บทที่ 250

ความเงียบเข้าปกคลุมบริเวณห้องโถงชายฉกรรจ์ผู้นั้นหันไปมองรอบกายแต่ก็หาได้พบเจอเด็กหนุ่มผู้นั้น ทันใดนั้นเองก็รู้สึกเสียวซ่านไปทั่วทั้งแผ่นหลัง รับรู้บางอย่างที่เย็นเฉียบพุ่งผ่านลำคอออกไป เลือดอุ่นๆพุ่งออกมาจากบาดแผล รู้ตัวอีกทีก็เห็นร่างของตนยืมอยู่โดยไร้ศีรษะหลังจากนั้นสติก็ดับวูปลง เนี่ยฟงสะบัดมีดสั้นเดินออกไปปลดแหวนในมือของทั้งสี่แล้วกลับไปนั่งที่เดิม ไม่ถึงสามลมหายใจก็มีทหารสี่นายออกมาจัดการเก็บซากศพทั้งสาม แน่นอนว่าเนี่ยฟงล้วนแล้วแต่แปลกใจทหารหาได้มาจับกุมตน

การกระทำของเนี่ยฟงเป็นที่ถูกตาต้องใจใครหลายคนที่เป็นหัวหน้ากลุ่มต่างๆ แต่ก็ยังไม่มีผู้ใดเข้ามายุ่งเพราะแต่ละคนต่างสนใจคู่ต่อสู้ที่ตนจะต้องมาเจอมากกว่าเพราะการพ่ายแพ้เท่ากับการต้องไปทำงานที่เหมือง ในระหว่างที่รอเนี่ยฟงก็นั่งตรวจสอบของในแหวนทั้งสี่วงมีทั้งคัมภีร์ยุทธ์และอาวุธดาบหลายเล่ม ขวดยาอีกนับสามสิบขวด ชั่วน้ำเดือดนายทหารที่พาเนี่ยฟงมาก็ก้าวเดินเข้ามาในห้องพร้อมกับเอ่ยวาจาเรียกขานผู้หนึ่ง ทันทีที่ชายหนุ่มผู้นั้นตอบรับก็จะถูกพาตัวออกไปด้านนอก

ไม่ถึงหนึ่งเค่อชายผู้นั้นก็กลับมายังห้องพร้อมกับรอยแผลที่แขนซ้าย เสียงตะโกนเรียกขานชื่อดังขึ้นอีกครั้ง เสียงเฮดังลั่นไปทั่วทั้งห้องแล้วชายผู้นั้นก็เดินออกไปพร้อมกับทหาร เป็นเวลานานนับหลายชั่วยามที่เนี่ยฟงนั่งโคจรลมปราณเพื่อรอเรียกขานชื่อ ไม่นานก็ได้ยินเสียงเรียกขานชื่อของตน เมื่อลืมตาขึ้นก็พบว่าคนส่วนใหญ่ภายในห้องล้วนแล้วแต่บาดเจ็บกันทุกคนไม่มากก็น้อย และมีจำนวนคนที่หายไปเกือบสามสิบคน เมื่อก้าวเดินออกมาจากห้องเนี่ยฟงก็ถูกพาเดินไปทางซ้ายมือ ม่านพลังสีทองปรากฏที่ด้านหน้า

“เจ้าพร้อมแล้วหรือไม่ ไอ้หนู”

เนี่ยฟงหาได้ตอบกล่าวเพียงแค่พยักหน้าให้เท่านั้นทันทีที่นายทหารผู้นั้นใช้มือขวาเตะไปที่ม่านพลัง ก็พยักหน้าให้แก่เนี่ยฟง เขาก้าวเดินผ่านม่านพลังออกไป ทันใดนั้นก็ไปโผล่อีกที่หนึ่งเป็นทางเดินยาวได้ยินเสียงร้องตะโกนดังลั่นออกมาจากด้านหน้า เมื่อเดินผ่านออกมาก็พบกับพื้นหินสีดำขนาดกว้างถูกครอบด้วยโดมสีขาวใสขนาดใหญ่ ด้านนอกเป็นที่นั่งที่ทำเป็นขั้นบันไดสำหรับนั่ง มีผู้คนนั่งอยู่เต็มไปหมดบางก็มีรูปร่างแปลกประหลาด ไม่ถึงสามลมหายใจเสียงเฮ่ดังลั่นไปทั่วบริเวณ ด้านหน้าของเนี่ยฟงมีชายฉกรรจ์ผู้หนึ่งมีมัดกล้ามทั่วร่างในมือขวาและมือซ้ายถือขวานขนาดใหญ่ก้าวเดินเข้ามาอย่างช้าๆ

