรับการนิ่งเฉย ไร้การตอบสนองจากระบบปัญญาอ่อนนี่
ก็เป็นเช่นนั้น ลุคจึงเติบโตขึ้นอย่างผิดปกติเล็กน้อย เมื่อเขาเรียนจนถึงวันที่เขาจะต้องไปงานเต้นรำ หรืองานพรอมของโรงเรียนเป็นวันเดียวกับที่เขามีอายุ 18 ปี
ขณะที่เขากำลังแต่ตัวใส่สูทอยู่ในห้องด้านบนสำหรับงานเต้นรำ อยู่ๆ ระบบก็ส่งข้อความผ่านความคิด 'ระบบพบว่าอายุของโฮสต์ได้ผ่านเกณฑ์ของการเปิดใช้งานระบบแล้ว ระบบจะเริ่มเปิดใช้งานอย่างเป็นทางการและเริ่มการซิงโครไนซ์ในอีก 10 วินาที'
"ชิบหายแล้ว!!!" ลุคแทบจะร้องไห้ออกมาหลังจากได้ยินเสียงระบบ
ก่อนที่เขาจะได้รับรู้สึกถึงความยินดีที่จะได้ใช้งานระบบอย่างเต็มรูปแบบ ความรู้สึกเจ็บปวดอย่างรุนแรงก็ได้จู่โจมทำร้ายสมองของเขา และสลบลงเมื่อกลไกการป้องกันตัวเองของร่างกายบังคับให้เขาต้องหลับเพื่อป้องกันการช็อคหรือเสียสติจากความเจ็บปวด
วันต่อมาเขาก็พบว่าโรเบิร์ตได้พาเขามาที่โรงพยาบาลและเขาก็นอนโคม่าไป หนึ่งวันเต็มๆ ก่อนจะตื่นขึ้นมา
ในตอนนี้มีเพียงแคลร์ (แคทเทอรีน) น้องสาวของโรเบิร์ตเท่านั้นที่เฝ้าเขาอยู่ที่โซฟาและก็หลับสนิทอยู่ตรงนั้น นี่เป็นช่วงเวลาที่เหมาะที่สุดสำหรับการเช็คดูของรางวัลของเขาในชีวิตนี้
รางวัลที่เรียกว่า "ระบบ"
ตลอดหลายปีที่ผ่านมาเขารู้สึกเหมือนเป็นคนโชคดีที่ได้รับมรดกอันยิ่งใหญ่มา แต่ก็ไม่สามารถสัมผัสมันได้จนกระทั่ง 13 ปีต่อมาหลังจากที่เริ่มสัมผัสถึงตัวตนของระบบ
ใช่แล้วนั่นแหละคือความรู้สึกของเขา
หลังจากที่เขาฟื้นขึ้นมาเขาก็เข้าใจว่าทำไมระบบถึงจำเป็นต้องรอเวลาถึง 13 ปีและทำไมเขาต้องเป็นผู้ใหญ่ก่อนที่จะใช้งานระบบ
นั่นเป็นเพราะระบบจำเป็นต้องเชื่อมต่อและซิงโครไนท์เข้ากับวิญญาณและสมองของเขาเพื่อสร้างพันธะเข้าด้วยกัน ซึ่งในช่วงวัยเด็กสมองของเขายังไม่ได้รับการพัฒนาอย่างเต็มที่ จึงทำให้ไม่สามารถรับการเชื่อมต่อและซิงโครไนท์และมันน่าจะทำให้เขาเสียชีวิตอย่างง่ายดายในวัยเด็ก
'แกจะบอกฉันก่อนซักวันนึงไม่ได้รึไงว่าจะซิงโครไนท์บ้าบออะไรนี่ นี่อะไรมาบอก 10 วินาที ก่อนเริ่มเนี่ยนะจะไม่ให้เตรียมตัวเตรียมใจกันเลยรึไง ปัดโถ่' ลุคแอบบ่นในใจ
