ตอนที่แล้วChapter 14: การทดสอบมรดกทางวิญญาณ
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปChapter 16: การตอบโต้

Chapter 15: มาตรฐานของพลังวิญญาณ


Chapter 15: มาตรฐานของพลังวิญญาณ

ในสนามเด็กเล่นทุกคนมองไปที่แสงสีม่วงที่พุ่งออกมาต่อหน้าต่อตาด้วยความไม่เชื่อ

“ถัง…ถังเกอ มรดกทางจิตวิญญาณ…เจ็ด”

ไม่ใช่ว่าอาจารย์ไม่ต้องการประกาศระดับ แต่เขารู้สึกตะลึงเกินไปที่จะไม่พูดติดอ่างหลังจากได้เห็นมรดกจิตวิญญาณระดับเจ็ดเป็นครั้งแรกในชีวิตของเขา

ทุกคนในสนามเด็กเล่นรวมถึงครูและหัวหน้าหมู่บ้านต่างพูดอะไรไม่ออก

หูคุนที่เพิ่งได้ส่องแสงสีเหลืองแวววาวในการทดสอบก็ตกตะลึงเช่นกัน เขาแทบจะร้องออกมาเมื่อผลของถังเกออกมา

“นายคือถังเกอหรือเปล่า”

ถังเกอพยักหน้าด้วยความสับสน

ฟางเจ๋อยิ้มอย่างหนักจนใบหน้าของเขาแทบจะแยกออกจากกัน ด้วยความดีใจเขาตบไหล่ถังเกออย่างแรง “นายจะมาติดตามฉันตั้งแต่นี้ต่อไป”

จากนั้นฟางเจ๋อก็หันไปหาหัวหน้าหมู่บ้าน “หมู่บ้านน้ำสวรรค์ จะได้รับรางวัลสำหรับการเพิ่มความสามารถนี้ อุปกรณ์ทรัพยากรทั้งหมดจะเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าตั้งแต่วันนี้ หัวหน้าหมู่บ้านจะได้รับ ยาวิญญาณสวรรค์,เบ็ดปะการังเลือด, ผลไม้ทะเลสีแดงเข้ม …”

ด้วยความตื่นเต้นที่ฟางเจ๋อประกาศในสิ่งที่ไม่เคยได้ยินมาก่อน หัวหน้าหมู่บ้านแทบจะเป็นลม

หานเฟยมีความสุขมากกับถังเกอเมื่อเขาเห็นเขาถูกพาตัวไป

ในที่สุดหัวหน้าหมู่บ้านก็ควบคุมสติได้หลังจากความตื่นเต้น เขาตะโกนว่า “ทำแบบทดสอบต่อไป!”

“หูคุน มรดกทางจิตวิญญาณ ระดับสามคุณภาพสูง”

หลังจากนั้นผลลัพธ์ก็น่ากลัวทันที ผู้ที่มีมรดกทางจิตวิญญาณระดับหนึ่งคุณภาพต่ำดูแย่มาก หมายความว่าพวกเขาสามารถเป็นชาวประมงระดับหกเท่านั้นที่ดีที่สุดในชีวิตของพวกเขา

เหอเสี่ยวหยู่กล่าวว่า “ถ้ามรดกทางจิตวิญญาณของคุณต้องดีกว่าระดับหนึ่งคุณภาพสูงคุณคุณถึงจะเป็นผู้เชี่ยวชาญการตกปลาได้ เอาล่ะถึงตาเราแล้ว”

หานเฟยตระหนักถึงบางสิ่งเมื่อเขาเห็นแสงสีเหลืองสดใสที่เสี่ยวยูปล่อยออกมา ผู้ที่มีแสงสีเหลืองจะไม่สูงกว่าระดับสี่

ตามที่เขาคาดไว้อาจารย์ประกาศว่า “เหอเสี่ยวยู มรดกทางวิญญาณระดับสามคุณภาพสูง”

พ่อของเสี่ยวยูรู้สึกตื่นเต้นมาก ลูกสาวของเขาติดอันดับหนึ่งในห้าของนักเรียนพันคน เขาเกือบจะหัวเราะออกมาด้วยความพึงพอใจ

หานเฟยเดินไปข้างหน้าด้วยความเงียบ

หวังเจ๋อมองไปที่เขาและพูดว่า “วางมือของนายบนหินวัดและปล่อยวิญญาณของนายเข้าไป”

มันเป็นกระบวนการง่ายๆ หานเฟยเห็นว่าหินเปล่งประกายอย่างไม่มีนัยสำคัญ

"ห้ะ"

หวังเจ๋อพูดด้วยความประหลาดใจเล็กน้อย “หานเฟย มรดกทางจิตวิญญาณ: ระดับหนึ่งคุณภาพสูง”..

