LCEW เล่มที่ 1 ตอนที่ 45 - กุหลาบโลกาวินาศ
เล่มที่ 1 ตอนที่ 45 - กุหลาบโลกาวินาศ
หลังจากราฟเฟิลและพี่สองแยกจากไป แฮรี่ก็พาฉันเดินผ่านอุโมงค์แล้วเข้าประตูที่เชื่อมไปยังสถานที่อื่นๆ เหมือนกับตอนที่ซิงชวนและกองทหารของเขาใช้ผ่อนมาจากท่าเรือ
"ไวฟุ ตอนแรกฉันคิดว่าเธอจะหนีไปซะแล้ว"แฮรี่พูดด้วยน้ำเสียงร่าเริง ขณะที่เขาเดินอยู่ข้างฉันเขาก็ยื่นขนมปังมาให้ "รีบๆกินเถอะ ตอนที่เธอออกไปก่อนหน้านี้เธอยังไม่ได้กินอะไรเลย"
ฉันรู้สึกสะเทือนใจเมื่อเห็นขนมปัง จริงๆแล้วแฮรี่ก็ดีกับฉันมากเหมือนกับราฟเฟิล พวกเขาทุกคนทั้งห่วงใยและให้ความช่วยเหลือเต็มที่ และฉันก็รู้สึกได้ถึงความพยายามทั้งหมดของพวกเขา
อย่างไรก็ตาม คำพูดที่ดูหน้าไม่อายของแฮรี่ ก็มักจะทำลายบรรยากาศดีๆ บางครั้งฉันก็อยากจะทุบเขาสักที
ฉันรับขนมปังแล้วก้มหน้า "ฉันรู้ว่ามีอีกหลายคนที่สงสัยฉัน"
"ไวฟุ เธอไม่….."
"ไม่เป็นไร…."ฉันพูดขัดแฮรี่ สีหน้าของเขาดูเคร่งขรึมและมองฉันด้วยความเงียบ ฉันยิ้มตอบ "....ฉันเข้าใจ"
เขายิ้มอย่างใจเย็นและมองตรงไปข้างหน้า
"ดีอาร์คืออะไรเหรอ?"ฉันถามเขา
"กุหลาบโลกาวินาศ(ดูมเดย์โรส)" แฮรี่ถอนหายใจ "มันคือกองกำลังพิเศษผู้หญิงที่สร้างขึ้นโดยแม่ของผม เฮ้อ..."
"แล้วนายถอนหายใจทำไม?"เขาทำเสียงราวกับว่าแม่ของเขานั้นคือคนทำลายทุกสิ่งทุกอย่างที่ควรสมบูรณ์แบบของเขา
แฮรี่ทำหน้ามุ่ยแล้วก้าวเดินต่อ "มีเด็กผู้หญิงไม่กี่คนในโลก พวกเธอควรได้รับการปกป้อง!!" เขาทำแขนเหมือนคนอุ้มทารก "ถ้าหากไม่มีพวกเธอ มนุษย์จะสืบทอดสายพันธุ์อย่างไร? พวกเธอควรเข้าไปในสนามรบเหรอ? ที่นั่นมันอันตรายเกินไป!!"แฮรี่ส่ายหน้า
ใบหน้าของฉันกลายเป็นความด้านชา "ถ้าเช่นนั้น นายกำลังหมายความว่าเด็กผู้หญิงควรจะอยู่บ้านแล้วให้กำเนิดลูกอย่างนั้นเหรอ?"
"แน่นอน"แฮรี่มองฉันอย่างแน่วแน่ "การสืบพันธุ์คือสิ่งที่สำคัญที่สุดของผู้หญิง"
ฉันกลอกตามองเขา มันทำให้เขาเริ่มสับสน "ทำไมล่ะ? ไวฟุ? ผมพูดอะไรผิด? ในโลกใบนี้มีมนุษย์เหลืออยู่กี่คน? มนุษย์กำลังจะสูญพันธุ์!!"
