ตอนที่ 281 กองพันทหารค่ายสู้ตายไม่ถอย!

เมื่อเกาชุน เห็นดังนั้น การแสดงออกของเขายังคงไม่เปลี่ยนแปลงอะไรเขาได้ตะโกนขึ้น"กระจายรูปแบบออกไป ฆ่าศัตรูที่พุ่งเข้ามา!"

"ขอรับ!"

ทหารของกองพันทหารค่ายได้แยกย้ายกันไปในทันที จากนั้น พวกเขาก็หยิบดาบเหล็กขึ้นมาตัดศีรษะและปิดล้อมทหารม้าที่พุ่งเข้ามา

พวกทหารม้า พยายามจะใช้ตะขอในการปิดล้อมกองพันทหารค่าย

ถ้ามันเป็นกองทัพธรรมดาทหารเหล่านี้คงพ่ายแพ้ไปแล้ว

แต่เพราะมีปัจจัยสำคัญหลายอย่างทำให้ไม่สามารถปิดล้อมกองพันทหารค่ายได้โดยง่าย

หนึ่งเลยกองพันทหารค่ายต่างก็เป็นทหารที่ถูกฝึกมาอย่างดี

พวกเขาสามารถตอบสนองต่อการโจมตีของทหารม้าได้หลากหลายรูปแบบ

ในไม่ช้าศพของทหารม้าของพวกคนเถื่อนทางตอนเหนือก็ล้มลงกับพื้น

"แม่งเอ้ย!"

ถัวปาหง ที่เฝ้าดูจากทางด้านหลังคำรามออกมาด้วยความโกรธ"บอกทัพหน้าให้พวกมันลงจากหลังม้าทั้งหมดและสังหารทหารเหล่านี้!"

เมื่อคำสั่งถูกส่งลงมา ทหารม้าที่เหลืออยู่นับหมื่นได้ลงจากหลังม้าแต่ละคนได้หยิบดาบเฉพาะของตนเองออกมา

เกาชุน ผงะเล็กน้อยเมื่อเห็นการกระทำของพวกคนเถื่อน เขาแทบไม่อยากจะเชื่อเลย

ลงจากหลังม้า?

พวกคนเถื่อนนั้นทรงพลังเพราะม้าของพวกเขา

หากพวกเขาลงจากหลังม้าอีกฝ่ายก็แทบไม่ได้แตกต่างอะไรไปจากทหารธรรมดาของอาณาจักรหนานหยาน!

ถ้าหากแม่ทัพผู้สั่งการฉลาดพอพวกเขาคงเลือกที่จะถอยทัพและไปจัดระเบียบทหารม้าใหม่อีกครั้ง

หากมองย้อนกลับไปมีไม่รู้ตั้งกี่ครั้งที่ ทหารโล่ของ กองพันทหารค่าย เกือบพลาดและไม่สามารถหยุดการโจมตีจากทหารม้าได้ทัน

เกาชุน ไม่เข้าใจว่า ทำไมแม่ทัพของพวกคนเถื่อนทางตอนเหนือ ถึงเลือกที่จะให้ทหารม้าลงจากหลังม้ากลายเป็นทหารราบแทน

แต่เขารู้ว่าตอนนี้เป็นช่วงเวลาที่ดีที่สุดที่จะระเบิดพลังของกองพันทหารค่ายออกมา

"เข้าค่ายรวมพลเดินทัพ!"

"ทะเยอทะยานที่จะมีชีวิต มอบความตายแก่ศัตรู!"

ทหารทั้งหมดที่ได้ยินคำสั่งของเกาชุน พวกเขาได้กลับมารวมทัพพร้อมกับผลักดันไปข้างหน้า

พวกคนเถื่อนที่บุกเข้ามาล้วนถูกตัดศีรษะโดยไม่มีข้อยกเว้น

คนเถื่อนนับสองหมื่นนายในเวลาไม่ถึงชั่วโมงก็เหลือไม่ถึงสองพันคน

"หัวหน้า หากเป็นแบบนี้ต่อไปพวกเราแพ้แน่!"

แม่ทัพคนนึงมองไปที่ ถัวปาหง และ กล่าวพูดอย่างกังวล"ถ้าข้าเดาไม่ผิด กองทัพนี้ จะต้องเป็น กองพันทหารค่าย ที่ยอดเยี่ยมที่สุดในอาณาจักรหนานหยาน หากขืนสู้แบบนี้ต่อไป พวกเราคงไม่อาจทำลายภูเขาเหยียนซานได้!"

"กองพันทหารค่าย?"