ผลลัพธ์ที่ได้เป็นเรื่องธรรมดาที่ไม่มีใครให้ความสนใจใด ๆ หวังเจ๋ออุทานเพราะเขาคิดว่าหานเฟยจะได้ระดับหนึ่งคุณภาพต่ำด้วยซ้ำ

แต่ทว่าไม่มีใครสังเกตเห็นว่ามีริ้วสีดำบนหิน มันแทบจะมองไม่ออก..

หวังเจ๋อไม่เห็น แต่หานเฟยสังเกตุเห็นมันได้

หานเฟยถอยมือออก “ท่านครับสีของมรดกจิตวิญญาณระดับสี่คืออะไรหรอครับ”

หวังเจ๋อตอบอย่างสบายๆ “น้ำเงิน…คนต่อไป!”

หานเฟยกลับมาด้วยความสับสน ต่ำกว่าระดับสี่มันเป็นสีเหลือง ระหว่างระดับสี่และระดับหกมันเป็นสีน้ำเงิน เหนือระดับเจ็ดมันเป็นสีม่วง แล้วสีดำที่เขาเห็นมันหมายถึงอะไรกันนะ?

“หานเฟยไม่ต้องกังวล ยังมีความหวังสำหรับนายน่า แม้ว่านายจะเทียบกับฉันไม่ได้ แต่นายก็ยังดีกว่าคนจำนวนมากนะ”

ในพื้นที่ฝึกฝนเหอเสี่ยวยูกล่าวว่า “นายจะต้องคล่องแคล่วมากกว่านี้ วิธีการต่อสู้ของนายรุนแรงเกินไป เราต้องเน้นเทคนิคมากขึ้น หากนายเทพลังวิญญาณทั้งหมดลงในอาวุธพลังวิญญาณของนายจะถูกใช้จนหมดหลังจากการโจมตีแค่สองสามครั้ง”

หานเฟยหยุดชะงัก “เราสามารถใส่พลังวิญญาณลงในอาวุธได้ด้วยหรอ”

เสี่ยวยูกล่าวว่า “แน่นอนสิ แต่เราส่วนใหญ่เราใช้พลังทางจิตวิญญาณในการฝุกฝนของเรา มันมีค่ามาก แต่อย่างไรก็ตามวิกฤตอาจเกิดขึ้นได้ทุกเมื่อในการประมงดังนั้นนายอาจต้องใช้จิตวิญญาณลงไปกับอาวุธของนายและควรใช้ทุกจุดของมันให้เกิดประโยชน์สูงสุด”

หานเฟยประหลาดใจเมื่อเขาถามเกี่ยวกับเรื่องที่เกี่ยวข้องกับพลังวิญญาณ

เหอเสี่ยวหยู่มีพลังอยู่ 142 จุดแล้ว ในทางทฤษฎีเราสามารถกลายเป็นชาวประมงระดับเจ็ดได้หลังจากที่พลังของพวกเขาทะลุ 140 จุดอย่างไรก็ตามบางคนเลือกที่จะฝึกฝนตัวเองในระดับสูงสุดของระดับหก ว่ากันว่าคนที่เก่งที่สุดในหมู่บ้านสามารถมีพลังได้ถึง 159 จุดในขณะที่อัจฉริยะในเมืองที่ได้รับการฝึกฝนสามารถมีพลังได้ถึง 179 จุด

หัวใจของหานเฟยเต้นรัว “คุณแน่ใจหรือว่าคุณมี 120 จุดเมื่อคุณถึงระดับหก”

เหอเสี่ยวหยู่กล่าวว่า “ใช่แล้ว! มาตรฐานสำหรับระดับหกคือ 120 คะแนน”

หานเฟยสงสัยว่าแล้วพลัง 119 จุดของเขาหมายถึงอะไร เมื่อเขาตรวจสอบหม้อชำระล้างของปีศาจใบหน้าของเขาก็เปลี่ยนไป

ขีดจำกัดสูงสุดของพลังวิญญาณของเขาเปลี่ยนเป็น 121 จุด

หานเฟยพบว่ามันแปลกทำไมขีดจำกัดของมันถึงเพิ่มขึ้นสองจุดได้ล่ะ

เป็นเพราะซุปกลืนวิญญาณสองชามหรือเปล่า หรือเป็นเพราะเขาฝึกฝนร่างกายหลังจากกินซุปกลืนวิญญาณกันนะ

เมื่อคิดถึงเรื่องนั้นหานเฟยก็ยิ้มกว้าง “นี่เสี่ยวยูฉันขอยืมเบ็ดไม้ไผ่ของคุณได้ไหม”

เสี่ยวยูกล่าวว่า “อะไรนะ..นายอยากจะสู้อีกหรอ ฉันจะไม่ให้นายหรอก”

หานเฟยพูดว่า “ฟังนะฉันจะให้ซุปกลืนวิญญาณให้คุณทุกครั้งที่ยืมมา คุณคิดว่าดีไหม”

ติดตามข้อมูลเพิ่มเติมได้ที่ : ว่างๆก็เลยเอานิยายมาแปลไทย

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด