LCEW เล่มที่ 1 ตอนที่ 41 - พี่สองอยากเข้าห้องน้ำ
เล่มที่ 1 ตอนที่ 41 - พี่สองอยากเข้าห้องน้ำ
"เธอ….เธอกำลังพูดถึงเรื่องอะไรเหรอ?"แฮรี่ขยับหน้าเข้ามาใกล้ด้วยความอยากรู้อยากเห็น พี่สาวลิมดันหัวของเขาออก "ออกไปเลย!! เรื่องนี้ผู้ชายไม่ต้องรู้หรอก!!"
พี่สาวเหมยซีก็รีบใช้มือดันแฮรี่ เขาพยายามชะเง้อคอไปมาแบบพวกคนสอดรู้ โดยที่รอบข้างก็ไม่มีใครอื่น เพราะคนส่วนใหญ่ได้รับอาหารและขนมปังจนหมดครบ
พี่สาวลิม20 กล่องกระดาษที่อยู่ข้างหน้าต่างแล้วใส่เข้ามาในกล่องเหล็กของฉัน แฮรี่ที่เห็นกล่องกระดาษ ใบหน้าแดงก่ำแล้วรีบเบือนหน้าหนีแสร้งทำเป็นว่ากำลังนับดวงดาว
ฉันมองกล่องที่พี่สาวลิมยื่นมาให้ มันอยู่ในบรรจุภัณฑ์ที่สวยงาม มีลายพิมพ์น่ารักดึงดูดสาวๆ เห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่ามันคือผ้าอนามัยคุณภาพดี
มันแปลกมาก สิ่งนี้สร้างขึ้นมาได้ดีขนาดนี้ได้อย่างไรในโลกที่ขาดแคลนทรัพยากร?
"ที่แห่งนี้มีเด็กสาวไม่มากและผ้าอนามัยจำนวนทั้งหลายนี้ก็มาจากแหล่งประวัติศาสตร์….."พี่สาวลิมอธิบาย ดังนั้นผ้าอนามัยที่เธอได้รับจึงไม่ใช่สิ่งที่ถูกสร้างขึ้นในที่แห่งนี้ เนื่องจากจำนวนประชากรผู้หญิงลดลงอย่างก้าวกระโดด แผ่นผ้าอนามัยที่พบเจอตามแหล่งประวัติศาสตร์จึงมีมากพอ แล้วโลกนี้ยังมีสิ่งจำเป็นสำหรับผู้หญิงอันใดอีก?
พี่สาวลิมยิ้มให้กับฉัน "ถ้าหากเธอใช้ไม่พอ ก็มาขอเพิ่มได้ มันคือสิทธิประโยชน์พิเศษที่มีไว้เพื่อผู้หญิง!!" พี่สาวลิมเอาผ้าขนหนูคลุมไว้บนแผ่นอนามัยด้วยความห่วงใยและความรัก
ด้วยการดูแลเป็นอย่างดีในที่สุดฉันก็สบายใจ ตอนนั้นฉันรู้สึกลำบากแน่ถ้าหากไม่มีมันในวันสิ้นโลก หญิงสาวจะอยู่ได้อย่างไรถ้าไม่มีมัน
แล้วเหตุใดถึงได้ค้นเจอพวกมันตามสถานที่ประวัติศาสตร์ สถานที่ทางประวัติศาสตร์ที่พวกเธาหมายถึงคงจะเป็นอาคารที่ถูกทิ้งไว้ตั้งแต่สมัยโบราณ ก่อนจะถึงวันสิ้นโลก นั่นก็หมายความว่าสิ่งที่พวกเธอกำลังพูดถึงคือเมืองดั้งเดิม!?
เมือง!!
"หลัวปิง!! หลัวปิง!! เธอได้ยินเสียงผมไหม!?"ทันใดนั้นเสียงราฟเฟิลที่ดูเร่งรีบก็ดังขึ้นจากลำโพงในจัตุรัส "รีบกลับมาที่โกดังซ่อมบำรุง ถ้าหากเธอได้ยินข้อความนี้ พี่สองเกิดอาการบางอย่างที่ไม่ปกติ รีบกลับมาเร็ว!!"เสียงของราฟเฟิลกำลังสั่นคลอน ฟังดูเหมือนเขากำลังกลัว
"ไม่นะ!! พี่สองคงไม่ได้คิดจะกินราฟเฟิลใช่ไหม?"แฮรี่เองก็วิตกกังวล "เธอยังไม่ได้ทานอาหารเช้า!!"
