ตอนที่ 59 ไม่ควรยุ่งกับเขาและไม่ควรยุ่งกับฉันด้วยเช่นกัน

มองดูเธอเดินเข้ามาในห้อง เพื่อร่วมห้องอีกสองคนก็หันมองหน้ากันแล้วอดไม่ได้ที่จะถามเธอ

“เมียนเมียน เธอจะไม่หลบไปสักพักจริง ๆ เหรอ”

เจียงหลัวลี่กังวลใจไม่น้อยเช่นกัน “เพื่อน ยังพอมีเวลานะ รีบไปตอนนี้เถอะ”

เฉียวเมียนเมียนนั่งยอง ๆ แล้วเก็บข้าวของของเธอขึ้นวางบนเตียงทีละชิ้น

เธอพูดกับเจียงหลัวลี่อย่างใจเย็น “หลัวหลัว เธอเคยเห็นฉันทุกข์ทรมานซะเมื่อไหร่”

เจียงหลัวลี่คิดสักพัก เธอไม่มีความกังวลอะไรจริง ๆ

เฉียวเมียนเมียนดูเหมือนเด็กสาวที่นุ่มนวล งดงามมาก เธอมักจะให้ภาพลักษณ์ว่าเธอเป็นคนอ่อนโยน น่ารัก และถูกรังแกได้ง่าย ๆ

แต่ใครก็ตามที่รู้จักเธอ จะรู้ว่ารูปลักษณ์ที่นุ่มนวล น่ารักของเธอนั้นเป็นเพียงแค่ภาพลวงตา

มิฉะนั้น เธอคงไม่สามารถทำให้เซินเยวเยว่และจ้าวหวันถิงร้องไห้ในตอนนั้นได้

อย่างไรก็เถอะ...แต่...

“เพื่อน พี่ชายของเซินเยวเยว่ไม่ใช่คนที่เธออยากจะยุ่งด้วยหรอก ฉันได้ยินมาว่าเขามีส่วนเกี่ยวข้องกับพวกอันธพาล จริง ๆ แล้วเธอไม่จำเป็นต้องดื้อรั้นหรอก”

“ถ้าฉันไม่ควรยุ่งกับเขา เขาก็ไม่ควรมายุ่งกับฉันเช่นกัน”

ด้วยการรับประกันด้วยตนเองของเหมาเยซื่อ เธอไม่รู้สึกกลัวเลยแม้แต่น้อย

สามีของเธอก็ไม่ธรรมดาเช่นกัน ใช่แล้วล่ะ

เขามีดีมากกว่าพี่ชายของเซินเยวเยว่เป็นหมื่นเท่า

เจียงหลัวลี่ : “...”

“พักผ่อนเถอะหลัวหลัว”

เฉียวเมียนเมียนค่อย ๆ ลุกขึ้นยืนแล้วเอื้อมมือมาตบไหล่เธอ

“ฉันไม่ได้โง่ขนาดนั้น ฉันได้ขอความช่วยเหลือไปแล้วด้วย เซินเยวเยว่ ไม่สามารถทำอะไรฉันได้หรอก”

“เธอขอความช่วยเหลือด้วยเหรอ?” เจียงหลัวลี่ นึกขึ้นได้ว่าเธอเพิ่งโทรศัพท์ ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็น “แล้วเธอโทรไปขอความช่วยเหลือจากใครเหรอ? เขาเป็นใคร เชื่อถือได้ไหม?”

“น่าเชื่อถือมาก ๆ เลยล่ะ ไม่มีใครที่น่าเชื่อถือมากไปกว่าเขาแล้ว”

เจียงหลัวลี่มองไปที่ท่าทางสงบและไร้กังวลของเธอ ต้องการถามว่าคนที่เธอพูดถึงเมื่อกี้คือ ซูเจ๋อ หรือไม่

ถ้าเป็นซูเจ๋อ เธอก็ไม่จำเป็นต้องกังวลอะไรเลย

บ้านของพี่ชายเซินเยวเยว่ ยังด้อยกว่าซูเจ๋อเสียอีก ไม่ว่ายังไงตระกูลซูก็เป็นถึงหนึ่งในสิบของตระกูลที่มีชื่อเสียงในหยุนเฉิง แต่เธอคิดว่ามันคงเป็นไปไม่ได้

ด้วยอารมณ์ของเฉียวเมียนเมียน และความจริงที่ว่าซูเจ๋อหักหลังเธอ เธอไม่น่าจะขอความช่วยเหลือจากเขาได้อีก

แล้วใครล่ะ?

***

ณ บริษัทเหมา

ในห้องประชุมขนาดใหญ่

หัวหน้าแผนกตัวสั่นและหวานกลัวจนหายใจไม่ทั่วท้อง

เมื่อสักครู่ประธานเหมาเพิ่งปฏิเสธแผนงานของพวกเขา ทั้งที่ทีมงานได้ทำงานล่วงเวลาจึงถึงเที่ยงคืนและใช้เวลาทั้งเดือนในการสรุป

แต่ประธานเหมามองไปที่แผนงานไม่ถึงหนึ่งนาที ก่อนที่เขาจะอ่านเนื้อหาทั้งหมด เขาก็ได้ปฏิเสธมัน

ปฏิเสธเสียแล้ว...

หัวหน้าแผนกอยากจะร้องไห้

พวกเขาต้องทำงานล่วงเวลาอีกหนึ่งเดือนหรือไม่

หลังจากทำงานล่วงเวลาเช่นนี้แล้ว พวกเขารู้สึกเหมือนว่าเส้นผมบนศีรษะกำลังจะหลุดออก

แต่ถ้าประธานเหมาบอกว่าไม่ ก็หมายความว่าไม่

ไม่มีใครกล้าทำอะไรได้

ซีอีโอหนุ่มคนนี้อายุเพียง 25 ปี แต่ชายชราที่อยู่ในบริษัทมานานหลายสิบปีก็ไม่กล้าที่จะดูถูก

“นี่คือความคิดที่คุณใช้เวลาหนึ่งเดือนเพื่อคิดเนี้ยนะ? เรื่องแบบนี้ไม่ใช่เรื่องใหม่ นักศึกษาไม่กี่คนก็คิดได้ คุณไม่รู้สึกอายที่จะนำเสนอมันต่อผมบ้างเหรอ”

“ดูเหมือนบริษัทเหมาได้มีจำนวนคนขี้เกียจมากเกินไป ถึงเวลาแล้วที่ต้องปลดพนักงานออกจำนวนมาก”

ทันทีที่พูดเช่นนี้ใบหน้าของหัวหน้าแผนกในห้องประชุมก็แตกตื่น

“ตื๊ด...”

ในขณะที่โทรศัพท์มือถือของเหมาเยซื่อที่วางบนคอมพิวเตอร์สั่นสะเทือน

ในการประชุมครั้งก่อนเขาจะไม่มองโทรศัพท์ด้วยซ้ำ แต่คราวนี้เขาก้มหัวลงทันทีและหยิบมันขึ้นมา

จากนั้นเขาหยิบมันขึ้นมาในไม่กี่วินาที

หลังจากรับโทรศัพท์ เขาไม่พูดอะไร เพียงแค่ลุกขึ้นแล้วเดินออกไปนอกห้องประชุม

หลังจากที่เขาออกไป

ผู้อาวุโสกลุ่มหนึ่งพูดคุยกันอย่างดุเดือด “ใครโทรหาประธานเหมา? เขาถึงได้รับเร็วขนาดนั้น”