ระบบใช้จ่าย ตอนที่ 94
ติดตามอ่านนิยายเพิ่มเติมของผู้แปลและนิยายทุกตอนได้ที่แฟนเพจ:BamแปลNiyay
บทที่ 94: เธอไม่เข้าใจเหรอ ฉันอธิบายไปแล้วนะเนี่ย
"4 … 45,000 หยวน!" หลังจากได้ยินตัวเลขนี้ ทุกคนก็ตกตะลึง ถังมู่ซินอุทานเสียงดัง: "ถ้าคำนวนแล้ว หนึ่งวันมีรายได้สูงถึง 45,000 นั่นก็หมายความว่ายอดรวมในหนึ่งเดือนจะได้ 1,350,000 และภายในหนึ่งปีจะมียอดรวม 16.2 ล้าน! โอ้พระเจ้า! การลงทุนเพียงครั้งเดียวสามารถกู้เงินคืนทุนได้ภายในครึ่งปีและรายได้รวมอาจเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าในเวลาเพียงหนึ่งปีเชียวเหรอ!"
ไนท์คลับแห่งนี้กำลังจะปิดตัวลงและหงต้าหลี่ได้ซื้อในราคาที่ต่ำถึง 8,000,000 หยวน แถมยังสามารถทำกำไรสุทธิสูงถึง 45,000 หยวน ในเวลาไม่ถึงเดือน ใครก็ตามที่ได้ยินแบบนี้คงคิดว่าเป็นแค่ความฝัน แต่การที่ได้มาพบเห็นกับตา มันคงไม่ใช่ฝันแล้วล่ะ
"ดูเหมือนว่าจะคำนวนถูกต้องแฮะ" หลังจากคำนวณด้วยเครื่องคิดเลขบนโทรศัพท์มือถือของเขา หงต้าหลี่ก็ตกตะลึงและมองไปที่ถังมู่ซิน "ซินซิน เธอคิดเลขไวมาก ลุงถังรู้ความสามารถพิเศษของเธอแบบนี้รึเปล่า?"
"แน่นอน เขารู้สิ!" ถังมู่ซินตบศรีษะหงต้าหลี่เบาๆ "มีเพียงนายเท่านั้นแหละที่ทำอะไรง่ายๆแบบนี้ไม่ได้!"
"พอดีฉันโง่คณิตศาสตร์น่ะ" หงต้าหลี่ยักไหล่อย่างช่วยไม่ได้ "คณิตมันทำให้ฉันหัวจะระเบิดเลยนะ แถมฉันยังไม่เคยเข้าใจเลยตั้งแต่ยังเด็ก"
"ต้าหลี่ ~~" ถังมู่ซินหันหลังกลับมา จากนั้น เธอก็ได้ใช้มือทั้งสองข้างจับแก้มของหงต้าหลี่และส่ายไปมาอย่างรุนแรงพร้อมพูดว่า "นายซื้อเย่ไหลเซียงเพราะคาดหวังว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นตั้งแต่แรกแล้วใช่ไหม? เร็วๆ บอกฉันมาเถอะนะ… "
หลังจากที่ถูกถังมู่ซินบีบแก้ม แก้มของเขาก็บี้ไปมา แม้มันจะเจ็บ แต่ก็เต็มไปด้วยอารมณ์แห่งความสุข เขาก็ได้แต่พูดออกไปว่า "เจ็บนะ! มันเจ็บ! ฉันไม่ได้คิดอะไรแบบนั้นหรอกน่า ฉันแค่อยากจะถลุงเงินเท่านั้นเอง เพราะฉันเองก็มีเงินและไม่รู้ว่าจะใช้จ่ายเงินที่ไหน ฉันซื้อมันอย่างไม่ได้ตั้งใจต่างหากล่ะ!"