นับตั้งแต่ตอนที่ฉันช่วยเหลือพี่สอง แฮรี่และราฟเฟิลก็คอยย้ำเตือนถึงสัญญาณบ่งบอกความน่ากลัวของนกศพ จริงๆแล้วพวกเขาไม่จำเป็นต้องบอกเลยเพราะฉันได้เห็นพลังของนกศพด้วยตาของฉันเอง กรงเล็บของเธอเจาะทะลวงสร้างรูทะลุไปถึงตัวกระสวยหลบหนี แสดงให้เห็นถึงพลังโจมตีที่น่ากลัว
ฉันไม่ควรปล่อยให้พี่สองอยู่กับราฟเฟิลตามลำพัง มันเป็นความประมาทเลินเล่อของฉัน ซ้ำยังหัวรั้นเกินไป พี่สองเชื่อใจในตัวฉัน แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเธอจะเป็นมิตรกับทุกคน ฉันควรจะฟังคำเตือนของพวกเขา ตอนนี้ฉันสับสนเกินไป
ฉันรีบหยิบกล่องเหล็กแล้ววิ่งออกไปทันที
"ไวฟุ!! ผิดทาง!! มาทางนี้!!"แฮรี่ดึงแขนของฉันแล้ววิ่งไปด้วยกัน
"พี่สองจะไม่ทำร้ายราฟเฟิลใช่ไหม?"ฉันถามขณะวิ่ง มันเป็นไปด้วยความกังวลและรู้สึกเสียใจไปพร้อมกัน
แฮรี่ก็รีบวิ่งและตอบฉันว่า "ไวฟุ โลกใบนี้มีของกินจำกัด แม้กระทั่งมนุษย์เองก็ตาม บอกหน่อยสิ ว่านกศพจะกินอะไรได้บ้าง?"
หัวใจของฉันเต้นระรัว ไม่มีทาง!! พี่สองจะต้องไม่กินราฟเฟิลอย่างแน่นอน!!
ยิ่งฉันกังวลใจฉันก็ยิ่งเดินเร็วขึ้น เสียงฝีเท้าอันเร่งรีบดังก้องไปทั่วทั้งตัวอุโมงค์ เช่นเดียวกับเสียงหัวใจที่กำลังเต้นตุบๆอยู่ในอก
ในที่สุด ฉันก็มองเห็นประตูทางเข้าห้องโดยสารของราฟเฟิล ฉันเดินเข้าไปตบปุ่มทันที!!
หวืบบบ!! ประตูห้องเปิดออก ในแวบแรกฉันมองไม่เห็นราฟเฟิลจะเห็นก็เพียงพี่สองเท่านั้น เธอนั่งอยู่บนกองลวดด้วยท่าทางกระสับกระส่าย เการ่างกายไม่สบอารมณ์ เมื่อเธอเห็นฉัน เธอรีบลุกขึ้นยืนแล้ววิ่งเข้ามาหาฉัน แขนของเธอยาวถึงพื้น ท่วงท่าวิ่งทำให้ดูเหมือนลิง
แฮรี่และฉันหอบหนักจากการวิ่ง
"เธอเป็นอะไร?"จากนั้นเราก็เห็นราฟเฟิลค่อยๆโผล่หน้าออกมาจากตัวกระสวยหลบหนี สีหน้าของเขาดูซีดเซียวขณะที่เขากล่าวว่า "ก่อนหน้านี้ เธอเอาแต่ขวนพื้นซึ่งมันทำให้ผมกลัวมาก!!"
"ราฟเฟิลนายเป็นอะไรหรือเปล่า?"แฮรี่รีบเดินเข้าไปข้างในแล้วดึงตัวราฟเฟิลออกมาจากกระสวยหลบหนี ราฟเฟิลรีบซ่อนตัวข้างหลังแฮรี่ สายตายังคงจ้องมองพี่สอง
พี่สองวิ่งตรงมาข้างหน้าฉัน แล้วยืนด้วยท่าทางกระสับกระส่าย เธอดูกังวลเดินวกไปวนมา จู่ๆฉันก็เข้าใจได้เพราะมันช่างคล้ายกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อหลายวันก่อน มันเป็นแบบนี้เพราะ…..พี่สองต้องการเข้าห้องน้ำ!!
