LCEW เล่มที่ 1 ตอนที่ 46 - ทดสอบ ทหาร
เล่มที่ 1 ตอนที่ 46 - ทดสอบ ทหาร
"การทดสอบแรก ต่อสู้ระยะประชิด เตรียมพร้อม เริ่มได้!!"เสียงของพี่สาวเช่อชื่อดังก้องไปทั่วทั้งห้องทดสอบ ฟุบบ!! ประตูที่อยู่ด้านหลังแฮรี่ปิดอย่างกะทันหัน ทำให้เขาตกใจถึงกับสะดุ้ง "แม่!! แม่ควรบอกผมก่อนว่าจะปิดประตู ดีนะผมไม่ถูกประตูหนีบ!"เขาเดินออกมาข้างหน้าพร้อมมือเท้าสะเอว "ไวฟุ วันนี้ผมไม่ยอมแพ้ง่ายๆแน่"
ฉันเงยหน้ามองพี่สาวเช่อชื่อ "ฉันสามารถทุบตีเขาได้ตามที่ต้องการเลยใช่หรือไม่?"
พี่สาวเช่อชื่อยิ้ม "ถูกต้องแล้วหลัวปิง อัดเขาหนักๆแล้วให้นึกว่าเขาไม่ใช่ลูกชายของฉัน"
ก็ตามที่พี่สาวเช่อชื่อบอก ฉันจะไม่ยั้งมือ!!
แฮรี่เดินเข้ามาใกล้ "ไวฟุ พวกเราควรคุยกัน…."
เขายังพูดไม่ทันจบ ฉันก็เตะเขาทันที
แฮรี่ตกใจ แต่ก็หลบหลีกลูกเตะของฉันได้อย่างทันท่วงที
ฉันเริ่มตั้งหมัด ขยับแขนไปรอบๆเพื่อตั้งค่าไทเก๊กโดยวางขาในช่วงท่ามวยแปดทิศ ใครบอกกันว่าเพลงหมัดไทเก๊กและเพลงมวยแปดทิศเป็นของคนแก่? พวกมันใช้ฆ่าคนได้!! พ่อของฉันเคยบอกว่าสำหรับเด็กผู้หญิงที่ต้องเผชิญหน้ากับคนที่ตัวสูงและแข็งแรงกว่า มันคือความเสียเปรียบอย่างสมบูรณ์ ดังนั้น พวกเธอจะชดเชยข้อบกพร่องได้ด้วยการใช้ศิลปะการต่อสู้
แฮรี่ยิ้มมุมปากเยาะเย้ย เขาค่อยๆเดินรอบๆตัวฉัน ขณะที่ฉันเองก็เคลื่อนไหวไปตามจังหวะอย่างระมัดระวัง
เขาเดินวนไปเรื่อยๆขณะที่สายตาก็พยายามมองขึ้นมองลงแล้วถามว่า "นี่มันอะไร?" เขาลูบคางก่อนจะพุ่งเข้าใส่ฉัน ด้วยหมัดอันแสนรวดเร็ว ซึ่งฉันก็คว้าแขนของเขาได้ทันท่วงที ฉันเอาแขนของตัวเองพันรอบแขนของเขาแล้วออกแรงบริเวณเอว ใช้เอวเป็นจุดเบี่ยง - กร๊อบ แฮรี่ไหล่หลุด
ใช่แล้วล่ะ แฮรี่ไหล่หลุด
พ่อสอนให้ฉันเหี้ยมโหดเมื่ออยู่ต่อหน้าศัตรู มิฉะนั้น ศัตรูก็จะโจมตีและฆ่าฉันแทน!! โดยเฉพาะผู้หญิงอย่างฉันที่เสียเปรียบเรื่องความแข็งแรง พวกเราจะต้องโจมตีให้ถูกจุดตั้งแต่เริ่ม
เราจะต้องทำทุกวิถีทางเพื่อสังหารศัตรูตั้งแต่การโจมตีแรก!
"โอ้ยยย!!" แฮรี่ร้องคร่ำครวญด้วยความเจ็บปวด ฉันค่อยๆปล่อยแขนของเขา จากนั้นเขาก็ทิ้งเข่าข้างหนึ่งลงคุกเข่า แล้วใช้แขนอีกข้างจับแขนขวา ฉันปล่อยแขนของเขาแล้วเงยหน้าขึ้น สีหน้าของพี่สาวเช่อชื่อและเจ้าหญิงอาร์เซนอลแสดงออกถึงความตกใจ
พี่สาวแคนน่อลมีอาดวงตาเบิกกว้างและกล่าวว่า "ไม่เลวเลย!!"
"พี่สาวปิง เธอสุดยอดมากเลย!!"ต้าลี่โบกไม้โบกมือพูดไม่ค่อยชัด
หมิงหยูกัดฟันมองแฮรี่ด้วยความกังวล เสวี่ยกี๋ที่ยืนอยู่ข้างหลังพี่สาวเช่อชื่อมาโดยตลอด เธอเดินออกมาแล้วมองฉันด้วยดวงตาสีเงินที่ทำให้ฉันหายใจไม่ค่อยสะดวก
ทันใดนั้นผู้อาวุโสอลูฟาก็เดินขึ้นมาที่หน้าต่างตามหลังมาด้วยลุงเมสัน ลุงเมสันขึ้นมาอยู่นั่นข้างผู้อาวุโสอลูฟาพร้อมกับยืนพิงหน้าต่างและกล่าวว่า "แฮรี่! นายพ่ายแพ้ตั้งแต่การโจมตีครั้งแรกได้อย่างไร!! อย่าอ่อนข้อให้กับหลัวปิง!!"
"ฮ่าฮ่าฮ่า"แฮรีหัวเราะลั่นทั้งๆที่ยังคงเจ็บ เขาพยุงแขนขวาขึ้นจากพื้น ทันใดนั้นฉันก็เห็นว่าแขนขวาของเขากำลังขยับ - กร๊อบ!! มันกลับมาเป็นเหมือนเดิม!!
ฉันมองเขาด้วยความประหลาดใจ เขาฟื้นคืนสภาพแขนได้อย่างรวดเร็ว!! แน่นอนว่ามันไม่ได้ดูเหมือนกับวิธีคนปกติใช้กัน ในทางทฤษฎี เมื่อไหล่หลุด แขนก็จะไม่สามารถขยับตัวเองได้ นอกจากจะแกว่งไปซ้ายขวาเหมือนกับชายเสื้อ
ดังนั้น….หรือว่านี่คือพลังของแฮรี่? มันเป็นประเภทจำพวก…ฟื้นคืนสภาพใช่หรือไม่?
แฮรี่ยืนด้วยขาทั้งสองข้าง เขาหันมามองฉันแล้วยิ้มมุมปาก "ไวฟุ ผมประเมินเธอต่ำไป ในรอบนี้ผมตั้งใจให้เธอชนะ"
"ชิ"ฉันมองดูแล้วคิดว่าเขาคงจะไม่ยอมง่ายๆ
เขาบิดคอเหวี่ยงแขนเตะขาเพื่ออุ่นเครื่องร่างกาย จากนั้นเขาก็กล่าวว่า "ครั้งนี้ ผมเอาจริงแล้ว!!" ทันทีที่เขากล่าวจบ เขาก็เหวี่ยงหมัดออกมาอย่างรวดเร็ว
การต่อสู้ระยะประชิดของแฮรี่ไม่ได้แย่
ฉันมองเห็นเขาตั้งใจเล็งหมัดมาที่ฉัน ดังนั้นฉันจึงก้มตัวหลบและกวาดถ้าเป็นวงกลม ก่อนจะไปปรากฏตัวอยู่ตรงหน้าแฮรี่แบบประชิด และจัดการจับข้อมือของเขา ฉันใช้แรงของเขาหมุนเวียนกลับมาเป็นแรงเพื่อดึงตัวแฮรี่ลอยข้ามไหล่ของฉัน ซึ่งฉันก็เตะเข้าทีเอวของเขาอย่างจัง เขาร่อนตกกระแทกพื้น ฉันรีบกระโดดขึ้นไปบนหลังของเขา พร้อมกับกดเส้นเลือดใหญ่ที่คอ เขาไม่มีโอกาสแม้แต่จะส่งเสียง ฉันทำการกดเส้นเลือด การเคลื่อนไหวทั้งหมดของฉันเป็นการผสมผสานระหว่างเพลงหมัดไทเก๊กและวิทยายุทธ
ฉันเดินออกมาจากหลังแฮรี่ ขณะเดียวกันนั้นเขาก็ยังคงนอนสลบอยู่บนพื้น ฉันยืนมองเขาอยู่สักระยะหนึ่ง จากนั้นก็เงยหน้ามองพี่สาวเช่อชื่อและคนอื่นๆที่กำลังจับตามองฉัน