เป็นครั้งแรกที่หงต้าหลี่พูดถึงการซื้อเย่ไหลเซียง เขาแค่อยากจะถลุงเงินแค่นั้นจริงๆ เพราะมันเป็นภารกิจของระบบใช้จ่ายในใจเขาและเขาต้องใช้เงิน 100,000 หยวน ภายในสี่ชั่วโมง หากภารกิจไม่สำเร็จ คะแนนของเขาจะถูกหักออก ด้วยคะแนนที่เขามีในตอนนั้น มันน่าสมเพชมาก เขาจึงไม่อยากจะถูกหักคะแนนใด ๆ แถมตอนนั้นมันยังเป็นตัวเลือกที่เหมาะสมที่สุดไม่ใช่หรือไง?
อย่างไรก็ตาม ในสายตาของคนอื่นมันแตกต่างอย่างสิ้นเชิง ก่อนหน้านี้มีตัวอย่างของลี่เนียนเหว่ยแล้ว ตอนนี้ยังมีกรณีอย่างที่เย่ไหลเซียงอีก ทุกคนมองไปที่หงต้าหลี่ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความเคารพเขาดั่งพระเจ้า
ในโลกใบนี้ ซึ่งมีประวัติมาอย่างยาวนานประมาณ 5,000 ปีและมีผู้คนทั้งหมดถึงห้าหมื่นล้านคน แต่มีเพียงเขาเท่านั้นที่อาจจะเป็นอาเสี่ยที่ใช้เงินมากที่สุดในโลกใบนี้ และคงไม่มีใครเหมือนเขาแน่นอน ไม่ว่าจะเป็นในอดีต ปัจจุบัน หรืออนาคต
"นายรู้ แต่นายไม่บอกฉันสินะ!" ถังมู่ซินส่งเสียงพึมพำและพูดพึมพำ "ทำไมนายถึงได้รับผลตอบแทนที่ดีแบบนี้ทุกครั้งที่นายใช้จ่ายฟุ่มเฟือยกันนะ? ตอนที่นายใช้เงิน นายมักจะได้รับผลตอบแทนมหาศาลทุกครั้งเลยนะ ตั้งแต่ตอนแรกที่นายให้เงินสองล้านกับเนียนเหว่ยเพื่อจัดคอนเสิร์ตให้เธอ ซึ่งทำให้เธอมีค่าตัวเกิน 20 ล้าน จากนั้นนายก็ยังซื้อร้านอาหารและคิดเมนูมากกว่า 160 จานและสร้างบ่อปลาขึ้นที่นั่น ทำให้ผลตอบรับดีมากและมีรายได้มากกว่า 10,000 หยวนต่อวัน และตอนนี้ในกรณีของเย่ไหลเซียงที่นายซื้อไว้และเปิดให้บริการฟรีหนึ่งสัปดาห์แรก พอปิดบริการฟรีก็ยังมีผู้คนมาใช้บริการอย่างต่อเนื่องจนทำให้ไนท์คลับสามารถมีรายได้ตั้งแต่ 40 ถึง 50,000 ต่อวัน!”
พอพูดจบ ถังมู่ซินก็ได้ตะโกนออกมา "ฉันไม่อยากจะเชื่อเลย โชคของนายมันจะมากเกินไปแล้วนะ!" และอีกอย่างที่แปลกคือ ตุ้มหูทองคำสีดำที่ดูลึกลับ หงต้าหลี่ตั้งใจที่จะซื้อ เพราะอยากที่จะถลุงเงินเท่านั้น แต่เหตุผลของเขาก็ยังดูไม่ชัดเจนอยู่ดี ไม่ใช่ทุกคนในห้องที่จะเชื่อเรื่องโชค แต่ตอนนี้ไม่เชื่อ มันก็ต้องเชื่อกันแล้ว
อย่างไรก็ตาม หลังจากฟังคำพูดของถังมู่ซิน ผู้คนรอบ ๆ ก็พยักหน้าอย่างเห็นด้วย!
