LCEW เล่มที่ 1 ตอนที่ 48 - ทดสอบกัมมันตรังสี
เล่มที่ 1 ตอนที่ 48 - ทดสอบกัมมันตรังสี
"หลัวปิง…….."แฮรี่มองฉันด้วยความประหม่า "เอ่อ เอ่อ เอ่อ นั้น นั้น นั้นคือเหตุผลว่าทำไมผมถึงเรียกคุณว่าภรรยาของผม ผม..ผะ ผะ..ผะผมจะรับผิดชอบเอง!! แม้ว่าเธอจะโหดกว่าแม่ของผม ผม ผม ผมก็จะไม่ปริปากบ่นสักคำ"
"ไปให้พ้น!!"ฉันตะโกน ถอนปืนออกแล้วหันหลังกลับ ฉันพยายามอย่างหนักเพื่อควบคุมความโกรธ
"ไวฟุ!!"
ฉันหันกลับไปยิงปืนเฉียดหูเขา "หุบปาก!!"
ลำแสงสีเขียวพุ่งออกจากปากกระบอกปืนเฉี่ยวหูของเขา เมื่อกระทบกับกำแพง มันไม่เกิดการเจาะทะลวงเหมือนกระสุนปืน 'ดูเหมือนว่ามันจะเป็นแค่ปืนฝึกซ้อม? ไม่สามารถทำร้ายใครได้?'
"มันเป็นความผิดของผมเอง ผมขอโทษ!!"แฮรี่วิ่งนี้อย่างรวดเร็ว *แกว๊กกก* เขาฉีกเสื้อผ้าที่ปักติดอยู่กับมีด หลงเหลือเศษผ้าติดผนัง
ฉันถือปืนอยู่นานมาก กว่าจะทำใจสงบลงได้
"สวยงาม!!"พี่สาวมีอาตะโกน "ฉันเต็มใจที่จะแบ่งปันผู้ชายใช้ร่วมกับเธอ!!"
ฉันหัวเราะลั่น ใครอยากจะใช้คนของเธอกัน? ฉันไม่รู้วิธีเอาตัวรอดด้วยซ้ำ แค่อาหารกับเครื่องนุ่งห่มยังไม่พอใช้เลย แล้วฉันจะคิดเรื่องผู้ชายได้อย่างไร?
ฟุบบ! ฟุบบ!! เสียงประตูเปิดแล้วประตูปิดดังขึ้น แฮรี่ไม่กล้าโผล่หน้ามาอีกเลย!! ฉันจะทุบตีนายทุกครั้งที่เจอหน้านาย!!
"องค์หญิง ผู้อาวุโส ทักษะการต่อสู้ของหลัวปิงเป็นสิ่งหายากและน่าทึ่งมาก!! การเคลื่อนไหวของเธอราบรื่นและชัดเจน ไม่มีใครในเมืองโนอาห์สามารถเทียบได้เลย ฉันหวังว่าพวกเราจะยอมยกเว้นให้หลัวปิงเข้าร่วมทีมดีอาร์ได้"พี่สาวเช่อชื่อกล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึมและจริงจัง
ฉันเงยหน้าขึ้นมอง ฉันหวังว่าจะได้เข้าร่วมทีมดีอาร์ของพี่สาวเช่อชื่อ เพราะนอกจากการต่อสู้แล้วฉันก็ไม่รู้อะไรอีกเลย ฉันนึกไม่ออกเลยว่าฉันจะทำงานเย็บปักถักร้อยได้ยังไง ทุกอย่างมันเหนือจินตนาการมาก
"แต่พี่เช่อชื่อ จะเกิดอะไรขึ้นถ้าหากเธอไปเผชิญหน้ากับพวกมีพลังเหนือมนุษย์?"เสี่ยวหญิงสงสัย "การชกต่อยไม่มีผลกับพวกเหนือมนุษย์…..."