ทันทีที่เสียงระฆังดังเสียงตะโกนโห่ร้องก็ดังลั่นตาม ขวานขนาดใหญ่ถูกนำมากวัดแกว่งรอบกาย แส้แข็งสีดำปรากฏขึ้นบนมือขวา ทันใดนั้นเองทั้งสองก็พุ่งเข้าปะทะกันตรงกลาง เสียงลมจากการกวัดแกว่งขวานดังวูบวาบเนี่ยฟงเร่งโคจรลมปราณไปที่แส้แข็งประกายสายฟ้าพุ่งออกมาฟาดหวดเข้ากับขวานขนาดใหญ่ เคร้ง ถึงกับรู้สึกปวดชาไปทั้งมือขวาตั้งแต่การปะทะแรก เร่งกำลังเพิ่มอีกสามสวนฟาดหวดแส้แข็งในมือ เคร้ง เคร้ง เคร้ง เคร้ง เคร้ง ผ่านไปยี่สิบลมหายใจชายฉกรรจ์รู้สึกปวดชาที่มือทั้งสองข้างเร่งโคจรลมปราณไปที่มือขวาฟาดหวดออกไป เนี่ยฟงก้มตัวหลบถีบเท้าขวาโยกตัวหลบไปทางซ้ายพร้อมกับฟาดหวดแส้แข็งในมือ เปรี้ยง ชายฉกรรจ์กระเด็นออกไปด้านหลัง ต่างฝ่ายต่างจ้องมองกันอย่างไม่วางตา เสียงตะโกนโห่ร้องดังลั่น

ทันใดนั้นเองชายฉกรรจ์ด้านหน้าก็ขว้างขวานออกมาทั้งสองเล่ม เกิดเป็นพายุลมติดตามขวานพุ่งเข้าหาอย่างรวดเร็ว เสียงกระทืบเท้าดังลั่นม่านพลังสีฟ้าปรากฏพร้อมกับพุ่งหลบออกไปทางขวา เปรี้ยง เปรี้ยง ฝุ่นควันฟุ้งกระจายเนี่ยฟงแสยะยิ้มพุ่งเข้าประชิดอย่างรวดเร็ว ฟาดหวดแส้แข็งในมืออย่างเต็มกำลังไปที่แขนซ้าย เปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยง เสียงกระดูกแตกดังลั่นทันใดนั้นก็ต้องถีบเท้าถอยออกมาเพราะต้องหลบปราณฝ่ามือที่พุ่งเข้าหา เปรี้ยง ชายฉกรรจ์ซัดบางอย่างออกมาเป็นแส้อ่อนพุ่งเข้ารัดมือขวาของเนี่ยฟงเอาไว้

เสียงร้องคำรามพร้อมกับออกแรงกระชากแส้อ่อนในมือ เนี่ยฟงถูกดึงอย่างแรงปลิวมาตามลม แส้แข็งในมือขวาถูกสลับมาถือในมือซ้าย ประกายสายฟ้าพุ่งออกมาจากแส้แข็งอย่างเห็นได้ชัด ชายฉกรรจ์เองก็เร่งโคจรลมปราณที่มือขวาเช่นกัน ทันใดนั้นเองฝ่ามือขวาก็ถูกซัดออก เนี่ยฟงจ้วงแทงแส้แข็งเข้าปะทะ เลือดสีแดงสดพุ่งกระฉูดออกจากฝ่ามือขวาพร้อมกับกลิ่นเหม็นไหม้ แส้แข็งถูกดึงกระชากออกมาชายฉกรรจ์โน้มตัวเขาหา เนี่ยฟงไม่ปล่อยโอกาสทองให้หลุดลอยต่อยเข้าไปที่ปลายคางอย่างถนัดถนี่ เปรี้ยง เสียงตะโกนโห่ร้องดังลั่น เนี่ยฟงสะบัดมือออกจากแส้อ่อนหันหลังหมายเดินออกไป แต่ทว่าก็ต้องพุ่งตัวออกไปเพราะแรงกดดันจากพลังปราณถูกแผ่ออกมา

