บทที่ 253

ระยะเวลาเดือนกว่าที่เนี่ยฟงอยู่ที่ลานประลองแห่งความตายวันนี้เป็นวันที่จะประลองเป็นครั้งที่สิบหากชนะในครั้งนี้ตัวเขาเองจะถูกย้ายไปจากคุกที่นี่เพราะตลอดเวลาเขาต้องย้ายห้องขังตลอดเวลาหลังจากออกไปประลอง ภายในห้องโถงใหญ่สำหรับรอการประลองผู้คนมากมายที่นี่ต่างหลบสายตาของเนี่ยฟง เพราะครั้งที่ผ่านมาเนี่ยฟงได้สังหารหวังเจียวชายชราอย่างโหดเหี้ยมหลังจากกลับมาจากการประลอง แขนและขาทั้งสองถูกทุบตีจนกระดูกแหลกเช่นเดียวกับศีรษะ ส่วนมู่ยี่เมื่อได้ถูกพิษในครั้งนั้นก็แทบจะหายไปจากสายตา

แน่นอนสิ่งที่เนี่ยฟงกระทำเป็นไปตามแผนที่วางไว้สำหรับสร้างข่าวลือบางอย่างเกี่ยวกับตน และการประลองทุกครั้งเนี่ยฟงจะทุบตีคู่ต่อสู้จนกระดูกแตกละเอียดพร้อมกับเรียกขานตนเองว่าเทพอสูร เพราะความโหดเหี้ยมทำให้ได้รับความนิยมอยู่ไม่น้อยเงินเดิมพันของเนี่ยฟงจึงสูงขึ้นตามทุกรอบ แน่นอนว่าเนี่ยฟงได้ติดสินบนทหารนายหนึ่งให้ลงพนันข้างตนเอาไว้ เสียงเฮดังสนั่นเช่นเดิมเมื่อครั้งที่เนี่ยฟงปรากฏตัวในสนามประลอง ด้านหน้าเป็นชายฉกรรจ์รูปร่างสูงใหญ่มัดผมหางม้า มือทั้งสองข้างสวมกรงเล็บเหล็กชายผู้นี้มีนามว่าฮุยชังโจว เนี่ยฟงแสยะยิ้มสะบัดมือขวากำชับแส้แข็งสีดำในมือแน่นมีประกายสายฟ้าพุ่งออกมาจากปล้องเห็นได้ชัด ยกมือซ้ายคือมากวักเรียก

“หวังว่าท่านจะทำให้ข้าได้ใช้พลังอย่างเต็มที่นะพี่ชายฮุยชังโจว”

“ข้าจะสังหารเจ้าแก้แค้นให้น้องรองข้า”

สิ้นเสียงกล่าวฮุยชังโจวก็พุ่งทะยานเข้าหาเนี่ยฟงพร้อมกับหมุนควงมือทั้งสองกรงเล็บหมุนควงพุ่งเข้ามา เนี่ยฟงถึงกับขมวดคิ้วยกแส้แข็งในมือขึ้น ปราณจากกรงเล็บพุ่งเข้าหาร่างทักษะอาภรณ์สายลมถูกเรียกใช้อย่างทันท่วงที เขาเตะเท้าขวาขึ้น ฮุยชังโจวเบี่ยงตัวหลบไปทางขวาเช่นเดียวกัน ทันใดนั้นเองก็มีใยสีม่วงพุ่งออกมาจากกรงเล็บทั้งสองพุ่งเข้าหาเนี่ยฟงประดุจมีชีวิต แส้แข็งถูกฟาดหวดพร้อมกับถีบเท้าถอยออกมาด้านหลัง ปราณแส้แข็งสามเล่มพุ่งเข้าโจมตีใยสีม่วง เปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยง เส้นใยสีม่วงถูกทำลายกลายเป็นเศษร่วงลงพื้น เสียงสบถดังลั่นพร้อมกับเห็นฮุยชังโจวพุ่งทะยานเข้ามา