"ฉันจะขอให้เธอสอนพวกเธอทุกคน"เมื่อพี่เช่อชื่อพูดอย่างนั้น ฉันก็มองรอยยิ้มที่แสนมั่นใจของเธอด้วยความตกใจ เธอยิ้มและพยักหน้าให้กับฉัน จากนั้นก็หันกลับไปมองสมาชิกในทีมของเธอ "พวกเธอทุกคน ขาดทักษะในการต่อสู้ระยะประชิด หลัวปิงจะได้รับตำแหน่งเจ้าหน้าที่ทหารคนใหม่ที่จะเข้ามาช่วยสอนทักษะการต่อสู้ระยะประชิดให้กับพวกเธอ"
"ฮะ?"เสี่ยวหญิงร้องอุทานด้วยความประหลาดใจ
"ฉันเห็นด้วย!!"พี่สาวมีอาเป็นคนแรกที่ยกมือ
"ฉันก็เอาด้วย!!"ต้าลี่ยกมือขึ้น
เสวี่ยกี๋เดินเข้ามารวมกลุ่มด้านข้างและยกมือขึ้นเช่นกัน "เห็นด้วย"
ฉันมองพวกเธอด้วยความแปลกใจ มันยากที่จะอธิบายอารมณ์ของฉันตอนนี้ ฉันตื่นเต้นจนไม่รู้จะทำอย่างไร มันเป็นความรู้สึกเหมือนได้รับเกียรติ!! มันคือความรู้สึกแบบเดียวกับการได้รับความไว้วางใจ
"ผู้อาวุโสอลูฟา ได้โปรดอนุญาตให้หลัวปิงเข้าร่วมกองกำลังพิเศษดีอาร์ด้วย!"พี่สาวเช่อชื่อร้องขอด้วยความจริงใจอีกครั้ง
แต่ผู้อาวุโสอลูฟาก็ยังไม่ตอบกลับ ใบหน้าของเขาปรากฏรอยยิ้มลึกลับ ไม่มีใครรู้ได้เลยว่าเขากำลังคิดอะไร
"ผู้อาวุโสอลูฟา ท่านกำลังคิดสิ่งใดอยู่ในใจ?"ดูเหมือนว่าเจ้าหญิงอาร์เซนอลจะมองทะลุความคิดผู้อาวุโสอลูฟา
ผู้อาวุโสอลูฟายิ้มให้ฉัน "ให้เธอทดสอบภาวะต้านรังสี"
"อะไรนะ?"ราฟเฟิลมองผู้อาวุโสอลูฟาด้วยความงุนงง พี่สาวเช่อชื่อและคนอื่นๆก็แสดงสีหน้าสับสนเช่นเดียวกัน ลุงเมสันถึงขั้นขมวดคิ้วมองผู้อาวุโสอลูฟา
ราฟเฟิลเดินไปข้างหน้าและกล่าวถามว่า "ผู้อาวุโสอลูฟา หลัวปิงเป็นนักผจญรังสีอยู่แล้ว ไม่จำเป็นต้องเข้ารับการทดสอบการต้านรังสีเลย"
"เริ่มทดสอบตั้งแต่ระดับสาม"ผู้อาวุโสอลูฟาออกคำสั่งโดยเพิกเฉยคำพูดราฟเฟิล
ทุกคนประหลาดใจกับเรื่องนี้มาก แม้แต่เสวี่ยกี๋ที่สงบสติอารมณ์มาโดยตลอดก็ดวงตาเบิกกว้างเพราะความตกใจ
"ระดับสาม?!"พี่สาวเช่อชื่อและลุงเมสันอุทานพร้อมกัน
"ระดับสาม….ภรรยาผมรับไม่ไหวแน่!!"แฮรี่โผล่พรวดออกมา
"ผู้อาวุโสอลูฟา ระดับสามมีปริมาณรังสีใกล้เคียงกับรังสีขั้นกลาง นักผจญรังสีธรรมดาทั่วไปไม่มีทางทนระดับนี้ไหวแน่!"ราฟเฟิลเป็นกังวล "ทำไมเราไม่ลองจากระดับสองก่อน"
ผู้อาวุโสอลูฟายิ้มและมองมาที่ฉัน "หลัวปิงไม่ต้องกลัว ถ้าหากเธอรู้สึกไม่สบายเมื่อไหร่พวกเราจะหยุดทันที พวกเราจะไม่ทำร้ายเธอ แต่อย่างไรก็ตาม พวกเราก็ต้องขอให้เธอเชื่อใจเรา"
อย่างไรซะ ฉันก็เชื่อใจในตัวผู้อาวุโสอลูฟา เขาเป็นผู้อาวุโสที่มีแววตาเต็มไปด้วยสติปัญญา
ฉันพยักหน้า "ตกลง"
"เริ่มกันเลย"ผู้อาวุโสอลูฟาพยักหน้าให้ราฟเฟิลด้วยรอยยิ้ม
พี่สาวเช่อชื่อและลุงเมสันมองหน้ากัน จากนั้นทั้งสองก็ขมวดคิ้วและมองฉันด้วยความสงสัย สีหน้าแต่ละคนเคร่งขรึมและจริงจังมาก
ฉันรู้สึกได้ว่าบรรยากาศของการทดสอบที่กำลังจะเกิดขึ้นมันแตกต่างจากทั้ง 2 ครั้งก่อนหน้า ทุกคนเคร่งขรึมจริงจังราวกับว่าการทดสอบต้านรังสีเป็นหนึ่งในการทดสอบที่สำคัญที่สุด ไม่ใช่เรื่องตลก
ทุกคนหันมาสนใจฉัน ใบหน้าเต็มไปด้วยความสงสัยเหมือนที่พี่สาวเช่อชื่อแสดงออกมา
แฮรี่กระโดดกลับเข้าไปในม่านกระจกแก้ว จ้องมองฉันอย่างใจจดใจจ่อ "ไวฟุ!! อดทนไว้!! ถ้าหากเธอรู้สึกไม่สบายตัวก็รีบตะโกนออกมาเลย"
ชิ ฉันจะรู้สึกไม่สบายใจก็ตอนที่เห็นหน้านาย!!