“นานเท่าไรแล้วที่ข้าไม่ได้รู้สึกแบบนี้ นับว่าเจ้ามีฝีมือไม่น้อยไอ้หนู เจ้าคงเป็นเด็กใหม่สินะ คิดจัดการข้าอย่างนั้นรึ”

ตูม ชายฉกรรจ์ระเบิดพลังปราณพุ่งเข้าหาพร้อมกับสะบัดมือขวาขวานที่อยู่บนพื้นก็พุ่งเข้ามาอยู่ในมือฟาดฟันออกไป ปราณขวานพุ่งออกมา เนี่ยฟงแสยะยิ้มสร้างวงอักขระศักดิ์สิทธิ์สีฟ้าเอาบนพื้นสองวงแล้วพุ่งเข้าหาปราณขวานพร้อมกับฟาดหวดแส้แข็งในมือออกไป ปราณแส้แข็งพุ่งเข้าปะทะปราณขวานเสียงดังสนั่น เปรี้ยง เสียงปะทะดังลั่นออกมาอีกครั้ง เคร้ง เคร้ง เคร้ง เคร้ง เคร้ง เนี่ยฟงเป็นฝ่ายถูกกดดันถึงแม้ฝ่ามือขวาของชายฉกรรจ์จะมีแผลทะลุออกก็ตาม

เนี่ยฟงถอยหลังมายังจุดที่สร้างวงอักขระศักดิ์สิทธิ์เอาไว้หลังจากนั้นก็กระทืบเท้าขวาลงพื้น เปรี้ยง วงอักขระศักดิ์สิทธิ์สว่างออกมาพร้อมกับเถาวัลย์สองเส้นพุ่งขึ้นมารัดขาของชายฉกรรจ์เอาไว้ ด้วยความตื่นตกใจเนี่ยฟงฟาดหวดแส้แข็งไปที่ขาทั้งสอง เปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยง เสียงร้องโหยหวนดังลั่นปราณดาบปลิวว่อนไปทั่ว กล้ามเนื้อที่ขาทั้งสองข้างปูดบวดห้อเลือดสีแดงก่ำ เปรี้ยงทันใดนั้นแขนขวาก็ถูกแส้แข็งตวัดฟาดหวด เปรี้ยง ดาบในมือหลุดกระเด็น เนี่ยฟงยืนจ้องมองชายฉกรรจ์ด้านหน้าที่จ้องมองกลับมาด้วยความเคียดแค้น

ไม่มีคำกล่าวใดๆเนี่ยฟงฟาดหวดแส้แข็งไปที่หน้าอกอย่างรวดเร็วพร้อมกับสลายวงอักขระศักดิ์สิทธิ์ที่พื้น เปรี้ยง ชายฉกรรจ์กระเด็นออกไปพร้อมกับกระอักเลือดออกมานอนแน่นิ่งอยู่บนพื้น เสียงตะโกนโห่ร้องด้งสนั่นมีหลายคนโยนบางอย่างลงมาที่ชายฉกรรจ์ เมื่อหันไปมองก็พบว่ามันเป็นถุงพิษ เนี่ยฟงสะบัดมือขวาสร้างเกราะสายฟ้าออกมาป้องกันให้แก่ชายฉกรรจ์ ทันใดนั้นจากเสียงตะโกนร้องชื่นชมกลายเป็นเสียงโห่ขับไล่ เนี่ยฟงถึงกับต้องขมวดคิ้ว หลังจากนั้นก็ได้ยินเสียเอ่ยวาจาดังลั่นไปทั่วบริเวณ

“ไอ้หนูผู้นี้น่าสนใจนัก มันคิดว่ามันเป็นใครบังอาจมาขัดขวางความสนุกของพวกข้า ให้มันประลองกับสัตว์อสูร”

