ระบบใช้จ่าย ตอนที่ 89

ติดตามอ่านนิยายเพิ่มเติมของผู้แปลและนิยายทุกตอนได้ที่แฟนเพจ:BamแปลNiyay

บทที่ 89: การประชุมของศัตรู

ภายในห้องเรียนของชั้นปีที่ 2 ห้อง 9

หงต้าหลี่ที่กำลังเบื่อ ตอนนี้เขากำลังฟุบอยู่บนโต๊ะของเขาและเล่นโทรศัพท์มือถือไปมา "อ่า ... น่าเบื่อมาก ฉันเองก็อ่านนวนิยายไปหมดแล้ว พวกนักเขียนทำไมเขียนช้าจังเลยฟร๊ะ… " แม้ว่าเขาจะพูดแบบนั้น แต่หงต้าหลี่ก็รู้ว่าการเขียนนิยายเป็นกระบวนการที่ค่อนข้างช้า ถ้าเขียนเร็วเกินไป นิยายจะต่ำกว่ามาตรฐาน ในอุตสาหกรรมนวนิยาย ถ้าผู้เขียนต้องเขียนในปริมาณมากๆ คุณภาพอาจไม่ถึงมาตรฐานที่กำหนดไว้ และถ้านวนิยายมีคุณภาพดี มันจะใช้เวลานานกว่าที่จะมีบทใหม่ออกมา ดังนั้นในอุตสาหกรรมนี้ผู้เขียนจึงต้องเลือกระหว่างคุณภาพหรือปริมาณ

"ช่างล่ะกัน ฉันไปหานิยายเรื่องอื่นอ่านดีกว่า ... " หงต้าหลี่ดูผ่านเว็บไซต์ หลังจากมองไปครู่หนึ่ง ดวงตาของเขาก็สว่างขึ้น "เอ๋? ชื่อหนังสือเล่มนี้ดูน่าสนใจ ลองมาดูกันดีกว่า" สิบนาทีต่อมา หงต้าหลี่ก็ยิ้มอย่างมีความสุข แม้ว่ามันจะแย่กว่าหนังสือสองสามเล่มก่อนหน้านี้ แต่ก็เป็นเรื่องดีที่จะอ่านฆ่าเวลาได้พร้อมกับให้รางวัลไป! เขาซื้อตำแหน่งผู้นำสูงสุดสำหรับนวนิยายเรื่องนี้แทบจะในทันที

หลังจากนั้นไม่นาน … "หนังสือเล่มนี้ก็ไม่เลวเหมือนกัน ให้รางวัล!"

ครึ่งชั่วโมงต่อมา ... "ฮ่าฮ่า หายากนะเนี้ย การที่จะเจอหนังสือสองสามเล่มที่น่าสนใจ  เอารางวัลไปเลย!"

ในกลุ่มแชทในชั้นเรียน

หลิงหยี่: "มองที่พี่ใหญ่ต้าหลี่สิ เขาจะต้องพบหนังสือที่ดีอีกแล้วแน่ๆ"

ดูซินเฉิน: "หลังจากการคำนวณด้วยนิ้วมือของฉันแล้วนั้น พี่ใหญ่คนนี้ ฉันรู้ได้เลยว่าต้องมีหนังสือใหม่ออกเมื่อเร็ว ๆ นี้แน่ สายตาพี่ใหญ่น่ะเฉียบแหลมอยู่แล้ว!"

จิจือยั่ว: "นายน้อยต้าหลี่เริ่มอีกแล้ว คิคิ"

ลังเฮา: "พวกฟุ่มเฟือยไร้สาระ"

หลิงหยี่: "ฉันจะตีนายแน่ ถ้านายยังกล้าพูดอีก!"

ดูซินเฉิน: "เดี๋ยวนายน้อยก็ไปจับแฟนแกมาทำเมียซะหรอก!"

ลังเฮา: "ได้โปรด พอแล้ว! ฉันจะหยุดก็ได้!"

หนึ่งชั่วโมงต่อมา

ผู้อ่านในเว็บไซต์จงเตียนเริ่มแตกตื่น ภายในกลุ่มแชทขนาดใหญ่ของผู้อ่านหลายคน

ผู้อ่านคนที่ 1: "เร็ว! มาดูกัน! ผู้นำพันธมิตรระดับพระเจ้ากลับมาอีกแล้ว! เวลานี้พวกเขาไม่เพียงแต่ส่งสแปมให้รางวัลนิยาย แต่ยังบริจาคให้กับหนังสืออีกสองสามเล่มที่เป็นต้นฉบับและพวกเขายังบริจาคเผื่อคนอื่นอีกด้วย!

