ตอนที่ 284 เฒ่าประหลาด!

"ฮ่าฮ่า,งั้นเราไปฆ่าพวกคนเถื่อนพวกนี้กันเถอะ!"

จ้าวหยุนหัวเราะออกมาและพบว่ามีม้าศึกอยู่รอบ ๆ

ทหารม้าคนเถื่อนทุกนายที่เข้ามาจัดการกับกองพันทหารค่ายก่อนหน้านี้ล้วนถูกตัดศีรษะทุกคน

แต่ยังไงก็ยังมีทหารม้าคนเถื่อนเหลืออยู่ในสถานที่แห่งนี้อีกมาก

เกาชุน ได้สั่งการกองพันทหารค่ายให้รีบฟื้นกำลังกลับมา

เมื่อ ถัวปาหง เห็น จ้าวหยุน ไม่สนใจตัวเองเขาก็โกรธมาก หลังจากการมาถึงของ จ้าวหยุน กลับกลายเป็นว่า สถานการณ์เริ่มเปลี่ยนไปเล็กน้อยแต่เขาก็ยังหัวเราะออกมา"เจ้าเด็กบ้านี่ กล้าที่จะลงมาหาที่ตายด้วยตนเองเลยหรือไม่?"

แม่ทัพคนอื่น ๆ ก็แสดงสีหน้าเย้ยหยัน

กองพันทหารค่าย แม้จะแข็งแกร่งเป็นภัยคุกคามแต่พวกเขาก็มีกันน้อยเกินไป

ถึง จ้าวหยุน จะสังหารทหารม้าไปเกือบ 20,000 นายก่อนหน้านี้ แต่คราวนี้พวกเขาจะไม่ละสายจาก จ้าวหยุน

เพราะในมุมมองของพวกเขา จ้าวหยุน สามารถบรรลุผลลัพธ์ดังกล่าวได้เป็นเพราะอีกฝ่ายไม่ได้ถูกปราบปรามโดยกองทัพของพวกเขา ตราบใดที่ กองทัพของพวกเขาส่งปราณกดดันมา แม้เด็กคนนี้จะแข็งแกร่งแต่ก็คงไม่อาจปลดปล่อยความแข็งแกร่งเฉกเช่นแต่ก่อนได้

ดังนั้นตอนนี้ ถัวปาหง จึงไม่กังวลเกี่ยวกับการจัดการกับ จ้าวหยุน

ในทางตรงกันข้าม เขากำลัง รอให้ จ้าวหยุน ที่มีกองกำลังสนับสนุนไม่ถึงพันคน เตรียมตัวรอรับความตาย!

จำนวนที่เหลือของกองพันทหารค่าย ในสายตาของเขาไม่นับว่าเป็นภัยคุกคามแม้แต่น้อย

เพราะเขาเชื่อมั่นในทหารม้าของตัวเอง

การสร้างทหารม้าทุกครั้งต้องผ่านการฝึกฝนอย่างหนัก

แม้แต่คนเถื่อนที่อ้างว่าเป็นผู้เชี่ยวชาญในการรบศึกบนหลังม้า หาก ต้องการผลิตทหารม้าชั้นยอดก็ยังต้องการการฝึกฝนมากมาย

กองพันทหารค่ายที่เหลืออยู่น้อยนิด กับพวกเขา ที่เป็นถึง ทหารม้าผู้ทรงเกียรติ

ใครจะไปกลัวอีกฝ่ายกัน?

ในไม่ช้า จ้าวหยุน ก็พบว่า ทหารม้าเข้ามาใกล้เขามากพอ

"แม่ทัพเกาพวกเราบุกเข้าไปเลยเถอะ!"จ้าวหยุน มองไปที่ เกาชุน ด้วยรอยยิ้ม

เกาชุน ได้พยักหน้าและตอบกลับ"วันนี้ข้าจะแสดงให้เห็นว่าทหารราบของกองพันทหารค่ายแข็งแกร่งแค่ไหน จะแสดงให้พวกคนเถื่อนพวกนี้รับรู้ว่าแม้จะเป็นทหารม้าหากคิดสู้กับทหารราบอย่างกองพันทหารค่ายย่อมไม่ใช่เรื่องง่าย!"

ตั้งแต่การสู้รบที่เมืองว่านเหอ เขาก็ทราบประสิทธิภาพการรบที่น่ากลัวของกองทัพทหารม้า ดังนั้นเกาชุนจึงฝึกกองพันทหารค่ายอย่างหนักในการรับมือทหารม้า

ถึงแม้ว่าพวกเขาจะเป็นทหารราบ แต่ก็สามารถแสดงความสามารถที่เหนือกว่าทหารม้าออกมาได้

"ฆ่า!"