"เดี๋ยวฉันจะพาเธอออกไปข้างนอกสักหน่อย เธอน่าจะต้องการอากาศบริสุทธิ์"ชั้นวางกล่องโลหะลงบนพื้นแล้วจูงมือพี่สองเดินออกไปข้างนอก ราฟเฟิลและแฮรี่ถอนหายใจด้วยความโล่งอก ทั้งสองคนยืนอยู่ที่ประตูดูพวกเราเดินจากไป แฮรี่มักจะอยู่ห่างจากฉันทุกครั้งที่ฉันอยู่กับพี่สอง
พี่สองไม่ได้เข้าห้องน้ำมานาน และถ้าหากต้องเข้าก็คงต้องใช้เวลานาน ซึ่งเธอเองก็ไม่ชอบห้องน้ำของเมืองโนอาห์ เพราะว่าเมื่อคืนก่อน ฉันพาเธอไปห้องสุขาแห่งหนึ่งในเมือง มันทำให้เธอตกใจมาก
ห้องสุขาของเมืองโนอาห์ใช้น้ำล้างและทำความสะอาดแบบสุญญากาศคล้ายห้องน้ำบนรถไฟหรือเครื่องบินซึ่งจะส่งเสียงดังมากทุกครั้งเวลากดชักโครก และเหมือนว่านกศพจะมีความไวต่อเสียงสูงทำให้พี่สองกลัวเสียงที่เกิดขึ้น ฉันต้องใช้เวลานานมากกว่าจะปลอบโยนเธอให้สงบ
ฉันพาเธอออกจากเมืองผ่านทางอุโมงค์ซึ่งเป็นเส้นทางที่ฉันเริ่มคุ้นเคย
เมื่อฉันเดินออกมา ฉันก็มองขึ้นไปบนท้องฟ้าโดยไม่รู้ตัว ตามที่คาดคิดเอาไว้ ฉันมองไม่เห็นเมืองที่เปรียบเสมือนดวงจันทร์ เหมือนว่าพระจันทร์ได้จากไปแล้ว เจ้าหญิงอาร์เซนอลเองก็กล่าวไว้ก่อนหน้าว่าพวกเราจะได้เห็นมันอีกครั้งในเดือนกันยายนปีหน้า
เยี่ยมมาก!!
พี่สองวิ่งไปที่นั่นข้างประตูตอนที่เราออกมา ฉันคุณคิดว่าฉันคงจะลืมแนวคิดอารยธรรมจากโรคเดิม
ฉันเดินตามหลังเธอ ปีกของเธอยังไม่ฟื้นตัวแต่ก็พอขยับได้ ราฟเฟิลเคยกล่าวไว้ว่านกศพนั้นฟื้นตัวเร็วกว่าคนปกติทั่วไปร้อยเท่าตัว
เราเดินไปรอบๆจนกระทั่งถึงพื้นราบและกองดิน พี่สองยังคงไม่หยุดเดิน
ฉันเริ่มกังวลเพราะเธอเดินไม่หยุดจนลืมมองไม่เห็นทางเข้าเมืองโนอาห์ ฉันเกิดความสงสัย หรือว่าพี่สองจะจากไป? ไม่งั้นทำไมเธอถึงยังไม่หยุด
อย่างไรก็ตามมันก็เป็นเรื่องปกติถ้าหากเธออยากจะกลับบ้าน และฉันก็ตามเธอไปไม่ได้เพราะตอนนี้เมืองโนอาห์คือบ้านของฉัน
นอกจากนี้ฉันก็ยังไม่ได้กินอาหารเช้า ฉันหิวมาก
ขณะที่ฉันกำลังสงสัยว่าเธอพยายามจะกลับบ้าน จู่ๆเธอก็หยุด ฉันมองเห็นพื้นที่เป็นหลุมเป็นบ่ออยู่เบื้องหน้า พื้นดินที่นี่ไม่เรียบและเป็นรูกลวง เหมือนว่ามีใครบางคนพยายามจะขุดอะไรสักอย่าง
ฉันเห็นดินค่อยๆเปลี่ยนเป็นสีน้ำตาลแดง สายตาของเธอมองไปที่ขอบฟ้า นี่หมายความว่าดินบริเวณนี้ปนเปื้อน
พี่สองยื่นคอมองไปทางทิศตะวันออก ตัวของฉันยังคงสับสนเหมือนเดิม "เธอกำลังดูอะไรอยู่?"
เธอก้มหัวลงแล้วมองมาที่ฉันสักพัก จากนั้นเธอก็หวานบางสิ่งบางอย่างบนพื้นด้วยเล็บของเธอ หลังจากเธอวาดรูปเสร็จ เธอก็เดินไปที่หลังกองดินซึ่งบดบังมุมมองสายตาของฉันได้พอดียกเว้นแค่ปีกที่มีผ้าพันแผลของเธอ
ฉันนั่งยองๆดูสิ่งที่เธอว่า - มันคือดวงตา!!