ด้วยเหตุนี้เขาไม่เพียงแต่ต้องมานอนสลบในโรงพยาบาล แต่ที่แย่ไปกว่านั้นคือการที่แฟนคนปัจจุบันของเขา เจมินาที่เขานัดในงานพรอม หลังจากที่เขาทิ้งเธอไว้คนเดียวในงาน เขาสงสัยมากว่าลูกแมวดุร้ายตัวนั้นน่าจะอยากข่วนเขาจนตาย
อย่างไรก็ตามนั่นเป็นสิ่งที่เขาค่อยไปหาทางแก้ทีหลัง ตอนนี้เขายังคนให้ความสนใจกับระบบมากกว่า
แต่ความโง่เง่าของระบบนั้นก็เกินกว่าที่เขาจะคาดไว้แม้ว่าจะเชื่อมต่อและซิงโครไนท์อย่างเต็มรูปแบบแล้วทำไมระบบถึงยังนิ่งเงียบ ทำตัวเหมือนไม่มีตัวตนอยู่จริงอยู่อีก
ข้อมูลที่เขาได้รับจากระบบไม่ได้มีมากมายไปกว่าหน้าต่างแสดงสถานะ และเป็นเพียงตัวเลขเปล่าๆ ไม่มีคำแนะนำอื่นๆอีกเลยแม้แต่อย่างเดียว
'ระบบอย่างน้อยแกก็ควรมีชื่อใช่ไหม' ลุคอดบ่นในใจไม่ได้
ทันใดนั้นเองระบบก็ตอบกลับมาอย่างฉะฉาน
'ระบบสุดยอดนักสืบผู้กล้าหาญ หรือ เรียกสั้นๆว่า ระบบสุดยอดนักสืบ'
หมดแล้ว... ไม่มีอย่างอื่น
ลุครู้สึกเหนือยใจกับระบบจนแม้แต่จะโกรธยังรู้สึกขี้เกียจ
เขาสงบลงและเริ่มศึกษาระบบอย่างจริงจัง
แม้ว่าเขาจะบ่น กร่นด่า สาปแช่ง ระบบไร้ประโยชน์นี่ทุกวันแต่ก็ยังพอจะอนุมานได้ว่าตัวเลขค่าต่างๆที่แสดงในหน้าต่างสถานะมันจะสามารถเพิ่มขึ้นได้
จากค่าสถานะหลักสามอย่าง คือ ความแข็งแรง ความคล่องแคล่ว และ จิตใจ ลุคก็รู้ได้ทันทีเลยว่ามันเป็นค่าพารามิเตอร์ปกติที่ใช้วัดศักยภาพของมนุษย์ทั่วไป และค่าเฉลี่ยของสถานะทั้ง 3 ของคนทั่วไปคงจะอยู่ราวๆ 10 สำหรับลุคเขามีความแข็งแกร่ง 12 ความคล่องแคล่ว 11 และจิตใจ 12
กล่าวได้ว่าเขาเป็นคนที่มีความสามารถมากกว่าคนทั่วไปเล็กน้อย แต่นั่นก็อาจเป็นเพราะปกติคนทั่วไปจะทำแต่งานประจำและไม่ค่อยได้ออกกำลังกายเหมือนกับเด็กวัยกำลังโตอย่างเขา ลุคได้เข้าร่วมกับพวกนักเรียนที่เป็นพวกบ้ากล้ามในคลาสของเขาไปเข้ายิมเป็นครั้งคราว
แน่นอนว่า กล้ามเป็นสิ่งที่น่าหลงใหล แต่อย่างไรก็ตามเขาก็ไม่ได้อยากจะมีกล้ามมากมาย สำหรับเขายิมก็เสมือนสถานที่เล่นขำๆ ดังนั้นเขาเลยมีความแข็งแกร่งที่ 12 ซึ่งเป็นค่าที่สูงกว่าค่าเฉลี่ยเล็กน้อย
สำหรับความคล่องแคล่วที่ 11คะแนน น่าจะเป็นเพราะเขาไม่ได้เข้ารับการฝึกพิเศษใดๆ เลยทำให้เขามีความคล่องแคล่วมากกว่าค่าเฉลี่ยแค่ 1 แต้มเท่านั้น