เกาชุน ได้ตะโกนขึ้น เขา และ จ้าวหยุน ได้นำกำลังคน ที่มีน้อยกว่าหนึ่งพันพุ่งเข้าใส่ทหารม้าเกือบ 50,000 นายของศัตรู

ดูเหมือนว่าพวกเขากำลังมองหาความตาย!

"ฆ่าพวกมันให้หมด!"

ถัวปาหง ได้ตะโกนขึ้น

"ฆ่า!"

ทหารม้าคนเถื่อน ได้กรีดร้องออกมาเพื่อปะทุไอสังหาร ทุกคนเพิ่มความเร็วจนถึงขีดสุดและพุ่งเข้าหาทหารกองพันทหารค่ายด้านหน้า

เกาชุน และ กองพันทหารค่าย โดยปกติแล้ว พวกเขาหาได้มีความกลัวใด ๆ

เมื่อ จ้าวหยุน เห็นทหารม้าเหล่านี้ พุ่งเข้ามา เขาก็กำชับหอกในมือแน่น จากนั้นเขาก็ตะโกนออกมาด้วยความโกรธ"ปราณปะทุ!"

ตู้ม!

ทันใดนั้น พลังปราณภายในของ จ้าวหยุน ก็ระเบิดออก

พลังของเขาได้เพิ่มขึ้นเป็น ระดับ 5 ขั้น ปรมาจารย์ ระดับ 6 ขั้นปรมาจารย์ จนถึง ระดับ 7 ขั้นปรมาจารย์!

ความแข็งแกร่งของ จ้าวหยุน ได้ทะลุไปถึงระดับ 7 ขั้นปรมาจารย์

"ไม่ดีแล้ว!"

ถัวปาหง ที่สัมผัสได้ถึงการเปลี่ยนแปลงระดับขั้นพลังของ จ้าวหยุน สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปอย่างมาก เพราะเขากลัวว่า กองทัพที่สร้างขึ้นโดยทหารม้าคนเถื่อน จะหายไป

หากมันถูกทำลาย จ้าวหยุน จะสามารถระเบิดพลัง ระดับ 7 ขั้นปรมาจารย์ออกมาได้อย่างเต็มที่

"ที่แท้ พี่้จ้าว ก็มีพลังพิเศษที่รุนแรงเช่นนี้ ไม่แปลกที่เขาไม่รู้สึกกลัวเลย"

เกาชุน ได้จ้องมองเล็กน้อย และ ขยับดาบหยานหลิงในมือ เขาได้ใช้ปราณในร่างกายเพื่อพักฟื้นตัวอย่างสมบูรณ์ในช่วงที่กองทัพอีกฝ่ายแตก

ตอนนี้ ถัวปาหง ได้ตะโกนขึ้น"รวมทัพ!"

ถัวปาหง รู้ดีว่า หากไม่มีการจัดตั้งกองทัพคงไม่อาจรับมือศัตรูได้ ตอนนี้เขามีทหารเหลือเพียง 50,000 นาย ถึงแม้ว่าจะมีถึง 500,000 นาย ก็ยังยากที่จะต้านทานความแข็งแกร่งของยอดฝีมือขั้นปรมาจารย์โดยไม่มีรูปแบบกองทัพ

ไม่ต้องพูดถึงที่ว่าพวกคนเถื่อนกำลังขาดแคลนลูกศรหยุดปราณ คราวนี้ พวกเขาส่งกองกำลังมาลอบโจมตี ไม่คิดเลยว่าจะได้พบกับ ยอดฝีมือขั้นปรมาจารย์ ดังนั้นจึงไม่ได้พกลูกศรหยุดปราณมา

สิ่งเดียวที่เขาสามารถพึ่งพาได้ตอนนี้คือกองทัพคนเถื่อนของเขาเอง

ถ้ากองทัพแตกเขาก็จะจบสิ้น

โชคดีที่ทหารม้าคนเถื่อนที่เขานำมานั้นเป็นทหารม้าที่ได้รับการฝึกฝนมาเป็นอย่างดี มันคงไม่แตกพ่ายง่าย ๆ ในระยะเวลาอันสั้น

ในเวลานี้ เขาพบว่า ความแข็งแกร่งของ จ้าวหยุน ไม่ได้ลดลงเลย ยังคงสามารถแสดงพลังระดับ 7 ขั้นปรมาจารย์ออกมาได้

ตู้ม!

