ตอนที่ 55 ผมอนุญาตให้คุณไปแล้วเหรอ?
“ฉัน...ฉันไม่ได้ใช้น้ำหอมค่ะ” เธอพูดเสียงสั่นเมื่อเขากอดเธอไว้แน่น
“เหมาเยซื่อคะ ปล่อยฉันได้แล้ว”
เฉียวเมียนเมียนรู้สึกเขินอายอย่างมากเมื่อมีคนมากมายอยู่รอบตัว
สาวใช้หลายคนที่ยืนอยู่ข้างหลัง ต่างตะลึงอยู่กับภาพตรงหน้า
“ฮะ?” ชายหนุ่มเลิกคิ้ว พร้อมเผยให้เห็นรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความเย้ายวนใจ
“คุณไม่ชอบแบบนี้เหรอ? หรือจะให้ผมป้อนด้วยปาก?”
“...” เธอพูดไม่ออก
เฉียวเมียนเมียนรู้สึกหน้าแดงขณะดื่มนมจากมือของเขา
เหล่าบริการสาวยืนมองตาโต ตกตะลึงในความรักที่ชัดเจนระหว่างทั้งคู่
“นายหญิงช่างเป็นผู้หญิงที่มีความสุขจริง ๆ”
พวกเขาคิดในใจ หากได้รับความรักจากเหมาเยซื่อคงไม่มีอะไรในชีวิตที่ต้องเสียใจอีกแล้ว
ในขณะที่รับประทานอาหารเช้า หัวใจของเฉียวเมียนเมียนยังคงเต้นรัว
ดูเหมือนเหมาเยซื่อจะสาละวันกับการป้อนอาหารให้เธอ จนไม่ตักอะไรทานเลย
หลังจากรับประทานอาหารเสร็จ เหมาเยซื่อก็ขึ้นไปชั้นบนเพื่อแต่งตัว ส่วนเฉียวเมียนเมียนนั่งรออยู่ที่ห้องนั่งเล่น
สิบนาทีต่อมา เหมาเยซื่อเปลี่ยนเสื้อผ้าและลงไปชั้นล่าง
เมื่อเห็นเขา เฉียวเมียนเมียนต้องตะลึง
ชุดสูทที่ตัดเย็บอย่างประณีตพอดีตัว ทำให้เขาดูหล่อเหลาและมีเสน่ห์มากยิ่งขึ้น ขายาวของเขาโดดเด่นและดูสง่างาม
ในชุดสูทสีดำและรองเท้าหนัง เขาดูเย็นชาและเข้มแข็งเป็นอย่างมาก
เมื่อมองไปที่ใบหน้าที่แสดงออกอย่างมั่นใจของเขา หัวใจเฉียวเมียนเมียนก็เต้นรัวอีกครั้ง
“นายท่านครับ รถพร้อมแล้วครับ” เหลยเอินเข้ามากล่าวด้วยความเคารพ
“อืม” เหมาเยซื่อพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะหันกลับไปที่เฉียวเมียนเมียน
“ไปกันเถอะ ผมจะไปส่งคุณที่วิทยาลัย”
ในระหว่างที่อยู่ในรถ เฉียวเมียนเมียนพบว่าเหมาเยซื่อหลับตาลงตลอดทาง
ในเวลานี้ เธอเริ่มกล้าขึ้น
เมื่อเห็นเขาหลับ เธอจึงหันไปมองเขาบ่อยครั้ง
ทันทีที่นึกถึงการเคลื่อนไหวที่ใกล้ชิดที่เขาทำกับเธอเมื่อไม่นานมานี้
ใบหน้าของเธอก็ร้อนผ่าว หัวใจเต้นแรงขึ้นอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
ใกล้วิทยาลัย เธอจึงขอให้ลุงหลี่จอดรถในที่ที่ไม่สะดุดตา แม้ว่าเธอจะแต่งงานกับเหมาเยซื่อแล้ว แต่เธอก็ไม่ต้องการให้คนจำนวนมากรู้เรื่องนี้
ลุงหลี่จอดรถและเฉียวเมียนเมียนเตรียมบอกลากับเหมาเยซื่อ เมื่อเธอเห็นเขาลืมตาขึ้น
ดวงตาคู่นั้นมืดกว่าค่ำคืน จ้องมาที่เธอ “ถึงแล้วเหรอ?”
“ค่ะ” เธอพยักหน้า “ฉันจะลงรถแล้ว... ไว้เจอกันนะคะ”
หลังจากพูดจบ เธอเปิดประตูรถและกำลังจะลง
“ผมอนุญาตให้คุณไปหรือยัง?”
เสียงของเขาทำให้เธอหยุดชะงัก
“...มีอะไรอีกไหมคะ” เธอถามด้วยความสงสัย
“มานี่” ชายหนุ่มขมวดคิ้ว พูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ
เฉียวเมียนเมียนลังเล แต่ก็ขยับเข้าไปหาเขา
ทันทีที่เธอเข้าไปใกล้ เหมาเยซื่อดึงเธอเข้าสู่อ้อมแขนของเขา ก่อนจะก้มลงจูบเธออย่างร้อนแรง
เมื่อเฉียวเมียนเมียนกำลังจะขาดลมหายใจ ชายหนุ่มก็ปล่อยเธอ นิ้วยาวของเขากดลงที่ริมฝีปากของเธอและพูดด้วยเสียงแหบแห้ง “นี่คือจูบลา”
เฉียวเมียนเมียนรู้สึกเหมือนขาข้างหนึ่งของเธอล้มลงเมื่อเธอลงจากรถ
เธอปิดแก้มที่ร้อนผ่าว ในขณะที่ใบหน้าเธอแดงระเรื่อก่อนจะเดินจากไป