ถัวปาหง ขมวดคิ้วแน่น แน่นอนว่าเขารู้จักชื่อเสียงของทหารค่ายนี้

อย่างไรก็ตาม ข่าวจาก นิกายดาบวิญญาณ ไม่ใช่ว่า พวกกองพันทหารค่าย กำลังต่อสู้กับทหารของอาณาจักรอู๋เซียง ที่เมืองเร้ดเมเปิ้ลไม่ใช่หรอ?

ทำไมถึงมาปรากฏตัวที่ภูเขาเหยียนซานได้?

"หัวหน้า ข้าแนะนำว่าให้พวกเรารีบทำลายกองพันทหารค่ายนี้โดยเร็ว หาก อ๋องมณฑลเอินหลง ตอบสนองและส่งกองทัพขนาดใหญ่มายังแนวหน้าของภูเขาเหยียนซานมันจะเป็นเรื่องยากสำหรับเราที่จะบุกฝ่าภูเขาเหยียนซานไปได้"แม่ทัพคนนี้ได้รายงานต่อ ถัวปาหง

"คิดว่าข้าโง่หรือยังไง"

ถัวปาหง ตะคอกด้วยความโกรธ"ตอนนี้กองพันทหารค่ายอยู่ตรงหน้าพวกเรา คิดว่าพวกมันจะปล่อยให้ทหารม้าของพวกเราผ่านไปได้?"

"หัวหน้า แม้ว่า กองพันทหารค่ายจะแข็งแกร่ง แต่ถ้าพวกเราส่งทหารไปปิดล้อมและไม่ได้ปะทะโดยตรง เลือกที่จะใช้พลธนูแทน แนวหน้าของพวกมันจะต้องป้องกันแน่ จากนั้นเราค่อยให้ทหารม้าลอบขึ้นเขาไป แม้ว่าพวกมันจะแข็งแกร่งแต่พวกมันก็ไม่อาจปิดทางเข้าภูเขาเหยียนซานได้ทั้งหมด"

"ด้วยวิธีนี้ พวกเราจะสูญเสียน้อยมาก ตามข้อมูลที่พวกเราได้รับมา บนภูเขาเหยียนซานด่านกำแพงเมือง มีทหารเพียงไม่กี่ร้อย หากพวกเรายึดครองที่นั่นได้ พวกเราจะสามารถยึดภูเขาเหยียนซานได้ทั้งหมด"

"ตราบใดที่เรายึดครองภูเขาเหยียนซานได้สำเร็จ เราก็สามารถเข้าสู่เขตชนบทของมณฑลเอินหลง จากนั้นก็ดักฆ่าพวกทหารที่เข้ามาได้!"แม่ทัพคนนี้ กล่าวแนะนำ

ดวงตาของ ถัวปาหง ได้สว่างวาบขึ้น เขามองไปที่ ภูเขาเหยียนซาน ตามที่แม่ทัพของเขากล่าว ภูเขาเหยียนซาน ไม่ได้ถูกปิดกั้นโดยกองพันทหารค่ายทั้งหมด

เพียงแต่ก่อนหน้านี้ เขามุ่งเน้นไปที่การทำลายทหารราบที่อยู่ตรงหน้าเลยไม่ได้สังเกตุเห็นสิ่งนี้

"ฮ่าฮ่า,เป็นความคิดที่ดี ถ้าเรายึดครองภูเขาเหยียนซานได้เมื่อไหร่ ข้าจะหาสาวงามที่สวยที่สุดในมณฑลเอินหลง เพื่อตอบแทนเจ้า!"ถัวปาหง เต็มไปด้วยความตื่นเต้น

"ขอบคุณ หัวหน้า!"แม่ทัพคนนี้รู้สึกดีใจมาก

ถัวปาหง ไม่ได้พูดอะไรอีก เขาได้ส่งสัญญาณมือให้ กองทัพของเขาเข้าปิดล้อมทหารค่ายทันที

ในเวลาเดียวกัน เขาก็ส่งทหารม้าไปรุกเข้าประชิดกำแพงเมืองโดยพยายามเข้าใกล้ภูเขาเหยียนซานตามคำพูดของแม่ทัพของเขา

เกาชุน ที่เห็นการเคลื่อนไหวของศัตรู เป็นธรรมชาติที่เขาจะรู้ว่าอีกฝ่ายกำลังคิดอะไร

หากกลยุทธ์ของศัตรูสำเร็จ ภูเขาเหยียนซาน จะต้องถูกยึดครองไปอย่างแน่นอน ถึงตอนนั้น ไม่เพียงแต่ อีกฝ่ายสามารถบุกเข้ามณฑลเอินหลงได้ กองพันทหารค่ายของเขาก็จะถูกปิดล้อมตายด้วยเช่นเดียวกัน

แต่ตอนนี้ เขามีทหารไม่มากนักมันเป็นการยากที่จะปิดกั้นทางขึ้นภูเขาเหยียนซานทั้งหมด

เขามองไปที่มันและกัดฟันแน่น"แยกขบวน 7 ทัพ!"