ฉันหันกลับและยืนกอดอก ทุกครั้งที่นึกถึงเขา...แหวะ ฉันก็แทบจะทนไม่ไหว!!
"ภรรยาของผม เธอเหมือนจะทนไม่ไหวแล้ว"แฮรี่ตะโกนมาจากห้องชั้นบน
ฉันกลอกตาโดยไม่ตอบโต้อะไร
"แฮรี่ ผมยังไม่เริ่มการทดสอบด้วยซ้ำ"ราฟเฟิลกล่าว
"เธอหันหลังหนีห่างก็เพราะนาย"พี่สาวมีอาพูดตรงประเด็น
จากนั้นทุกอย่างเขากลับคืนสู่ความเงียบสงัด
ฉันจะได้ทดสอบอย่างสงบสักที
*หึง* เสียงรบกวนความถี่ต่ำเกิดขึ้นภายในห้องทดสอบ พื้นที่สี่เหลี่ยมทุกอย่างในห้องกลับคืนสู่ที่เดิม กำแพงทุกอย่างกลับมาเรียบ ในขณะเดียวกันผนังสีขาวและพื้นดินก็เริ่มเปล่งแสงสีฟ้าจางๆ
"บททดสอบต้านกัมมันตรังสีเริ่มต้น ปริมาณรังสีระดับสาม สิบ เก้า แปด เจ็ด….."
บรรยากาศเริ่มตึงเครียด ความอึดอัดเริ่มต้นมาจากการเริ่มนับถอยหลัง
ฉันยืนอยู่ในห้องทดสอบอย่างเงียบๆ เสียงหึงค่อยๆหายไป ไม่มีความรู้สึกอึดอัดเหลืออยู่แล้วนอกจากความประหม่า
"สาม สอง หนึ่ง เปิดใช้งาน!"
*พรึบ!*
แสงสีฟ้าสาดส่องมาที่ฉัน ฉันมองไปรอบรอบด้วยความสับสน ฉันไม่รู้สึกอะไรเลย มันเหมือนกับแสงไฟทั่วไปที่ส่องกระทบตัว
ในโลกของฉัน ทุกคนจะหวาดกลัวเมื่อได้ยินคำว่า "กัมมันตรังสี" ถ้าหากฉันเป็นคนแก่ฉันก็คงจะกลัวแทบตาย กัมมันตรังสี น่ากลัวขนาดไหนเหรอ!! มันทั้งไร้สี ไร้รส เข้าสู่ร่างกายด้วยความเงียบ แม้ว่าคุณจะไม่รู้สึกตัว แต่คุณจะค่อยๆเป็นมะเร็งในไม่ช้า หรือไม่ก็ถึงขั้นกลายพันธุ์ สุดท้ายคุณก็จะตายอย่างทุกข์ทรมาน
แต่ ในวันแรกที่ฉันมาถึงโลกใบนี้ ซิงชวนบอกว่าฉันคือนักผจญรังสี นักผจญรังสีไม่กลัวกัมมันตรังสี ดังนั้น ฉันจึงไม่เคยกลัวมัน