กวัดแกว่งกรงเล็บในมือเสียงดังหวีดหวิว เนี่ยฟงทำได้เพียงสะบัดแส้แข็งในมือเข้าต้านทาน เคร้ง เคร้ง เคร้ง ทันในนั้นเองฮุยชังโจวก็ร้องคำรามจ้วงแทงกรงเล็บเข้ามาปราณจากกรงเล็บพุ่งออกมาเกราะสายฟ้าปรากฏออกมาต้านทานได้อย่างรวดเร็ว เปรี้ยง เนี่ยฟงกระโดดม้วนตัวใช้ขาทั้งสองหนีบแขนทั้งสองเอาไว้พร้อมกับเร่งโคจรลมปราณหมายฟาดหวดแส้แข็งในมือ แต่ทว่าก็ต้องทิ้งน้ำหนักลงไปด้านหลังเพื่อหลบพิษสีม่วงที่ฮุยชังโจวพ่นออกมาพร้อมกับหักแขนทั้งสองด้วยเช่นกัน เสียงกระดูกลั่นเสียงดังฮุยชังโจวไม่ยอมให้เนี่นฟงหักแขนจึงเตะเท้าขวาออกไปอย่าสุดกำลัง เกราะสายฟ้าปรากฏออกมาต้านรับ เนี่ยฟงจึงถีบเกราะสายฟ้าม้วนตัวหลบออกมา

ทั้งสองยังคงจ้องมองอย่างไม่วางตาเนี่ยฟงยกแส้แข็งพาดเอาไว้บนคอพร้อมกับยกมือซ้ายขึ้นมากวักเรียกเช่นเดิมฮุยชังโจวร้องคำรามระเบิดพลังปราณพุ่งเข้ามาด้วยความโกรธแค้นจ้วงแทงกรงเล็บขวามือเกิดคลื่นลมหมุนวนเป็นเกลียว เกราะสายฟ้าที่ปรากฏออกมาต้านรับถูกทำลายลงอย่างรวดเร็ว เนี่ยฟงจึงต้องถีบเท้าขวาพุ่งหลบออกไปทางซ้าย ไม่ถึงสองลมหายใจก็ต้องถีบเท้าพุ่งหลบอีกครั้งเพราะฮุยชังโจวจ้วงแทงกรงเล็บมั้งสองอย่างรวดเร็ว ปราณกรงเล็บและเกลียวคลืนลมปะทะพื้นลานประลองเสียงดังสนั่น เปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยง

เสียงสะบัดมือดังแว่วดาบและกระบี่แปดเล่มปรากฏออกมารอบกายของเนี่ยฟง ทันทีที่ฟาดหวดแส้แข็งด้วยทักษะตัดสายฟ้า ปราณแส้แข็งสามเช่มพุ่งออกไปพร้อมกับและกระบี่ทั้งแปดเล่ม เนี่ยฟงสะบัดมือซ้ายแทนมือขวาเพื่อบังคับดาบและกระบี่พุ่งเข้าโจมตี ฮุยชังโจวแสยะยิ้มรวบรวมลมปราณไว้ที่มือทั้งสองพร้อมกับซัดออกมาอย่างรวดเร็ว ปราณฝ่ามือปะทะปราณแส้แข็งเสียงดังสนั่น เปรี้ยง แต่ทว่าก็ต้องโยกตัวหลบและใช้กรงเล็บในมือเข้าปัดป้อง เคร้ง เคร้ง เคร้ง เคร้ง เนี่ยฟงเองเช่นกันก็ต้องถีบเท้าพุ่งถอยออกมาเพราะพิษที่ฮุยชังโจวพ่นออกมา

“ข้าว่าท่านรีบเอาจริงเสียทีเถอะ ข้าเบื่อที่จะเล่นปาหี่กับท่านแลัว”