แถมการที่เขามีทักษะการถลุงเงินมหาศาลเช่นนี้ พูดได้เลยว่าเขาเป็นดั่งพระเจ้า
“ฉันเคยบอกนานแล้วไม่ใช่หรอว่าการถลุงเงินมันเป็นศิลปะอย่างหนึ่ง” หงต้าหลี่พูดพร้อมกับแสดงสีหน้าที่นิ่งเฉย “เธอคงไม่เข้าใจสินะ ฉันอุตสาห์อธิบายไปแล้วนะเนี่ย”
"นายก็แบบนี้แทบทุกครั้งเลยไม่ใช่หรือไง" ถังมู่ซินกรีดร้องและไม่สนใจในสิ่งที่หงต้าหลี่พูด "ทำไมนายไม่สอนฉันบ้างล่ะ?" หลังจากพูดอย่างนั้นไป เธอก็ปฏิเสธอย่างเด็ดขาด "เอ่อ..ไม่ใช่สิ! ฉันไม่ต้องการที่จะเป็นคนฟุ่มเฟือยแบบนาย!"
หงต้าหลี่ก็ได้ขมวดคิ้ว เขาไม่รู้จะพูดอะไร อย่างไรก็ตามลี่เนียนเหว่ย ซึ่งเป็นคนที่มีจิตใจดี เธอดึงถังมู่ซินไว้ในอ้อมแขนของเธอ แล้วพูดว่า "พี่มู่ซินค่ะ ทุกคนมีโชคชะตาของตัวเอง ท่านนายน้อยถูกลิขิตให้เป็นคนมีโชค หากย้อนมองกลับไป ท่านนายน้อยก็ถูกห้อมล้อมไปด้วยโชคนับตั้งแต่เราพบเขา ที่เย่ไหลเซียง เขาได้พบกับเสี่ยวหยี่ เธอเป็นแม่บ้านที่ดีที่สุดและยังมีคนอีกสองสามคน พวกเขาภักดีต่อท่านนายน้อยเช่นกัน"
ลี่เนียนเหว่ยพูดด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวล "และมันเป็นโชคดีอีกด้วยที่ทำให้ฉันได้พบกับท่านนายน้อยค่ะ ท่านนายน้อยได้จัดคอนเสิร์ตให้ฉัน ซึ่งทำให้ฉันเป็นที่นิยมและทำให้ฉันได้มีชื่อเสียง สิ่งเหล่านี้ไม่ได้เกิดจากโชคของท่านนายน้อยหรอคะ? ถ้าเทียบกับคนอื่นแล้ว ถ้าพวกเขามีร่างกายที่อ่อนแอแบบท่านนายน้อย บางทีหากพวกเขาทำแบบเดียวกัน ก็อาจจะไม่ได้ผลลัพธ์เหมือนท่านนายน้อยนะคะ"
ท้ายที่สุดแล้ว ด้วยความสามารถของลี่เนียนเหว่ย เธอก็สามารถปลอบถังมู่ซินได้ หลังจากนั้นถังมู่ซินก็พูดว่า "หึ งั้นเราลองมาเสี่ยงโชคกับเขาดูไหมล่ะ?" หลังจากพูดอย่างนั้น เธอก็อ้าปากอีกครั้ง "โอ้ย ทำไมฉันถึงได้พูดแบบนั้นออกไป ฉันเป็นบ้าแล้วเหรอเนี่ย!"
