ระบบใช้จ่าย ตอนที่ 88

ติดตามอ่านนิยายเพิ่มเติมของผู้แปลและนิยายทุกตอนได้ที่แฟนเพจ:BamแปลNiyay

บทที่ 88: ยังไม่พอ!

"ต้าหลี่ เกิดอะไรขึ้น!?" ขณะที่เขากำลังตะโกนออกมา หลานรุยชี แม่ของเขาก็เตะประตูอย่างรุนแรงและเปิดประตูห้องนอนของเขา เมื่อเธอเข้ามา เธอก็ถามอย่างกระวนกระวายว่า "ลูกรู้สึกไม่สบายหรือเปล่า ... "

"ฮะ!" หงต้าหลี่หมุนตัวไปรอบ ๆ โดยไม่รู้ตัวและมองไปที่หลานรุยชี เขารู้สึกว่าร่างกายของเขาเย็นลงทันที จากนั้นก็ปิดกระเจี๊ยวเล็ก ๆ ของเขาทันที "แม่ ผมไม่มีอะไร ... "

"อย่าขยับ!" ดวงตาของหลานรุยชีแวววาวและมองไปข้างหน้าและตบมือของเขา ให้เขาเอามือออก "รีบให้แม่ดูสิ!"

ห้าวินาทีต่อมา หลานรุยชีก็ร้องไห้ "ในที่สุดอาเสี่ยตัวน้อยของแม่ก็โตขึ้นสักที ดี ดีมาก!"

"แม่ แม่ให้ผมใส่เสื้อผ้าก่อน ... " หงต้าหลี่รู้สึกหนาวมาก “ถึงผมจะไม่ได้สวมเสื้อ แต่อย่างน้อยก็ให้ผมได้ใส่กางเกงเถอะ…ผมอายนะที่แม่มองอย่างนี้…”

"เจ้าลูกบ้า!" ใบหน้าของหลานรุยชีร่าเริงเหมือนดอกไม้เบ่งบานและเธอก็หัวเราะออกมา "ฉันเป็นแม่ของแกนะ ทำไมเด็กๆถึงต้องอายด้วยเวลาแม่มองนะ?"

เมื่อพูดเช่นนั้น หลานรุยชีก็ขยี้ตาอย่างรุนแรง "อ่า ในที่สุดอาเสี่ยตัวน้อยของฉันก็โตสักที ฉันต้องรีบหาผู้หญิงให้แกและแกก็ต้องรีบมีหลานให้ฉันด้วย อ๊ะ ไม่ได้นี้สิ ถ้าถังมู่ซินจะยกเลิกงานแต่งในตอนนี้ล่ะก็! แต่จะว่าไปเธอก็ดูดีมากเลยนะ บ้านอาเสี่ยน้อยของฉันก็ไม่ได้ดูแย่นะ ในอนาคตถ้ามีลูกคงน่ารักน่าชังพอดู!"

ไม่มีใครหยุดหลานรุยชีได้แล้ว เธอพูดพึมพำอย่างต่อเนื่อง "เธอไม่เลวเลยแฮะ แม่ไปค้นหาประวัติมาแล้ว ภูมิหลังของเธอชัดเจน และเธอก็เป็นคนดีมีคุณธรรม แถมเธอยังคอยดูแลอาเสี่ยน้อยของฉันอย่างดี และเธอก็ค่อนข้างอ่อนโยน แม่จะพาเธอมาอยู่บ้านเราให้ได้ เธอจะปกป้องแกในอนาคตได้อย่างแน่นอน! เธอมีความสามารถในการทำอาหารและเหมาะที่จะไปพบปะกับผู้คนอื่นๆ เธอจะเป็นลูกสะใภ้ที่ดีได้แน่ ๆ ตอนนี้เธอกับแกก็มีฐานะเท่ากันแล้วด้วย!"

หงต้าหลี่: "... " นี่แม่แท้ๆของฉันใช่ไหมเนี่ย!