เมื่อกล่าวสิ้นเสียงเนี่ยฟงก็สะบัดมือขวาอีกครั้งเพื่อเก็บดาบและกระบี่ทั้งแปดเล่ม ฮุยชังโจวหน้าตาแดงก่ำไปด้วยความโกรธระเบิดพลังพร้อมกับจ้วงแทงกรงเล็บในมือ เนี่ยฟงเพียงฟาดหวดแส้แข็งด้วยทักษะตัดสายฟ้า เปรี้ยง ก็สามารถทำลายปราณกรงเล็บที่พุ่งเข้ามา

“ช่างหน้าผิดหวังยิ่งนัก”

“บัดซบ บัดซบ ข้าจะสังหารเจ้า”

สิ้นเสียงกล่าวฮุยชังโจวพุ่งเข้าหาเนี่ยฟงด้วยความโกรธ

เนี่ยฟงแสยะยิ้มฟาดหวดแส้แข็งในมือลงพื้น เปรี้ยง ฝุ่นควันฟุ้งกระจายรีบสร้างวงอักขระศักดิ์สิทธิ์สีฟ้าไว้บนพื้น ทันทีที่ฮุยชังโจวพุ่งเข้ามาในฝุ่นควันเขาก็กระทืบเท้าขวา เถาวัลย์สีฟ้าพุ่งออกมารัดแขนทั้งสองของฮุยชังโจวเอาไว้ เนี่ยฟงพุ่งเข้าหาพร้อมกับเร่งโคจรลมปราณไปที่แส้แข็งฟาดหวดลงไปที่แขนทั้งสองที่ถูกรัด ฮุยชังโจวระเบิดพลังปราณออกมาหมายกระชากเถาวัลย์แต่ก็ไม่สามารถทำได้พลังปราณถูกเถาวัลย์สีฟ้าดูดกลืนพร้อมกับรัดแขนทั้งสองข้างมากกว่าเดิม เปรี้ยง เปรี้ยง เนี่ยฟงฟาดหวดแส้แข็งไปที่มือทั้งสองที่ถูกมัด เสียงกระดูกแตกดังลั่นพร้อมกับเสียงร้องโหยหวน ผู้คนต่างตะโกนโห่ร้องเสียงดังสนั่น แต่ ฮุยชังโจวก็หาได้ยอมจำนนใช้วิชาท่าเท้าโจมตีเตะเท้าขวาเข้าไปที่ชายโครงด้านซ้าย เปรี้ยง จนต้องกระเด็นออกมา เนี่ยฟงแสยะยิ้มก้าวเดินเข้าหาฮุยชังโจวอย่างช้าๆพร้อมกับกวัดแกว่งแส้แข็งในมือ

“ไอ้ลูกหมา แน่จริงปล่อยข้าสิวะ เจ้ามันเศษสวะ”

“ข้าเศษสวะหรือไม่ตัวท่านย่อมรู้ดีขอรับ ส่วนข้าจะปล่อยท่านไปหรือไม่นั้นต้องถามตังท่านเองว่าหากข้าติดอยู่ในเส้นใยสีม่วงของท่าน ท่านจะปล่อยข้าหรือไม่”

“บัดซบ บัดซบ”

ฮุยชังโจวร้องคำรามพร้อมกับระเบิดพลังปราณออกมาอย่างสุดกำลัง แน่นอนว่าถูกเถาวัลย์ดูดกลืนพร้อมกับบีบรัดแขนที่หักทั้งสอง เนี่ยฟงใช้ออกด้วยทักษะเหยียบนภาพุ่งเข้าประชิด ฮุยชังโจวเองก็ใช้ท่าเท้าโจมตีด้วยเช่นกัน เปรี้ยง แส้แข็งถูกฟาดหวดไปที่ขาขวา เสียงกระดูกแตกดังลั่นตามมาด้วยเสียงร้องโหยหวน เปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยง เลือดสีแดงฉานพุ่งกระฉูดออกมาจากปาก ร่างกายค่อยๆร่วงลงไปนอนกับพื้น เสียงเฮดังสนั่น เนี่ยฟงจ้องมองฮุยชังโจวที่นอนจ้องมองตนด้วยความหวาดกลัว หลังจากนั้นเนี่ยฟงก็หาได้สนใจหันหลังเดินกลับไปยังทางเดินเพื่อกลับไปยังห้องโถง