และทันใดนั้นผู้จัดการล็อบบี้ที่ยืนอยู่ด้านข้างก็ได้มีโอกาสที่จะพูด "เอ่อ ท่านผู้หญิงครับ ผมก็เคยถามคนที่รับผิดชอบในการซื้อทรัพย์สินเหมือนกัน เขาก็พูดแบบเดียวกันเลยครับ”
"เขาพูดว่าอะไร?" เนื่องจากถังมู่ซินยังเป็นเด็กและเธอก็รู้สึกว้าวุ่นใจได้ง่าย ดังนั้นความสนใจของเธอจึงเปลี่ยนไปอย่างง่ายดาย
ผู้จัดการล็อบบี้เช็ดเหงื่อเย็นของเขาและพูดว่า "ผมถามคนที่รับผิดชอบว่า 'ไม่รู้สึกอะไรเลยหรือที่จะซื้อที่ดินและอสังหาริมทรัพย์มากมายขนาดนี้?' จากนั้นผู้ที่รับผิดชอบตอบอย่างไร้กังวลว่า 'ปัญหาและความยากต่างๆคงจะต้องปะทะเข้ากับโชคที่อยู่ยงคงกระพันของท่านนายน้อยแน่นอน' จากนั้นเขาก็จากไปด้วยใบหน้าที่หดหู่ ตอนนั้นผมไม่รู้ว่าเขาหมายถึงอะไร แต่ตอนนี้ ... " จากนั้นเขาก็พูดต่อด้วยใบหน้าที่เศร้าใจว่า "ตอนนี้ ผมเข้าใจจริง ๆ แล้วล่ะครับ ... "
เขาไม่เพียงแต่เข้าใจ แต่คนอื่นก็เข้าใจด้วยเช่นกัน
เมื่อเรื่องราวได้ถูกเล่าออกมา ก็สรุปได้ว่านายน้อยต้าหลี่โชคดีแทบทุกครั้ง ถ้าเกิดเขาเดินอยู่ อาจจะมีเงินก้อนโตจากบนท้องฟ้าตกลงมาใส่หัวเขาก็ได้ หรือไม่เขาอาจจะเหยียบขี้สุนัข แล้วเขาก็พบแหวนทองคำล้ำค่าที่ซ่อนอยู่ในขี้สุนัขก็เป็นได้! เรื่องโชคชะตาเป็นอะไรที่ยากแท้หยั่งถึงเสียจริง
หงต้าหลี่พยักหน้าอย่างต่อเนื่องในขณะที่ฟังอยู่ จากนั้นเขาก็แตะคางแล้วพูดว่า "อืม นั่นก็เป็นเรื่องจริงนะ ถ้าฉันไม่โชคดี ใครมันจะไปโชคดีกันล่ะ?!"
คนอื่น ๆ ต่างนิ่งเงียบ
เมื่ออาเสี่ยอย่างเขามีโชคอยู่ยงคงกระพัน คนโดยรอบต่างก็รู้สึกต้อยต่ำ ซึ่งหากมีคนคิดอยากมีโชคชะตาแบบหงต้าหลี่ หรือใช้หลักการวิทยาศาสตร์วิเคราะห์ มันคงทำให้ปวดหัวจนหัวระเบิดแน่นอน
ขณะที่พวกเขากำลังคิด ก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น ลี่เนียนเหว่ยยิ้มและพูดว่า "ผู้จัดการล็อบบี้ช่วยเปิดประตูให้หน่อยค่ะ น่าจะเป็นมิสจางไกและคนอื่น ๆ ค่ะ" เสียงของเธออ่อนโยนมาก ซึ่งทำให้คนที่ได้ยินต่างรู้สึกผ่อนคลาย
"เอ่อ รับทราบครับ" แม้แต่ไอดอลยังขอร้องเขา ผู้จัดการล็อบบี้จึงไม่มีทางเลือกนอกจากทำตามคำสั่งเป็นเหมือนสุนัขรับใช้ ถึงแม้เขาจะเป็นบุคคลที่สูงที่สุดในเย่ไหลเซียง แต่ที่นี่ในตอนนี้เขาก็เป็นแค่คนรับใช้ แม้แต่ผู้ติดตามทั้งเก้าของหงต้าหลี่ก็มีสถานะที่สูงกว่าเขาในสายตาของทุกคนตอนนี้
ในไม่ช้าจางไกก็เข้ามาพร้อมกับคนกลุ่มใหญ่จากเว็บไซต์จงเตียนและห้องนั่งเล่นชั้นหนึ่งก็แออัดขึ้นมาทันที เมื่อคนกลุ่มนี้มาถึง จางเหวินหยาง ผู้มีฐานะเป็นผู้อำนวยการที่รู้เพียงแค่การใช้จ่ายเงิน เขานั้นไม่สนใจอะไรเลยนอกจากหงต้าหลี่ เมื่อเขาเห็นหงต้าหลี่ เขาก็รีบวิ่งไปหาและตะโกนอย่างรวดเร็วเลยว่า: "นายน้อยครับ เงินไม่พอ!"
ติดตามอ่านนิยายเพิ่มเติมของผู้แปลและนิยายทุกตอนได้ที่แฟนเพจ:BamแปลNiyay