หลานรุยชีตอนนี้เองก็ยังไม่พอใจ "มีลูกสักสองคน มันยังไม่พอหรอก ครอบครัวของเรามันจะดูเล็กเกินไปนะ เมื่อถึงเวลานั้น แกต้องเตรียมตัวไว้ด้วย! อ่า อยากอุ้มหลานจริงๆเลย ฉันฝันถึงมังกรน้อยและนกฟีนิกซ์ด้วยล่ะ ตอนแรกฉันก็สงสัยว่ามันเกิดอะไรขึ้น แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าอาเสี่ยตัวน้อยของแม่กำลังพร้อมที่จะมีลูกหลานแล้ว! ใช่ๆ ถ้าเกิดเป็นเด็กผู้ชาย ฉันจะตั้งชื่อเขาว่า หงจู้หลี่ ถ้าเป็นผู้หญิง ผู้หญิง ... " เมื่อพูดถึงตรงนี้ หลานรุยชีก็มองไปที่หงต้าหลี่ “ต้าหลี่ แกคิดว่าเราควรตั้งชื่อเด็กผู้หญิงว่าอะไรดี?”

หงต้าหลี่: "..."

หลานรุยชียังคงคุยกับตัวเองอย่างตื่นเต้น "ใช่ ตอนนี้แกยังต้องเรียนอยู่นิ มันเป็นไปไม่ได้ที่โรงเรียนจะอนุญาตให้แกแต่งงานตอนนี้ ... แต่อย่ากลัวไป ถ้าโรงเรียนคัดค้าน ฉันจะหักขาของผู้อำนวยการโรงเรียนซะ! ต้าหลี่ แกมั่นใจได้เลยว่าแม่ของแกจะปูเส้นทางให้แกเอง! เพียงแค่ต้องหาผู้หญิงอีกสักสองสามคนสำหรับฉันและมีลูกด้วย! เมื่อถึงเวลานั้น ฉันจะอุ้มหลานให้แกเองและพ่อของแกก็จะแบกหลานขึ้นหลังไว้สักสองคน จากนั้นก็จะถือได้ว่าครอบครัวของเราก็จะได้มีหลานเต็มเมืองสักที!"

เมื่อพูดจบ หลานรุยชีก็ยิ้มออกมาอย่างชั่วร้าย "ต้าหลี่ พยายามเข้าล่ะ!"

"..." จะให้เขาพยายามเข้าเพื่อไรกันฟร๊ะ พระเจ้า เขาพึ่งอายุ 18 ปีเท่านั้นนะ โอเค!? หงต้าหลี่จึงได้รีบพูดไปว่า "แม่ครับ ผมยังไม่ได้ใส่กางเกงเลยนะ…"

"โอ้ อาเสี่ยตัวน้อยของแม่ แกจะอายทำไม?" หลานรุยชีหัวเราะเสียงดัง เธอฮัมเพลงและเดินออกไป "โอ้ ที่รัก วันนี้ฉันมีความสุขจริงๆ ที่รัก ที่รัก! มานี่เร็ว ฉันมีข่าวดีค่ะ ข่าวดีสำหรับคุณเชียวนะ!"

หงเหว่ยกูโผล่หัวออกมาจากหนังสือ จากห้องที่ทำงานของเขา "ข่าวดีอะไรกันที่ทำให้เธอแตกตื่นขนาดนี้เรอะ ฉันยังไม่ได้เขียนหนังสือชี้ชวนสำหรับโครงการของฉันเลยนะ นี่เป็นโครงการที่มีมูลค่าหลายร้อยล้าน บอกฉันมาเดี๋ยวนี้เลย!"

"ถึงมันจะมีค่าหลายพันล้าน คุณก็ต้องมาหาฉันตอนนี้เลย!" หลานรุยชียืนเก๊กท่าแขนแบบอาคิมโบ พร้อมกับมีออร่าแบบจักรพรรดินีเก่า "ถ้าคุณไม่มาหาฉันภายในหนึ่งนาที ฉันจะฉีกหนังสือชี้ชวนของคุณเป็นชิ้น ๆ ซะ!"

"ตกลง ตกลง ฉันกำลังไปจ้า!" หงเหว่ยกูพึมพำกับตัวเอง ในขณะที่เขาเดินขึ้นบันได "อะไรที่ทำให้เมียฉันดูใจร้อนแบบนี้ ไม่ชอบเลยแฮะ ... "

หนึ่งนาทีต่อมา

ตาของหงเหว่ยกูก็เกือบจะถลนออกมา "พูดจริงหรอ? คุณบอกว่าต้าหลี่โตเป็นผู้ใหญ่ขึ้น? อาการป่วยของเขาหายดีแล้วงั้นเหรอ!?"