เมื่อเดินผ่านม่านพลังเข้ามานายทหารนายหนึ่งก็รับวิ่งเข้ามาหาอย่างเร่งรีบพร้อมกับนำแหวนสีเทามาให้แก่เนี่ยฟง แต่ครั้งนี้เนี่ยฟงหาได้ยืมมือรับแหวนแต่ส่ายศีรษะพร้อมกับเอ่ยวาจาออกมา

“พี่ชายท่านเอาไปเถอะ ถือว่าเป็นของขวัญที่ข้ามอบให้แก่ท่านก็แล้วกัน”

นายทหารผู้นั้นจ้องมองเนี่ยฟงอย่างไม่วางตา

“เช่นนั้นข้าจะไปส่งเจ้าที่เขตใหม่ก็แล้วกัน”

“เช่นนั้นเชิญท่านนำทางเถอะขอรับ”

ทันทีที่เดินผ่านม่ายพลังสีทองออกมา สิ่งที่เห็นด้านหน้าตื่นตกใจไม่น้อยเพราะสิ่งที่เห็นด้านหน้ามันเป็นเมืองขนาดใหญ่ใต้พื้นดิน แสงสว่างส่องมาจากช่องขนาดใหญ่ด้านบน บ้านเรือนทำมาจากหินดำ ผู้คนมากมายเดินไปมาแน่นอนว่าผู้คนส่วนใหญ่เป็นนักสู้ของเขตหนึ่ง

“เป็นอย่างไรบ้างดีกว่าห้องขังของเจ้าหรือไม่ กฎของที่นี่มีเพียงอย่างเดียวคือห้ามตาย เจ้าคงรับรู้อยู่แล้ว ส่วนที่อยู่ของเจ้า เจ้าต้องหาเองไม่ว่างจะทำประลองหรือลอบสังหารคนที่แข็งแกร่งเท่านั้นถึงจะอยู่รอด เจ้าเองก็ระวังตัวด้วยเช่นกันเพราะเมื่อนานมาแล้วเจ้าตอบปฏิเสธคำเชิญของหัวเสี่ยวอี้”

“เรื่องนั้นท่านอย่าได้เป็นห่วง ขอเพียงข้าลงประลองท่านจะร่ำรวยต่างจากเดิม”

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า แน่นอน แน่นอน”

“เช่นนั้นข้าคงต้องไปหาที่พักเสียก่อน แล้วพบกันใหม่ขอรับ”

สิ้นเสียงกล่าวเนี่ยฟงก็เดินหายเข้าไปในเมือง เกือบชั่วยามที่เดินไปตามในเมืองเพื่อทำความคุ้นเคย ทันใดนั้นเองเนี่ยฟงก็รับรู้บางอย่างจึงแสยะยิ้มเดินหายเข้าไปในตรอกด้านขวามือด้านหน้า วงอักขระศักดิ์สิทธิ์สีฟ้าปรากฏขึ้นที่พื้นถึงห้าวง เนี่ยฟงหันหลังกลับมายืนจ้องมอง ทันใดนั้นเองก็มีหญิงสาวนางหนึ่งและชายฉกรรจ์สองคนเดินเข้ามา

“หากเดาไม่ผิดพวกท่านคงเป็นคนของคุณชายหัวเสี่ยวอี้”

“ใช่ พวกข้ามาเชิญเจ้าไปพบคุณชาย”

“หากข้าตอบปฏิเสธพวกท่านละ”

ไร้ซึ่งเสียงตอบกล่าวใดๆหญิงสาวด้านหน้าสะบัดมือขวาเข็มพิษขนวัวสามเส้นพุ่งเข้าหาเนี่ยฟงอย่างรวดเร็ว