เสียงตะโกนสัตว์อสูรดังลั่นอยู่นานนับสิบลมหายใจ ทันใดนั้นอีกฝั่งที่ชายฉกรรจ์เดินออกมาก็มีบางอย่างเดินออกมา เป็นสัตว์อสูรลิงตัวใหญ่สวมชุดเกราะหนังเช่นเดียวกับเนี่ยฟง มีรอยแผลเป็นทั่วร่างดวงตาสีแดงก่ำจ้องมองเนี่ยฟงอย่างไม่วางตา ผู้คนที่นั่งด้านบนตะโกนโห่ร้องด้วยความสะใจ เปรี้ยง ชายฉกรรจ์ที่นอนอยู่บนพื้นถูกทุบด้วยแขนขวา เศษชิ้นส่วนกระเด็นเลือดสีแดงสดสาดกระจายเป็นวงที่พื้น เสียงตะโกนโห่ร้องยังคงดังสนั่นอย่างต่อเนื่อง เนี่ยฟงกำชับแส้แข็งในมือแน่นพร้อมกับแอบสร้างวงอักขระศักดิ์สิทธิ์ไว้ที่พื้นอีกสองวงเช่นเดิมพร้อมกับพุ่งเข้าปะทะ แส้แข็งถูกฟาดหวดแต่ทว่าก็ถูกคว้าจับด้วยมือขวา เปรี้ยง เนี่ยฟงถูกต่อยกระเด็นไปทางขวา เลือดสีแดงกระอักออกจากปาก

เสียงร้องคำรามด้วยความสะใจของสัตว์อสูรมันพุ่งเข้าหาเนี่ยฟงอย่างรวดเร็ว ใช้สองมือทุบลงพื้นหวังบดขยี้ชายหนุ่มด้านหน้า ตูม ตูม ตูม ตูม เกราะสายฟ้าทับซ่อนกันถึงสิบอันเพื่อต้านทาน เนี่ยฟงใช้จังหวะนั้นเร่งโคจรลมปราณอย่างสุดกำลังฟาดหวดแส้แข็งไปที่หัวเข่าด้านซ้าย เปรี้ยง เสียงกระดูกแตกดังลั่น เนี่ยฟงพุ่งทะยานเหยียบเกราะสายฟ้าเป็นฐานพุ่งขึ้นพร้อมกับฟาดหวดแส้แข็งด้วยทักษะฝ่าธรณี ปราณแส้แข็งที่ฟ้าพุ่งเข้าปะทะหน้าอกของสัตว์อสูรเสียงดังสนั่น เปรี้ยง แต่ก็ต้องแลกมาด้วยการถูกต่อยด้วยหมัดขวากระเด็นออกมา เปรี้ยง กระดูกทั่วร่างเสียงดังลั่นโชคดีที่เนี่ยฟงฝึกทักษะอาภรณ์สายลมที่ปรับแก้ไขถึงระดับรวมต้นแล้วทำให้ไม่บาดเจ็บมากนัก

สัตว์อสูรด้านหน้าพยายามลุกขึ้น แน่นอนว่าเนี่ยฟงไม่ปล่อยโอกาสทองหลุดรอดไปได้รีบจัดการสัตว์อสูรด้านหน้าพุ่งเข้าหาอย่างรวดเร็ว ประกายสายฟ้าพุ่งออกจากแส้แข็ง เหยียบเกราะสายฟ้าพุ่งทะยานไปบริเวณส่วนหัวของสัตว์อสูร เปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยง เสียงฟาดหวดลงมาที่หัวของสัตว์อสูรเลือดสีแดงสาดกระเซ็น เสียงล้มดังสนั่นพร้อมกับเสียงหอบเหนื่อยดังออกมามาจากชายหนุ่มด้านล่างที่ร่างกายเต็มไปด้วยเลือดของสัตว์อสูร เสียงเฮดังลั่นอีกครั้ง ทหารคนเดิมเดินออกมาจากทางที่เนี่ยฟงเดินออกมา หลังจากนั้นเนี่ยฟงก็ก้าวเดินกลับไปที่นายทหารผู้นั้น