"ฉันจะโกหกคุณทำไมล่ะ?" ตอนนี้หลานรุยชีอารมณ์ดีมาก ในขณะที่เธอดื่มชา เธอก็ยังฮัมเพลงไปด้วย "โอ้ เมื่อถึงเวลานั้น พวกเราก็จะมีหลานให้กอด ฉันปรารถนาทุกวันและทุกคืนเลยนะ ที่รัก ถ้าเป็นเด็กผู้ชาย คุณคิดว่าเขาชื่อ หงจู้หลี่ ดีไหม? ฉันคิดว่าชื่อนี้ไม่เลวนะ ต้าหลี่ จู้หลี่ ชื่อคล้องจองกันดี"

"ไม่ ไม่" หงเหว่ยกูตื่นเต้นและเดินวนเป็นวงกลม "หงจู้หลี่ ชื่อนี้ดูเหมือนจะขัดๆกับต้าหลี่นะ ดูไม่เหมาะสมสักเท่าไหร่”

เขาใช้เวลาคิดไปกว่าครึ่งวันและหยุดนิ่ง ก่อนที่เขาแตะคางและพูดว่า "ลูกชายของต้าหลี่ของเรา แน่นอนว่าเขาจะต้องมีชื่อเสียงมาก สองวันที่ผ่านมาคุณไม่ได้ฝันเกี่ยวกับมังกรน้อยและนกฟินิกซ์หรือ ไม่ลองตั้งชื่อว่า หงดาลอง ดูล่ะ! ชื่อนี้ทั้งดูมีเสน่ห์และยิ่งใหญ่!"

ดวงตาของหลานรุยชีแวววาวทันที "นั่นเป็นชื่อที่ดีมากค่ะ ถ้าเกิดมีลูกสองคนล่ะ?"

"หงเอ่อลอง!" หงเหว่ยกูยังไม่หยุดคิด "ถ้ามีคนที่สามล่ะ เขาควรมีชื่อว่า หงซานลอง!"

หลานรุยชีหัวเราะจนตัวงอ "คุณนี้เก่ง งั้นฉันคิดว่าหลานคนสุดท้องน่าจะชื่อว่า หงดาฉุย! จะได้คล้องเหมือนชื่อหนังของหงต้าหลี่ไง หงต้าหลี่สร้างปาฏิหาริย์อย่างไม่คาดคิด! ลูกของเราสร้างหนังค่อนข้างน่าสนใจเลยทีเดียว หลานคนสุดท้องจะมีชื่อว่า หงดาฉุย และชื่อเล่นของเขาคือ ฉุยฉุย ไม่เลวเลย! ถ้าเกิดเป็นเด็กผู้หญิงคนแรกจะตั้งชื่อว่า หงดาเฟิง! คนที่สอง หงเอ่อเฟิง! สำหรับคนสุดท้อง…เราจะตั้งชื่อว่าอะไรดี?”

หงเหว่ยกูพูดอย่างตื่นเต้นว่า "หลานสาวคนสุดท้อง จะได้ชื่อว่า หงเสี่ยวเฟิง!"

"โอเค ที่รัก ฉันเห็นด้วย" หลานรุยชีกล่าวอย่างตื่นเต้นว่า "เดี๋ยวก่อน ที่รักรีบคิดไวไปไหม? เราต้องดูก่อนว่ามีผู้หญิงคนไหนที่สามารถเทียบเท่ากับต้าหลี่ของเราได้หรือเปล่า เพราะเธอคนนั้นจะต้องสวย ถ้าเธอไม่สวย เราไม่ควรสนใจ! ต้าหลี่ของเรานั้นยอดเยี่ยมและหล่อมาก เราจะไม่ทำให้เขารู้สึกเศร้าใจเด็ดขาด" หลานรุยชีเป็นมารดาแท้ๆของหงต้าหลี่ ซึ่งเป็นมารดาของอาเสี่ยต้าหลี่อย่างแท้จริง เพราะฉะนั้นคำพูดที่ออกจากปากเธอ คำว่า "โดดเด่น" จะต้องโดดเด่นจริงๆ

"เดี๋ยวก่อน ให้ฉันคิดแปป!" หงเหว่ยกูเริ่มเดินเป็นวงกลมอีกครั้ง สาวน้อยจากตระกูลวัง อายุของเธอใกล้เคียงกับต้าหลี่ แต่รูปร่างหน้าตาของเธอไม่สามารถรับได้ ตัดไป!