เมื่อทหารค่ายได้ยินดังนั้น พวกเขาก็แยกย้ายกันไปทันที โดยก่อตัวเป็นกลุ่มเล็ก ๆ เจ็ดทัพ

หลังจากกระจายตัว แน่นอนว่าประสิทธิภาพการรบโดยรวมของกองพันทหารค่ายก็ลดลงอย่างมาก แต่มันสามารถปิดกั้นเส้นทางขึ้นภูเขาเหยียนซานได้ทั้งหมด

"ไอ้เวรเอ้ย,มันทำลายแผนการของข้าอีกแล้ว!"ถัวปาหง ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความโกรธ

แม่ทัพที่ให้ความคิดเขาก่อนหน้านี้ได้หัวเราะออกมา"หัวหน้า ไม่จำเป็นต้องกังวล ตอนนี้ กองพันทหารค่าย ก็แยกตัวกันออกไป รูปแบบการป้องกันของพวกมัน ไม่ได้แข็งแกร่งเช่นก่อนหน้านี้ ตอนนี้ ทหารม้าของพวกเราสามารถเอาชนะกองพันทหารค่ายได้!"

ถัวปาหง รู้สึกดีใจมากที่ได้ยินเช่นนั้นเขาจึงสั่งการทันที"กองทัพทั้งหมดเคลื่อนพล!"

ทหารม้า ที่ได้ยินเสียงต่างก็ตะโกนขึ้นทีละคน และ พุ่งไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว

ตุบ!

ตุบ!

ตุบ!

กองทัพทหารม้าที่พุ่งเข้าใส่รูปแบบทหารเล็ก ๆ 7 กอง ไม่นาน คนของกองพันทหารค่ายก็ถูกสังหารอย่างรวดเร็ว

มันเป็นการสูญเสียอย่างหนัก

ฟวั่บ!

เกาชุน ได้ฆ่าทหารม้าที่พุ่งเข้ามา เมื่อเขาเห็นว่า กองพันทหารค่าย ที่เขาสร้างขึ้นมา สูญเสียไป 1 กอง ทำให้หัวใจของเขาเต็มไปด้วยความเจ็บปวด

แม้จะเป็นตอนเมืองว่านเหอ ที่ต้องเผชิญหน้ากับศึกใหญ่ทัพนับล้านของอาณาจักรซีหยาง หรือ กองทัพของอาณาจักรอู๋เซียงนับแสน กองพันทหารค่ายของเขาก็สูญเสียไม่เคยเกิน 300 คน

แต่ตอนนี้ ทหารที่เหลือกว่า 7,000 นาย ต่างหายไปหนึ่งในเจ็ดจากการโจมตีของทหารม้า

เขารู้สึกเจ็บปวดยิ่งนัก!

"สู้ตายห้ามถอยอย่างเด็ดขาด!"

"ทะเยอทะยานที่จะมีชีวิต มอบความตายแก่ศัตรู!"

เกาชุน ได้คำรามออกมา"เข้าชาร์จ!"

"ทะเยอทะยานที่จะมีชีวิต มอบความตายแก่ศัตรู!"

เดิมการต่อสู้เช่นนี้ ทหารของกองพันทหารค่าย ควรจะสิ้นหวัง แต่พอได้ยินคำปลุกกำลังใจ พวกเขากลับหึกเหิมกันอย่างมาก และ ไม่มีใครที่รู้สึกสิ้นหวัง

เกาชุน รู้ว่า ตอนนี้ พวกเขาไม่สามารถอยไปได้แล้ว ถ้าเกิดพวกเขาถอยไป ภูเขาเหยียนซานก็จะถูกยึด คนนับล้านในมณฑลเอินหลง ก็จะกลายเป็นทาสและถูกฆ่าโดยพวกคนเถื่อน

ศึกครั้งนี้!

ทหารกองพันค่าย จะขอสู้ตายไม่มีวันถอย

"ฆ่า!"

เกาชุน ได้ตะโกนและพุ่งนำหน้าทหารไป

เขากำลังทุ่มทั้งหมดที่มีในการหยุดศัตรูไม่ให้ยึดครองภูเขาเหยียนซาน

เพื่อซื้อเวลาให้กองทัพสนับสนุนจากมณฑลเอินหลงมาถึง

ศึกนี้แม้จะตายก็ไม่เป็นไร!

เขาจะสู้ตายไม่มีวันถอย!