จ้าวหยุน ได้โบกสะบัดหอกในมือ เพื่อปลดปล่อยพลังปราณฆ่าทหารม้าคนเถื่อนที่พุ่งเข้ามา

หากคุณโชคดีก็อาจจะหลงเหลือเศษชิ้นส่วนร่างกายเอาไว้ แต่หากโชคไม่ดีแม้แต่เศษซากก็ยังไม่เหลือให้เห็น

เกาชุนมองดูฉากนี้ด้วยสองตาที่ว่างเปล่า"เมื่อนักรบมาถึงความแข็งแกร่งระดับหนึ่ง รูปแบบกองทัพอาจจะไม่มีผลอีกต่อไป!"

"ระดับพลังเช่นนี้ยังหากนักกว่าข้าจะไปถึง..."

จ้าวหยุน ได้ใช้พลังพิเศษเพื่อยกระดับไปถึงระดับ 7 ขั้นปรมาจารย์ ดังนั้นกองทัพของคนเถื่อนตอนนี้ จึงไร้ประโยชน์สำหรับเขา

อย่างไรก็ตาม เกาชุน ไม่ได้มีพลังพิเศษ ที่เพิ่มความแข็งแกร่งของเขาได้ในตอนนี้ ดังนั้น หลังจากปรับสภาพร่างกายเสร็จ ปราณแท้จริงในร่างกายของเขาก็ถูกผนึกอีกครั้ง

ถึงจะเป็นเช่นนั้น เขาก็ไม่ได้นิ่งดูดาย เขาใช้ประโยชน์จากพลังที่แท้จริงของ จ้าวหยุน และ คนไปยังทิศทางนั้นและไล่ล่าสังหารพวกคนเถื่อนทั้งหมด

"ถัวปาหง ส่งชีวิตเจ้ามาให้ข้าซะ!"

จ้าวหยุน ได้โบกหอกในมืออีกครั้งและตัดศีรษะพวกคนเถื่อนจำนวนมากรอบตัวจากนั้นเขาก็เร่งความเร็วพุ่งเข้าไปหา ถัวปาหง

"เร็วเข้า,หยุดมันไว้!"

ถัวปาหง ที่เห็น จ้าวหยุน พุ่งเข้ามา สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว เขาตะโกนใส่ทหารใต้บังคับบัญชาทันที

น่าเสียดาย ทหารใต้บังคับบัญชาของเขาจะหยุดจ้าวหยุนได้อย่างไร?

พวกเขาเป็นเพียงเหยื่อที่ถูกจ้าวหยุนฆ่าเท่านั้น

เมื่อ ถัวปาหง มองไปรอบ ๆ เขาก็เห็นแม่ทัพของเขาถูกตัดศีรษะโดยจ้าวหยุนทีละคน

"เป็นไปไม่ได้!"

ถัวปาหง ไม่ลังเลที่จะหันหลังกลับและวิ่งหนี ตอนนี้ เขาไม่ใช่คนที่ควบคุมสถานการณ์ในสนามรบอีกต่อไป

จ้าวหยุน ผู้นี้ มีพลังฝึกปรือกล้าแกร่ง กองทัพของเขาไม่สามารถหยุดอีกฝ่ายได้

"ถัวปาหง อย่าได้คิดหนี!"

จ้าวหยุน คำรามออกมา"วันนี้ ข้าจะให้เจ้าชดใช้หนี้วิญญาณที่เจ้าฆ่าไปในมณฑลเฮยเสียน!"

ถัวปาหง ไม่กล้าหยุด เขาได้ยินเสียงของ จ้าวหยุน ที่ใกล้เข้ามา

อย่างไรก็ตาม ม้าเร็วของเขาจะเทียบกับม้าดีของ จ้าวหยุนได้อย่างไร?

หลังจากนั้น ไม่นาน จ้าวหยุน ก็มาถึงตัวอีกฝ่าย

"ตายซะ!"

หอกในมือของเขาได้ถูกแทงออกไปด้านหน้า เขาต้องการที่จะเจาะร่างกายของ ถัวปาหง โดยตรง

"ผู้อาวุโสช่วยข้าด้วย!"

ในช่วงเวลาสำคัญ ถัวปาหง ได้กรีดร้องออกมาอย่างน่าสังเวช

"แม่ทัพหนุ่มในชุดเกราะเงิน ข้าคงต้องให้เจ้าให้อภัยแล้วปล่อยเขาไป!"

หลังจากที่ ถัวปาหง ตะโกนออกมา ชายชราในชุดคลุมหมาป่าสีเท่า ก็ปรากฏตัวต่อหน้าของ จ้าวหยุน ซ้ำเขายังถือไม้เท้าประหลาดสะกัดสะกั้นการโจมตีของ จ้าวหยุน