ผู้อ่านคนที่ 2: "โอ้พระเจ้า คุณพูดเล่นรึป่าว? พี่ใหญ่ มาดูเร็ว มีเรื่องแล้ว!"

ผู้อ่านคนที่ 3: "หนังสือระดับพระเจ้าสินะ ฉันน่ะชอบมันพอๆกับเมนูอาหารโปรดของฉันเลยล่ะ อะไหนขอฉันดูหน่อยสิ!"

ผู้อ่านคนที่ 4: "ทุกครั้งที่ผู้นำพันธมิตรระดับพระเจ้ามาปรากฎตัวอีกครั้ง มันต้องเป็นปรากฏการณ์ที่ยิ่งใหญ่แน่ ๆ รอฉันด้วย!"

สองชั่วโมงต่อมา

ผู้อ่านจากเว็ปไซต์อื่น ๆ เริ่มกระสับกระส่าย

ผู้อ่านจากเว็บไซต์อื่นๆ คนที่1: "ผู้นำพันธมิตรระดับพระเจ้าจากเว็ปไซต์จงเตียนกลับมาอีกครั้ง ไปดูกันเถอะ!"

ผู้อ่านจากเว็บไซต์อื่นๆ คนที่2: ก่อนหน้านี้ฉันอ่านหนังสือสองสามเล่มที่พวกเขาให้รางวัลและมันก็สนุกมากเลย เร็วเข้า ไปดูกันเถอะ! เราจะสามารถหาหนังสือดีๆมาอ่านจากการตามเขาได้แน่นอน!"

ผู้อ่านจากเว็บไซต์อื่นๆ คนที่3: "ทุกคนตามมาเร็ว และอย่าลืมรักษาตัวด้วยล่ะ! ฉันกำลังจะไปที่เว็ปไซต์นั้นและลงทะเบียนเว็ปไซต์เพื่อเป็น sockpuppet ก่อน"

ผู้อ่านจากเว็บไซต์อื่นๆ คนที่4: นายยังไม่ได้ลงทะเบียนเพื่อเป็น sockpuppet หรอ? ฉันอ่านนิยายจากเว็ปไซต์จงเตียนมาสองสามวันแล้นะว หนังสือเนื้อพวกนี้ไม่เลวเลย และฉันยังบริจาคให้พวกเขาบางส่วน แน่นอนว่าฉันบริจาคไม่ได้มากเท่ากับผู้นำพันธมิตรระดับพระเจ้าหรอก"

สามชั่วโมงต่อมา

ผู้แต่งนิยายจากเว็ปไซต์หนังสือชื่อดังมากมาย

ผู้แต่งนิยายคนที่1: "อะไรกันเนี้ย! เศรษฐีเหล่านั้นจากเว็บไซต์จงเตียนกำลังจะกลับมาอีกครั้ง! บ้าเอ้ย ฉันต้องไปดูแล้วล่ะว่าหนังสือเล่มไหนที่ได้รางวัล!"

ผู้แต่งนิยายคนที่2: "ฮ่าฮ่าฮ่า บัญชีที่ฉันลงทะเบียนไว้ มีเบราว์เซอร์ของผู้นำพันธมิตรระดับพระเจ้าด้วยแหละ! ผู้นำพันธมิตรระดับพระเจ้าซื้อหกอันดับจากตารางนิยายในครั้งเดียว! โอ้พระเจ้า เขาอยู่ในตำแหน่งผู้นำสูงสุดคนเดียวและส่งของรางวัลกว่า 500 ดอลลาร์ไปแล้ว! เขาช่างยิ่งใหญ่จริงๆ!"

ผู้แต่งนิยายคนที่3: "อะ ขอฉันดูหน่อยสิ! เรื่องจริงดิ! ไม่มีทาง ฉันต้องสมัครไอดีที่นั่นด้วยแล้ว นี่มันจะเกินไปแล้วนะ!"

เว็บไซต์จงเตียน สำนักงานของผู้จัดการทั่วไป

เลขานุการยืนอยู่หน้าโต๊ะผู้อำนวยการหยางและรายงาน: "ผู้อำนวยการหยางค่ะ นายน้อยต้าหลี่และเพื่อนของเขาเริ่มซื้อผู้นำสูงสุดจากนิยายอีกแล้วค่ะ คุณคิดไหมว่า..."