ใช่แล้ว อีกหนึ่งคนจากตระกูลหลิว ตอนนี้เธออายุแค่เจ็ดขวบเท่านั้น เด็กเกินไป เมื่อถึงเวลานั้น ฉันจะพูดถึงเธอใหม่ รออีกไม่กี่ปีข้างหน้าล่ะกัน

อีกหนึ่งคนในตระกูลเม้ง ไม่ ไม่ เธอสมาธิสั้นเกินไปและเธอชอบตีคนอื่น ต้าหลี่ของเราไม่สามารถถูกทำร้ายได้ หนึ่งในตระกูลฮู? เด็กสาวคนนั้นอายุเท่าไหร่นะ?"

หลานรุยซี: "16?"

"อายุ 16 ปี กำลังพอดี" หงเหว่ยกูลูบคางของเขา "แต่ฉันไม่ได้เห็นเธอมาสองสามปีแล้ว ฉันไม่แน่ใจว่าเธอโตขึ้นมาสวยหรือน่าเกลียด ฉันจะเอารูปของเธอจากพ่อของเธอมา ส่วนมู่ซินและลี่เนียนเหว่ย ฉันคิดว่าทั้งคู่ไม่เลวเลย ให้ต้าหลี่เอาทั้งคู่เลยดีกว่า ถึงแม้ว่าภูมิหลังของครอบครัวลี่เนียนเหว่ยจะดูแย่เล็กน้อย แต่เธอก็สวยและอารมณ์ดี ถ้าต้าหลี่คบสาวที่โตกว่าและเธอคนนั้นคอยดูแลเขา มันคงจะดีเหมือนกัน แต่ก็ไม่เป็นไรหรอก ผู้หญิงอายุมากกว่าสามปีก็มีค่าเท่ากับทองคำแท่งเท่านั้น ตอนนี้เธออยู่มหาวิทยาลัยปี4 นั่นหมายความว่าเธอมีค่าเท่ากับทองคำ 2 แท่ง ไม่เลวเลย"

"ก็โอเคนะ ฉันคิดว่าทั้งคู่โอเค" หลานรุยชีคิดอยู่พักนึงแล้วก็ถามว่า "ใช่แล้ว เด็กสาวคนนั้น ชื่ออะไรนะที่มาจากตระกูลหลิน? หยูหลิน? ฉันได้ยินมาว่าเธอค่อนข้างสวย ทำไมไม่เลือกเธอล่ะ?"

เมื่อพูดถึงหลินหยูหยิน  หงเหว่ยกูก็ส่ายหัวอย่างเด็ดขาด "เด็กสาวคนนั้นไม่ควรเป็นตัวเลือก เธอเป็นเหมือนเสือ ฉันกลัวว่าต้าหลี่จะหวาดผวาหากเขาได้เผชิญหน้ากับเธอ แถมเด็กสาวคนนั้นไม่มียีนรับอารมณ์ใด ๆ อีก มีโอกาสที่เธออาจจะทำร้ายเราได้ตลอดเวลา เธอไม่เคยยิ้มเลยสักครั้งตั้งแต่เธอเกิดมา ทวดหลินกังวลเกี่ยวกับเธอมากเลยในตอนนี้ ตอนนี้เราไม่ควรเลือกเธอมา แล้วตอนนี้ก็มีแค่สองคน ซึ่งแค่นี้มันยังไม่พอ!"

หลานรุยชีหัวเราะจนเธอตัวงอและพูดว่า "โอเค โอเค แต่หากต้าหลี่มีผู้หญิงมากมายมันก็คงจะไม่...?"

หงเหว่ยกูก้มลงและสูบบุหรี่ปล่อยควันออกมาและหัวเราะในเวลาเดียวกัน "จะว่าไปก็จริงแฮะ งั้นวันนี้ฉันจะให้สาวใช้แต่งตัวชุดกี่เพ้าสีแดงและให้ทิปเงินพวกเธอ 10,000 หยวน เพื่อเพิ่มบรรยากาศให้ดูมีความสุขขึ้น! โอ้ ฉันรอวันนี้มา 18 ปีแล้ว ในที่สุดมันก็มาถึง ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยน่า ... "

เมื่อเขาพูดจบ เขาก็พูดขึ้นมาอีกว่า "ทำไมควันบุหรี่นี้มันทำให้ฉันสำลักอีกแล้วนะ แค่ก แค่ก"