เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ บทที่ 118: กระสอบทรายมนุษย์ 2

大姐大 บทที่ 118: กระสอบทรายมนุษย์ 2

“ก้น” เจี่ยนอีหลิงพูด

ก้นเป็นส่วนที่เหมาะสมที่สุดสำหรับตี ส่วนนี้มีเนื้อเยอะ ไม่มีอวัยวะภายใน และไม่มีจุดอันตราย ในสถานการณ์ปกติ การตีจุดนี้นั้นไม่ทำให้เกิดอันตรายอะไร

แต่ความเจ็บปวดที่ได้รับจากจุดนี้นั้นก็เหมือนกับส่วนอื่นๆ

ดังนั้นการตีจุดนี้จึงเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุด

จี้หมิงถึงกับตาเบิกกว้างด้วยเขาไม่อยากจะเชื่อว่า คนที่มีอายุถึง 17 ปีอย่างเขาจะถูกสั่งให้โดนตีก้น

คนที่สั่งตีก้นเขาถือไม้แบตมินตันของเขาในท่าตีด้วยฝ่ามือ ให้คำสั่งเขาด้วยสีหน้าจริงจัง

จี้หมิงปฏิเสธ ทั้งกายและใจ

เธอฆ่าเขาได้แต่อย่าเหยียดหยาม

อย่ารังแกกันถึงขนาดนั้น

“เจี่ยนอีหลิง อย่าทำให้เกินไปนัก ฉันเป็นผู้ชายนะ”

จี้หมิงกัดฟัน ทั้งโกรธทั้งกระวนกระวาย

จ๋ายหวินเชิ่งชำเลืองไปทางบอดี้การ์ด

จากนั้นบอดี้การ์ดก็ก้าวออกมาข้างหน้าช่วยเหลือจี้หมิงให้อยู่ใน “ท่าทาง” ที่ถูกต้องที่เจี่ยนอีหลิงอธิบายให้ฟังโดยไม่พูดอะไรทั้งสิ้น

นอนคว่ำลง

จี้หมิงถูกบอดี้การ์ดร่างกำยำสองคนกดไว้ ไม่สามารถที่จะขัดขืนได้

เขาหันหน้าไปมองดูไม้แบตมินตันในมือเจี่ยนอีหลิง รู้สึกใจคอไม่ดีขึ้นมาในทันที

“แค่ตีทีเดียว” เจี่ยนอีหลิงพูด

ฟังเสียงนี้เหมือนกับเป็นข่าวดี

เจี่ยนอีหลิงสะบัดไม้แบตมินตัน ทำท่าเหมือนกับฟาดคน

ทุกครั้งที่เจี่ยนอีหลิงสะบัด หัวใจของจี้้หมิงเต้นเร็วขึ้น

พระเจ้า เจี่ยนอีหลิงปล่อยให้เขาอยู่ดีๆไม่ได้หรือยังไงกัน จี้หมิงหวังว่าเจี่ยนอีหลิงควรจะตัดสินใจได้แล้วในตอนนี้

หลังจากที่หวดลมไปสองสามครั้ง  เจี่ยนอีหลิงก็เปลี่ยนวิธีการถือไม้แบตมินตัน

เธอจับด้านปลายที่ขึงตาข่ายไว้ และชี้ส่วนที่เป็นด้ามจับไปยังจี้หมิง

เจี่ยนอีหลิงพลันนึกขึ้นได้ว่าจี้หมิงนั้นสร้างปัญหาให้กับเธอสองครั้ง ดังนั้นการหวดเขาด้วยด้านที่เป็นตาข่ายนั้นไม่เพียงพอ

เมื่อเห็นฉากนี้ หยูซีก็อ้าปากหวอ รู้สึกเกิดความสงสัยในชีวิต

เด็กหญิงเจี่ยนอีหลิงหน้าตาทั้งอ่อนหวานและน่ารัก แต่สิ่งที่เธอทำนั้น… อืมมมมม.. ดูเหมือนจะค่อนข้างจะโหดไปอยู่บ้าง

จี้หมิงสับสนถึงที่สุด และอดที่จะอ้อนวอนเจี่ยนอีหลิงให้ปรานีไม่ได้ “เจี่ยนอีหลิง อย่าทำแบบนี้ ผมผิด ผมผิดไปแล้ว ผมผิดไปแล้วจริง….”

คำพูดสุดท้ายเขาไม่มีเวลาที่จะพูดมันออกมา

เจี่ยนอีหลิงหวดเขาเข้าไปที่ก้น

จี้หมิงเจ็บปวดจนถึงกระทั่งเขาร้องไม่ออก

ก้น นี่ก้นเขา…

จี้หมิงไม่ได้รับบาดเจ็บร้ายแรงอะไรในเมื่อก้นของเขาใหญ่มาก แต่เขาไม่สามารถลุกขึ้นจากท่านอนคว่ำนี้ได้

ตอนนี้ไม่จำเป็นที่บอดี้การ์ดจะต้องกดเขาไว้อีกต่อไป ในเมื่อเขาไม่สามารถลุกขึ้นมาได้

จากเพียงแค่ดู หยูซีก็สามารถรู้สึกได้ถึงความเจ็บปวดจากหน้าตาที่มีท่าทางบิดเบี้ยวของจี้หมิง

ความเจ็บปวดประเภทที่ไม่สามารถพูดออกมาได้

ครั้งนี้นับว่าสุดยอด เพราะว่าอาการบาดเจ็บจากการกระโดดเชือกห้าพันครั้งยังคงอยู่ และตอนนี้เขาได้รับอาการบาดเจ็บใหม่เข้าไปเสริม

เจี่ยนอีหลิงเดินกลับไปที่โซฟาและนั่งบนโซฟาข้างจ๋ายหวินเชิ่ง

จ๋ายหวินเชิ่งถามเจี่ยนอีหลิงพร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้า “มือแดงไหม”

เจี่ยนอีหลิงแบมือเล็กๆของเธอออกและจ้องมองดู มันแดงขึ้นมาเล็กน้อยเพราะว่ากำไม้แบตมินตันไว้แน่นเกินไป

หยูซีลูบจมูก นายท่านเชิ่ง ท่านเป็นกังวลผิดที่ผิดทางไปหรือเปล่า

คนที่อยู่ตรงนั้นถึงกับลุกขึ้นจากพื้นไม่ได้เลย แต่นายท่านกลับไปถามว่ามือน้อยๆของน้องสาวอีหลิงแดงหรือเปล่า…

จี้หมิงต้องใช้เวลานานกว่าความเจ็บปวดจะบรรเทาลง

แต่เขายังไม่ลุกขึ้นจากพื้น เพราะว่าเขารู้สึกว่าเพียงขยับตัวเล็กน้อย ความเจ็บปวดก็จะกลับมา

ดังนั้นเขาจึงได้แต่ปล่อยมือจากหม้อแตก* และนอนคุยกับจ๋ายหวินเชิ่งและเจี่ยนอีหลิงอยู่บนพื้น

“นายท่านเชิ่ง ผมรู้ว่าผมผิดไปแล้วจริงๆ ผมสาบานว่าผมไม่กล้าอีกแล้ว ยกโทษให้ผมเถอะ”

จี้หมิงกลัวจริงๆว่าเจี่ยนอีหลิงจะทำแบบนี้กับเขาอีกครั้ง

------------------------------------------------------

ผู้แปล * 破罐子破摔 ปล่อยมือจากหม้อแตก ทำอะไรไม่ได้แล้ว ปล่อยให้มันเป็นไป ยอมรับชะตากรรม