LCEW เล่มที่ 1 ตอนที่ 44 - เตรียมตัวรับการทดสอบ 

เล่มที่ 1 ตอนที่ 44 - เตรียมตัวรับการทดสอบ

มนุษย์ที่มองเห็นได้ไกลเป็นพันไมล์ เฉียนลีจะต้องเป็นยอดมนุษย์อย่างแน่นอน!

โลกนี้เต็มไปด้วยภาพมายา ฉันเริ่มอยากรู้อยากเห็นในพลังของคนอื่นๆ อย่างเช่น แฮรี่ เสวี่ยกี๋ เสี่ยวหญิงและพี่สายมีอา อยากรู้เหลือเกินว่ากำลังของพวกเธอนั้นเป็นอย่างไร?

"นั่นคือเหตุผลว่าทำไมพวกเราต้องตามหาเมล็ดพันธุ์ พวกเราจะใช้มันเลี้ยงตัวเอง และใช้เมล็ดพันธุ์ที่เหลือแลกเปลี่ยนกับสิ่งของอื่นๆ…."ราฟเฟิลพูดแล้วหยุดมองแฮรี่ราวกับว่าจู่ๆเขาก็คิดอะไรบางอย่างได้ ราฟเฟิลจึงยิ้มและกล่าวว่า "น่าอิจฉาเฉียนลี่ใช่ไหมล่ะ?" เขาอยากจะรู้ความจริง

"ผมคนนี้นะหรออิจฉา?!"แฮรี่หยุดเดินกะทันหัน "ทำไมผมจะต้องอิจฉา!! พลังของเขาแข็งแกร่งกว่าผมเหรอ! นอกจากดวงตาของเขาแล้ว ก็ไม่มีอะไรที่ดีกว่าผมเลย!"

"นายอิจฉา…..!!" ราฟเฟิลยังคงจ้องมองแฮรี่ "ก็เพราะว่าผู้อาวุโสอลูฟาให้ความสำคัญกับเฉียนลี่มาก มากถึงขั้นตั้งฉายาให้เขาว่า 'ดวงตาแห่งเมืองโนอาห์' ส่วนนายตรงกันข้ามเลย นายไม่มีชื่อเล่นหรือชื่อเรียกอะไรสักอย่าง ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า….."

"นายเองก็เป็นเพียงแค่กระต่ายน้อย!"แฮรี่จับคอเสื้อราฟเฟิลแล้วดึงเข้ามาใกล้ เขาจ้องมองเข้าไปในดวงตาสีฟ้าอมเทาของราฟเฟิลซึ่งมองกลับมาด้วยความดื้อดึง

พี่สองจับตามองพวกเขาทั้งสองคนอยู่ด้านข้างฉัน ดวงตาสีขาวของเธอแสดงให้เห็นถึงความเบื่อหน่าย คล้ายกับว่าเธอกำลังดูเด็กทะเลาะกัน เธอจึงหาวแล้วถอนหายใจ

"นายคิดจะทำอะไร!"ราฟเฟิลจ้องมองแฮรี่ดวงตาเบิกกว้าง เขายื่นหน้าเข้าไปใกล้กว่าเดิม "อย่ามาตีผม ถ้าหากนายตีผมงั้นก็แสดงว่านายยอมรับแล้วว่านายอิจฉาเฉียนลี่!"

แฮรี่กำหมัดแน่นก่อนจะคลายมือปล่อยคอเสื้อราฟเฟิลด้วยความทุกข์ใจ เขาเอามือก่ายหน้าผากเพราะไม่สามารถตอบโต้ราฟเฟิลได้

*เคล้ง! เคล้ง! เคล้ง! เคล้ง!* ทันใดนั้นหมิงหยูก็วิ่งเสียงดังเข้ามาในทางเดิน "หลัวปิง หลัวปิง!!"