ผู้อำนวยการหยางกล่าวโดยไม่คิดแม้แต่น้อย ว่า "มีความจำเป็นที่จะต้องถามด้วยหรอ? ตอนนี้เธอรีบ ๆ ไปหาคนที่รู้วิธีใช้เงินและขอให้เขาจ้างนักเขียนสาธารณะเถอะ ไปตามเขามาเดี๋ยวนี้เลยก็ได้!"

ภายในระยะเวลาสั้นๆ ในส่วนการวิจารณ์หนังสือหลายเล่ม

นักเขียนสาธารณะ คนที่1: "พี่ใหญ่ มาทำหน้าที่ของเรากันเถอะ!"

นักเขียนสาธารณะ คนที่2: "รับทราบ!"

ห้าชั่วโมงต่อมา ...

เลขานุการ: "ผู้อำนวยการหยางค่ะ ตอนนี้มีผู้เข้าชมเว็บไซต์ของเรา มี ... มี ..."

ผู้อำนวยการหยาง: "ตอนนี้เท่าไหร่?"

เลขานุการ: "ปริมาณการเข้าชมเว็บไซต์ในตอนนี้มี IP ทะลุ 300.000 และมันก็เพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องค่ะ จำนวนผู้แต่งที่เข้ามาในเว็บไซต์ของเรา พวกเขาเข้ามาเพื่อโพสต์หนังสือใหม่ ยอดเพิ่มขึ้นอย่างน้อย 70% ในสามวันนี้จำนวนหนังสือใหม่ที่โพสต์มีจำนวน ... มากกว่าหนึ่งพันเล่มค่ะ"

ผู้อำนวยการหยาง: "นี่เป็นการขยายขอบเขตได้ดีมากจริง ๆ ... ไปสอบถามคนผู้นั้นที่รู้วิธีใช้เงินเลย ในแง่ของการใช้จ่ายเงิน เขานั้นเก่งกว่าฉันแน่นอน"

สำนักงานของผู้อำนวยการ ฝ่ายธุรกิจ

เลขานุการ: "คนที่รู้วิธีการใช้เงิน ... อ้า ไม่สิ ผู้อำนวยการซันสินะคะ ผู้จัดการทั่วไปต้องการให้มาสอบถามเรื่องการใช้เงินล็อตต่อ ๆ ไปค่ะ"

ผู้รู้วิธีการใช้จ่ายเงิน หรือ ผู้อำนวยการจาง เหวินหยาง: "ลิสต์รายการหนังสือของท่านนายน้อยที่บันทึกไว้ ในตอนนี้เป็นอย่างไรบ้าง เขากำลังอ่านอะไรอยู่?"

เลขานุการ: "ปัจจุบันหัวหน้าบรรณาธิการถังรับผิดชอบดูแลท่านนายน้อยและเพื่อนของเขาอยู่ค่ะ ตอนนี้ผลตอบรับนิยายในลิสต์หนังสือของท่านนายน้อยดีมากค่ะ มีคนติดตามมากกว่า 30,000 คน จำนวนการกดไลค์ในตอนนี้ใกล้ถึง 50,000 ไลค์ค่ะ"

จาง เหวินหยาง: "ในจำนวนการ 'แชร์' ไม่เลวเลยใช่ไหม?"

เลขานุการ: "ปัจจุบันนิยายเรื่องต่างๆในลิสต์ของท่านนายน้อยกำลังแพร่หลายและเป็นที่นิยมค่ะ ทุกวันมีจำนวน 'บันทึกในลิสต์หนังสือ' เป็นจำนวนมากและจำนวนแพทเทิร์นเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วมากเลยค่ะ"

"อู้ว…" จาง เหวินหยางสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ  "เราจะเผยแพร่โฆษณาที่เราวางแผนไว้ก่อนหน้านี้ จำไว้ว่าฉันต้องการเห็นโฆษณาไปทั่วทุกที่ ติดต่อผู้ลงโฆษณาให้มากที่สุดและใช้จ่ายอย่างน้อยสามล้าน!"

"รับ ... รับทราบค่ะ ... " เลขานุการสูดลมหายใจเข้า ในขณะที่เดินออกจากห้อง …

ภายในห้องเรียนของชั้นปีที่ 2 ห้อง 9

หลังจากระฆังเรียนดังขึ้น หงต้าหลี่ก็ยืดเส้นยืดสาย "อ่า ดีจังที่ได้นอน หนังสือที่ดีแบบนี้หายาก แต่อย่างน้อยฉันก็หาหนังสือได้พวกนี้มาอ่านจนได้ คราวนี้ก็หานิยายอ่านตอนเข้าห้องน้ำได้สักที!"