"นายสามารถโคลนนิ่งได้"ฉันตะคอกด้วยความหงุดหงิด
เนื่องจากมันกำลังเข้าสู่ช่วงโลกล่มสลาย ฉันจึงเข้าใจและรู้ว่าเขาพูดถูก อย่างไรก็ตาม ฉันก็ยังไม่พร้อมที่จะยอมรับในมุมมองของเขา ฉันเพิ่งมาถึงโลกนี้ ไม่ต้องพูดถึงเลยในโลกของฉันประชากรจำนวนมากถือว่าเป็นปัญหา นอกจากนี้ในโลกของฉัน ผู้หญิงไม่ใช่เครื่องมือที่ใช้ในการสืบพันธุ์ ทุกคนใช้ชีวิตอย่างอิสระ และสามารถโดดเด่นได้ในวงการอุตสาหกรรมต่างๆ ถึงแม้แม่ของฉันก็อยากให้ฉันเป็นนักแสดง ส่วนพ่อก็อยากให้ฉันเป็นทหาร แต่ตัวของฉันอยากเป็นผู้ประกอบการ
ดังนั้นฉันจึงยังไม่ยอมรับแนวคิดบางอย่างของโลกนี้ ถึงมันจะเป็นเหมือนการปรับตัวให้เข้ากับโลกก็ตาม ไม่ต้องพูดถึงอายุ 16 ปีของฉัน โลกที่ฉันจากมา การแต่งงานมีลูกเป็นเรื่องที่ห่างไกลสุดขั้ว
"ไม่มีทรัพยากรสำหรับโคลนนิ่ง!"แฮรี่พายมือยักไหล่ "แถมการโคลนนิ่งจะสะดวกและราคาถูกกว่าการคลอดลูกได้อย่างไร? ผู้ชาย….."เขาชูมือทั้งสองข้าง "ผู้หญิง เป็นวงกลม…."จากนั้นเขาก็เริ่มสอดนิ้วเข้าหากันและหัวเราะอย่างโง่เขลา "เธอก็รู้ หลังจากนั้น เด็กก็จะ….."
"ไอ้คนพาล!"ฉันเหยียบเท้าของเขาโดยไม่ลังเล เขาก้มหน้ายกเท้าด้วยความเจ็บปวด "เจ็บนะ!! เจ็บ!! เจ็บ!! นี่แหละเหตุผลที่ผมไม่อยากให้เธอไปเข้าร่วมกลุ่มดีอาร์ของแม่ผม เพียงแค่เริ่มต้นเธอก็ไม่อ่อนโยนแล้ว ถ้าหากเธอได้เข้าร่วมเมื่อไหร่ เธอจะไม่ถึงขั้นฆ่าผมเหรอ?"
"นายก็รู้นี่!"ฉันจ้องเขา "หืม!!" ฉันหันหลังแล้วเดินจากไป
"ไวฟุ! ไวฟุ!"แฮรี่กระพริบตาและยิ้มให้กับฉัน "ไวฟุ แม้ว่าเธอจะสูญเสียความทรงจำไป แต่ฉันก็อยากเตือนเธอว่านักผจญรังสีหญิงและพวกเหนือมนุษย์เป็นสิ่งที่มีค่ามากในโลกใบนี้ เพราะว่า คนเหล่านี้สามารถสืบพันธุ์สร้างมนุษย์ที่วิวัฒนาการได้ ความต้านทานรังสีจะช่วยเสริมสร้างทารกให้มีพลัง ซึ่งมันทำให้ทารกอยู่รอดบนโลกใบนี้ง่ายขึ้น เธอ เธอเข้าใจสิ่งที่ผมจะสื่อความหมายใช่หรือไม่?"
ฉันไม่สนใจสิ่งที่เขาพูด ฉะนั้นฉันจึงเดินต่อ
เขาวิ่งตรงมาขวางฉันแล้วถามว่า "ไวฟุ เธออายุเท่าไหร่เหรอ?"
ฉันก็ยังคงไม่ตอบ
เขาไม่ได้สนใจเลยแต่ก็พูดต่อไปว่า "ผมอายุ 17 ปี เธอดูน่าจะอายุเท่าๆกับผม เราแต่งงานกันได้นะ!! เธอจะแต่งงานกับผมไหม? ไวฟุ?"
ฉันกลอกตามองเขา ฉันทนเขาได้ยังไง ทำไมเขาถึงหน้าด้านขนาดนี้?
"ถ้าหากนายอยากจะมีลูก นายก็ควรจะไปหาเสวี่ยกี๋หรือไม่ก็คนอื่นๆ!! ตัวฉันนั้นไม่มีพลังอะไรเลย!!"เขาคิดว่าฉันอ่านความคิดชั่วร้ายของเขาไม่ออกเหรอ
เขาขมวดคิ้วแล้วก็หัว "เออ...ผมไม่สามารถเอาชนะพวกเธอได้หากใช้กำลัง"
ฉันรู้แล้ว!!