ราฟเฟิลกรอกตามอง

"หลัวปิง หลั..ว…!!"หมิงหยูหยุดทันทีที่เห็นพี่สอง เธอยืนห่างจากพวกเราและจ้องมองพี่สองด้วยความระมัดระวัง "เธอเก็บนกศพเอาไว้จริงๆ!" เธอมองฉันด้วยความตกใจราวกับว่าเธอลืมเรื่องที่จะมาพูดคุยกับเราไปเลย เธอประหลาดใจอย่างมากที่เห็นพี่สองอยู่ร่วมกับฉันได้

"หมิงหยู เธอมาตามหาหลัวปิงทำไม?"แฮรี่ยังคงหงุดหงิดและรู้สึกรำคาญเพราะเรื่องที่ทะเลาะกับราฟเฟิลตั้งแต่ก่อนหน้า

หมิงหยูกลับมามีสติ เธอมองแฮรี่ด้วยความสงสัย "แฮรี่นายเป็นอะไรไป?"

แฮรี่หันหน้าหนีด้วยความรำคาญ เห็นได้ชัดว่าตอนนี้เขาไม่อยู่ในอารมณ์ที่จะมาล้อเล่น

"ผมบอกแล้วว่าแฮรี่กำลังอิจฉาเฉียนลี่"ราฟเฟิลยิ้มมุมปาก เขาตั้งใจพูดให้เบาลงแต่ก็ยังได้ยินทุกคน

หมิงหยูที่ได้ยินก็คิดสักพักใหญ่จากนั้นเธอก็มองแฮรี่แล้วกล่าวด้วยน้ำเสียงเข้มขรึม "แฮรี่ ในใจของฉัน นายคือความหวังเพียงหนึ่งเดียวของเมืองโนอาห์!"น้ำเสียงอันสดใสของเธอดังก้องไปทั่วทั้งตัวอุโมงค์

แฮรี่หันกลับมามองหมิงหยู

หมิงหยูหน้าแดงในทันใด เธอหันหน้าหนีแฮรี่และกล่าวว่า "ถ้าหากไม่มีนายและกองกำลังสอดแนมของนาย พวกเราก็คงอดตาย ไม่มีทางเจอเมล็ดพันธุ์ แม้แต่เฉียนลี่ก็ต้องกินอาหาร"

"ถูกต้อง!!"แฮรี่เปลี่ยนอารมณ์ สีหน้าเริ่มกลับมาเปล่งประกายแห่งความสุขและความร่าเริง เขาเดินยังมีชีวิตชีวาไปยืนข้างๆหมิงหยู "เธอเป็นคนเดียวที่เห็นความจริงข้อนี้ ว่าแต่เสี่ยวหยู ทำไมเธอถึงมาตามหาภรรยาของผม?"

ความสดชื่นที่เปล่งประกายทั่วใบหน้าหมิงหยูก็หายวับไปในพริบตา เธอกรอกตาไปมาอย่างไม่สบอารมณ์

หมิงหยูจ้องมองฉันด้วยสีหน้าเคร่งขรึม "หลิวปิง พี่สาวเช่อชื่อ ต้องการให้เธอเข้ารับบททดสอบโดยด่วนที่จัตุรัสตะวันออก"

"จริงจังไหม?"แฮรี่ถึงกับตกใจ

"หลัวปิง รีบไปเลย!"ราฟเฟิลส่งเสียงเชียร์ฉันยังมีความสุข

แฮรี่ตบหลังศีรษะราฟเฟิล "นายจะส่งเสียงโห่ร้องทำไม? สาวสวยทุกคนในเมืองโนอาห์ได้รับการฝึกฝนเป็นนักรบโดยแม่ของผม ทุกคนเปลี่ยนนิสัยกลายเป็นโหดเหี้ยมหมด ไม่เหมือนนิสัยที่ผู้หญิงควรจะเป็น!"