หลังจากลุกขึ้นยืนและออกจากห้องเรียน หงต้าหลี่ได้พบกับหลิวหมิงเฉิง ซึ่งพวกเขาอยู่เกรดสองเหมือนกัน หลิวหมิงเฉิงยกมือขึ้นเมื่อเขาเห็นหงต้าหลี่ เขาหัวเราะแล้วพูดว่า “เฮ้ ไม่ใช่ต้าหลี่เหรอเนี่ย นายกำลังจะไปไหน?”

เพื่อนของหลิวหมิงเฉิงรอบตัวก็หัวเราะเช่นกันและมองดูต้าหลี่ด้วยสายตาเหยียดๆ

หงต้าหลี่เกาจมูกของเขา “ฉันกำลังจะไปห้องน้ำ คำตอบก็ชัดเจนอยู่แล้ว ยังจะถามอีกเหรอ?”

"ไปเข้าห้องน้ำ ฮ่าฮ่าฮ่า!" หลิวหมิงเฉิงยกแขนทั้งสองขึ้นแล้วหัวเราะ ทำให้ฉากดูตลกมาก "ครั้งที่แล้วนายไปเข้าห้องน้ำ นายยังต้องขอให้ลูกน้องของนายเคลียร์ทางให้อยู่เลย แต่วันนี้นายจะไปคนเดียวเหรอ? พูดตามตรง ฉันอยากรู้จริงๆว่านายโตรึยัง?"

หงต้าหลี่ถามหลิวหมิงเฉิงอย่างเฉยเมยว่า “นายเปลี่ยนรถของนายรึยัง?”

"เฮ้! เฮ้!" หลิวหมิงเฉิงโบกมือไปมา ก่อนจะยกมือขึ้น "ฉันไม่ได้แตะต้องตัวนายเลยนะ ทุกคนเป็นพยานได้ ฉันไม่ได้แตะต้องนายเลย มือฉันไม่ต้องจับตัวนายเลยด้วยซ้ำ!"

หลังจากพูดอย่างนั้น เขาก็ยิ้มแล้วพูดว่า "ฮึฮึ แค่ใช้เทคนิคเล็กน้อย คราวนี้ไม่มีทางที่นายจะทำอะไรได้แล้วใช่ไหมล่ะ? แม้ว่าตอนนี้นายจะหกล้ม มันก็ไม่เกี่ยวอะไรกับฉันอยู่ดี!"

เมื่อหลิวหมิงเฉิงพูดจบ นักเรียนที่อยู่รอบตัวพวกเขาก็ระเบิดเสียงหัวเราะออกมา

หงต้าหลี่ไม่ได้สนใจและยักไหล่ "ใครบอกว่าฉันจะหกล้ม? ฉันแค่อยากรู้ว่านายเปลี่ยนรถแล้วหรือยัง" หลังจากที่หงต้าหลี่พูดจบ เขาก็มองที่สัญลักษณ์ห้องน้ำก่อนจะดูหลิวหมิงเฉิง "แค่ตอบมา นายอยากเข้าห้องน้ำหรือเปล่า? ไม่มีอะไรดีกว่าการเข้าห้องน้ำแล้ว หลังจากกินแล้วฉันก็ขี้เกียจ หากนายอยากรังแกฉัน ฉันคิดว่าทักษะของนายมันยังไม่ถึงขั้นพอนะ"

"แน่นอน ฉันเองก็อยากเข้าห้องน้ำ" หลิวหมิงเฉิงหัวเราะอย่างหน้าด้าน "ใช่ไหมพวกเรา?" หลิวหมิงเฉินหัวเราะอีกคราพร้อมกับพูดออกมาว่า  “ที่แกต้องให้บอดี้การ์ดคอยเคลียร์ทางให้ก็เพราะอยากจะปิดบังไอ้จ้อนของแกที่มันเล็กสินะ!”

"โอ้" หงต้าหลี่เดินตรงเข้าไปในห้องน้ำโดยไม่สนใจหลิวหมิงเฉิง “งานอดิเรกของนายนี้มันโง่เง่าจริงๆแฮะ”

หลิวหมิงเฉิงพอได้ยินเช่นนั้นก็ได้ให้ผู้คนล้อมรอบต้าหลี่อย่างรวดเร็ว เพื่อที่จะได้เห็นมันอย่างชัดเจน: เพื่อจะได้ดูว่ากระเจี๊ยวของหงต้าหลี่ใหญ่แค่ไหน!