"ไปให้พ้นเลย!!"ฉันผลักเขาไปที่ประตูปลายอุโมงค์ เขาก้าวเดินออกไปอีกสองสามก้าวแล้วยืนพิงประตู มันไม่ใช่ประตูธรรมดากลายเป็นห้องประตูโดยสารสีขาวเทคโนโลยีสูง มันมีแสงสีฟ้าจางๆอยู่ด้านข้างประตูห้องโดยสาร
เขายืนพิงประตูและก้มหน้าบ่นพึมพำ "เอาล่ะ ผมคิดว่าผมคงหยุดเธอไม่ได้ แต่ก็ไม่เป็นไร" จากนั้นเขาก็เงยหน้าขึ้นช้าๆและยิ้มมุมปาก "เธอจะไม่มีทางผ่านการทดสอบดีอาร์ได้" จากนั้นเขาก็เอื้อมมือไปกดปุ่มที่อยู่ข้างประตู ประตูก็เปิดออกโดยพลัน ภายในห้องโดยสาร มีขนาดใหญ่เท่ากับสนามบาสเกตบอล
ฉันรู้สึกประหลาดใจเมื่อเดินเข้าไปข้างใน พื้นที่สีขาวป้ายขาวของฉันมันทำให้ฉันรู้สึกไม่ชอบเอาซะเลย มันเหมือนดินที่กำลังจมลง
บนเพดานห้องโดยสารมีหน้าต่างกลม เมื่อฉันหันกลับไปก็เจอกับพี่สาวเช่อชื่อและเจ้าหญิงอาร์เซนอลยืนอยู่บนห้องโดยสารที่อยู่อีกด้านหนึ่งของหน้าต่าง เจ้าหญิงอาร์เซนอลก็อยู่ที่นี่ด้วย!
เสี่ยวหญิงพิงหน้าต่างและทำหน้ามุ่ยขณะที่เธอมองพี่สาวเช่อชื่อ จากนั้นฉันก็ได้ยินเสียงของเธอ "มันช่างน่าเสียดาย การทดสอบครั้งหนึ่งต้องใช้พลังงานมาก"
"เงียบปาก!!"พี่สาวแคนน่อลมีอาจ้องมองเสี่ยวหญิงด้วยสายตาเย็นชาและพูดกับน้ำเสียงแบบเดียวกับที่เธอใช้พูดกับฉัน "เธอไม่ใช่ผู้มีพลังเหนือมนุษย์ ดังนั้น เราก็ไม่จำเป็นต้องใช้สภาพแวดล้อมจำลอง เธอคิดว่าพวกเราจะใช้ระดับพลังมากสักเท่าไหร่?"
"หึ"เสี่ยวหญิงทำหน้ามุ่ย
พี่สาวเช่อชื่อยิ้มให้ฉันด้วยดวงตาที่เปล่งประกาย "ฉันเชื่อว่าเธอจะไม่ทำให้ฉันผิดหวัง หลัวปิง เธอพร้อมหรือยัง?"
"อืม"ฉันพยักหน้าหนักแน่น
ต้าลี่กอดคอพี่สาวมีอาขณะที่เธอโบกมือให้กับฉัน "พี่ปิง พยายามเข้านะ!!"
เสวี่ยกี๋ที่ยืนอยู่ด้านหลังพี่สาวเช่อชื่อ มองอยู่ห่างห่างโดยไม่แสดงออก หมิงหยูที่ยืนอยู่ข้างเธอก็เอาแต่มองแฮรี่ที่ยืนอยู่ข้างประตู
ฉันก้มหน้า ไม่อยากมองรอยยิ้มอันแสนซุกซนของแฮรี่ผู้ซึ่งกำลังโบกไม้โบกมือ "แม่ ผมขอเป็นคนทดสอบการต่อสู้ระยะประชิดกับเธอได้หรือไม่?"
"ได้เลย"พี่สาวเช่อชื่อยิ้ม "แต่ลูกคงรู้กฎอยู่แล้ว ลูกห้ามใช่พลังพิเศษเด็ดขาด ซึ่งแม่ก็คิดว่าหลัวปิงเองก็อยากจะเอาชนะลูก"
"เอ๋?!"แฮรี่ยืนตัวตรง "ไวฟุ เธออยากจะตีผมหรอ?!"
ฉันไม่ได้พูดอะไร นอกจากมองเขาท่ามกลางความเงียบ ทันใดนั้น ดวงตาสีไพลินของเขาก็สั่นไหวขณะที่เขารู้สึกถึงความโกรธของฉัน