ผู้อาวุโสอลูฟาแสดงท่าทางประหลาดใจ ลุงเมสันก็ดันหลังออกห่างกำแพงและกล่าวว่า "แฮรี่….ผู้หญิงที่แกชอบ...แข็งแกร่งกว่าแก….สงสัยว่าผมคงต้องสูญเสีย….ลูกสะใภ้ไปอีกคน…..เห้อออ"
ขณะที่ลุงเมสันถอนหายใจ พี่สาวเช่อชื่อและคนอื่นก็ได้สติ ทุกคนเริ่มตบมือให้ฉัน
เสี่ยวหญิงทำหน้ามุ่ย "เธอยังคงไม่มีพลังอะไร ถ้าหากแฮรี่ใช้พลัง เธอก็คงจะตายไปนานแล้ว"
เสวี่ยกี๋พยักหน้าเห็นด้วย "การต่อสู้ระยะประชิดจะมีประโยชน์ก็ต่อเมื่อคู่ต่อสู้เป็นพวกธรรมดาเท่านั้น" สายตาของเธอเย็นชามาก
ฉันรู้สึกท้อแท้ พวกเธอพูดถูกแล้ว ยกตัวอย่างเช่น เหอเล่ย ฉันคงเข้าใกล้เขาไม่ได้ด้วยซ้ำถ้าหากว่าเขาใช้พลัง ในโลกที่เต็มไปด้วยพวกเหนือมนุษย์ ทักษะวิทยายุทธของฉันไม่ได้สำคัญอะไรเลย!!
อย่างไรก็ตาม ฉันก็ต้องพยายามอย่างเต็มที่ในทุกการทดสอบ เพราะอย่างน้อยพี่สาวเช่อชื่อก็ให้โอกาสฉัน ถึงแม้ว่าฉันจะไม่ได้มีพลังเหนือมนุษย์ แต่ฉันก็ต้องทำการทดสอบให้เสร็จ และส่งมอบกระดาษคำตอบที่สมบูรณ์ให้กับเธอ
"ผมมาแล้ว!! ผมมาถึงแล้ว!!"ราฟเฟิลวิ่งโผล่พรวดออกมาจากด้านหลัง เขาแสดงความเคารพต่อผู้อาวุโสอลูฟาและเจ้าหญิงอาร์เซนอล แต่แล้วเขาก็หันไปมองลุงเมสันด้วยความสงสัย
"เจ้าหน้าที่เมสัน มันเกิดอะไรขึ้น?"ฉันได้ยินเสียงคำพูดของราฟเฟิล
"ไม่มีอะไร!!"ลุงเมสันถอยหลังกลับไปพิงหน้าต่าง
ราฟเฟิลจ้องมองพี่สาวเช่อชื่อ "พี่เช่อชื่อ การทดสอบของหลัวปิงเริ่มต้นแล้วหรือยัง?"
พี่สาวเช่อชื่อตอบกลับอย่างสุภาพ "นายพลาดแล้ว การทดสอบแรกเพิ่งจะจบไป"
"อะไรนะ?!"ราฟเฟิลมองด้วยความประหลาดใจ เจ้าหญิงอาร์เซนอลยิ้มอย่างอ่อนโยนและกล่าวว่า "ดูเอาเอง"
ราฟเฟิลหันมามองฉันผ่านหน้าต่าง เมื่อเห็นแฮรี่นอนสลบอยู่บนพื้น เขาถึงกับตะโกนด้วยความตกใจว่า "หลัวปิง!! เธอชนะแฮรี่!!"
ฉันยิ้มเจือนๆ
"และเอาชนะได้ด้วยกระบวนท่าเดียว!!"พี่สาวมีอากล่าวเสริมด้วยความไม่อยากเชื่อ รอยยิ้มของเธอเริ่มแสดงให้เห็นถึงความตื่นเต้น เธอถูกฝ่ามือเข้าหากันดวงตาส่องประกาย "ฉันอยากจะสู้กับเธอดูบ้าง"
พี่สาวเช่อชื่อหันไปมองด้วยรอยยิ้มจางๆจากนั้นเธอก็หันกลับมาหาฉัน "เธอช่วยปลุกแฮรี่ได้หรือไม่? พวกเราจะต้องผ่านการทดสอบครั้งที่ 2"
"ได้เลย" ฉันนั่งยอง ใช้นิ้วมือตรวจชีพจรแฮรี่ ดูเหมือนว่าเขาจะตื่นตัวแล้ว แต่ถึงกระนั้น ฉันก็ต้องกดจุดด้วยนิ้วทั้ง 2 นิ้ว ทำให้เขาตื่นขึ้นมาพร้อมกับการไอ