สำหรับความแข็งแกร่งทางสมองและจิตใจที่ 12 คะแนน น่าจะเป็นเพราะคำว่าจิตใจ น่าจะเชื่อมโยงได้กับสมองของเขา หรือกล่าวอย่างเจาะจงว่าเป็นความสามารถในการทำงานของสมอง
ไม่มีสถานะใดสูงกว่าค่าเฉลี่ยอย่างเห็นได้ชัด แต่ก็ไม่ได้อ่อนแอเท่าไรนัก เขานั้นได้แต่สงสัยว่าระบบจะสามารถช่วยเขาเพิ่มค่าสถานะเหล่านี้ได้หรือไม่
ค่าถัดมา คือ เลเวล ประสบการณ์ และ เครดิต ซึ่งทั้งหมดมีค่าเท่ากับ 0 แต่ก็ยังคงหมายความว่าอย่างน้อยเขาก็สามารถอัพเลเวลได้ สามารถรับค่าประสบการ และเครดิต
หลังจากใช้เวลาครึ่งวันในการค้นคว้าทดลอง
'ระบบ ได้โปรดตอบฉันที ว่าทำยังไงถึงจะได้เลเวลเพิ่มขึ้น'
'ประสบการณ์ แน่นอน ฉันรู้ว่ามันต้องได้รับค่าประสบการณ์แต่เควสหละอยู่ไหน'
ภารกิจ: การเป็นตำรวจอย่างเป็นทางการ
ระยะเวลา : 1 เดือน
รางวัล : ค่าประสบการณ์ 10 หน่วย และ 10 เครดิต
"โอ้ ขอบคุณมากระบบ" หลังจากลุคได้รับเควสเขาก็รู้สึกดีอย่างมากจนเกือบจะร้องไห้
อย่างน้อยๆ ระบบมันก็ไม่ได้ไร้ประโยชน์ซะทีเดียว
อย่างน้อยเขาก็จะได้ค่าประสบการณ์กับเครดิต
แต่เมื่อมาดูภารกิจอีกที ความยินดีและตื่นเต้นก็เริ่มที่จะหายไป
เขาเคยอ่านนิยายมากหลายเรื่อง และสามารถแบ่งคร่าวๆได้ดังนี้
ระบบประเภทแรกคือระบบสุดลึกลับที่โฮสต์จะได้รับทักษะสุดเจ๋ง หรือแม้แต่ ความเป็นอมตะหรือการเป็น เทพในแผ่นดิน
ระบบประเภทที่สองคือระบบเทคโนโลยีที่ผู้ใช้จะได้รับอาวุธอุปกรณ์เสริมความแข็งแกร่งทางพันธุกรรม หรือ เรือรบอวกาศ และอื่นๆ
ระบบประเภทที่สามคือระบบโลกแห่งจริงที่ผสมผสานกันระหว่างแบบที่หนึ่งและแบบที่สองแต่จะมีข้อกำหนดภารกิจเพื่อให้โฮสต์กลายเป็นซูเปอร์สตาร์, สุดยอดนักวิทยาศาสตร์, สุดยอดโจร, ฮีโร่ และอื่นๆ
สิ่งที่ลุคต้องการมากที่สุดคือประเภทแรก
รางวัลที่เขาจะได้รับจากระบบประเภทแรกจะน่าสนใจมากที่สุด
และประเภทที่ 3 เป็นสิ่งที่เขาอยากได้น้อยที่สุด
แต่อย่างไรก็ตามเขาก็ไม่ได้มีทางเลือกและไม่รังเกียจถ้าเขาได้ระบบแบบที่สาม ที่มันสามารถทำให้เขากลายเป็นสุดยอดซุปเปอร์สตาร์ หรือ คนเด่นคนดังทั้งหลาย ก็เป็นสิ่งที่สุดยอดและก็ยอมรับได้เช่นกัน หรือแม้กระทั่งจะให้ภารกิจที่จะทำให้เป็นนักวิทยาศาสตร์ ที่ร่ำรวยเป็นมหาเศรษฐีจากสิ่งประดิษฐ์ของเขา ก็เป็นตัวเลือกที่ไม่เลวเช่นกัน