"แฮรี่!!"หมิงหยูพูดด้วยน้ำเสียงต่ำใบหน้าเคร่งขรึม "ทุกคนมีหน้าที่ปกป้องเมืองนอก ไม่ว่าจะเป็นชายหรือหญิง ทุกคนที่มีความสามารถจะต้องอุทิศตนเพื่อปกป้องบ้านของเรา!! เว้นเสียแต่….."หมิงหยูจับจ้องมาที่ฉันดวงตาสีเขียวของเธอ "......เธอจะไม่เต็มใจ หรือไม่ก็มีจุดประสงค์อื่นแอบแฝงอยู่ในเมืองโนอาห์"

"ฉันเต็มใจมาก!!"ฉันตอบอย่างฉับพลัน ฉันพูดได้เต็มปากเลยว่าหมิงหยูกำลังสงสัยในตัวของฉัน ฉันเชื่อว่าอีกหลายๆคนก็คงสงสัยไม่แพ้กัน มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่จะเชื่อใจคนแปลกหน้าโดยเฉพาะกับสถานการณ์ที่กำลังเผชิญหน้ากับวันสิ้นโลก กฎต่างๆกลายเป็นกฎป่าเถื่อน ฉันเชื่อว่าฉันจะขจัดความสงสัยของทุกคนได้ถ้าหากฉันพยายามเต็มที่เพื่อช่วยเมืองโนอาห์

หมิงหยูเหลือบมองฉัน แล้วกลับไปมองแฮรี่ เธอดูเหมือนไม่มั่นใจขณะที่เธอกล่าวว่า "จนกว่าโลกจะสงบสุข ฉันจะยอมให้นายตามหาผู้หญิงที่สามารถอยู่กับผู้ชายได้เหมือนนกน้อย ชิ"หมิงหยูเบือนหน้าหนี

"ฮ่า ฮ่า"แฮรี่หัวเราะ เขามองหมิงหยูด้วยสายตาขี้เล่น

หมิงหยูหน้าแดงอีกครั้ง ทันใดนั้นเธอก็หันมามองฉัน "รีบตามฉันมา!!" ก่อนจะหันหลังแล้วจากไป

"ทำไมผู้หญิงทุกคนถึงชอบโมโหใส่ผม?"แฮรี่กอดอกยักคิ้ว

ฉันได้แต่ส่ายหน้า "โง่จริงๆ"

"อะไร?"เขามองฉัน

"เปล่า ไม่มีอะไร"ฉันขี้เกียจอธิบาย "ราฟเฟิล นายช่วยพาพี่สองกลับห้องของนายแทนฉันได้หรือไม่?"

ราฟเฟิลรู้สึกประหม่า เขามองพี่สองด้วยอาการขลาดกลัว จากนั้นพี่สองก็ยื่นมือไปหาราฟเฟิล ส่งผลให้ราฟเฟิลตัวแข็งทื่อ เขาไม่กล้าขยับแม้แต่ปลายนิ้ว "เธอ...เธอจะทำอะไร?"

ฉันตกใจมาก แฮรี่ก็เป็นกังวลเช่นกัน แต่พี่สองกลับเอื้อมมือไปสัมผัสบริเวณผมที่ห้อยลงมาข้างใบหน้าราฟเฟิล นี่เป็นครั้งแรกเลยที่พี่สองแสดงความปรารถนาดีต่อคนอื่นที่ไม่ใช่ฉัน!!

"ราฟเฟิล!! พี่สองชอบนาย!! นายคือคนที่สองที่พี่สองไม่รังเกียจ!!"ฉันพูดด้วยความตื่นเต้น

แฮรี่เลิกขมวดคิ้วและลูบคาง "เจ้ามาสคอตมีชีวิตกำลังได้รับการเชิดชู แม้แต่นกศพก็ยังชอบเขา"

ราฟเฟิลยิ้มอย่างผ่อนคลาย "พี่สอง ผมจะพาเธอกลับไปเอง หลัวปิงพยายามเข้าล่ะ" จากนั้นเขาก็โบกมือให้กับฉัน "หลัวปิง!! ทำให้ดีที่สุด!! แล้วผมจะรีบไปให้กำลังใจหลังจากที่พี่สองกลับไปถึงห้องของผม!!" จากนั้นเขาก็รีบพาพี่สองออกไปด้วยความตื่นเต้น เขาตื่นเต้นมากที่พี่สองให้ความไว้วางใจในตัวของเขา